The Omen


Colosseum (4005939673628)
Varèse Sarabande (0030206673623)
Movie | Release date: 06/06/2006 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.The Omen Main Titles2:58
2.The Adoption4:12
3.Ambassador Gets Fired1:33
4.New House / Damien's Deliverance2:20
5.The Nanny's Noose2:04
6.A Cross To Bear2:48
7.Ms. Baylock1:49
8.Damien's Tantrum1:52
9.More Tantrums2:11
10.Kate Doubts1:04
11.Scooter2:43
12.Don't Let Him Kill Me1:29
13.On The Heels Of Spiletto6:58
14.Dogs In The Cemetery2:01
15.Drive To Bugenhagen1:30
16.Dirty Deeds4:12
17.Altar Of Sacrifice4:10
18.The Funeral1:40
19.Boy Genius2:52
20.Omen 76/063:30
 53:55
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Omen - 08/10 - Review of Tim Horemans, submitted at (Dutch)
30 Jaar nadat Richard Donner zijn meesterwerk The Omen in de bioscoopzalen uitbracht is er sinds 6/06/06 de remake van regisseur John Moore. Waarom er van The Omen een remake moest komen is voor mij een raadsel. De film uit 1976 over het duivelskind Damien was zeer goed en naar mijn mening moeilijk te overtreffen. The Omen staat ook gekend als de film waarvoor Jerry Goldsmith zijn eerste en enige oscar won. De muziek die door Goldsmith geschreven is, klonk als muziek die recht uit de hel kwam. Het duivelse gezang van het koor uit het origineel was fenomenaal. Jerry Goldsmith ging daar zeer ver in. Bij het beluisteren van die muziek zou je al rillingen kunnen krijgen.

Des te moeilijker was het voor Marco Beltrami, op wie zijn schouwders de taak lag, om de muziek te schrijven voor de remake van The Omen. Marco Beltrami heeft onmiddellijk de keuze gemaakt om het Ave Satani thema van Goldsmith niet te herbruiken in zijn score, behalve dan in The End Credits. Niet dat er hier een daar geen knipoog zit naar de score van Goldsmith, maar hij heeft zelf een nieuw thema geschreven voor de nieuwe versie. Het nieuwe thema opent ook de soundtrack die uitgegeven is door Varese Sarabande. Een zware piano klank en zeer lage fagotklanken zorgen voor een directe dreiging waarover een dwarsfluit het thema speelt. Na 1 minuut valt de percussie in die altijd dezelfde kadans dreunt en het thema wordt afwisselend gespeelt door trompetten en hoorns. Aan het einde van de track hoor je een demonisch gefluister. Waar Goldsmith de stemmen op de voorgrond plaatste, houdt Beltrami deze bewust subtiel, althans toch in het begin. The adoption vertaalt het verdriet van de Thorn’s na het verlies van hun kind. Naar het einde toe wordt deze track gevoeliger, dit is wanneer ze Damien adopteren. In ‘The Ambassardor get’s fired’ hoor je zware strijkers en blazers, deze track heeft ook een knallend einde. ‘New House/Damien’s Deliverance wordt ingezet door de dwarsfluiten die een gevoelige melodie spelen. De toon wordt snel donker en het duivelse gefluister uit de Main Title komt terug.

Een eerste echte knipoog naar Goldsmith hoor je in The Nanny’s Noose want de eerste noten komen uit Ave Satani. Dit wordt verder gezet met weer donkere chaos. Het koor komt pas echt aan bod in Damien’s Tantrum. Zij produceren een vreemd klaaggezang in de eerste helft van de track. De rest bestaat uit schrapende violen en blijrende trompetten. ‘More Tantrums’ is één van de meest bizarre tracks van het album. Weeralom zeer lage tonen, dan is het even stil vooraleer de fagotten verder gaan bijgestaan door de percussie die weer een stevige kadans aangeven. Beltrami mixt dan het koor in dit nummer wat lijkt op een LP die achterstevoren wordt gespeeld terwijl het koor Corpus, Dominus zingt. Dit werkt zeer effectief. Met ‘Scooter’ bewijst Beltrami weer dat hij heel goed is in horrormuziek. Het wordt allemaal door de strijkers ingezet om dan te ontsporen in chaos van de hoorns. De gevoelige snaar wordt weer heel even aangehaald in Don’t Let Him Kill Me’, maar dit is van heel korte duur want de toon van de muziek slaat bijna onmiddellijk om naar het duistere. De langste track van de soundtrack ‘On the heels of Spiletto’ is een samensmelting van spanning, dreiging, actie, terug dreiging om dan weer met actie te eindigen.

‘Dogs in the Cemetery’ is een klassieke Beltrami track, je hoort goed de verwijzigingen naar zijn vroegere Scream scores. ‘Drive to Bugenhagen’ is een vreemde eend in de bijt want Beltrami opent met een arabisch blaasinstrument terwijl de percussie ondersteunt wordt door etnisch gezang. Eigenlijk is deze track iets te kort. ‘Altar of Sacrifice’ is het hoogtepunt qua chaos, dit is non-stop actie geweld. ‘The Funeral’ is de stilte voor de storm want na deze ingetogen track volgt nog ‘Boy Genius’, weeralom donkere muziek. De laatste track is Omen 76/06, waarin Marco Beltrami het Ave Satani van Jerry Goldsmith verwerkt heeft. Beltrami zet het Ave Satani in en speelt dan de melodie een halve toon hoger om verder te gaan in een bizzare aaneenschakeling van zijn muziek met die van Goldsmith.

Marco Beltrami heeft zich goed van zijn taak gekwijt met The Omen. Het is voor hem geen gemakkelijk taak geweest maar het resultaat mag er best zijn. The Omen is niet zijn beste werk tot nu toe maar het bevat goede ideeën en hij heeft zijn stempel goed gedrukt op de muziek. Het is geen copycat album geworden. The Omen is meer dan geslaagd en voldoet aan mijn verwachtingen. Maar als je de Goldsmith score nog niet in huis hebt, raad ik van deze direct te kopen!
The Omen - 05/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
De film The Omen uit 2006 is een remake van de oorspronkelijke film met dezelfde titel uit 1976. De film heeft een semi-religeuze setting, waarbij bijbelse gegevens te pas en te onpas worden verweven met mythische gegevens of parallellen uit andere religies. Het thema van de antichrist met het cijfer 666 is feitelijk het enige bijbelse gegeven, al is de interpretatie dubieus. De aanwezigheid van priesters, kerken en rituelen in deze film heeft verder niet zoveel met het christendom te maken. Dat geldt overigens voor meer films die op een vergelijkbaar thema zijn gebaseerd.

Het verhaal draait om de bewuste verwisseling van een baby bij een gezin waar hun eigen baby na de bevalling dood zou zijn geboren. Dat andere kind groeit intussen op in dit gezin, maar na verloop van een aantal jaren beginnen de moeilijkheden en overlijden er mensen door vreemde oorzaken. Steeds meer komt de vader erachter dat dit verwisselde zoontje wel eens over demonische krachten zou kunnen beschikken en hij gaat op zoek naar waar het kind eigenlijk vandaan komt. Daarbij doet hij een schrikbarende ontdekking...

Deze horrorthriller is van een score voorzien door niemand minder dan Marco Beltrami. Ook vaste compaan Buck Sanders werkte weer mee, deze keer als producer van de elektronische muziek.
De score opent gelijk met een erg spannende Main Titles. Een goed gecomponeerde track, die ondanks de spannende klanken prima in het gehoor ligt. De score vervolgt met de mooie en rustige track 'Adoption', waarin violen een hoofdrol spelen. Naarmate de track vordert, neemt de spanning echter toe en beginnen de violen donker te vibreren. De dwarsfluit in de tweede helft van de track brengt de spanning weer tot rust en de muziek blijft fraai symfonisch op een mooie melodie.
Ook de track 'New House' is fraai, maar het tweede deel van de track, 'Damiens Deliverance', begint met spanningseffecten, waarna de track toch weer fraai met de dwarsfluit eindigt.
Daarna is het voorlopig gedaan met de mooie muziek en neemt de echte horrorsfeer het over. De muziek blijft orkestraal, met sterke elektronische invloeden, waardoor de klankkleur goed blijft. Maar de melodieën zijn verdwenen en gaan ten onder in een sfeer van spanning en creepy klanken. Orkestmuziek wordt dan veelal staccato-achtig, met de nodige atonale en dissonante muziek daar doorheen. Ook staccato koorklanken worden niet geschuwd en soms zelfs elektronisch vervormd tot echo's uit een demonische omgeving. Niet mijn ding...

In de track 'On the heels of Spiletto' is de muziek spannend, maar weer behoorlijk beluisterbaar. De melodie spreekt niet echt aan en is beladen met trage donker getinte muziek, van cello's en clarinetten, waarbij ook mannenstemmen toegepast worden. Een deel van de track is opgebouwd op een spannend ritme, dat stampend de toon bepaalt. De combinatie van het geheel maakt dit tot een van de betere tracks van de score.
Daarna gaat het horrorverhaal weer verder, tot aan de tweede helft van de track 'Altar of Sacrifice'. Deze track begint met heftige effecten van een wild spelend orkest, met strijkers, blazers en percussie. De laatste anderhalve minuut is echter bijzonder fraai, met name vanwege de koorklanken op vol orkest, terwijl de muziek naar het einde toe bijna stilvalt en een jongensstem overblijft. De muziek is dan mooi melodieus.
Ook de track 'The Funeral' is erg fraai. Hier speelt een solo piano een mooie gedragen melodie op minimale klanken.
'Boy Genius' is de laatste echte Beltrami-track, die de spanning weer volop terugbrengt en de score vol orkestraal afsluit, compleet met koorklanken.

Het album sluit af met een track uit de oorspronkelijke film uit 1976, van Jerry Goldsmith. Beltrami heeft samen met Bill Boston de muziek uit de originele film bewerkt en toegevoegd aan deze score. Ook deze track kent die echte horrorsfeer die de film en ook het origineel ademt. Niet echt aansprekende muziek.

Kortom, met de remake van The Omen heeft Marco Beltrami weer een stevige horrorscore toegevoegd aan z'n oeuvre. De paar fraaie tracks kunnen echter niet de typische horrorsfeer van de score voldoende compenseren om het geheel tot een fraaie score te promoveren.
Via de Liner Notes geeft Beltrami aan grote waardering te hebben voor het werk van Goldsmith en zijn eerdere uitwerking van de muziek voor de film van toen.
Waardering voor de score van Beltrami: 49 uit 100 punten.
The Omen - 08/10 - Review of John Mansell, submitted at (English)
I have for a long time been a fan of composer Marco Beltrami, since the SCREAM movies I have followed and savoured his ever growing musical curriculum vitae. THE OMEN as scored by Jerry Goldsmith back in 1976 was and still is a powerhouse of a film score, so when I heard that they were going to re-make this classic horror I was a little perturbed. But I must admit I rested a little easier in my bed when I heard that Beltrami was on board as the composer. What he has done with this score is remarkable, he has not only re-created some of Goldsmiths classic cues from the original score, but has managed to weave those themes into the fabric of his own very effective and equally as powerful soundtrack. There are fragments of Goldsmiths Oscar nominated score throughout Beltrami’s work, and one only realises at times too late, that a slither of THE PIPER DREAMS is present for just a moment in a cue, or just a three note passage from it, which is familiar to the listener, but because it's accompanied by or layered over other music, it becomes a new and fresh audio experience to the listener. This is something that occurs in cue number 2, THE ADOPTION. There are also miniscule slices of the AVE SANTANI present if only for a split second, the composer has subtly planted these little excerpts and motifs and they work wonderfully. There are even references to Goldsmith’s THE FINAL CONFLICT in a handful of the cues as in track number 7 Ms. BAYLOCK, Beltrami has been involved with numerous movies of the horror variety, but there is certainly more to this composer than the normal horror flick soundtrack fodder.
His music for the OMEN is probably one of his best scores to date, and I am sure that once you listen to it, you will be wanting to investigate the composers other film works. This is not only a fitting score for the remake of this classic, but a homage to the late, great, Jerry Goldsmith. The CD is also dedicated to Goldsmith’s memory. Beltrami’s original score for the movie is an effective and interesting one, and cues such as AMBASSADOR GETS FIRED, contain Beltrami’s trade marks as in rasping and menacing sounding brass accompanied and embellished by choir and urgent sounding strings. There are some quieter respites within the score, and Beltrami has penned a particularly pleasant sounding theme which opens cue number 4, NEW HOME/DAMIENS DELIVERANCE, this quite charming but short lived theme is carried along by the string section which lend it's support to the principal instrument on the composition, the flute. The theme however does melt away and is replaced by a sinister sounding, darker and threatening cue. Track number 5 THE NANNY’S NOOSE is also an ominous sounding cue, low brass and Herrmanesque psycho sounding strings combine to relay a sense of foreboding and evil. I was interested to see how Beltrami handled the dog sequence within the movie, as on the original score by Goldsmith this along with KILLERS STORM is the most harrowing. I am glad to say that he acquits himself admirably and cue number 14, DOGS IN THE CEMETERY is one of the score’s stand out musical moments. Booming percussion joins forces with jagged sounding brass and is carried along at breakneck pace by hissing strings and chaotic sound woodwind. Track number 16, DRIVE TO BUGENHAGEN is also a riveting composition, real edge of the seat stuff, Beltrami utilising to great effect female voice which sounds to me like Hebrew, the composer combining the voice with ethnic percussions and driving strings to create a highly charged albeit brief composition. I recommend this score without reservation, and if they are to re-make the other movies in the OMEN trilogy, I just hope that Beltrami gets the gig.
The Omen - 07/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
The original Omen may not be one of the best horror films ever made, but it's certainly enduring, largely due to a fine cast (Gregory Peck and Lee Remmick, in particular), solid direction, some impressively gruesome, though not unbearably unpleasant, deaths and, of course, Jerry Goldsmith's Oscar winning score. In a strange twist of fate, Goldsmith's win followed John Williams' win for Jaws, both for horror films (although Jaws is arguably more action/adventure with scary bits than The Omen's darkness) and both musically represent the threat and, in the case of The Omen in particular, carrying the film. Fortunately, nobody has yet thought to remake Jaws as only the effects could really be bettered (and even then, only on a couple of occasions are they seriously flawed, by which point Spielberg has you too enthralled to care), but evidently someone couldn't resist 06-06-06 as a release date and so we have the thirty year anniversary remake.
I'm not sure that Goldsmith would have wanted to score the remake had he been around to see it (in some ways, I'm glad he wasn't) and so who better to ask than his one time pupil, Marco Beltrami. For better or worse, aside from the final track homage to Goldsmith's original, Beltrami takes a distinctly different take on the material; indeed, it's an above average 2000's horror score and not a 1970's masterpiece. The Omen was never really about 'boo' moments and, fortunately, it means there's little of the tedious skittering that besets the genre (some of Beltrami's own work included). The sound is a little more epic, portentous and, just occasionally, hair raising. The Main Titles set out Beltrami's brooding stall, although this is quickly turned around in The Adoption which is largely lighter in tone. Beltrami takes a less swooning approach to the family/romantic material than Goldsmith, but does lean on it slightly. However, underplaying the material is the right approach and it's undeniably lovely.

If underplaying the more upbeat material works, then underplaying the music accompanying Damien's dark deeds somehow stops the score ever taking off. For example, The Nanny's Noose has very little momentum in the buildup and the dramatic payoff of dissonant horn chords doesn't seem all that shocking. Having said that, Damien's Tantrum captures some of the mania of the moment with one of the score's few flirtations with the chorus (presumably a conscious choice to use it sparingly). However, many of the cues contain rather more familiar tracts of low end rumbling, although admittedly they do develop more effectively than in the hands of many of today's young horror composers. In that regard, Beltrami is more of a seasoned pro and at least has a decent amount of development as a composer behind him. Comparisons with the original aside, Beltrami's Omen has enough fine moments to be recommendable, but it just doesn't have the unnerving sense of apocalyptic destiny to it one might expect. Above average for the genre, but rarely much more.
This soundtrack trailer contains music of:

The Omen (2001), Jerry Goldsmith (Movie)
De Ja Vu, Brand X Music (Trailer)
Damnation, Veigar (Trailer)
Highwater, Methodic Doubt (Trailer)
Monolith, Cinetrax (Trailer)
Fleshwound, Cinetrax (Trailer)
Original Trailer Music, Kevin Christopher Teasley (Trailer)




Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More