Columbus Circle
(Cd) Limited Edition

De Amerikaanse film Columbus Circle is een thriller die geregisseerd is door George Gallio (29th Street, Middle Men, Trapped in Paradise), die ook meeschreef aan het scenario. De film is onafhankelijk geproduceerd, waarbij de geldschieter naderhand beschuldigd werd van fraude bij zijn bedrijf. De film kwam niet uit in de bioscopen, maar ging direct door naar de dvd-markt. Critici waren niet erg positief en ook bij kijkers viel het nogal clichématige plot niet erg in de smaak.
Het verhaal draait om een vrouw (Selma Blair), die door een erfenis jarenlang een appartement kan huren. Inmiddels woont ze daar al bijna twintig jaar, zonder de deur uit te komen. Dan wordt haar buurman dood gevonden en komt een rechercheur (Giovanni Ribisi) bij haar aan de deur om informatie. Als dan vervolgens het dan leegstaande appartement naast haar wordt betrokken door een nieuw stel, wordt ze gedwongen om in actie te komen...

De muziek bij deze magere thriller is van niemand minder dan Brian Tyler. Hoe hij hierin verzeild kon raken is niet erg duidelijk, maar hij heeft in ieder geval zijn best gedaan om middels zijn muziek nog iets van de film te maken. De muziek is zeker passend bij de film, want Tyler heeft er een score voor gecomponeerd die een nogal grimmige en dreigende sfeer neerzet. Verwacht geen grootschalige actiemuziek, maar een redelijk ingetogen score, waarbij de piano en de strijkers de hoofdmoot uitmaken.

De wat sombere en dreigende sfeer die Tyler hier uitwerkt, laat hij de hele score lang doorlopen. Daarbij zijn er regelmatig uitstapjes naar meer grimmige klanken, met soms zelfs een horrortintje. De muziek wordt door een achttal muzikanten uitgevoerd, waarbij viool en cello een belangrijke rol spelen. Die strijkers spelen vaak een prettig, licht pulserend spel met elkaar, waarbij de piano er eveneens regelmatig in betrokken wordt. Die wordt overigens door Tyler zelf bespeeld, evenals alle percussie.
Het album opent met 'Main Title', die al iets van dat spel laat horen, in een wat trager tempo. De spanning is al voelbaar en duurt de track lang voort. Maar aan het eind komt ineens de piano met een lieflijk melodietje. In de titeltrack horen we een fraai voorbeeld van dat prettig vlotte en speelse samenspel tussen violen en cello's, die wel wat doet denken aan Patrick Doyle's score voor de film Sleuth.

Met 'The Discovery' komt het spel tussen de strijkers ook weer terug, maar nu in de meer dreigende, wat tragere setting die we ook in de openingstrack hoorden. In 'Intricate Moves' speelt de piano het spel samen met de cello's in een prettig melancholieke melodie. Vanaf halverwege laat Tyler de muziek wat meer ingehouden spelen, waardoor het iets minder aantrekkelijk wordt. Dat geldt ook voor een track als 'Agoraphobia', die qua melodie wat tegenvalt in het dreigend kalme spel tussen de strijkers, iets wat ook geldt voor een track als 'Abigail's Story', met z'n wat waterige pianoklanken tussen de strijkers.
Een fraaie track is 'Emerging', waarin een snel gespeelde solo viool over de orkestrale klanken en de percussie heen speelt. Het doet een beetje denken Howard's muziek voor The Village. Maar na een ruime minuut is het fraaie deel voorbij en krijgt de muziek een nogal grimmig karakter.

De spanning neemt flink toe in de track 'Exit Strategy', die halverwege zelfs chaotische en atonale uitbarstingen kent, die in een horrorscore niet zouden misstaan. Naar het eind van deze track keert de rust overigens weer terug, met mooie pianoklanken. Die pianoklanken horen we ook in 'Klanderman', maar het loopt dan wel een beetje traag en wat saai door, ook al komen later de strijkers er wat beperkt bij.
Het thematische motief voor de film, die al vanaf de openingstrack regelmatig voorbij kwam, horen we ook weer in de grimmige track 'Identity Theft', die zo halverwege, en ook naar het einde van de track, weer horrorachtige proporties aanneemt. En ook de track 'Extortion' heeft daar flink last van. Allemaal duidelijk niet fraai.

Het album sluit af met een lange suite, waarin eigenlijk de meeste fraaiere of kenmerkende gedeelten van de verschillende tracks opnieuw voorbij komen, netjes aaneengeregen. Niet alles in deze track is even fraai, maar het is een goed beluisterbare samenvatting.

Kortom, met zijn muziek voor de thriller Columbus Circle heeft Brian Tyler een voor een thriller prima beluisterbare score afgeleverd, die nog een beetje bite aan de film moest meegeven. Het is vooral het prettige spel tussen violen, cello's en piano die een aantal tracks nog tot fraaie exemplaren weet op te krikken. Toch is de muziek overwegend wat somber gestemd, waarbij steeds de nodige dreiging voelbaar is. Dat maakt de muziek regelmatig wat aan de saaie kant. Soms loopt de dreiging uit in nogal horrorachtige muziek, wat het er evenmin beter op maakt. De waardering komt toch nog op een heel aardige 68 uit 100 punten.