De film Jarhead speelt zich voornamelijk af in de Arabische Golf-regio. Daarheen wordt sluipschutter Swofford (Jake Gyllenhaal) gestuurd. Maar het werk is vooral saai en vervelend, in de hitte van de Saudi-Arabische woestijn, waar hij tobt over z'n vriendin, over gasmaskers die niet deugen, daar speelt hij voetbal, maar raakt vooral gedemotiveerd en wil graag weg. Dan breekt Desert Storm uit en mag hij 'los'. Maar de oorlog duurt slechts kort en wat hij meemaakt is geen heldendom, maar vooral ellende, rampspoed, branden en verwonde lichamen en lijken. Hoezo, oorlog is moed en doorzettingsvermogen, als de wereld waarin je gelooft, omvalt...
De score voor Jarhead is van de hand van Thomas Newman. Hij heeft er een emotieloze score van gemaakt, die de uitzichtloosheid en de moedeloosheid keurig in muziek verpakt. Maar dat maakt de muziek lastig beluisterbaar. Melodie is vaak ver te zoeken en harmonie al helemaal, volledig in lijn met de film. De tracks bestaan veel uit monotone geluiden, of juist ruige klanken met een hard-rock-achtige sfeer. De verschillende tracks wisselen elkaar af met evenveel verschil in klankkleur, waardoor de score een beetje een allegaartje is geworden, met alleen die moedeloze sfeer als samenbinder.
Dan zijn er ook nog de songs. Don't Worry, Be Happy is zo'n zeurderige song, waar je helemaal niet vrolijk van wordt... Het oudje Get It On van de band T-Rex maakt het ook niet veel beter en zo zijn er nog een paar songs die gebukt gaan onder een klankenpalet die niet bepaald opbeurt. Dat zal allicht ook de bedoeling zijn, maar het maakt de score niet beter beluisterbaar.
Thomas Newman is al niet mijn favoriete componist, maar met Jarhead wordt het al helemaal niet beter.