Death at a Funeral


Film | Releasejaar: 2010 | Film release: 2010 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Theme from 'Death at a Funeral'3:27
2.Traffic Jam1:01
3.Ryan1:00
4.Carpool1:21
5.In the Band1:22
6.Smudge Mark0:41
7.No Underwear0:42
8.Tying Up Frank0:55
9.Hypoallergenic1:48
10.Coffin Tumble1:02
11.Pay the Man1:01
12.Baby Daddy1:34
13.Fisticuffs1:29
14.Wheelchair1:21
15.Jumper1:22
16.Poop in my Mouf0:42
17.Wake 'n' Shake1:06
18.Short Falls1:23
19.2 Guys 1 Box1:58
20.Brothers0:45
21.On My Cheek1:11
22.Frank's Alive1:02
23.Eulogy2:17
 30:30
Schrijf zelf je recensie

 

Death at a Funeral - 05/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De Amerikaanse zwarte komedie Death at a Funeral uit 2010 is een remake van de oorspronkelijke Britse film met dezelfde titel uit 2007. Waar de Britse versie overwegend goede kritieken kreeg, was men over de Amerikaanse versie veel minder te spreken.
Het verhaal draait om de gebeurtenissen op de begrafenis van de vader van Aaron (Chris Rock) en Ryan (Martin Lawrence). Aaron woont met z'n vrouw in bij z'n ouders, terwijl Ryan elders woont. Als Aaron Ryan op de hoogte brengt van het overlijden, ziet Ryan z'n geld al door z'n gierige vingers vallen. Dan is daar ook nog de dwerg Frank, die een relatie lijkt te hebben gehad met hun vader en hen nu probeert af te persen. Anders zal hij de bewijzende foto's aan hun moeder laten zien...

De score voor de Britse versie is van Murray Gold, terwijl die voor de remake van Christophe Beck is. De score van Gold ken ik niet, dus ik kan geen vergelijking maken tussen beide scores.
Christophe Beck heeft voor de film een jazzy comedy score gecomponeerd. Het jazzy hoofdthema is wel melodieus, maar spreekt niet aan. Daarvoor is het jazzy gehalte te hoog. Dit thema komt vaker terug in de score.
Niet alleen de melodieën zijn jazzy, ook de gebruikte instrumenten staan in een typische jazz setting. De jazzband die de muziek speelt is niet te vergelijken met een normaal orkest en daardoor klinkt veel muziek nogal aan de minimalistische kant. Maar veel jazzmuziek wordt door niet meer dan vijf of zes muzikanten gespeeld en dat is op deze score ook het geval.
Naast een hoog jazz gehalte heeft Beck ook een aantal tracks van een funky sound voorzien, waarbij de keyboard een hoofdrol speelt. Dit zijn zeker de minste tracks.

De film is een komedie en Beck is goed in het schrijven van muziek voor komedies. Alleen hij doet dat meestal door het tempo en ritme hoogt te houden. Daardoor is dit meestal niet de meest aansprekende muziek op zo'n score album. En dan ook nog in die jazzy kleuring, dat maakt het allemaal niet aangenamer om te beluisteren.
Dan zijn er ook nog de noem het maar 'achtervolgingsscenes' in de film. Dat brengt Beck dan met snelle vioolklanken en up-tempo ritmes, zonder eigenlijk om de melodie te denken. Daardoor spreken ook die tracks niet aan om te beluisteren buiten de film om.

Eigenlijk is er slechts 1 track die mijn toets der kritiek kan doorstaan en dat is de mooie afsluitende track 'Eulogy'. De titel van de track zegt het al een beetje, want je kunt tijdens de begrafenisspeech natuurlijk geen comedymuziek laten horen. Dit is dan ook mooie en gedragen muziek, die prachtig orkestraal klinkt, met de piano en de strijkers in de hoofdrol die een prachtige melodie ten gehore brengen. Een waardig afscheid van deze score van Beck, want het is de enige echt melodieuze track op de score. Vrijwel alle eerdere tracks missen toch sterk die melodieuze kleuring. De muziek wordt eigenlijk alleen gedragen door de klanken van de jazzy arrangementen en dat is toch wel erg beperkt. Het hoge tempo van veel muziek geeft er nog enige sjeu aan, maar daar houdt het wel mee op. De laatste tracks is prachtig, maar dat is onvoldoende om de waardering nog fors op te krikken. Die blijft dan ook steken op 53 uit 100 punten.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer