The Day After Tomorrow is de zoveelste spektakel natuurramp film, die zich nu niet alleen op stormen, tornado’s of overstromingen richt, maar alles tegelijk! Aan de basis ligt een hevige verschuiving binnen de weerpatronen, met als gevolg overstromingen, helse hagelbuien, wervelwinden en extreme koude temperaturen, die een aanloop zijn naar een nieuwe ijstijd. In de film volgen we klimatoloog Jack Hall die deze ijstijd voorspelde, maar dan wel voor 1000den jaren later. De spanning en verfilming vond ik zelf stukken beter als bijvoorbeeld een Twister of Deep Impact. De subplots om wat avontuur en romance in de film te plaatsen zijn filterdun, maar storen niet echt. Stephen Sommers doet de kijker verstomd staan door de spectaculaire beelden. Deze film heeft bovendien heel wat commotie en discussies rond klimaat thema’s teweeggebracht, en toegegeven, bij het verlaten van de cinema stel je je toch verschillende vragen hierrond. De film krijgt een enorm positieve respons, en velen waren ook gewonnen voor de muziek ...
De muziek van deze summer blockbuster is van de componist Harald Kloser, die in Hollywood eigenlijk bijna helemaal geen bekendheid heeft. Eerder werkte hij op veelal televisie projecten en kleinere film producties, zoals bijvoorbeeld The Thirteenth floor waar hij al blijk gaf van talent van goede filmmuziek te kunnen componeren, maar nog niet echt een eigen onderscheidende stijl had. Met een blockbuster als The Day After Tomorrow heeft hij al in ieder geval een extra duw in zijn carrière mee.
Het The Day After Tomorrow hoofdthema is eenvoudig, maar sterk en spreekt direct aan. Dit thema start met een sopraan solo en strijkers, gaat over op een groots, heroïsch, maar traag thema voor volledig orkest, begeleid door synthesizer ritmes. Veel van de muziek is echter voor een film als deze eerder erg ingehouden, verrassend, want films in hetzelfde genre hebben doorgaans non stop actie muziek. In plaats daarvan ontwikkelen zich mooie suspense en drama thema’s welke ik zeer goed in de film vond uitkomen. Het toont nog maar eens aan dat voor een spanningsopbouw een goede low key soundtrack nog een betere aanloop kan maken in een spanningsopbouw naar volle actie, in plaats van continue actie muziek die een kijker eerder doof zal maken voor veranderingen in de muziek. En waar een dergelijke soundtrack op cd saai durft te worden zonder de filmbeelden, vind ik dit niet meteen opgaan voor The Day After Tomorrow. Door een constante speling van de thema’s tussen suspense, drama en actie blijft de muziek boeien. Daartegen staat wel dat ondanks dat de sfeer zeer duidelijk naar voren komt uit deze soundtrack, deze score toch wat mist aan rode draad, buiten het hoofdthema om dan. Er zijn hier en daar wat melodieën die als motief door de score heen werken, maar deze zijn gewoon niet onderscheidend genoeg op zich. The Day After Tomorrow zal waarschijnlijk niet de film score worden die de waardering voor Harald Kloser in de kringen van filmmuziek liefhebbers enorms zal doen stijgen, maar hij is in ieder geval goed op weg!