Shifu: Panda, we do not wash our pits in the Pool of Sacred Tears.
Po: quickly shakes his hand off The Pool of-?
Shifu: This is where Oogway unraveled the mysteries of harmony and focus. This is the birth place of kung fu.
Shifu: Do you want to learn kung fu?
Po: Yah!
Shifu: Then I am your master!
Kung Fu Panda is inmiddels al 5 jaar oud. Wat vliegt de tijd toch snel. Dreamworks Animation heeft de reputatie van leuke familiefilms te maken, die zowel kinderen als volwassenen interesseren. Shrek is daar het mooiste voorbeeld van. Kinderen zullen van de kinderlijke humor dat in de film verwerkt zit. En de volwassen smullen van de vele referenties in de film. Ook al is Dreamworks Animation dé grootste concurrent van Pixar, het heeft nooit diezelfde status bereikt. Tot deze Kung Fu Panda verscheen. Deze nederige recensent vind Dreamworks met deze film het niveau bereikt van Pixar. En dat wilt wat zeggen. Deze Kung Fu Panda is niet alleen fantastisch grappig, de actie zit goed, er zit ook drama in. Zelden ga je nog zo gekluisterd zitten aan een scherm als bij deze film. Intussen hebben we al een sequel gekregen op deze toch licht geniale film. Alles aan deze film is gewoonweg af! De personages zijn goed ontwikkeld, de achtergronden en de omgeving waarin de film zich afspeelt is fantastisch uitgewerkt. De casting is goed maar wat er het meeste uitspringt, is de muziek.
Als hoofd van het muzikale departement van Dreamworks Animation is het niet meer dan normaal dat Hans Zimmer of één van zijn leerlingen de taak op zich nemen om een score te schrijven voor de films. Kung Fu Panda wordt door muziek voorzien van Hans Zimmer en zijn beste leerling John Powell.
Waar Zimmer vroeger de koning van de filmmuziek van animatiefilms was (The Lion King, Prince Of Egypt, Spirit…) heeft John Powell nu officieel het roer overgenomen. Beide heren hun resultaten voor filmmuziek voor animatiefilms zijn adembenemend. Daarom was het een droom voor de liefhebbers der filmmuziek dat beide heren samen een film van muziek voorzien. Het resultaat: Kung Fu Panda. Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik niet ga oordelen wie nu precies welk stuk heeft geschreven. Beide namen staan op de cover, dus ik ga er van uit dat ze het samen hebben geschreven. Natuurlijk hoor je de stijl van beide componisten in de muziek en kan je als luisteraar wel oordelen wie wat heeft geschreven (bijvoorbeeld Zimmer het hoofdthema, Powell het thema van Po, maar in de recensie ga ik daar niet verder over uitbreiden.)
Mijn oordeel: bwa. Met dit woord bestaande uit drie letters wil ik bedoelen dat ik het niet slecht vind, maar het had zoveel beter kunnen zijn. Zeker voor deze grootmeesters van de filmmuziek.
Wat vind ik goed aan deze score?
Wel heel veel eigenlijk. Eerst en vooral is deze muziek voorzien van vele thema’s. Thema’s die niet altijd even sterk zijn maar wel altijd even effectief. Laten we beginnen met het hoofdthema van de franchise. Eigenlijk is dit het thema van Master Oogway, bij verre het beste personage van de film. Voor het eerst te horen in “Hero”. Het is een zacht thema die de thematiek van de film eigenlijk goed in noten omzet. In Hero klinkt het thema zeer Chinees, wat natuurlijk ook wel de bedoeling is. Maar dat is niet overal zo. In Sacred Pool Of Tears krijg je het thema in zijn volle glorie te horen, met vele strijkers, de nodige synthesizers en er komt zelf een koor bij kijken. Zeker de mooiste versie van het thema tot dan. Maar voor de mooiste versie moet de luisteraar geduldig wachten tot de laatste track van deze score. Namelijk in Oogway’s Ascends krijg je een versie te horen dat zo prachtig is dat je er een krop van in de keel krijgt. Het is zo emotioneel geladen, het is zo prachtig gespeeld op de Erhu. Je krijgt een opbouw, eerst een harp en het Chinese instrument, later komt het volle orkest erbij. Wedden dat de haartjes op je armen omhoog gaan van pure schoonheid?
Een tweede thema is dat van het hoofdpersonage genaamd Po. Je krijgt het sporadisch doorheen de score te horen, maar het is zijn volle glorie te horen in Panda Po. Het is een geweldige en aanstekelijke melodie die je de eerste dagen niet gaat vergeten. Het thema herhaalt zich telkens opnieuw en opnieuw, en steeds wordt de orkestratie heviger en heviger. Als dan op het einde de strijkers zich bij het geheel voegen dan krijg je één van de mooiste tracks van de score.
Het actiethema is fantastisch. Je krijgt het voor het eerst te horen in Hero en ook in Po Vs Tai Lung krijg je het prachtige thema te horen. Het is wild, opzwepend en ademt gewoon Kung Fu uit. Je hebt ook nog een thema dat ik heb omgedoopt in het victorie thema. Het is in de score prominent aanwezig en je krijgt de mooiste versie te horen in Dragon Warrior Rises. Het kan gezien worden als een subthema voor Po als hij iets heeft verwezenlijkt.
Maar één van de mooiste thema’s heb ik tot het laatste bewaard. Het thema dat ik het bezinningsthema heb genoemd is na het thema van Oogway het mooiste op deze score. Voor het eerst te horen in Sacred Pools Of Tears. Een harp speelt de eerste laag, heel zacht en heel kalm. Daarna komen de blazers erbij, gelegen op een bedje van harp en lichte synthesizers en ondersteund door prachtig spelende strijkers. Het stuk groeit naarmate het vordert en dat is perfecte analogie met de film waarbij Po ook groeit. Van een nietsnut tot de Dragon Warrior. Prachtige vondst van de componisten.
Hierbij heb ik mijn positieve mening gegeven van deze score. Maar een bwa heeft natuurlijk ook een negatieve kant. Ik heb drie grote problemen met deze score.
Ten eerste heb je de moderne orkestratie in deze score. Kijk dit is dus iets dat ik haat. Ik heb geen enkel probleem dat Zimmer zijn synthesizers gebruikt in al zijn scores. Dat is zijn stijl, godzijdank houd hij zich eraan. Maar als je luistert naar Hero, dan krijg je eerste prachtige muziek te horen van Chinese origine. Driekwart minuut later komen daar drums bij en synthesizers alsof je opeens in een jaren 70 popnummer bent terecht gekomen. Op zich is het geen slechte muziek, want de melodie is gewoonweg prachtig, maar het is zo frustrerend dat die stijlbreuk daar is! Ook in The Bridge krijg je een soortgelijk iets te horen. Elektrische gitaren in een chinees getinte score, het gaat niet samen.
Er staan ook op de score een aantal nietszeggende tracks. Niet dat ik daar grote problemen mee heb, want op elke score staan er nietszeggende tracks, hoe je het ook draait of keert. Maar Zimmer en Powell stellen teleur op een kapitaal moment in de film en op de score. Namelijk Tai Lung Escapes. Wat een track vol spanning, actie en avontuur kon zijn, is een saaie, saaie en nog eens saaie track geworden. Er zit niets in van spanning. Actie is er wel te vinden, maar het is zo saai dat het een nummer is dat ik vrijwel altijd doorskip. Het is niet de moeite waard om het te beluisteren. Nog een saaie track is The Dragon Scroll, wat begint met vreemde geluiden, en de track gaat ook niet echt van de grond.
Een laatste puntje van kritiek heb ik eigenlijk hier boven al aangekaart. De actiemuziek zit soms heel goed in elkaar, maar soms geraken de componisten niet verder dan het slaan op percussie instrumenten en dat vind deze recensent uiterst jammer.
Conclusie
Wat de beste score van het jaar zou kunnen geweest zijn is deels misgelopen. De thema’s zijn fantastisch, maar sommige keuzes in stijl is zeer jammer. Ook de actiemuziek had beter gemogen. Er mocht een beetje meer melodie in de actiemuziek zitten. Dus daarom bekijk ik deze score met gemengde gevoelens. Ja, hij is op sommige momenten zeer sterk, maar op andere momenten is hij dan weer heel zwak te noemen. Dit is niet het werk dat ik verwacht had van twee topcomponisten. Powell en Zimmer kunnen zoveel meer en dat hebben ze bewezen met Kung Fu Panda 2, wat eigenlijk de score is die ik voor deze eerste film had verwacht. Toch een 7 voor deze score.
Beste Tracks:
Sacred Pool Of Tears
Panda Po
Oogway Ascends
Po: Maybe I should just quit and go back to making noodles.
Oogway: Quit, don't quit? Noodles, don't noodles? You are too concerned about what was and what will be. There is a saying: yesterday is history, tomorrow is a mystery, but today is a gift. That is why it is called the 'present.'