Red Planet


Pangea Records (731452005526)
Film | Releasejaar: 2000 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.The Tower That Ate PeoplePeter Gabriel4:05
2.The InfernoEmma Shapplin4:31
3.A Thousand YearsSting5:57
4.Mars Red PlanetGraeme Revell3:25
5.The Fifth HeavenEmma Shapplin4:53
6.MontokPointStrange Cargo7:13
7.Canto XXXEmma Shapplin5:11
8.AlonePeter Gabriel2:13
9.Dante's Eternal FlameMelissa Kaplan and Graeme Revell3:40
10.Crash LandingGraeme Revell5:13
11.The Tower That Ate People (Remix)Peter Gabriel6:27
12.When The World Is Running Down (You Can't Go Wrong)Different Gear vs The Police3:35
 56:22
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Red Planet - 07/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De Amerikaanse film Red Planet is de enige bioscoopfilm van regisseur Anthony Hoffman. De film kreeg erg slechte recensies, maar bracht nog een redelijke 33 miljoen dollar op. Omdat de kosten echter rond de 80 miljoen lagen (waarvan 10 miljoen voor hoofdrolspeler Val Kilmer), was het toch een grote flop. Hoffman is daarna teruggekeerd naar z'n tv-werk.
Het verhaal speelt zich af in de toekomst van het jaar 2056, wanneer de aarde door vervuiling onleefbaar is geworden. Op de planeet Mars wordt geprobeerd om een leefbaar systeem te ontwikkelen met behulp van zuurstofproducerende algen. Wanneer die productie echter sterk afneemt, wordt er een onderzoeksmissie op touw gezet. Maar de marslander waarmee vijf mensen op de planeet neergezet moeten worden raakt bij de landing zwaar beschadigd, terwijl een in de lander aanwezige militaire robot wegraakt, die als gids en bescherming zou dienen. Vanwege die landing valt de eerste dode en gaan de overige vier op weg...

De muziek voor de film is van Graeme Revell, die er een wat mysterieuze en ongewone score voor maakte. Van de film is dit soundtrack album uitgekomen.

Het album opent met een nogal vreemde track van Peter Gabriel. De muziek heeft een vlot ritme, maar is vooral elektronisch, zelfs met elektronisch vervormde zangstem, wat de song een ongemakkelijk karakter geeft. Wel zorgt de stevige muziek voor een bepaalde drive, maar dit is niet echt een prettige song. De song wordt in een remix-versie nog een keer herhaald, maar deze ligt nog minder prettig in het gehoor dan het origineel. Overigens passen beide tracks qua elektronische muziek en sfeer wel bij de score van Revell, zoals vrijwel alle songs en instrumentale tracks op dit album.
Een andere grote naam op dit album is die van Sting. Hij zingt op z'n bekende, wat melancholieke manier twee songs. 'A Thousand Years' is daarvan een typische Sting-song, die rustig gezongen wordt en aangenaam klinkt. De afsluitende track 'When the World is Running Down (You Can't go Wrong)' is een veel meer up-tempo song, die ook wordt gepresenteerd als een song van The Police, die dit samen met de mij verder onbekende band Different Gear speelt. De muziek van die track is zwaar elektronisch overladen, waardoor deze song niet erg aanspreekt. Een aardigheidje is de laatste tien seconden, waarin een oproep van het Bowman personage in de film wordt weergegeven, vlak voor de crash.

Emma Shapplin is een Franse rock-opera-sopraan en zij zingt op het album drie songs. Ook dit zijn songs met een grote elektronische component, die alle drie door Graeme Revell zijn gecomponeerd als onderdeel van de score. 'The Inferno' is daarvan de eerste, 'The Fifth Heaven' de tweede en 'Canto XXX' de derde. Alle drie songs worden door Shapplin in een soort Italiaans gezongen op een wat gedragen manier, als een soort aria's. Haar lichte stem doet het daarbij erg goed en geeft een soort verhevenheid aan de muziek, die erg fraai klinkt. Ook de melodieën zijn mooi. De elektronische begeleiding en effecten in combinatie met haar stem maakt de songs bijna tot een mystieke ervaring. Met name 'The Fifth Heaven' is fraai, vooral vanwege de aanvullende getokkelde gitaarklanken. Dit is de enige van de drie songs van Shapplin die feitelijk in de film te horen is.
Omdat Revell de songs heeft gecomponeerd, met Paul Haslinger in de rol van producent, passen de songs prima bij de scoremuziek van Revell. Dit geldt overigens ook voor de song 'Dante's Eternal Flame', die ook door Revell gecomponeerd is, maar waar Melissa Kaplan de zangeres is. Zij zingt in een onduidelijke taal, die iets weg heeft van het Portugees met Arabische invloeden in de muziek. Haar zang haalt lang niet de kwaliteit van die van Shapplin, terwijl de muziek van Revell vol elektronisch is en fraai klinkt.

De muziek van Revell overheerst de soundtrack, omdat behalve de voornoemde drie gezongen tracks met Emma Shapplin en die van Melissa Kaplan er ook drie instrumentale scoretracks op het album staan. De eerste daarvan is 'Mars Red Planet', waarin de etherische sfeer die ook de tracks met Shapplin kleurt, duidelijk naar voren komt. De koorklanken spelen hierin een grote rol, naast de orkestrale en elektronische klanken. Een heel ander type track is 'Alone', die veel rustiger is en een bijna tragische kleuring heeft, met fraaie pianoklanken. Daarmee is de muziek erg aangenaam beluisterbaar en klinkt het bijna gedragen. De tegenstelling met de derde scoretrack kan bijna niet groter zijn. In 'Crash Landing' hoor je een voortdurende spanning in de muziek, die zwaar upbeat elektronisch is en soms bijna tegen het chaotisch aan hangt. Dit is duidelijk de minst aangename track van Revell's scoremuziek op dit album.

Via internet is veel meer scoremuziek van Revell verkrijgbaar, zoals een promo met 13 tracks van de score. Hierop ontbreken overigens de songs met Shapplin. Die promo bevat een aantal tracks van de door Revell gecomponeerde scoremuziek die aangenaam klinken, met vooral de sfeer van de track 'Mars Red Planet', die overigens de openingstrack van die promo is. Maar op die promo staan ook meer spannende en minder toegankelijke tracks zoals 'Crash Landing' van deze soundtrack.

Kortom, met deze soundtrack voor Red Planet verwacht je een paar tracks van Graeme Revell en een flink aantal songs uit de film. Maar dan blijkt dat van de 12 tracks er toch nog zeven van Revell zijn, omdat hij bij vier van zijn tracks een zangeres heeft ingeschakeld. En dit zijn ook nog zonder meer fraaie songs, met name die waarin Emma Shapplin zingt. Ook twee van Revell's instrumentale scoretracks zijn fraai en eentje juist niet. Dan is er nog een elektronische track van Strange Cargo en een song van Peter Gabriel, die als remix nog eens herhaald wordt en twee songs van Sting. De waardering voor Revell's zeven tracks is 77 uit 100 punten en voor het album als geheel 72 uit 100 punten.
Red Planet - 06/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
For some reason, Graeme Revell has passed me by in the soundtrack stakes. In fact, at the time of writing this is the only Revell score I own. He certainly doesn't lend himself to being collectible simply because so many of his scores aren't released or are the kind of films that don't appeal to me in any way. On the other hand, soundtrack collecting shouldn't always be influenced by the quality of the film to suggest the quality of the score - most people would have an extremely modest Jerry Goldsmith or John Barry collection if this was the case.

In Hollywood's ongoing two of a kind releases, 2000 saw the much criticised Mission to Mars with a marvelous score by Ennio Morricone as well as Red Planet which has been only slightly better received. For my money, the scores are perhaps the most interesting parts about both films. Morricone's slightly off the wall and occasionally operatic score was either loved or loathed and not to be out done, Graeme Revell has created a very non traditional score for Red Planet. The album listing is somewhat confusing, but I've done my best below to sort out what exactly Revell wrote - the credits list the performer rather than the composer, so although Emma Shapplin performs (beautifully) in several of the tracks they are in fact proper score cues composed by Revell.

Trying to think of a good comparison for Red Planet's score is extremely difficult - it's something of a rock opera, but without any songs as such. Emma Shapplin has a striking soprano voice that is used in a manner similar to Enya or Sissel, but she has a more operatic, piercing and less ethereal intonation. It is the rock backing track that makes the whole endeavor that much more up to date, but the vocals and choir give it a much more timeless quality. The tracks where she isn't featured are no less impressive, most notably the stirring nobility of Alone, although tracks such as Crash Landing do sometimes tend toward cacophony.

The remaining non-Revell efforts are variable. The two mixes of The Tower That Ate People by Peter Gabriel are both awful, but A Thousand Years by Sting and MontockPoint by William Orbit both fit in well with the rest of the score. The album appears to be aimed at the more casual listener, Revell's music would likely be well received in amongst the pop. I like to try and keep an open mind about integrating something else into the traditional orchestral score, but so many of these efforts are simply terrible and lack much musical merit. Red Planet has many extremely high spots from both Revell and the other artists, but unfortunately the bad songs are awful and a couple of Revell's score cues are a little mediocre. Not an unqualified success, but good to hear someone with musical talent who can use electronics and combine them with acoustic performers rather than just relying on them to do all the work.
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Original Trailer Music, Justin Caine Burnett (Trailer)




Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer