The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe
Walt Disney Records (0050086137473)
Walt Disney Records (0094634766722)
Walt Disney Records (4988064124770)
Walt Disney Records (0094634766722)
Walt Disney Records (4988064124770)
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | The Blitz, 1940 | 2:32 | ||
| 2. | Evacuating London | 3:38 | ||
| 3. | The Wardrobe | 2:54 | ||
| 4. | Lucy Meets Mr. Tumnus | 4:10 | ||
| 5. | A Narnia Lullaby | 1:12 | ||
| 6. | The White Witch | 5:30 | ||
| 7. | From Western Woods To Beaversdam | 3:34 | ||
| 8. | Father Christmas | 3:20 | ||
| 9. | To Aslan's Camp | 3:12 | ||
| 10. | Knighting Peter | 3:48 | ||
| 11. | The Stone Table | 8:06 | ||
| 12. | The Battle | 7:08 | ||
| 13. | Only The Beginning Of The Adventure | 5:32 | ||
| 14. | Can't Take It In | Imogen Heap | 4:42 | |
| 15. | Wunderkind | Alanis Morissette | 5:19 | |
| 16. | Winter Light | Tim Finn | 4:13 | |
| 17. | Where | Lisbeth Scott | 1:54 | |
| 70:43 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
De score voor The Cronicles of Narnia: The Lion the Witch and the Wardrobe werd niet zomaar beloond met een Golden Globe nominatie. Harry gregson Williams, broer van componist Rupert Gregson Williams, heeft, zoals ieder componist zijn pieken en dalen. Tegenover meesterwerkjes als Shrek, Antz en Kingdom of Heaven staan miskleunen zoals X-Men Origins: Wolverine en Déjà Vu. The Chronicles of Narnia en zijn, op muzikaal vlak, sterke opvolger Prince Caspian zijn scores die zowel op het scherm als op cd tot de verbeelding spreken. Er zijn tracks met een gigantische omvang zoals The Battle en To Aslan's Camp. Deze hebben tegenhangers die een en al rust zijn, zoals Narnia's Lullaby en The Wardrobe. Je wordt door de muziek in die magische wereld genaamd Narnia meegezogen, en het is moeilijk te verkroppen als de score eindigt en je terugkomt in de realiteit.
The Blitz, 1940 is de eerste track en we worden meteen de actiemuziek ingegooid. Zware percussie en sterk blaasspel zorgen voor een track die zo uit een James Bond film had kunnen komen. En hoewel de track redelijk kort duurt is het toch fijn om dat compliment te krijgen. Evacuating London is kalm. De strijkers zijn veel aanwezig, en ook de klarinet en de piano dragen mee aan een lichtelijk emotionele track die voor het eerst ons een versie laat horen van het hoofdthema. Dat is meeslepend en precies uit het boekje. een prachtig fantasy thema dat erg goed werkt gedurende de film. Het is memorabel en voegt ook echt iets toe. Het keert later in de track terug gespeeld, door een grote strijkerssectie. The Wardrobe begint met underscore, en iets later komt de piano erbij. Het hoofdthema wordt kalm gebracht, met koor en houtblazers.
het eerste hoogtepunt is de track Lucy meets Mr. Tumnus. Wat een prachtige instrumentatie kiest Gregson Williams hier. De piano, de cello en hier en daar een klarinet die slecht een kleine maar toch mooie aanvulling geeft. Het is erg kalm, en klinkt zoals fantasy moet klinken. Na een onnodig spanningsmoment gaat het gewoon weer verder zoals het eerder zo heerlijk klonk. Gregson Williams kan het niet laten, en dan komt als mooie afsluiter het hoofdthema even tevoorschijn. Het niveau blijft hoog. Met Narnia Lullaby krijgen we een haast Oosterse instrumentatie over ons heen die een ongemakkelijk en toch mooie sfeer creëert. Later haalt het orkest veel te kort keihard uit, misschien alleen maar om de track af te sluiten. The White Witch is dan weer een beetje een saaie track, die niet echt iets toevoegt aan deze uitgave, noch aan het personage van actrice Tilda Swinton.
From Western Woods to Beaver Dam begint intrigerend, met piano die een haast sprookjesachtige vocaliste begeleid. Later loopt dit dan weer over in dat heerlijke hoofdthema. Niet alleen in de film maar ook op de score is Father Christmas een rare eend in de vijver. Ineens komt de Kerstman met zijn arrenslee tevoorschijn om je van wapens te voorzien? Het "Always Coca-Cola" gehalte is dan ook hoog in deze vreemde track, en moeiteloos haal je de rode trucks van de frisdrankgigant in je geheugen naar boven. To Aslan's Camp is weer een absoluut hoogtepunt. Heroïsch klinkt het hoofdthema, alle secties van het orkest draaien overuren. Met tot resultaat dat dit toch wel een van de betere tracks op het album is. Als een suite laat het alle thema's de revue passeren, dan weer gebracht door strak gecomponeerde strijkers, dan weer door een immens aantal aan blazers.
Knighting Peter en The Stone Table zijn niet heel erg boeiend, en zij als het ware de stilte voor de storm, de aanloop naar de finale. Want The Battle is een zeven minuten durend meesterwerk. Een filmcomponist moet muziek op de goede plek in een film zetten, maar het is net zo belangrijk om te weten wanneer er totaal geen muziek in een scene of shot hoort. In de veldslagen in Braveheart was amper muziek te horen, in Troy juist wel. Gregson Williams kiest ook voor de tweede aanpak, en begeleidt de indrukwekkende veldslag met minstens zo indrukwekkende muziek. Lage blaaspartijen rekken de spanning tot het uiterste, waarna het koor en prachtige strijkers de rest van het werk doen. Zeven minuten lang filmmuziek zoals het hoort. Na dit zware werk komt Gregson, voor de afgrijselijke songs, nog even aanwaaien met Only the Beginning of an Adventure, een track die het fantasygenre eer aan doet.
The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch and the Wardrobe heeft een uiterst bevredigende score gekregen. Het is een score met een hoog Disney-gehalte, en heeft zo zijn momenten waarin het allemaal een beetje inzakt, maar de betere tracks maken dit al gauw goed. Het eerste decennium van dit millennium heeft klassiekers in het fantasygenre erbij gekregen, zoals King Kong, Stardust, The Golden Compass en natuurlijk Howard Shore's monumentale The Lord of the Rings drieluik. Harry Gregson Williams' The Chronicles of Narnia verdient hier zeker een plaats tussen.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
06/10 -
Recensie van
Sander Neyt, ingevoerd op
Mr. Beaver: When Adam's Flesh and Adam's bone sits at Cair Paravel in throne, the evil time will be over and done.
Susan Pevensie: You know that doesn't really rhyme.
Na het overdonderend succes van The lord Of The Rings gingen we het tijdperk in van de Fantasyfilms. Verschillende franchises werden de wereld ingestuurd en sommige waren een gigantisch succes zoals Harry Potter. Andere waren dan weer een flop zoals The Golden Compass. Ook Disney wou zijn graantje meepikken en viel daarop terug op de zevendelige boekenreeks van The Chronicles Of Narnia geschreven door C.S. Lewis. Uw nederige recensent vindt dit een logische keuze voor Disney. Niet alleen waren Lewis en Tolkien dikke vrienden in hun studententijd, Narnia is ook meer gericht voor kinderen dus waarom niet?
De eerste film genaamd (met een verschrikkelijke lange titel) The Chronicles Of Narnia: The Lion, The Witch And The Wardrobe werd met gemengde gevoelens ontvangen. Het was geen meesterwerk, maar het was ook niet slecht te noemen. De enige reden waarom ik echt van deze film heb genoten is Tilda Swinton als The White Witch. Zij speelt de pannen van het dak en heeft dan ook alle krediet verdient die ze kreeg. De filmmakers merkten ook dat zij de ruggengraat is van deze franchise want in de sequels proberen ze Swinton altijd terug te halen.
Voor de muziek werd gekozen voor Harry Gregson-Williams. Hij is natuurlijk een componist uit de kweekvijver van Hans Zimmer en dat merkt je ook steeds aan zijn muziek. Eerlijkheidshalve moet uw nederige recensent bekennen dat hij nog niet zo veel werk heeft gehoord van deze componist. Uiteraard heb ik wel de klassiekers van zijn oeuvre zoals de Shrek scores, deze Narnia score en Kingdom Of Heaven. Deze laatste was mijn eerste cd van deze Engelse componist en daarom twijfelde ik geen moment om deze Narnia score te kopen. En eerlijk, mijn gedacht was Meh! Deze recensie is even op een andere manier opgebouwd. Eerst en vooral ga ik de goede punten bespreken en de leuke thema’s daarna zal uw nederige recensent het spervuur openen jegens deze score.
Het album opent trouwens veelbelovend met The Blitz 1940. Williams steekt meteen van wal met een actienummer waar een mooi thema centraal staat. Al vind ik de toegevoegde vliegtuiggeluiden een beetje verwarrend, maar wat maakt het uit. Het ritme zit goed, de actie zit goed, en de spanning zit goed in elkaar!
Het thema van de wondere wereld van Narnia krijg je te horen in The Wardrobe. Williams kreeg naar eigen zeggen om het geluid van niets in muziek om te zetten. En dat is hem gelukt ook. Wat je hier te horen krijgt is een warm thema dat begint op piano dat de dwarrelende sneeuwvlokjes representeert, maar daarna pakken de strijkers en de klarinet het over en voel de warmte en de gezelligheid over je neervallen gelijk een warm deken op een koude winteravond. Het thema bouwt zich verder uit een beetje later krijg je een hele mooie revelatie te horen. Geen bombastische muziek, maar datzelfde warme thema dat iets luider wordt gespeeld, met een beetje koor daar aan verbonden.
Lucy Meets Mr. Tumnus herbergt dan terug het thema van Mr. Tumnus. Al moet ik zeggen dat het heel goed gecomponeerd is, ik ben geen fan van de instrumentkeuze. Het wordt gespeeld op de elektrische viool. Al brengt dat een iets warmer geluid met zich mee, ik heb het thema al gehoord op de gewone viool, en dan is het een kippenvel moment. Jammer dat Williams die keuze heeft gemaakt.
Het mooiste thema van de gehele score is dat van Aslan. Dat je hoort in To Aslan’s Camp. Het is zelfs zodanig goed te noemen dat het later het hoofdthema van de franchise zal worden. In het begin krijg je de heroïsche versie te horen dat je doet terugdenken aan de hoogtijden van Media Ventures. Maar de mooiste versie is te horen een minuut verder in de track. Waar hoog spelende strijkers de basis vormt van deze versie wordt het thema statig gespeeld op de hoorns en dat effect is geweldig. Je voelt de mystiek van het personage, je voelt de belangrijkheid van het personage. Je voelt dat de kinderen hun lot omarmen. Doch klinkt het geheel nog allemaal een beetje mysterieus.
In Only The Beginning Of The Adventure hebben de kinderen hun lot omarmt, en dan klinkt het thema zoals nooit tevoren. Het koor maakt dat het geheel nog statiger klinkt dan ooit! Het klinkt echt prachtig en een terecht hoofdthema van deze franchise.
Okidoki, deze dingen vind ik goed aan deze score. Waar groeien dan de scrupules? Dat begint al in de tweede track genaamd Evacuating London. Al moet ik toegeven dat het begin wel goed te noemen is. Je krijgt een themaatje te horen dat jammer genoeg niet meer terugkomt. Het is teder, liefelijk en benadrukt goed het afscheid dat de personages moeten ondergaan. Maar jammer genoeg schakelt Williams over naar de New Age mood. En hier heb ik het moeilijk mee. Langs de ene kant klinkt het helemaal niet slecht, maar wat doet het hier? Wat doet New Age in deze Narnia score waar het nooit meer terugkomt in het resterende deel van het album? Het is compleet ongepast in deze context. Had Williams zijn resterende score in dezelfde stijl geschreven, dan had ik er geen enkel probleem mee gekend. Nu dus wel.
Een tweede groot punt, en ik weet dat ik hier niet alleen in ben is het gebrek aan enige verbondenheid. Williams plant de zaadjes voor verschillende thema’s maar ze komen niet tot hun recht. Enkel het Narnia theme wordt af en toe eens hergebruikt. Het is zoals een weefgetouw dat wel goed in elkaar zit, enkel moet er nog één verbinding worden gemaakt, en daar faalt Williams in. Laat mij dit staven met twee kleine voorbeeldjes. Het thema dat je te horen krijgt in het begin van Evacuating London is meer dan de moeite, maar het is nergens meer terug te horen. Net hetzelfde met A Narnia Lullaby. (Wat trouwens een prachtige opbouw kent) Ook dit wordt niet meer gebruikt en dat vind ik één van de mooiste tracks. Jammer!
Wat je ook wel merkt aan deze score is dat Williams deze samen schreef met Kingdom of Heaven. Vele stukken muziek komen rechtstreeks over van Kingdom Of Heaven. Bijvoorbeeld het begin van The Battle is klakkeloos hetzelfde als The Battle Of Kerak. Jammer. Ook de percussielijn van The Battle is net dezelfde dan van Crusaders. En dat maakt het enkel maar verwarrender voor de luisteraar.
Over The Battle gesproken. Dat is inderdaad een beetje een quilty pleasure. Je weet dat het vrij ‘gemakzuchtig’ is geschreven. De thema’s worden hergebruikt, worden in een actiejasje gestoken en worden geserveerd op een bedje van synthesizers. Een truc dat Williams geleerd heeft van zijn leermeester. Maar het geheel klinkt zodanig goed dat je niet anders kan dan van de track te houden. Enkel het moment dat de blazers van The Blitz erin komen, vind ik dan weer heel wat minder. Dat is ook een thema dat anders voor de rest niet in deze score terugkomt dus heeft het ook geen plaats in The Battle.
Wat ook een nadeel is, zijn de vele nietszeggende tracks. Ik weet nauwelijks iets meer van The White Whitch, ik weet niets meer van Father Christmas, ik weet niets meer van The Stone Table. En dat is jammer, terwijl er andere zaken zijn die wel opvallen in de film, maar jammer genoeg geen plaats krijgen op de soundtrack. Bijvoorbeeld het thema van Jadis dat je veel hoort in de film. Het speelse themaatje dat alsmaar donkerder en donkerder wordt in de film krijgt zelfs geen seconde speeltijd op deze cd. En dat is een schande!
Conclusie
Deze is moeilijk te trekken. De zaken die werken, werken godverdikke heel goed. De thema’s zijn goed, maar de uitwerking rampzalig. Toch krijgt deze score een zes. Al er vele dingen die ik niet kan aanhoren, er zijn een paar tracks die het goedmaken. Harry Gregson-Williams faalde om een goede coherente score neer te pennen, een fout die hij ruimschoots goed heeft gemaakt voor de sequel score. Al bij al maak ik niet veel een muzikaal uitstapje naar Narnia via de Kleerkast!
Susan Pevensie: You know that doesn't really rhyme.
Na het overdonderend succes van The lord Of The Rings gingen we het tijdperk in van de Fantasyfilms. Verschillende franchises werden de wereld ingestuurd en sommige waren een gigantisch succes zoals Harry Potter. Andere waren dan weer een flop zoals The Golden Compass. Ook Disney wou zijn graantje meepikken en viel daarop terug op de zevendelige boekenreeks van The Chronicles Of Narnia geschreven door C.S. Lewis. Uw nederige recensent vindt dit een logische keuze voor Disney. Niet alleen waren Lewis en Tolkien dikke vrienden in hun studententijd, Narnia is ook meer gericht voor kinderen dus waarom niet?
De eerste film genaamd (met een verschrikkelijke lange titel) The Chronicles Of Narnia: The Lion, The Witch And The Wardrobe werd met gemengde gevoelens ontvangen. Het was geen meesterwerk, maar het was ook niet slecht te noemen. De enige reden waarom ik echt van deze film heb genoten is Tilda Swinton als The White Witch. Zij speelt de pannen van het dak en heeft dan ook alle krediet verdient die ze kreeg. De filmmakers merkten ook dat zij de ruggengraat is van deze franchise want in de sequels proberen ze Swinton altijd terug te halen.
Voor de muziek werd gekozen voor Harry Gregson-Williams. Hij is natuurlijk een componist uit de kweekvijver van Hans Zimmer en dat merkt je ook steeds aan zijn muziek. Eerlijkheidshalve moet uw nederige recensent bekennen dat hij nog niet zo veel werk heeft gehoord van deze componist. Uiteraard heb ik wel de klassiekers van zijn oeuvre zoals de Shrek scores, deze Narnia score en Kingdom Of Heaven. Deze laatste was mijn eerste cd van deze Engelse componist en daarom twijfelde ik geen moment om deze Narnia score te kopen. En eerlijk, mijn gedacht was Meh! Deze recensie is even op een andere manier opgebouwd. Eerst en vooral ga ik de goede punten bespreken en de leuke thema’s daarna zal uw nederige recensent het spervuur openen jegens deze score.
Het album opent trouwens veelbelovend met The Blitz 1940. Williams steekt meteen van wal met een actienummer waar een mooi thema centraal staat. Al vind ik de toegevoegde vliegtuiggeluiden een beetje verwarrend, maar wat maakt het uit. Het ritme zit goed, de actie zit goed, en de spanning zit goed in elkaar!
Het thema van de wondere wereld van Narnia krijg je te horen in The Wardrobe. Williams kreeg naar eigen zeggen om het geluid van niets in muziek om te zetten. En dat is hem gelukt ook. Wat je hier te horen krijgt is een warm thema dat begint op piano dat de dwarrelende sneeuwvlokjes representeert, maar daarna pakken de strijkers en de klarinet het over en voel de warmte en de gezelligheid over je neervallen gelijk een warm deken op een koude winteravond. Het thema bouwt zich verder uit een beetje later krijg je een hele mooie revelatie te horen. Geen bombastische muziek, maar datzelfde warme thema dat iets luider wordt gespeeld, met een beetje koor daar aan verbonden.
Lucy Meets Mr. Tumnus herbergt dan terug het thema van Mr. Tumnus. Al moet ik zeggen dat het heel goed gecomponeerd is, ik ben geen fan van de instrumentkeuze. Het wordt gespeeld op de elektrische viool. Al brengt dat een iets warmer geluid met zich mee, ik heb het thema al gehoord op de gewone viool, en dan is het een kippenvel moment. Jammer dat Williams die keuze heeft gemaakt.
Het mooiste thema van de gehele score is dat van Aslan. Dat je hoort in To Aslan’s Camp. Het is zelfs zodanig goed te noemen dat het later het hoofdthema van de franchise zal worden. In het begin krijg je de heroïsche versie te horen dat je doet terugdenken aan de hoogtijden van Media Ventures. Maar de mooiste versie is te horen een minuut verder in de track. Waar hoog spelende strijkers de basis vormt van deze versie wordt het thema statig gespeeld op de hoorns en dat effect is geweldig. Je voelt de mystiek van het personage, je voelt de belangrijkheid van het personage. Je voelt dat de kinderen hun lot omarmen. Doch klinkt het geheel nog allemaal een beetje mysterieus.
In Only The Beginning Of The Adventure hebben de kinderen hun lot omarmt, en dan klinkt het thema zoals nooit tevoren. Het koor maakt dat het geheel nog statiger klinkt dan ooit! Het klinkt echt prachtig en een terecht hoofdthema van deze franchise.
Okidoki, deze dingen vind ik goed aan deze score. Waar groeien dan de scrupules? Dat begint al in de tweede track genaamd Evacuating London. Al moet ik toegeven dat het begin wel goed te noemen is. Je krijgt een themaatje te horen dat jammer genoeg niet meer terugkomt. Het is teder, liefelijk en benadrukt goed het afscheid dat de personages moeten ondergaan. Maar jammer genoeg schakelt Williams over naar de New Age mood. En hier heb ik het moeilijk mee. Langs de ene kant klinkt het helemaal niet slecht, maar wat doet het hier? Wat doet New Age in deze Narnia score waar het nooit meer terugkomt in het resterende deel van het album? Het is compleet ongepast in deze context. Had Williams zijn resterende score in dezelfde stijl geschreven, dan had ik er geen enkel probleem mee gekend. Nu dus wel.
Een tweede groot punt, en ik weet dat ik hier niet alleen in ben is het gebrek aan enige verbondenheid. Williams plant de zaadjes voor verschillende thema’s maar ze komen niet tot hun recht. Enkel het Narnia theme wordt af en toe eens hergebruikt. Het is zoals een weefgetouw dat wel goed in elkaar zit, enkel moet er nog één verbinding worden gemaakt, en daar faalt Williams in. Laat mij dit staven met twee kleine voorbeeldjes. Het thema dat je te horen krijgt in het begin van Evacuating London is meer dan de moeite, maar het is nergens meer terug te horen. Net hetzelfde met A Narnia Lullaby. (Wat trouwens een prachtige opbouw kent) Ook dit wordt niet meer gebruikt en dat vind ik één van de mooiste tracks. Jammer!
Wat je ook wel merkt aan deze score is dat Williams deze samen schreef met Kingdom of Heaven. Vele stukken muziek komen rechtstreeks over van Kingdom Of Heaven. Bijvoorbeeld het begin van The Battle is klakkeloos hetzelfde als The Battle Of Kerak. Jammer. Ook de percussielijn van The Battle is net dezelfde dan van Crusaders. En dat maakt het enkel maar verwarrender voor de luisteraar.
Over The Battle gesproken. Dat is inderdaad een beetje een quilty pleasure. Je weet dat het vrij ‘gemakzuchtig’ is geschreven. De thema’s worden hergebruikt, worden in een actiejasje gestoken en worden geserveerd op een bedje van synthesizers. Een truc dat Williams geleerd heeft van zijn leermeester. Maar het geheel klinkt zodanig goed dat je niet anders kan dan van de track te houden. Enkel het moment dat de blazers van The Blitz erin komen, vind ik dan weer heel wat minder. Dat is ook een thema dat anders voor de rest niet in deze score terugkomt dus heeft het ook geen plaats in The Battle.
Wat ook een nadeel is, zijn de vele nietszeggende tracks. Ik weet nauwelijks iets meer van The White Whitch, ik weet niets meer van Father Christmas, ik weet niets meer van The Stone Table. En dat is jammer, terwijl er andere zaken zijn die wel opvallen in de film, maar jammer genoeg geen plaats krijgen op de soundtrack. Bijvoorbeeld het thema van Jadis dat je veel hoort in de film. Het speelse themaatje dat alsmaar donkerder en donkerder wordt in de film krijgt zelfs geen seconde speeltijd op deze cd. En dat is een schande!
Conclusie
Deze is moeilijk te trekken. De zaken die werken, werken godverdikke heel goed. De thema’s zijn goed, maar de uitwerking rampzalig. Toch krijgt deze score een zes. Al er vele dingen die ik niet kan aanhoren, er zijn een paar tracks die het goedmaken. Harry Gregson-Williams faalde om een goede coherente score neer te pennen, een fout die hij ruimschoots goed heeft gemaakt voor de sequel score. Al bij al maak ik niet veel een muzikaal uitstapje naar Narnia via de Kleerkast!
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
07/10 -
Recensie van
Sjoerd , ingevoerd op
Vier kinderen, genaamd Lucy, Edmund, Susan en Peter komen tijdens de tweede wereld oorlog via een magische kleedkamer in het land Narnia, waar slechte heks Jedis bestreden moet worden. Zo luidt het verhaal van de film ‘The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe’ (afkorting: Narnia) geregisseerd door Andrew Adamson. Het sprookjesachtige verhaal moest van muziek worden voorzien door ex-Mediaventures Harry Gregson-Williams. Tijdens het beluisteren van de soundtrack horen we vooral rustige muziek en twee actietracks. De synthesizer is wel in elke track aanwezig. Daar gaan we!
De eerste track is één van de twee actietracks van de score. Opvallend zijn de vliegtuiggeluiden die door de rest van de muziek heen gemixt is. Wat de track zo goed maakt is echter het bombastische actiethema zoals Hans Zimmer dat ook zou doen met veel synthesizers. Wat er ook mag wezen is de percussie, iets te veel misschien maar hoe dan ook een goede track. De volgende track ‘Evacuating London’ is de eerste rustige met een emotionele tint. Het begint met de strijkers maar later krijgen we een mooie pianosolo die –hoe raar het ook klinkt- mij doet denken aan James Newton Howard. De pianosolo wordt weer onderbroken door de strijkers die verder gaan met het thema en later voegen de elektronische geluiden en de zang van Lisbeth Scott zich toe.
De derde track ‘The Wardrobe’ laat ons een sprookjesachtig thema met steeds weer nieuwe instrumenten in de hoofdrol en soms op de achtergrond een koortje. ‘Lucy Meets Mr. Tumnus’ is een track met de elektrische viool in de hoofdrol en als extra wat pianogetingel erbij. Weer een nieuw thema is te horen en deze track en hoewel het allemaal op elkaar lijkt zorgt dit er niet voor dat de score één geheel vormt. De thema’s worden wel goed uitgewerkt in iedere track, want ook in deze track horen we variaties door middel van nieuwe instrumenten. ‘A Narnia Lullaby’ bouwt zich mooi op van een zeer rustige track naar een zeer grootse track. Een lekker te beluisteren thema met dezelfde instrumenten. Gregson-Williams blijft doorgaan met het creëren van spanningsopbouw, zo ook bij het begin van ‘The White Witch’. Later wordt de track rustig, maar na 3.01 schrik je je rot door slagwerk dat een enkele keer te keer gaat. Echter geen actie te bekennen wel de spanningsopbouw zoals Gregson-Williams vaker doet. Het slagwerk dat uit het niets kan slaan voor de spanningsopbouw komt vaker voor in deze track.
Voor het eerst horen we een oud thema terugkomen, in de track ’From Western Woods To Beaversdam’ horen we een stukje uit het thema van track twee wanneer de effecten tevoorschijn komt. Verder horen we in de track koorgezang dat we al kenden van ‘Kingdom of heaven’. Het pianogetingel uit track 2 komt ook weer terug. ‘Father Christmas’ heeft zoals uit de naam al valt te voorspellen een kerstsfeertje aan het begin. Later zet een thema bijna geheel meegenomen vanuit ‘Kingdom of Heaven’ die Gregson-Williams in hetzelfde jaar componeerde. ‘To Aslan’s Camp’ begint met een heerlijk groots thema met een hoog Mediaventures gehalte. Het thema herhaald zich later nog op een rustige mannier. Later horen we een nieuw spanningsopbouwend thema dat weer rustig wordt en via een ‘van tak naar tak effect’ krijgen we een thema te horen dat alweer wat wegheeft van ‘Kingdom of Heaven’.
Harry Gregson-Williams z’n thema’s voor deze score zijn sprookjesachtig evenals de film. Zo begint ook ‘Knighting Peter’ die na dat thema een nieuwe weg inslaat met actie en alweer z’n ‘Kingdom of Heaven’ gehalte. Later krijgen we de sfeer die we gewoonlijks horen in de score weer terug.
‘The Stone Table’ is echt zo’n track voordat de veldslag begint. Lichte spanningsopbouw die langzaam wel wat meer wordt om naar het echte actiethema te werken in de veldslagtrack. We horen al ene keer de melodie van ‘To Aslan’s Camp’. Na zes minuten spanningsopbouw komt het ‘Kingdom of Heaven’ thema weer terug en aan het einde van de track horen we een mysterieuze melodie die ons naar de veldslagtrack leidt. ‘The Battle’ is een zooitje van eerder gebruikte thema’s met synthesizers ertussen, maar wat, het klinkt goed. Het thema van ‘To Aslan’s Camp’ bouwt zich nu helemaal op om vervolgens nog grootser te worden. Mooi aan deze track is het aflopende koorgezang met vier worden die steeds terugkomen. Eerst door een zwaar mannenkoor en later nog iets harder door een groter vrouwenkoor. Tevens horen we nog een motief van track één. Na drie minuten horen we nog meer koor gezang met de gebruikelijke effecten in een score van Harry op de achtergrond. Na 5 en een halve minuut horen we nog een grootsheid thema om later verder te gaan met de keiharde actie.
Het score gedeelte sluit af met de dromerige sfeer van ‘Only The Beginning Of The Adventure’, dat een erg mooie track is. Het koor ontbreekt niet in dit mooie thema. Een fenomenale afsluiter. Verder zijn de laatste songs allemaal wel aardig en een leuk (commercieel) extraatje.
Conclusie:
Als je de score één keer beluisterd wordt je bijna verpletterd, mooie emotionele thema’s en lekkere actie. Echter bij het vaker beluisteren wordt het wat eentonig en de score heeft geen eigen. Verder is het niet echt één geheel en de sfeer van ‘Kingdom of Heaven’ past niet echt bij de rest en in natuurlijk gejat. De veldslag track is goed te beluisteren, maar zoals ik al zei een rommeltje en de effecten zijn niet echt super. De eerste track blijft voor mij mijn favoriete actietrack. De soundtrack heeft een lekker lange duurtijd, omdat de songs ook allemaal wel leuk zijn. Hij komt redelijk vaak terug in mijn cd speler vooral voor de eerste track en de laatste van de score. Ruim voldoende.
De eerste track is één van de twee actietracks van de score. Opvallend zijn de vliegtuiggeluiden die door de rest van de muziek heen gemixt is. Wat de track zo goed maakt is echter het bombastische actiethema zoals Hans Zimmer dat ook zou doen met veel synthesizers. Wat er ook mag wezen is de percussie, iets te veel misschien maar hoe dan ook een goede track. De volgende track ‘Evacuating London’ is de eerste rustige met een emotionele tint. Het begint met de strijkers maar later krijgen we een mooie pianosolo die –hoe raar het ook klinkt- mij doet denken aan James Newton Howard. De pianosolo wordt weer onderbroken door de strijkers die verder gaan met het thema en later voegen de elektronische geluiden en de zang van Lisbeth Scott zich toe.
De derde track ‘The Wardrobe’ laat ons een sprookjesachtig thema met steeds weer nieuwe instrumenten in de hoofdrol en soms op de achtergrond een koortje. ‘Lucy Meets Mr. Tumnus’ is een track met de elektrische viool in de hoofdrol en als extra wat pianogetingel erbij. Weer een nieuw thema is te horen en deze track en hoewel het allemaal op elkaar lijkt zorgt dit er niet voor dat de score één geheel vormt. De thema’s worden wel goed uitgewerkt in iedere track, want ook in deze track horen we variaties door middel van nieuwe instrumenten. ‘A Narnia Lullaby’ bouwt zich mooi op van een zeer rustige track naar een zeer grootse track. Een lekker te beluisteren thema met dezelfde instrumenten. Gregson-Williams blijft doorgaan met het creëren van spanningsopbouw, zo ook bij het begin van ‘The White Witch’. Later wordt de track rustig, maar na 3.01 schrik je je rot door slagwerk dat een enkele keer te keer gaat. Echter geen actie te bekennen wel de spanningsopbouw zoals Gregson-Williams vaker doet. Het slagwerk dat uit het niets kan slaan voor de spanningsopbouw komt vaker voor in deze track.
Voor het eerst horen we een oud thema terugkomen, in de track ’From Western Woods To Beaversdam’ horen we een stukje uit het thema van track twee wanneer de effecten tevoorschijn komt. Verder horen we in de track koorgezang dat we al kenden van ‘Kingdom of heaven’. Het pianogetingel uit track 2 komt ook weer terug. ‘Father Christmas’ heeft zoals uit de naam al valt te voorspellen een kerstsfeertje aan het begin. Later zet een thema bijna geheel meegenomen vanuit ‘Kingdom of Heaven’ die Gregson-Williams in hetzelfde jaar componeerde. ‘To Aslan’s Camp’ begint met een heerlijk groots thema met een hoog Mediaventures gehalte. Het thema herhaald zich later nog op een rustige mannier. Later horen we een nieuw spanningsopbouwend thema dat weer rustig wordt en via een ‘van tak naar tak effect’ krijgen we een thema te horen dat alweer wat wegheeft van ‘Kingdom of Heaven’.
Harry Gregson-Williams z’n thema’s voor deze score zijn sprookjesachtig evenals de film. Zo begint ook ‘Knighting Peter’ die na dat thema een nieuwe weg inslaat met actie en alweer z’n ‘Kingdom of Heaven’ gehalte. Later krijgen we de sfeer die we gewoonlijks horen in de score weer terug.
‘The Stone Table’ is echt zo’n track voordat de veldslag begint. Lichte spanningsopbouw die langzaam wel wat meer wordt om naar het echte actiethema te werken in de veldslagtrack. We horen al ene keer de melodie van ‘To Aslan’s Camp’. Na zes minuten spanningsopbouw komt het ‘Kingdom of Heaven’ thema weer terug en aan het einde van de track horen we een mysterieuze melodie die ons naar de veldslagtrack leidt. ‘The Battle’ is een zooitje van eerder gebruikte thema’s met synthesizers ertussen, maar wat, het klinkt goed. Het thema van ‘To Aslan’s Camp’ bouwt zich nu helemaal op om vervolgens nog grootser te worden. Mooi aan deze track is het aflopende koorgezang met vier worden die steeds terugkomen. Eerst door een zwaar mannenkoor en later nog iets harder door een groter vrouwenkoor. Tevens horen we nog een motief van track één. Na drie minuten horen we nog meer koor gezang met de gebruikelijke effecten in een score van Harry op de achtergrond. Na 5 en een halve minuut horen we nog een grootsheid thema om later verder te gaan met de keiharde actie.
Het score gedeelte sluit af met de dromerige sfeer van ‘Only The Beginning Of The Adventure’, dat een erg mooie track is. Het koor ontbreekt niet in dit mooie thema. Een fenomenale afsluiter. Verder zijn de laatste songs allemaal wel aardig en een leuk (commercieel) extraatje.
Conclusie:
Als je de score één keer beluisterd wordt je bijna verpletterd, mooie emotionele thema’s en lekkere actie. Echter bij het vaker beluisteren wordt het wat eentonig en de score heeft geen eigen. Verder is het niet echt één geheel en de sfeer van ‘Kingdom of Heaven’ past niet echt bij de rest en in natuurlijk gejat. De veldslag track is goed te beluisteren, maar zoals ik al zei een rommeltje en de effecten zijn niet echt super. De eerste track blijft voor mij mijn favoriete actietrack. De soundtrack heeft een lekker lange duurtijd, omdat de songs ook allemaal wel leuk zijn. Hij komt redelijk vaak terug in mijn cd speler vooral voor de eerste track en de laatste van de score. Ruim voldoende.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
08/10 -
Recensie van
Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
De score voor The Cronicles of Narnia: The Lion the Witch and the Wardrobe werd niet zomaar beloond met een Golden Globe nominatie. Harry gregson Williams, broer van componist Rupert Gregson Williams, heeft, zoals ieder componist zijn pieken en dalen. Tegenover meesterwerkjes als Shrek, Antz en Kingdom of Heaven staan miskleunen zoals X-Men Origins: Wolverine en Déjà Vu. The Chronicles of Narnia en zijn, op muzikaal vlak, sterke opvolger Prince Caspian zijn scores die zowel op het scherm als op cd tot de verbeelding spreken. Er zijn tracks met een gigantische omvang zoals The Battle en To Aslan's Camp. Deze hebben tegenhangers die een en al rust zijn, zoals Narnia's Lullaby en The Wardrobe. Je wordt door de muziek in die magische wereld genaamd Narnia meegezogen, en het is moeilijk te verkroppen als de score eindigt en je terugkomt in de realiteit.
The Blitz, 1940 is de eerste track en we worden meteen de actiemuziek ingegooid. Zware percussie en sterk blaasspel zorgen voor een track die zo uit een James Bond film had kunnen komen. En hoewel de track redelijk kort duurt is het toch fijn om dat compliment te krijgen. Evacuating London is kalm. De strijkers zijn veel aanwezig, en ook de klarinet en de piano dragen mee aan een lichtelijk emotionele track die voor het eerst ons een versie laat horen van het hoofdthema. Dat is meeslepend en precies uit het boekje. een prachtig fantasy thema dat erg goed werkt gedurende de film. Het is memorabel en voegt ook echt iets toe. Het keert later in de track terug gespeeld, door een grote strijkerssectie. The Wardrobe begint met underscore, en iets later komt de piano erbij. Het hoofdthema wordt kalm gebracht, met koor en houtblazers.
het eerste hoogtepunt is de track Lucy meets Mr. Tumnus. Wat een prachtige instrumentatie kiest Gregson Williams hier. De piano, de cello en hier en daar een klarinet die slecht een kleine maar toch mooie aanvulling geeft. Het is erg kalm, en klinkt zoals fantasy moet klinken. Na een onnodig spanningsmoment gaat het gewoon weer verder zoals het eerder zo heerlijk klonk. Gregson Williams kan het niet laten, en dan komt als mooie afsluiter het hoofdthema even tevoorschijn. Het niveau blijft hoog. Met Narnia Lullaby krijgen we een haast Oosterse instrumentatie over ons heen die een ongemakkelijk en toch mooie sfeer creëert. Later haalt het orkest veel te kort keihard uit, misschien alleen maar om de track af te sluiten. The White Witch is dan weer een beetje een saaie track, die niet echt iets toevoegt aan deze uitgave, noch aan het personage van actrice Tilda Swinton.
From Western Woods to Beaver Dam begint intrigerend, met piano die een haast sprookjesachtige vocaliste begeleid. Later loopt dit dan weer over in dat heerlijke hoofdthema. Niet alleen in de film maar ook op de score is Father Christmas een rare eend in de vijver. Ineens komt de Kerstman met zijn arrenslee tevoorschijn om je van wapens te voorzien? Het "Always Coca-Cola" gehalte is dan ook hoog in deze vreemde track, en moeiteloos haal je de rode trucks van de frisdrankgigant in je geheugen naar boven. To Aslan's Camp is weer een absoluut hoogtepunt. Heroïsch klinkt het hoofdthema, alle secties van het orkest draaien overuren. Met tot resultaat dat dit toch wel een van de betere tracks op het album is. Als een suite laat het alle thema's de revue passeren, dan weer gebracht door strak gecomponeerde strijkers, dan weer door een immens aantal aan blazers.
Knighting Peter en The Stone Table zijn niet heel erg boeiend, en zij als het ware de stilte voor de storm, de aanloop naar de finale. Want The Battle is een zeven minuten durend meesterwerk. Een filmcomponist moet muziek op de goede plek in een film zetten, maar het is net zo belangrijk om te weten wanneer er totaal geen muziek in een scene of shot hoort. In de veldslagen in Braveheart was amper muziek te horen, in Troy juist wel. Gregson Williams kiest ook voor de tweede aanpak, en begeleidt de indrukwekkende veldslag met minstens zo indrukwekkende muziek. Lage blaaspartijen rekken de spanning tot het uiterste, waarna het koor en prachtige strijkers de rest van het werk doen. Zeven minuten lang filmmuziek zoals het hoort. Na dit zware werk komt Gregson, voor de afgrijselijke songs, nog even aanwaaien met Only the Beginning of an Adventure, een track die het fantasygenre eer aan doet.
The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch and the Wardrobe heeft een uiterst bevredigende score gekregen. Het is een score met een hoog Disney-gehalte, en heeft zo zijn momenten waarin het allemaal een beetje inzakt, maar de betere tracks maken dit al gauw goed. Het eerste decennium van dit millennium heeft klassiekers in het fantasygenre erbij gekregen, zoals King Kong, Stardust, The Golden Compass en natuurlijk Howard Shore's monumentale The Lord of the Rings drieluik. Harry Gregson Williams' The Chronicles of Narnia verdient hier zeker een plaats tussen.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
09/10 -
Recensie van
Joris Kessels, ingevoerd op
Harry Gregson-Williams is één van die componisten waarvan ik zonder na te denken zijn filmmuziek aanschaf. Zijn muziek heeft vaak dat extra’s, datgene wat muziek maakt, datgene wat je raakt. Ondanks het onsamenhangende geheel is de muziek op de soundtrack The Chronicles Of Narnia wederom van een dergelijke aard.
Het zijn niet alleen de actietracks, zoals het heftige openingsnummer met geraas van vliegtuigen en het slagveldnummer met het groots heroïsche thema, die mij bekoren, maar juist ook de niet-actie-tracks. In die gedeelten vind je de subtiliteit die Harry Gregson-Williams zo mooi in de muziek kan leggen. Neem nou het gebruik van de piano in het begin van de tweede track en de prachtige zang van Lisbeth Scott later in diezelfde track. Of de heerlijk melancholisch klinkende elektrische viool bespeeld door Hugh Marsh in de vierde track. Of de opbouw beginnend met de duduk (Armeense dubbelrietfluit) in de vijfde track. Of de omsluierende zang en percussie in de zevende track. Verder kan ik de o zo cliché-kerst opening van ‘father christmas’ erg waarderen en zijn de popnummers aan het eind van het album een aangename toevoeging.
Een eigen karakter heeft de score niet. Voor de meer actie/heroïsche gedeelten grijpt Harry Gregson-Williams terug op de overbekende sound van Media Ventures van Hans Zimmer (toch ook wel weer eens lekker). Ook heeft Harry Gregson-Williams concepten overgenomen uit zijn Kingdom Of Heaven. Maar het meest vervelende van de soundtrack is dat deze te divers is en de verschillende klanken niet met elkaar stroken. Zo zorgt Lisbeth Scott in de tweede track al voor een behoorlijke anti-climax na het weelderige openingsnummer en staan tracks zoals ‘father christmas’ volledig op zichzelf. Ondanks het euvel dat de verschillende tracks niet met elkaar te rijmen zijn, beluister ik deze muziek toch erg graag.
Laat te hoge verwachtingen (Harry Gregson-Williams kan beter) of onze verwendheid (aan Lord Of The Rings valt niet te tippen) niet in de weg staan om te genieten van de heerlijke entertainende moderne muziek voor The Chronicles Of Narnia.
Het zijn niet alleen de actietracks, zoals het heftige openingsnummer met geraas van vliegtuigen en het slagveldnummer met het groots heroïsche thema, die mij bekoren, maar juist ook de niet-actie-tracks. In die gedeelten vind je de subtiliteit die Harry Gregson-Williams zo mooi in de muziek kan leggen. Neem nou het gebruik van de piano in het begin van de tweede track en de prachtige zang van Lisbeth Scott later in diezelfde track. Of de heerlijk melancholisch klinkende elektrische viool bespeeld door Hugh Marsh in de vierde track. Of de opbouw beginnend met de duduk (Armeense dubbelrietfluit) in de vijfde track. Of de omsluierende zang en percussie in de zevende track. Verder kan ik de o zo cliché-kerst opening van ‘father christmas’ erg waarderen en zijn de popnummers aan het eind van het album een aangename toevoeging.
Een eigen karakter heeft de score niet. Voor de meer actie/heroïsche gedeelten grijpt Harry Gregson-Williams terug op de overbekende sound van Media Ventures van Hans Zimmer (toch ook wel weer eens lekker). Ook heeft Harry Gregson-Williams concepten overgenomen uit zijn Kingdom Of Heaven. Maar het meest vervelende van de soundtrack is dat deze te divers is en de verschillende klanken niet met elkaar stroken. Zo zorgt Lisbeth Scott in de tweede track al voor een behoorlijke anti-climax na het weelderige openingsnummer en staan tracks zoals ‘father christmas’ volledig op zichzelf. Ondanks het euvel dat de verschillende tracks niet met elkaar te rijmen zijn, beluister ik deze muziek toch erg graag.
Laat te hoge verwachtingen (Harry Gregson-Williams kan beter) of onze verwendheid (aan Lord Of The Rings valt niet te tippen) niet in de weg staan om te genieten van de heerlijke entertainende moderne muziek voor The Chronicles Of Narnia.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
07/10 -
Recensie van
Tom H., ingevoerd op
Net als velen heb ik enorm uitgekeken naar de score, vooral na de trailer die er veel belovend uit zag. Helaas, helaas, na Gregson's schitterende 'kingdom of heaven' componeerde hij een middelmatige score die niet echt blijft hangen.
Hij begint nochthans heel mooi in typische Media Venture style in "The Blitz 1940" waarin hij zelf de motoren van gevechtsvliegtuigen mixt. Ook "Evacuating London" is een schitterende track. Een klassiek thema dat wordt onderbroken door de (opmerkelijk hese) stem van Lisbeth Scott, heel eigenaardig. Het doet denken aan Patrick Doyle's 'Great Expectations' ("In the Rain").
"The Wardrobe" is een typisch magische, geheimzinnige track die een mooi overgang vormt naar het land van Narnia, waar we stuiten op de electrische viool-solo. Ik had toch liever een echte viool gehoord. De solo dompelt het album ook onder in de underscore die met momenten behoorlijk saai kan worden door de weinige variatie die er wordt gebracht. Enkele orchestrale uitbarstigen zorgen ervoor dat je boxen enkele keren de volle laag te verduren krijgen, maar uiteindelijk blijven ze redelijk beperkt. De lage basstemmen in sommige tracks lijken verdacht veel op Shore's muziek voor 'the Mines of Moria' uit The Lord of the Rings, maar op deze soundtrack zijn ze niet zo sterk uitgewerkt.
Uiteindelijk vindt dit album zijn besluit in 'The Battle' wat het hoogtepunt zou moeten vormen van de score. Het is zeker niet slecht maar het bouwt niet echt op tot een hoogtepunt die je weg blaast. Het blijft eerder lauw. Het Narnia thema wordt nog eens herhaalt in 'Only The Beginning of the Adventure'wat een mooie reprise blijkt te zijn met goede orchestraties, maar de track wordt na 2 minuten toch iets te langdradig.
In het algemeen is dit zeker niet Gregson-William's beste score. De thema's zijn niet genoeg uitgewerkt en het koor wordt soms erg povertjes gemixt. En toch, dit smaakt naar meer. Benieuwd of hij zich zal herpakken voor de tweede Narnia film.
Hij begint nochthans heel mooi in typische Media Venture style in "The Blitz 1940" waarin hij zelf de motoren van gevechtsvliegtuigen mixt. Ook "Evacuating London" is een schitterende track. Een klassiek thema dat wordt onderbroken door de (opmerkelijk hese) stem van Lisbeth Scott, heel eigenaardig. Het doet denken aan Patrick Doyle's 'Great Expectations' ("In the Rain").
"The Wardrobe" is een typisch magische, geheimzinnige track die een mooi overgang vormt naar het land van Narnia, waar we stuiten op de electrische viool-solo. Ik had toch liever een echte viool gehoord. De solo dompelt het album ook onder in de underscore die met momenten behoorlijk saai kan worden door de weinige variatie die er wordt gebracht. Enkele orchestrale uitbarstigen zorgen ervoor dat je boxen enkele keren de volle laag te verduren krijgen, maar uiteindelijk blijven ze redelijk beperkt. De lage basstemmen in sommige tracks lijken verdacht veel op Shore's muziek voor 'the Mines of Moria' uit The Lord of the Rings, maar op deze soundtrack zijn ze niet zo sterk uitgewerkt.
Uiteindelijk vindt dit album zijn besluit in 'The Battle' wat het hoogtepunt zou moeten vormen van de score. Het is zeker niet slecht maar het bouwt niet echt op tot een hoogtepunt die je weg blaast. Het blijft eerder lauw. Het Narnia thema wordt nog eens herhaalt in 'Only The Beginning of the Adventure'wat een mooie reprise blijkt te zijn met goede orchestraties, maar de track wordt na 2 minuten toch iets te langdradig.
In het algemeen is dit zeker niet Gregson-William's beste score. De thema's zijn niet genoeg uitgewerkt en het koor wordt soms erg povertjes gemixt. En toch, dit smaakt naar meer. Benieuwd of hij zich zal herpakken voor de tweede Narnia film.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
06/10 -
Recensie van
Joris Hermy, ingevoerd op
Al een ruime tijd zat ik uit te kijken naar deze nieuwe van Gregson Williams. En na lang wachten was hij er! Het openingsnummer klinkt veelbelovend. Ziedende vioolpartijen met trotste kopers en een jachtige ventures-beat... Enkele tracks verder vinden we enkele stemmige redenties op electrische viool ( een trademark van HGW ). Maar vanaf 'the White Witch' vervalt de score in oninteressante undersocre met een bedroevend gebrek aan motivische en melodische verwerkingen. Het hoofdthema op zich had een 'hummer' moeten worden. In plaats daarvan krijg je een vaal, oninteressant thema die dan ook nog verdacht veel lijkt op Tyler's thema voor 'Children of Dune', zijnde dat Tyler's thema véél sterker en heroïscher is. Het is pas als de Tibetaanse chantings beginnen ( gelijkend op Williams' cue op ROTS ) dat je aandacht terug even wordt opgeflakkerd, maar helaas is het tegen dan al veel te laat. De veel besproken cue 'Battle' is best entertainend, maar zorgt geen enkele keer voor kippenvel ( het koor lijkt dan weer weggeplukt uit Vangelis' Alexander! ). Enkel de afsluiter van de score zorgt nog eens voor enige knappe muziek. De songs kan je zowiezo skippen...
Wat de verrassing van 2005 had moeten worden is eerder een ontgoocheling geworden. Die eer gaat naar Newton Howard voor zijn knappe King Kong Score! Gregson Williams kan dus beter, véél beter. Dat heeft hij voorheen al bewezen met zijn voortreffelijke Sinbad-score! Jammer...
Wat de verrassing van 2005 had moeten worden is eerder een ontgoocheling geworden. Die eer gaat naar Newton Howard voor zijn knappe King Kong Score! Gregson Williams kan dus beter, véél beter. Dat heeft hij voorheen al bewezen met zijn voortreffelijke Sinbad-score! Jammer...
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
08/10 -
Recensie van
Michaël Desmadril, ingevoerd op
Naar mijn opinie is dit toch wel een zeer degelijke soundtrack. Veel afwisseling van emoties. Typisch wat een Disney film verlangt. Fantasie, emoties, enz... alles vind ik in de muziek terug. Natuurlijk hoor je soms wel nog eens enkele maten van vorige composities maar naar mijn bescheiden mening is dat uiterst normaal. Muziek is gevoel, daar maak je het onderscheidt tussen een goede componist en zeer goede componist. Aan de toekomst van HGW twijfel ik niet en hoop in de dichte toekomst meer van zijn werk te horen.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
05/10 -
Recensie van
JB , ingevoerd op
Een bijzonder mooie soundtrack met echte hoogtepunten. Ik luister naar "Father christmas" en in mijn hoofd herspeelt de film weer. Maar toch een 5 omdat veel nummers enorm gelijken op nummers van "The Horse Whisperer". Ik durf zelfs te zeggen plagiaat. De Narnia-film heeft een mooie soundtrack maar kopiëren kan iedereen.
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe -
10/10 -
Recensie van
Daan Smit, ingevoerd op
Ik vind het echt een geweldige soundtrack!!
Die zang in 'Evacuating London' is echt geweldig. En 'The Battle' en 'The Stone Table' zijn ook geweldige nummers!!
Die zang in 'Evacuating London' is echt geweldig. En 'The Battle' en 'The Stone Table' zijn ook geweldige nummers!!
Golden Globes: Best Original Score (Genomineerd)
Golden Globes: Best Original Song: "Wunderkind" (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Best Original Song Written for a Film: "Can’t Take It In" (Genomineerd)
Golden Globes: Best Original Song: "Wunderkind" (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Best Original Song Written for a Film: "Can’t Take It In" (Genomineerd)
Trailer:
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Valor Quest, Immediate Music (Trailer)
Here Comes The King, X-Ray Dog (Trailer)
The Black Legend, Immediate Music (Trailer)
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Valor Quest, Immediate Music (Trailer)
Here Comes The King, X-Ray Dog (Trailer)
The Black Legend, Immediate Music (Trailer)
Soundtracks uit de collectie: Kids
