Moses
Pye Records ‎– NSPH 28503 / Mosè - Moses the Lawgiver


Pye Records 1974 Vinyl
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
Side One
1.Moses Theme (Main Titles)4:03
2.Exodus One3:03
3.Battle And Red Sea6:27
4.Nocturnal Shouts2:47
5.Lamentation One5:51
6.In God's Voice4:35
 26:46
# Track   Lengte
Side Two
1.Israel4:59
2.Moses Theme (Journey)4:23
3.Nocturnal Sounds3:57
4.Exodus Two3:00
5.The Ten Plagues (Part 1 "The Insects")4:01
6.Moses Theme (Closing Titles)4:01
7.Lamentation Two2:52
 27:13
Schrijf zelf je recensie

 

Moses - 09/10 - Recensie van Kristof Janssens, ingevoerd op
Ennio Morricone is een fenomeen. Filmmuziek mag dan wel een muziekgenre zijn waar (helaas) weinigen zich in verdiepen, toch kent iedereen de muziek van deze Italiaanse grootmeester. Zelfs de muziekliefhebbers die nog nooit van zijn naam gehoord zouden hebben, kennen toch zijn muziek. Elk Metallica-optreden vangt aan met de Morricone-klassieker ‘Ecstasy of Gold’, Muse-bassist Christopher Wolstenholme speelt ‘A Man with Harmonica’ als live-intro voor Knights of Cydonia en artiesten als Radiohead, Massive Attack, Hooverphonic, Coolio en Morrisey stelden reeds beïnvloed te zijn door de maestro.

De ietwat nors overkomende man is nog steeds erg actief op zijn 84ste. Op 22 december 2012, 25 jaar na zijn eerste Belgische optreden, stond hij terug in een uitverkocht Sportpaleis, samen met het 85-koppig Orkest der Lage Landen, een koor met 100 zangers en een band (gitaar, bas, drums en keyboards). Filmmuziek wordt doorgaans weinig opgevoerd door de componist van de muziek, maar Morricone is één van de uitzonderingen die dit reeds decennialang doet. De setlisten van zijn concerten zijn meestal erg evenwichtig. Amper 10% van zijn oeuvre wordt ingenomen door de westernmuziek die hem wereldberoemd maakte. Tijdens zijn concerten wordt bijgevolg slechts een kwartier gewijd aan Morricone-scores als The Good, The Bad and The Ugly, Once Upon a Time in the West en Giù la Testa.

Eén van de scores die de componist tijdens zijn recenstste optredens vanonder het stof vandaan haalde, betreft zijn score voor de zesdelige televisieserie Moses The Lawgiver uit 1974, met Burt Lancaster als Mozes. Dat deze filmmuziek live wordt opgevoerd, is niet echt verbazingwekkend, want de muziek resulteert live in een kippenvelmoment.

Op de achterkant van de hoes van deze score wordt, in tegenstelling tot het leeuwendeel van Morricone’s film scores, de bijna beruchte slagzin “music composed, orchestrated and conducted by Ennio Morricone” achterwege gelaten. Inderdaad, Morricone staat erom bekend meestal zelf in te staan voor de orkestraties en het dirigeren. Net als Prince in de popwereld beschouwd wordt als een duizendpoot, is Morricone dit in de wereld van de filmmuziek.

Voor o.m. Moses riep de componist echter de hulp in van zijn boezemvriend (en componist) Bruno Nicolai die als orkestrator en koorleider fungeerde. Het hoofdthema ‘Moses Theme’ behoort tot één van Morricone’s bekendste composities en staat bijgevolg op een handvol compilaties. Het koor komt grandioos uit de hoek met Gianno Spagnolo als frontzangeres. Zij was al eerder te horen op de scores voor The Good, The Bad and The Ugly en Navajo Joe. Morricone werkte voor de opnames samen met het orkest ‘Musicians Union of Rome’, violist Dino Asciolla (die in de jaren zeventig deel uitmaakte van het het stringkwartet Quartetto Italiano) en fluitspeler Nicola Samale.

Asciolla soleert er o.m. op los tijdens het prachtige, maar ontroerende, ‘Exodus One’. In Exodes Two wordt hetzelfde thema met zang begeleid. Iets opgewekter gaat het er aan toe tijdens ‘Israel’, een thema dat vergelijkbaar is met het live frequent opgevoerde thema ‘Abolicao’ uit Queimada (1969).

Naast melodieuze orkestrale muziek biedt deze score eveneens experimentelere thema’s zoals The Ten Plagues en Battle and Red Sea. Deze thema’s zijn niet meteen een streling voor het oor, al was dat ook Morricone’s bedoeling niet. Integendeel zelfs, hij slaagt erin om iedereen op de rand van zijn stoel te laten zitten vanwege de zenuwslopende snaargeluiden. Ter afronding kunnen we stellen dat Morricone in 1974 verrassend uit de hoek kwam met deze orkestrale score (mét koor), waarvan er trouwens een ‘extended edition’ bestaat die meer dan 100 minuten duurt.

De stijl van deze filmmuziek ligt namelijk mijlenver verwijderd van zijn overbekende westernmuziek, maar dat is dan ook de reden waarom deze score een ‘must hear-beoordeling’ krijgt. Wie op nieuw werk van Morricone wacht, moet slechts even geduld hebben, want in januari 2013 verschijnt zijn gloednieuwe score voor Giuseppe Tornatore’s nieuwe film ‘The Best Offer’.
Trailer:





Trailer:







Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer