La Révolution Française Première Epoque
Les Années Lumière

De filmserie La Révolution Française is een Frans film-tweeluik over de Franse revolutie, die gemaakt is vanwege het 200 jarig jublileum in 1989. Het is een grootschalig aangepakt project geworden met twee volwaardige speelfilms, waaraan grote namen meegedaan hebben uit de internationale filmwereld.
Het eerste deel van het tweeluik is getiteld 'De lichte jaren', terwijl het tweede als ondertitel 'De verschrikkelijke jaren' meekreeg. Elke film duurt zo'n drie uren en vertelt een deel van de geschiedenis rondom de Franse revolutie. Het eerste deel begint in 1774 en gaat vooral over de aanloop en de rellen en moeilijkheden daaromheen, tot aan de afschaffing van de monarchie. Lodewijk de 16e en Marie-Antoinette spelen in deze film een belangrijke rol. Het tweede deel gaat dan verder met de gevangenneming van de koning en de opstand die verdergaat, tot aan 1794, wanneer de rust terugkeert.

De muziek bij beide films is van de hand van Georges Delerue. Het thema van de score is getiteld 'Hymne à la Liberté' en is een geweldig thema, dat tijdens de beide scores regelmatig terugkomt. Delerue heeft dit groots en meeslepend georkestreerd en de melodie is pakkend en aansprekend, als een echte hymne. De muziek is heroïsch en wordt door een groot orkest gespeeld, vaak compleet met grootse koorzang. Een geweldig thema, en deze Hymne komt ook nog in verschillende variaties terug als zelfstandige track, zowel voor de eerste film als voor de tweede film. Het thema is ook van een tekst voorzien, die gezongen wordt door de Amerikaanse sopraan Jessye Norman.

Voor de eerste film van het tweeluik heeft Georges Delerue het thema als rode draad gebruikt. Veel tracks hebben het thema als leidende melodie en omdat het thema zo'n prachtige hymnische melodie is, zijn al die tracks prachtig, terwijl de arrangementen steeds wisselen. Vanaf de openingstrack tot en met 'À la Bastille' is de muziek allemaal van dit fraaie thema voorzien. Pas bij 'Prise de la Bastille' wordt de muziek anders, hoewel het thema ook in deze track nog gedeeltelijk voorkomt. Maar de kleuring van de muziek wordt dan al anders en deze zevende track kent de eerste dreigende muziek van de score.

De score heeft uiteraard meer in petto dan alleen het thema. Een vrolijk deuntje hoor je in 'Fête des Barricades', hoewel dit meer een source-achtige track is. Dat geldt ook voor sommige andere, met name 'Fête'-tracks. Ondanks het source-muziek karakter is het toch steeds aangename muziek. Dat source-karakter is ook heel duidelijk aanwezig in de track 'Fanfares-Le Serment', die begint met solo trompetklanken.
Vanaf de track 'Abolition des Privilèges' komen meer andere melodieën aan bod. Deze negende track is overigens een prachtige meeslepende vioolmuziek-track. En ook de Déclaration-track die daarop volgt is een prachtige track. Langzaam en met prachtige koorklanken brengt Delerue de muziek nu in een wat trager tempo, als een adagio uit een vioolconcert.

De score kent een aantal tracks met een klassieke barok-kleuring. Zo krijgt in 'Fersen et Marie-Antoinette' de mooie melodie door een kamerorkest een vrij sobere klank en in de daarop volgende 'La Reine et ses Enfants' speelt een solo klavecimbel. Zo zijn er meer tracks met een tamelijk beperkte orkestratie.
In de track 'La Marseillaise' wordt door een mannenkoor het volkslied van Frankrijk gezongen, op een vrij lichte orkestratie. De trompet als tegenmelodie doet het goed.
Na het dreigende 'Fin de la Royauté' sluit de score af met de gezongen 'Hymne à la Liberté'. De themamelodie wordt hier vertolkt door de zangeres Jessye Norman, die met haar sopraanstem de vrijheidshymne zingt. Haar zang spreekt echter minder aan dan verwacht. De klanken van haar stem verstoren enigszins de prachtige melodie en dat is jammer van deze afsluitende track. Wellicht dat een alt-zangeres een betere keuze was geweest voor deze melodie.

Kortom, voor dit eerste deel van het tweeluik over de Franse revolutie heeft Georges Delerue een meeslepende score gecomponeerd. Met het prachtige hoofdthema Hymne à la Liberté komen de eerste tracks van deze score geweldig uit de verf. Ook andere op deze melodie geënte tracks zijn prachtig. Daarnaast kent de score nog een aantal tracks met min of meer source-muziek, vooral bij de tracks van de feesten. Ook klassieke kamermuziek komt op de score voor, maar dit spreekt minder aan dan de grootse orkestrale muziek. De score sluit af met de Hymne, nu gezongen door sopraan Jessye Norman, maar deze afsluitende track valt niet helemaal mee. Toch is de algehele waardering hoog, vooral vanwege het geweldige hoofdthema. De waardering komt dan ook op een mooie 83 uit 100 punten.