The Resident


Film | Releasejaar: 2011 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Theme from the Resident1:53
2.Main Titles - Nice Place3:43
3.Weak Man3:13
4.Dinner Date3:08
5.Rewind3:34
6.First Night - Welcome Gift3:15
7.Bad Wine2:13
8.Opening Up - Behind the Walls4:13
9.Sublet Security - Brush n Stroke2:27
10.My Life Now2:48
11.Erection Dejection2:00
12.Love Injection3:20
13.Revelations3:57
14.Max Is Back1:36
15.Rough Day2:22
16.Nailing Max3:11
17.End Titles1:31
 48:24
Schrijf zelf je recensie

 

The Resident - 03/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Dit is de zesde recensie uit de John Ottman serie.

Vorige: X2: X-Men United (Original score album)
Volgende: X2: X-Men United (Expanded score album)

De Amerikaanse thriller The Resident heeft nogal creepy trekjes en is geregisseerd door de Fin Antti Jokinen, die daarmee zijn speelfilmdebuut maakte. Het was overigens zijn enige buitenlandse uitstapje, want zijn volgende films waren alle Finse producties. De film is door de critici nogal mager ontvangen en kwam slechts beperkt in de bioscopen, waarna de film al snel uitkwam op DVD. Overigens speelt ook Christopher Lee mee in deze film, wat zijn laatste rol is geworden. Hij overleed in 2015.
Het verhaal draait om Juliet Devereau (Hilary Swank), die net een scheiding heeft aangevraagd, omdat haar man Jack (Lee Pace) vreemdging. Ze trekt in een appartement, dat kennelijk door iemand in de gaten wordt gehouden. Wanneer ze later op een feestje is, ontmoet ze Max (Jeffrey Dean Morgan), met wie het lijkt te klikken. Toch blijft ze gevoelens voor Jack houden, wat haar relatie met Max in de weg gaat zitten. Maar Max laat het er niet bij zitten, vooral niet wanneer de relatie tussen Juliet en Jack weer opvlamt. Wanneer ze het gevoel heeft dat er iemand in haar appartement is geweest, laat ze verborgen camera's installeren...

De muziek bij deze thriller is van John Ottman, die er een behoorlijke creepy score voor heeft gecomponeerd. De muziek is nauwelijks melodieus en moet het vooral hebben van allerlei geluiden, klanken en beperkte melodieuze motieven.
Dat begint al in de openingstrack, waarin het thema voor de film ten gehore wordt gebracht, maar dat thema is eigenlijk niet meer dan een viertonig oplopend motief, dat in de score regelmatig voorbij komt. In de tweede helft van de track weet Ottman met aanvullende strijkerklanken er nog wel wat aardigs van te maken. In de 'Main Titles' komt dat viertonige motief steeds weer terug, zowel in de achtergrond als in een stevige setting op de voorgrond. In deze track heeft Ottman de muziek behoorlijk opgepept, maar het is allemaal nauwelijks melodieus. Zelfs de pianoklanken klinken waterig en laten slechts wat melodieuze motieven horen, zelfs wanneer de getokkelde gitaar wordt toegevoegd. Het klinkt ook hier overigens nog best heel aardig, hoewel de dreiging duidelijk doorklinkt in de muziek. Een wat prettiger element is ook het gedeelte 'Welcome Gift' van de vijfde track, die nog behoorlijk melodieus is.

Vanaf de derde track 'Weak Man' begint de muziek een horrorachtige stijl aan te nemen. Melodie is dan ver weg en wat overblijft zijn vooral creepy klanken en geluiden. Die klanken lijken nogal willekeurig aan elkaar te zijn geregen, wat regelmatig een wat dissonante soundscape oplevert, die meestal erg ongemakkelijk in het gehoor ligt. Een enkele keer weet Ottman er nog iets melodieus doorheen te brouwen, maar vaak is dat van korte duur, waarna de grillige en grimmige geluiden en klanken weer verder gaan.
De muziek lijkt te zijn gemaakt met hulp van een orkest, maar het zou met hetzelfde gemak allemaal uit de elektronische trukendoos kunnen komen. Met allerlei samples en nagebootste klanken kan een componist in deze horrorstijl nog ver komen. Die wat meer orkestraal klinkende muziek is overigens meestal evenmin goed verteerbaar, al zijn er zeker moment waarin de muziek nog redelijk te pruimen is. Toch is dit typisch een score die ongemakkelijke horrormuziek als verreweg het grootste aandeel heeft, met rare geluiden, klanken, slagen, snerpen, loeien, vreemde percussiegeluiden, onnavolgbare keyboardloopjes, enzovoort.

Kortom, met zijn muziek voor The Resident heeft John Ottman een nogal horrorachtige thrillerscore gecomponeerd. De muziek is niet of nauwelijks melodieus, maar bestaat vooral uit allerlei vreemde klanken en creepy geluiden, die het allemaal tot een nogal ongemakkelijke luistersessie maken. De orkestrale elementen tussen de elektronische geluidentombola zorgen meestal niet voor een warmere sfeer, waardoor de muziek eigenlijk vanaf de derde track op dit album een lange irritante geluidseffectenbeleving is. Vaak weet een horrorscore nog wel een paar aangename en melodieuze tracks tevoorschijn te toveren, maar bij deze score is dat niet het geval. Slechts enkele delen van tracks zijn redelijk te beluisteren, maar de rest is om snel te vergeten. De waardering komt dan ook niet hoger dan 28 uit 100 punten.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer