Sherlock Holmes


Sony Classical (0886976306625)
WaterTower Music (0794043917523)
Sony Music Japan International (4547366052596)
Movie | Released: 2009 | Film release: 2009 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Discombobulate2:27
2.Is It Poison, Nanny?2:53
3.I Never Woke Up In Handcuffs Before1:44
4.My Mind Rebels At Stagnation4:32
5.Data, Data, Data2:16
6.He's Killed The Dog Again3:15
7.Marital Sabotage3:44
8.Not In Blood, But In Bond2:14
9.Ah, Putrefaction1:51
10.Panic, Shear Bloody Panic2:38
11.Psychological Recovery ... 6 Months18:19
12.Catatonictes6:46
 52:39
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Sherlock Holmes - 09/10 - Review of Mitchell Tijsen, submitted at (Dutch)
Hans Zimmer had een heerlijk einde van 2009, of misschien wel een heerlijk begin van 2010! De componist had het dus druk aan het einde van het jaar. Sherlock Holmes, een bombastische film met explosies, humor, actie en romance! Mochten die woorden gezegd woorden door iemand zou ik gelijk al kunnen raden wie daar de muziek voor gaat maken: Hans Zimmer! En ook bij Guy Richie’s verfilming van de beroemde detective werd Zimmer erbij gehaald. En het is goed dat ze dat hebben gedaan. Laat ik eens de tracks erbij halen en mijn mening over elke track geven. Dit geeft de lezer (u dus) waarschijnlijk een beter beeld van de score. 1 ding is in ieder geval zeker, Zimmer is in zijn element dus kan dit wel fout gaan?!

1: Discombobulate
Het doet me denken aan de dronken Jack Sparrow. Het nummer begint gelijk met het hoofdthema van de film! Al op 0:27 seconde worden verrast door Zimmer, de instrumenten gaan te keer op een leuke manier. Slagwerk, strijkers noem het maar op. Het hoofdthema klinkt er steeds doorheen dat vind ik altijd erg leuk. Componisten als John Williams doen dit ook altijd, maar ook Zimmer houdt dit er dus in. Een hoofdthema maken en in een paar nummers verwerken. Het hoofdthema is grappig en erg origineel. Hans Zimmer is weer in zijn element en heeft het eerste nummer prachtig gecomponeerd, een plezier om naar te luisteren!

2: Is It Poison, Nanny?
De detective Sherlock Holmes heeft veel avonturen beleefd. Ook in deze film krijgt hij te maken met de leukste, moeilijkste en gekste dingen. Track 2 begint mysterieus en je voelt de spannende sfeer net zoals je die soms bij de film voelde. Dit is erg goed gedaan door Zimmer die zich wel raad weet met dit soort momenten. Rond de 1:50 gaat de track van een spannende film over naar wat actie. Een leuke melodie klinkt er en wat strijkers op de achtergrond die af en toe naar voren komen. Erg leuk gedaan, nog steeds houdt Zimmer die spanning vast en dit doet hij helemaal tot aan het einde van deze track. De track eindigt met een knal en dan weer rust. Een rustige afloop, door naar track 3!

3: I Never Woke Up In Handcuffs Before
Het begint wat raar, en het lijkt wel vals. De cello is wel leuk gebruikt, anders dan we deze kennen. Het lijkt wel grof geweld op een cello, erg leuk gedaan. Maar dat het leuk gedaan is zegt nog niet wat ik vind over dit nummer. En dit nummer is in 3 woorden: Een brok kabaal! Leuk dat het hoofdthema er doorheen zit verwerkt maar dit nummer is vreselijk en ik zal het dan ook nooit meer aanzetten, verschrikkelijk! En dat terwijl de eerste 2 nummers zo hoopvol waren, snel door naar track 4 en hopen dat deze beter is. Maar eigenlijk kan dat ook niet anders want alles is beter dan deze track.

4: My Mind Rebels At Stagnation
En gelukkig is het weer helemaal goed gekomen. Dit is mijn favoriete nummer op de score! Dit nummer begint met het hoofdthema, erg mooi en rustig. En dan komt de actie en de lol van deze track, het is te horen vanaf de 1:08 minuten. Erg leuk gedaan van Zimmer, het moment van de film komt ook gelijk weer bij me op. En dat is toch eigenlijk waar het om draait, om met behulp van muziek weer terug de film in te gaan. En met deze track is dat gelukt. Tenminste met de eerste 2 minuten. Vanaf 2:15 keert het duistere sfeertje weer terug en rond 3:12 komt Zimmer met een melodie op de cello. Een melodie die me vanwege sommige strijkers doet denken aan sommige emotionele scores van James N. Howard of een emotioneel stuk uit de film: The Dark Knight. Deze track bevat veel elementen: spanning, humor, actie en het hoofdthema. Maar het belangrijkste element wat deze track heeft is: Hans Zimmer.

5: Data, Data, Data
Ook dit nummer begint mysterieus.
Eigenlijk gaat dat het hele nummer door. Geen hoofdthema, geen fantastische bombastische melodieën. Gewoon alleen maar spanning, erg leuk gedaan maar dit nummer had wel uit de score gemogen.

6: He's Killed The Dog Again
Het nummer begint met het hoofdthema wat Zimmer weer leuk terug brengt. Steeds brengt Zimmer het op een andere manier terug, soms spannend, soms grappig en in dit geval mysterieus. Er ligt iets op de loer (dat wil de muziek je vertellen). Wat er op de loer ligt hoor je rond de 1:30 minuten als de muziek bij elkaar komt…maar geen explosie. Gewoon weer rust en even later komt de actie dan toch. 2:30 minuten is geweldig, de Pirates of the Caribbean sfeer is back! Ondanks het feit dat dit geen Pirates score is vind ik het geweldig om nog eens zo’n nummer terug te vinden! Geweldig nummer, zeker vergeleken met track 5.

7: Marital Sabotage
Zoals ik al eerder schreef is het hoofdthema een belangrijker factor in de filmmuziek. Hans Zimmer doet hier aan mee, hij schreef een hoofdthema van de detective Sherlock Holmes, want ook in deze track komt dit hoofdthema weer goed aan de pas. Het is er in alle vormen te vinden: rustig, mysterieus maar voornamelijk horen we het thema in de drukke actiestijl van Zimmer. Rond 2:21 komen wat ‘Rock’ elementen naar voren, iets waar Zimmer trots op mag zijn. Ook dit nummer is weer een genot om naar te luisteren, het eindigt met een knal zoals alleen Zimmer dat kan!

8: Not In Blood, But In Bond
Jammer, dat is het eerste woord dat in me op kwam. Deze track is niet mooi, niet fijn om naar te luisteren en daarom snel door naar track 9, hopelijk is die een stuk beter.

9: Ah, Putrefaction
Erg kort nummer. Een nummer dat ook wel iets emotioneels met zich mee brengt. Helaas is het vooral de cello die de emotie wil vertellen. Gelukkig dat er wat strijkers bij komen zodat het een mooi geheel wordt.

10: Panic, Shear Bloody Panic
Dit nummer doet me denken aan track 4, een aangezien ik dat ook een uitstekend nummer vond kunt u vast mijn mening wel raden over dit nummer. Het nummer eindigt weer perfect, weer die Zimmer stijl, mijn complimenten voor deze track.

11: Psychological Recovery ... 6 Months
We weten dat Zimmer van lange nummers houdt, maar is 18 minuten niet wat veel? Hadden ze dit nummer niet beter in 3 stukken kunnen hakken zodat elk nummer een tijdsduur van 6 minuten had. Ik begon met luisteren en het viel me op dat Zimmer vanaf de eerste seconde mijn belangstelling heeft. Rond de 1:25 komen weer wat Pirates of the Caribbean elementen naar boven. Ook het hoofdthema mag natuurlijk niet ontbreken in dit nummer, het is een paar keer te horen. De strijkers zijn ook te horen, ze keren vaker dan normaal op de voorgrond. Ik kan elke minuut wel omschrijven maar laat ik het nummer nou is in zijn geheel nemen. Het nummer is in zijn geheel vermakelijk! En moet je nagaan hoe moeilijk dat is, iedereen zijn of haar aandacht trekken alle 18 minuten lang. Vanaf de eerste seconde tot aan de laatste is deze track geweldig. Alle elementen zitten hierin en stukken van andere nummers keren terug als een soort reünie. Nu kan ik ook niet ontkennen dat er zeker Pirates of the Caribbean deuntjes in zaten maar dat vind ik niet erg. Ik hou van zulke bombastische muziek, en alleen Hans Zimmer kan het zo maken. En als zelfs dan ook nog de piano langs komt richting het einde maakt dat dit nummer toch wel echt af. Uiteindelijk eindigt dit fantastische nummer mysterieus, wat een klein meesterwerk is dit nummer. Het beste nummer van de score samen met track 4.

12: Catatonictes
Het begin is niet zo interessant. Het is weer hetzelfde als normaal. Mysterieus etc. dus dat kennen we wel. Ik wil meer! En dat krijg ik gelukkig ook, want rond de 4:18 gaat het leuk worden. Ook dit is weer een fantastische track. Het hoofdthema is te horen, de afsluiting van Sherlock Holmes is geweldig, het is precies zoals ik me had voorgesteld. De laatste minuut is geweldig, veel actie, veel slagwerk, veel strijkers echt heerlijk bombastisch! Een prachtige afsluiting dat eindigt met een geweldige knal!

Deze score van Zimmer is geweldig en is voor mij toch echt wel 1 van de betere scores van 2009. De score hoorde ik pas in 2010 en is alsnog voor mij mijn lievelingscore van 2010.
Er waren ook geruchten over een zekere Sherlock Holmes 2, en als ik de regisseur was zou ik wel weten wie ik zou boeken! Ik zou een componist boeken die zowel actie als romance muziek kan schrijven, en dat kan Hans Zimmer. En dat hij dat kan heeft hij in deze score laten zien! Holmes brengt iets met zich mee: spanning, avontuur, humor en actie! En vooral in dat laatste blinkt Zimmer weer uit. Want hij heeft het weer voor elkaar gekregen om een mooie score in elkaar te flansen en zijn fans (in dit geval ben ik dat) tevreden te houden. Hulde aan Zimmer voor deze heerlijke score. Eindcijfer: 9.
Sherlock Holmes - 10/10 - Review of Sander Neyt, submitted at (Dutch)
Dr. John Watson: You really believe he was resurrected?

Sherlock Holmes: The question is not if but how. The game's afoot.
Dr. John Watson: 'Follow your spirit...'
Dr. John Watson, Sherlock Holmes: 'And upon this charge, cry god for Harry, England and St. George!'

Sherlock Holmes is één van de bekendste personages in de geschiedenis van de literatuur. Samen met Dr. John Watson lost hij elk raadsel op. De creaties van Sir Arthur Conan Doyle zijn al vele malen vertaald naar het witte doek. Soms was het resultaat verschrikkelijk, maar meestal waren de films vrij trouw aan de boeken van Doyle. Maar na een aantal decennia waren de creaties van Doyle wat doodgebloed. Er werden nog tv films of series gemaakt, maar het was toch al lang geleden dat Sherlock Holmes zijn weg had gevonden naar het witte doek.

Anno 2009 kwam daar verandering in. De Britse regisseur Guy Ritchie besloot immers dat het tijd werd om Sherlock Holmes in de 21ste eeuw te loodsen. En dankzij een heerlijke cast, waar vooral Robert Downey Jr uitspringt, is het Ritchie zeker en vast gelukt om Holmes nieuw leven in te blazen. De film ziet er prachtig uit, de cinematografie is prachtig, de acteurs spelen op een heel hoog niveau. Een film vol spanning, mysterie en avontuur moet natuurlijk een optimale componist vinden. En deze componist heeft Ritchie gevonden in Hans Zimmer.
Hans Zimmer is natuurlijk bekend met dit soort films. Groots opgezette actiefilms, met genoeg avontuur en met een vleugje romantiek. Maar Zimmer moest ook zijn muziek opnieuw uitvinden. En dat heeft hij gedaan, verwacht daarom niet dat deze score voor Holmes een groots opgezette actiescore is zoals “The Rock” of “Pirates”. Neen, deze score is vrij sober voor Zimmer’s doen. En de vraag is bij deze score niet of dat je de thema’s apprecieert, maar wel dat je het nieuwe geluid kan appreciëren. Want Zimmer heeft zichzelf uitgevonden, en heeft een compleet nieuw geluid bedacht voor deze film. Daarom is Holmes een score geworden waarin je moet groeien. De eerste luisterbeurt zal niet positief zijn, maar je moet doorzetten, en na een paar luisterbeurten ga je inzien dat dit werk van Zimmer één van zijn beste werken is.

De score begint met het hoofdthema dat te horen is in de eerste track: “Discombobulate”. Dat thema zet meteen de sfeer voor heel de score. Het is een vrij snel thema, en de orkestratie is gewoonweg schitterend. Veel van de instrumenten ken ik niet, maar het zijn vooral tokkelinstrumenten en er zit ook een viool in verborgen. Als je dit thema hoort, dan hoor je dat dit thema perfect past bij het personage Sherlock Holmes. Het is excentriek en heeft iets mysterieus. Perfect voor de excentrieke speurder. Het hoofdthema wordt in zowat alle tracks gebruikt. En dat juich ik enkel toe. Een hoofdthema dient een leidraad te zijn in een score. En in deze score is dat zeker het geval. De mooiste versie van het thema is te horen in track 4: “My Mind Rebels At Stagnation”, waar het in zijn volle glorie te bewonderen valt.

Maar het hoofdthema is niet het enige thema in de score. Een tweede thema is te horen in “Is It Poison, Nanny?”. Dit thema wordt vooral gebruikt om spanning op te wekken, en het is lekker mysterieus. Perfect voor de zaak die Holmes en Watson moeten oplossen. Ook in het tweede deel van de track komt er nieuw thema. In de film wordt dit gebruikt als Holmes de achtervolging ingaat met Irene Adler.
Maar het echte achtervolgingsthema hoor je pas in de derde track: “I Never Woke Up In Handcuffs Before “. Ook deze track past perfect in de film. Maar voor sommige luisteraars is dit niet zo’n leuk nummer om te beluisteren. Vooral omdat het orkest expres vals speelt. De viool die te horen is in dit nummer speelt echt vals. Maar ik vind het best een leuk nummer. Er zit zoveel enthousiasme in deze track, en het past echt perfect in deze film. Ook is het leuk om weten dat het hoofdthema van de score in deze track verwerkt is. Maar er is wel een getraind oor voor nodig om het te horen.

Ook de slechterik van dienst heeft een thema gekregen. voor het eerste te horen in track 4: ‘My Mind Rebels At Stagnation”. Maar tot mijn verbazing was het geen cliché thema voor een slechterik. Want dit thema straalt geen kwaadheid uit, maar wel emotie. Het is direct het triestigste thema van de score, gespeeld door de cello’s. Dit thema is jammer genoeg maar twee keer te horen in de score. Namelijk in de bovengenoemde track als in “Psychological Recovery ... 6 Months”.
Maar dit is niet het enige emotionele thema van de score. Ook in de achtste track: “Not In Blood, But In Bond” komt er een emotioneel thema op te proppen. Gespeeld door één enkele viool. Die keuze kan ik enkel en alleen toejuichen. Want in de film werkt dit perfect. Want het maakt de scene zoveel sterker. Zimmer had ook de synthesizer kunnen gebruiken, en grote bombastische muziek, maar hij koos voor één enkele viool wiens klagerige klanken perfect de gevoelens van Holmes weet te beschrijven. En dat is natuurlijk het doel van filmmuziek.

Dit waren de voornaamste thema’s. Maar Zimmer zou Zimmer niet zijn, moesten er geen actietracks op de score staan. En er zijn twee actietracks om van te smullen.
Het eerste actienummer is track 7: “Marital Sabotage”. Het begin van de film, waar Holmes de snode plannen van Lord Henry Blackwood stopt. De track begint direct met het geweldige hoofdthema dat gedurende de track nog een paar opduikt. De rest van de track wordt gekenmerkt door hevig slagwerk, dat prachtig uitwerkt in de film, en dat op cd ook leuk te beluisteren valt.
Maar HET hoogtepunt van deze cd is het achttien minuten lang durende actiestuk “Psychological Recovery ... 6 Months”. Waar de rest van de score een beetje minimalistisch is van instrumentatie gooit Zimmer in dit nummer alle registers open. Elk thema van de score komt terug. Het hoofdthema, het thema van Blackwood, het mysterieuze thema. En daarrond heeft Zimmer prachtige actiemuziek weten te schrijven. De track is immens lang. Ik ken weinig tracks dat 18 minuten duurt. Maar je verliest geen enkel moment de aandacht, en je zal vanaf de eerste seconde tot de laatste gekluisterd luisteren naar deze track. En dat is al een kunst op zich, om de aandacht voor 18 minuten van de luisteraar te winnen. Maar Zimmer is in geslaagd. Zonder enige twijfel.

Conclusie.
Deze score van Zimmer is niet voor iedereen weggelegd. Want je moet het nieuwe geluid dat hier gecreëerd wordt kunnen smaken. Maar eenmaal dat je het nieuwe geluid hebt kunnen appreciëren kan je niet anders dan concluderen dat dit een klein meesterwerkje is van de componist. Meer zelfs, deze nederige recensent durft zelfs te zeggen dat deze score, het beste werk is van Zimmer. Samen met “The Da Vinci Code”. Zimmer heeft niet alleen zichzelf opnieuw uitgevonden, hij heeft een volledig nieuwe stijl ontwikkelt, en iedereen moet toegeven dat de muziek enkel en alleen ten goede voor de film is gekomen. Daarom beloon ik deze score met een dikke 10!
Sherlock Holmes - 08/10 - Review of Edmund Meinerts, submitted at (English)
Before I tackle this baby, I'd ask visitors of this site to ignore the fanboyish review written below - it's just a bit ridiculous and by no means objective. Now, when it comes to my favorite composer Hans Zimmer, I'm not usually much better - see my review for Pirates of the Caribbean: At World's End - but I at least try to bring in a bit of objectivity. Which doesn't stop this score being a fine Zimmer entry that combines his tried-and-true action stylistics with some playful, colorfully-instrumentated swing right out of An Everlasting Piece (by way of the Jack Sparrow music from Pirates of the Caribbean).

This is on display from track one, "Discombobulate", which instantly introduces us to the album's main (and only obvious) theme. Sure, Zimmer's usual chopping ostinatos provide the backing, but the theme itself is jauntily and un-MVishly performed on a range of instruments from zither via violin to accordeon, an upbeat continuation of "Multiple Jacks" from At World's End. The theme itself is Zimmer's most memorable composition since, umm, the Joker theme in The Dark Knight. But don't worry, this theme is MUCH, much more fun to listen to.

The bizarre instrumentations are what lifts this score above a more run-of-the-mill Zimmer action effort (The Dark Knight). Zimmer wanted to capture the feel of London's East End - he accomplished this by adding a variety of ethnic, almost Gypsy-like instruments, an accordeon, a detuned honky-tonk-like piano (rumor has it that Zimmer personally threw the piano down the stairs at his studio in order to achieve a suitably "battered" sound) and, most prominently, a solo violin, which is of course Sherlock Holmes' own instrument, though the performances on the album are thankfully more professional than the detective's own.

This wacky, off-kilter mood guides the score for much of its beginning. Only in "My Mind Rebels at Stagnation" do horns finally enter the fray, and even then only as a cameo in the background, providing a few warm chords over the jaunty rhythm. The end of this track is a sudden change of pace, turning into a neo-classical, melodramatic elegy the likes of which only Zimmer can compose. Over the top, the solo violin performs a repeating four-note motif that stands next to the main theme as pretty much the only discernible repeating idea in the entire score (it crops up again as an ostinato in "He's Killed the Dog Again" and "Panic, Shear Bloody Panic" among others)

Of course, when buying a Zimmer score, the real question is where does the action start up. Well, we get a hint of it in "He's Killed the Dog Again", which has a bass-heavy statement of the main theme at 1:50 that sounds almost like an electric guitar. But where the Zimmer-pounding really starts off is in "Marital Sabotage", a humdinger of an action track, with the main theme being blasted out (still on zither!) over an extremely bass-heavy growling string section. Delightfully, the action music always keeps its tongue in its cheek, either with the off-kilter instrumentation or Zimmer's monumentally deep bass section, which is even more faux-apocalyptic in the action scenes than usual.

The score's highlight is the first ten or so minutes of "Psychological Recovery...6 months", an eighteen-minute behemoth of a piece that throws together everything Zimmer's assembled for this score - the violin, the off-kilter instrumentations, the tongue-in-cheek action with fat basses and, of course, plenty of the main theme. As a lesser action motif, Zimmer takes the Westminster Chimes melody (the one Big Ben makes), and turns it into a colossal minor-key bassline (at 4:12, 9:30, 10:35 and especially 8:30, the latter of which is probably my favorite moment of the entire score). There's even a little hint of Irish personality at 3:35, in which a Uillean pipe enters the fray. Unlike with James Horner scores, in which the nasal instrument shows off its irritating qualities right up front and in your face, the pipe here provides a more pleasant background accompaniment.

"Psychological Recovery...6 months" ends on a subdued note, with the violin providing some quite beautiful performances (no, it isn't Joshua Bell this time...). In "Catatonie", the final track, though, Zimmer doesn't let us forget that this film is as much comedy as it is action - the off-kilterness of the score is all-pervading, even into the most apocalyptic of action scenes.

This score is a continuation of the upwards trend Zimmer has been showing since The Da Vinci Code in 2006. It's a surprisingly intelligent action score with a unique personality of its own that, to my immense surprise, garnered an Academy Award nomination (Zimmer's first since Gladiator ten years earlier). It's not quite as immensely entertaining as Angels & Demons was earlier this year and doesn't have a singular, awesome track (160 BPM), but this score should prove to Zimmer critics that he can and does sometimes leave his comfort zone and experiment with interesting instrumentations and wacky, off-kilter comedy even in his action scores. Though the ethnic instruments do sometimes intrude on the listening experience, this is still a superior score that should have something for more than just Hans Zimmer fans.
Sherlock Holmes - 09/10 - Review of Joris Hermy, submitted at (Dutch)
Het moet niet gemakkelijk zijn om Hans Zimmer te zijn. Weinig componisten – Horner even daar gelaten – worden zo druk besproken als Hans Zimmer. Iedere release van de componist is dikwijls het onderwerp van vurige discussies en is goed voor rijk gevulde blog-sites. Dat Zimmer daarenboven van tijd tot tijd opmerkelijk keuzes maakt voeden de controverse ook alleen maar. ‘Angels & Demons’ bijvoorbeeld – hoewel functioneel in de film – vergaat in een spervuur aan pompeuze samples en digitale effecterij, wat in schril contrast staat met het lyrische en vocaal stemmige ‘Da Vinci Code’. Anderzijds maakte hij dan weer indruk met verrassende – vaak intieme - scores zoals ‘Frost Nixon’ en nu ook weer met ‘Sherlock Holmes’.

De sound die Zimmer koos voor deze remake van een typisch Brits personage van auteur Sir Conan Doyle is op zijn minst opmerkelijk. Geen klassieke insteek met klassieke strijkers, maar wel een heerlijke en hedendaagse mengeling van instrumentale muziek en etnisch Europese klanken. Verder heeft Hans Zimmer altijd al zijn voorliefde voor de muziek van componist Ennio Morricone niet onder stoelen of banken gestoken. Onlangs nog zeer opvallend te horen in de romantische score ‘The Holiday’ en de animatiefilm ‘Madagascar’. Ook hier weer hoor je dat Zimmer een ode brengt aan de grootmeester met de zeer typerende honky tonk- piano klanken die het hoofdthema hier kleurt. In ‘Discombobulate’ brengt hij het hoofdthema in al zijn grootsheid en het is werkelijk opzwepend en bijzonder aanstekelijk. Qua thema leunt het aan bij het Jack Sparrow-thema en is ontegensprekelijk vintage Zimmer! Het is bovendien verbluffend dat Zimmer hier een epische sound creëert met een kleine groep muzikanten. Voor een zeldzame keer staan zijn samples de akoestische instrumenten dus niet in de weg. De openingstrack mag gerust gezien worden als een suite van het melodisch materiaal die Zimmer de luisteraar aanreikt. Daarnaast introduceert hij een 4-noten motief die de meer emotionelere momenten van de film verklankt.

‘I Never Woke Up In Handcuffs Before’ is ronduit héérlijke muziek met een kurkdroge bastuba, een trekzak met een sigeunerviool die virtuoos soleert; dit alles op een bijzonder aanstekelijke Balkan-groove. Deze track wordt enkele malen doorheen de film erg doeltreffend gebruikt telkens Holmes op de vlucht gaat.

De meest explosieve scène uit de film – en dan nog wel letterlijk – is te horen in ‘Not In Blood, But In Bond’. Toch wel opmerkelijk te horen dat Zimmer deze imposante scène enkel door een viool-solo laat begeleiden. Geen bombast maar pure eenvoud die de scène net daardoor stukken sterker maakt. Verder is het opvallend met hoeveel zorg Zimmer te werk is gegaan bij het uitwerken van zelfs de kleinste details in de muziek. Dat het niet allemaal intiem & bescheiden moet klinken is te horen in ‘Psychological Recovery ... 6 Months’ waar grote orkestrale stukken met brullend koper zich afwisselt met de meer introverte passages.

Je moet dus geen Sherlock Holmes zijn om de troeven van deze score op te sporen. Het is een boeiende Zimmer die we te horen krijgen en tevens een fris geluid voor het personage van ‘Sherlock Holmes’. In zijn totaliteit is de muziek vooral qua volume niet altijd in balans, maar de thematiek & instrumentatie maken wat mij betreft alles goed. Aan te raden!


Sherlock Holmes - 07/10 - Review of Thomas-Jeremy Visser, submitted at (Dutch)
Jarenlang werden we gebombardeerd met scores van Hans Zimmer. Een van ’s werelds meest bekende en succesvolle componisten leverde in de afgelopen vijf jaar twee Batman en Pirates-scores, The DaVinci Code en zijn vervolg Angels and Demons, King Arthur, The Last Samurai en niet te vergeten het ijzersterke Frost/Nixon. Guy’s Ritchie’s interpretatie van de detective der detectives Sherlock Holmes is een project dat op het lijf van de Duitse componist is geschreven. Het is snel, droog en volgestouwd met actie. Geen slecht idee van Ritchie om Zimmer in te huren dus.
Sherlock Holmes kan twee kanten op gaan. Het kan wel eens een heel populaire score worden: In de kast staand bij vele mensen die naast hun pop-en-rock verzameling flirten met filmmuziek, en gebruikt in programma’s zoals Popstars (Want heel Nederland staat weer op zijn kop!) en Peking Express. Aan de andere kant heeft Zimmer zijn eigen sound net zoals in Frost/Nixon in een ietwat andere verpakking gewikkeld, waardoor het misschien wel minder grootschalig wordt, maar wel intenser en interessanter.

Hoewel het hoofdthema niet al te fantastisch is, dient het zijn doel. Instrumentaal is het een lekker te beluisteren score. Over het algemeen wordt de score beheerst door een heel scala aan tokkelinstrumenten zoals mandolines, gitaren, banjo’s, sitaren, en daarnaast bevat het enkele prachtige strijkersarrangementen. Vergeet ook niet de accordeon die verrassend goed in het geheel past. Er wordt gespeeld met toonhoogtes, en soms klinken de violen of cello’s lekker vals, om de score die droge, grappige toon mee te geven. Maar waar een lach is, is een traan. In My Mind Rebels at Stagnation horen we een prachtig, emotioneel stuk waarin de emoties hoog oplopen. Er worden veelal Oosterse instrumenten gebruikt, maar een goed toegepaste accordeon neemt het effect daarvan weg, zodat het juist erg Europees aandoet. De score heeft echter ook zijn minpunten. De tempowisselingen zijn niet erg goed in balans, en de interesse is na drie minuten doelloos getokkel wel weg. Ook de geluidseffecten die tussen de actietracks worden gemixt zijn eigenlijk onnodig en eerder irritant dan fijn om te horen. Bovendien is het allemaal net niet intens genoeg om echt een grote knaller te worden zoal At World’s Ends.

Sherlock Holmes is een frisse score, met een origineel geluid, het is een soort upbeat versie van Frost/Nixon. Het is soms echter wat langdradig en heeft iets teveel tierelantijntjes om echt uit de verf te komen. Toch is het voor de Zimmer-fans een heerlijke score om te vinden onder de kerstboom. Met Sherlock Holmes heeft Zimmer misschien geen hoogvlieger afgeleverd, het is technisch gezien prima in orde en werkt regelmatig, zelfs zonder de beelden erbij, op de lachspieren. Op een positieve manier.

Sherlock Holmes - 09/10 - Review of Damien , submitted at (French)
Hans Zimmer est enfin de retour. Et, une fois encore, surprend. Disons le d'emblée: dans la plupart des morceaux, on est loin de ses compositions grandioses et magistrales des dernières années. Mais pourtant... l'auteur reste fidèle à lui même.
'Discombobulate' donne le ton: guitares fanfaronnantes, rythme de marche, violons un rien grinçants... et un thème qui rappelle plus que fortement l'inoubliable thème de Jack Sparrow ('Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest'). Une piste cool et entraînante, musicalement très riche, une petite merveille dont seul Zimmer a le secret.
Les pistes suivantes, parfois plus ternes, poursuivent dans cette ambiance à la fois déjantée et mystérieuse.
Au fur et à mesure que les pistes s'enchaînent, on sent le Zimmer de 'The Dark Knight' revenir à la charge. 'He's Killed The Dog Again' reprend de manière sombre le thème principal, poursuivi par les lourdes percussions de 'Marital Sabotage'.
'Ah, Putrefaction', calme et sobre, se fait plus mélancolique, suivie par la mouvementée 'Panic, Shear Bloody Panic', reprise remarquable du thème principal.
L'album ne serait pas réussi sans une piste plus longue. Voilà donc 'Psychological Recovery... 6 Months', soit 18 minutes d'émerveillement. De la tension, de l'émotion, du rythme... et des pics d'intensité dans le plus pur style du compositeur. 'Catatonictes', un petit joyau, clôture l'album.
Dans un style qu'on ne lui connaissait pas, Hans Zimmer est parvenu à nous donner le meilleur de lui même, repoussant une fois de plus les limites de son talent. C'est certain, tous ses admirateurs trouveront leur bonheur dans ce 'Sherlock Holmes'...
Sherlock Holmes - 10/10 - Review of The Hakar-G Padayachee, submitted at (English)
If my life was to be made into a film, it will be composed by Hans Zimmer. The maestro behind the great series of Pirates of the Caribbean, Christopher Nolan's fantastic reboot Batman series and the classics like Gladiator, Rain Man and The Last Samurai. Now in his recent attempt on the Sherlock Holmes film directed by Guy Ritchie, Hans Zimmer has pulled it off again and has graced our ears with authentic, unique music which can mesmerize the ears of open-minded people.

In fact the reason why Hans was even chosen for the job was that Guy Ritchie had used The Dark Knight score for the film. It felt hollow and incomplete without an epic score. Hans Zimmer was impressed with Guy Ritchie's taste in score music, as Hans Zimmer has always rated his Dark Knight theme as his best efforts.

Paying tributes to The Pogue of Roman a group who would create Turkish styled music, he brought Louis Beroe( forgive for the bad spelling) and created his greatest score yet.

A few fans may recognize the drunken music of Jack Sparrow but in the end, his score is purely classic.

A must hear for not only Zimmer fans but fans of good music.
Oscars: Best Original Score (Nominee)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Nominee)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Nominee)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More