Legend
Silva America - SSD 1138
| # | Track | Duration | |
|---|---|---|---|
| 1. | Main Title / The Goblins | 5:47 | |
| 2. | My True Love's Eyes / The Cottage | 5:07 | |
| 3. | The Unicorns | 7:56 | |
| 4. | Living River / Bumps & Hollows / The Freeze | 7:24 | |
| 5. | The Faeries / Riddle | 4:56 | |
| 6. | Sing The Wee | 1:11 | |
| 7. | Forgive Me | 5:16 | |
| 8. | Faerie Dance | 1:55 | |
| 9. | The Armour | 2:19 | |
| 10. | The Oona / Jewels | 6:44 | |
| 11. | The Dress Waltz | 2:50 | |
| 12. | Darkness Fails | 7:31 | |
| 13. | The Ring | 6:32 | |
| 14. | Re-United | 5:19 | |
| 70:46 |
Submit your review
Hide reviews in other languages
Sometimes studio executives and film producers can act really, really stupid. Like when they threw out Jerry Goldsmith's score for Legend, and replaced it with a score by Tangerine Dreams, just to make the film more interesting for the American movie goers (at least, that was what they were trying to do). However, Goldsmith's score was used for the European version, which we should be thankful for, as it is one of the best fantasy scores ever written. But, to be honest, I wasn't so impressed by the score after my first listen. I just thought that the synth motif for the Goblins ruined the entire score. But the more I listened to the score the better it got, and I ended up loving it. I still dont' like the synth, but the rest of the score has really grown on me.
Legend has everyting a good score for a fantasy film shall have. Beautiful, pastorale music, like in "The Cottage", upbeat, uplifting music in "The Faeries/The Riddle" and dramatic, exciting music such as in "Darkness Fails". According to the liner notes, Goldsmith does not believe in the use of leitmotifs. Instead he prefers to build his scores from just one theme. The main theme for Legend is a real beauty. It is a lyrical, somewhat wistful and folk music inspired tune, heard for the first time in the second cue, where it is sung by Nili, the lead female character. The song version of the theme shows up one more time in the score, while the orchestral version is used in many of the cues - and it is always a highlight when it crops up. Goldsmith also wrote a song, to be sunged by the faeries, called "Sing the Wee". I do not know what to think of this little ditty. It's incredibly silly and almost sounds like a Christmas carol. Yet it's quite entertaining and the arrangement is superb, with several voices and counterpoint. This song is also given several instrumental renditions.
What makes this score so incredibly good is the way Goldsmith combines the big sound of the orchestra with the wonderful sound of the choir. Voices is used throughout the score, and it really is a vital ingredients in making the music so appealing and effective. But then there's the already mentioned synth motif for the three goblins, Blix, Pox and Blunder. It has a very dated sound - very 80's, and it has a tendency to ruin the beauty Goldsmith builds up in many of the cues. I know it is supposed to do that - the goblins are not especially nice guys - but I am really having trouble liking it.
As Goldsmith's score was rejected for the American release of the film, Silva Screen's release of the composers score is rather hard to find in the states - you shouldn't have the same problem finding a copy of Tangerine Dreams' music, though. However, if you happen to find the CD, do not hesitate to pick it up. Legend is an essential part of your film music collection.
The liner notes are perhaps the best ever produced for a soundtrack release. Includes info on the film, Tangerine Dreams' score, Goldsmith's score - with comments on each cue - as well as facts about Goldsmith and more. Bravo Silva Screen!
Legend has everyting a good score for a fantasy film shall have. Beautiful, pastorale music, like in "The Cottage", upbeat, uplifting music in "The Faeries/The Riddle" and dramatic, exciting music such as in "Darkness Fails". According to the liner notes, Goldsmith does not believe in the use of leitmotifs. Instead he prefers to build his scores from just one theme. The main theme for Legend is a real beauty. It is a lyrical, somewhat wistful and folk music inspired tune, heard for the first time in the second cue, where it is sung by Nili, the lead female character. The song version of the theme shows up one more time in the score, while the orchestral version is used in many of the cues - and it is always a highlight when it crops up. Goldsmith also wrote a song, to be sunged by the faeries, called "Sing the Wee". I do not know what to think of this little ditty. It's incredibly silly and almost sounds like a Christmas carol. Yet it's quite entertaining and the arrangement is superb, with several voices and counterpoint. This song is also given several instrumental renditions.
What makes this score so incredibly good is the way Goldsmith combines the big sound of the orchestra with the wonderful sound of the choir. Voices is used throughout the score, and it really is a vital ingredients in making the music so appealing and effective. But then there's the already mentioned synth motif for the three goblins, Blix, Pox and Blunder. It has a very dated sound - very 80's, and it has a tendency to ruin the beauty Goldsmith builds up in many of the cues. I know it is supposed to do that - the goblins are not especially nice guys - but I am really having trouble liking it.
As Goldsmith's score was rejected for the American release of the film, Silva Screen's release of the composers score is rather hard to find in the states - you shouldn't have the same problem finding a copy of Tangerine Dreams' music, though. However, if you happen to find the CD, do not hesitate to pick it up. Legend is an essential part of your film music collection.
The liner notes are perhaps the best ever produced for a soundtrack release. Includes info on the film, Tangerine Dreams' score, Goldsmith's score - with comments on each cue - as well as facts about Goldsmith and more. Bravo Silva Screen!
Regisseur Ridley Scott viel voor Legend terug op componist Jerry Goldsmith. Na ontzettend niet-consciëntieus om te zijn gesprongen met Goldsmiths muziek voor Alien, haalde Scott dezelfde grol nog eens uit bij Legend. Goldsmiths muziek werd in de Amerikaanse release vervangen voor de "heerlijke" jaren-tachtig klanken van Tangerine Dream (een trio Duitsers dat van elektronische muziek houdt...). Hun Legend-muziek is mij niet bekend, maar zou overigens niet supergruwelijk hoeven te zijn. Tangerine Dream maakte later namelijk een goede score voor Near Dark.
Voor deze score schreef Jerry Goldsmith muziek voor orkest, koor en een hele verzameling synthesizers. Hoewel synthesizers in orkestrale scores veelal een ondersteunende functie hebben, zijn ze in Legend wel echt de helft van het geheel. Denk hier dus aan, wanneer aanschaf van deze cd het plan is!
Desalniettemin is Legend heel intrigerend. Om de een of andere reden geraakt het album niet al te gauw in de cd-speler, maar wanneer dat dan toch gebeurt, dan is het genieten.
De sfeer is zeer fantasierijk, de muziek is tonaal, harmonieus en feeëriek. Een zeer groot gedeelte van de muziek is underscore, maar wel een rijkelijk gevulde underscore. Er is geen veelvuldig gebruik van het hoofdthema: "My True Love's Eyes" en "Living River." De goblins hebben hun eigen gekke (synthesizer-)motief, dat wel.
Dankzij het koor krijgt de muziek op een aantal momenten bijna religieuze trekjes. Zo wordt aan het eind van het (te gekke!) "The Freeze" de triomf voor Darkness, de demon, gescandeerd. "Faerie Dance" (vrolijke en springerige elfjes-folk leidend tot een klassiek bombastische finale) en "The Dress Waltz" zijn typische Goldsmith-stukken met een krachtig opbouwend element. Het rustige begin van "Darkness Fails," waarin het koor de lagere tonen van de ladder betreed, is ook weer zo'n stukje muziek dat onder je huid gaat zitten en gewoonweg prachtig klinkt. Kortom, veel momenten van pure klasse.
Voor de nummers "My True Love's Eyes," "Living River," "Bumps & Hollow," "Sing the Wee" en "Re-United" schreef John Bettis de teksten. Als je niet van tekst houdt: niet getreurd, er wordt meestal maar een zinnetje of drie gezongen.
Deze stijlvolle, duidelijk sprookjesachtige en zeker niet saaie muziek verdient meer aandacht dan dat het tot nu toe heeft gehad. Goldsmith heeft er gedurende drie maanden hard aan gewerkt en leverde vakmanschap met een simpelweg unieke klank.
Leuk detail: Tom Cruise en Mia Sara speelden de hoofdrollen, maar wie speelde de iconografisch duivelachtige Darkness? Niemand minder dan Tim Curry, die later nog zo'n griezelige rol speelde: de Eter van Werelden en Kinderen, de clown Pennywise in Stephen King's It.
Voor deze score schreef Jerry Goldsmith muziek voor orkest, koor en een hele verzameling synthesizers. Hoewel synthesizers in orkestrale scores veelal een ondersteunende functie hebben, zijn ze in Legend wel echt de helft van het geheel. Denk hier dus aan, wanneer aanschaf van deze cd het plan is!
Desalniettemin is Legend heel intrigerend. Om de een of andere reden geraakt het album niet al te gauw in de cd-speler, maar wanneer dat dan toch gebeurt, dan is het genieten.
De sfeer is zeer fantasierijk, de muziek is tonaal, harmonieus en feeëriek. Een zeer groot gedeelte van de muziek is underscore, maar wel een rijkelijk gevulde underscore. Er is geen veelvuldig gebruik van het hoofdthema: "My True Love's Eyes" en "Living River." De goblins hebben hun eigen gekke (synthesizer-)motief, dat wel.
Dankzij het koor krijgt de muziek op een aantal momenten bijna religieuze trekjes. Zo wordt aan het eind van het (te gekke!) "The Freeze" de triomf voor Darkness, de demon, gescandeerd. "Faerie Dance" (vrolijke en springerige elfjes-folk leidend tot een klassiek bombastische finale) en "The Dress Waltz" zijn typische Goldsmith-stukken met een krachtig opbouwend element. Het rustige begin van "Darkness Fails," waarin het koor de lagere tonen van de ladder betreed, is ook weer zo'n stukje muziek dat onder je huid gaat zitten en gewoonweg prachtig klinkt. Kortom, veel momenten van pure klasse.
Voor de nummers "My True Love's Eyes," "Living River," "Bumps & Hollow," "Sing the Wee" en "Re-United" schreef John Bettis de teksten. Als je niet van tekst houdt: niet getreurd, er wordt meestal maar een zinnetje of drie gezongen.
Deze stijlvolle, duidelijk sprookjesachtige en zeker niet saaie muziek verdient meer aandacht dan dat het tot nu toe heeft gehad. Goldsmith heeft er gedurende drie maanden hard aan gewerkt en leverde vakmanschap met een simpelweg unieke klank.
Leuk detail: Tom Cruise en Mia Sara speelden de hoofdrollen, maar wie speelde de iconografisch duivelachtige Darkness? Niemand minder dan Tim Curry, die later nog zo'n griezelige rol speelde: de Eter van Werelden en Kinderen, de clown Pennywise in Stephen King's It.
Trailer:
Trailer:
Trailer:
Trailer:
Trailer:
Other releases of Legend (1985):
