Looney Tunes: Back in Action


Colosseum (4005939652326)
Varèse Sarabande (0030206652321)
Film | Releasedatum: 18/11/2003 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Life Story0:18
2.What's Up?1:24
3.Another Take0:48
4.Dead Duck Walking3:13
5.Out of the Bag3:42
6.Blue Monkey0:54
7.In Style1:09
8.The Bad Guys2:57
9.Car Trouble3:45
10.Thin Air1:24
11.Area 521:27
12.Hot Pursuit2:26
13.We've Got Company1:50
14.I'll Take That1:19
15.Paris Street1:21
16.Free Fall1:15
17.Tasmanian Devil1:10
18.Jungle Scene1:40
19.Pressed Duck3:22
20.Re-Assembled0:50
21.Merry Go Round Broke Down0:16
 36:30
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Looney Tunes: Back in Action - 06/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
Waar de combinatie van echte acteurs en sets met ingetekende karakters begon bij de daarmee bekend geworden film Who Framed Roger Rabbit uit 1988, is het een redelijk gangbaar animatie-genre geworden, met The Mask als een van de grootste hits. In 1996 kwam de film Space Jam uit, de eerste keer dat Loony Tunes karakters meespeelden in een live film. In 2003 kwam de volgende Loony Tunes film uit: Back in Action. En in 2015 volgt dan de derde speelfilm met de Loony Tunes karakters, zoals Bugs Bunny, Tasmanian Devil, Sylvester en Daffy Duck.

Het verhaal van Loony Tunes: Back in Action begint met de eis van Daffy Duck die zelf de hoofdrol in een eigen film wil, maar vervolgens door de studio wordt ontslagen. Maar Daffy laat zich niet zomaar wegjagen door DJ Drake (Brendan Fraser), en als de puinhoop niet meer te overzien is, wordt ook DJ ontslagen. Samen vertrekken ze naar Las Vegas, omdat DJ's vader hem vertelt over een blauwe diamant die door onverlaten gestolen dreigt te worden.
Intussen zit Bugs Bunny nu zonder Daffy en dat blijkt niet te werken. Dus wordt een hoge studiobons, Kate Houghton, op pad gestuurd om Daffy terug te halen. Maar als ze Daffy en DJ in een benarde situatie in Las Vegas vindt, moeten ze met z'n drieën vluchten en komen in Death Valley terecht. Daar komen ze erachter wat een louche bedrijf via de blauwe diamant wil bereiken...

De film is de zoveelste samenwerking tussen regisseur Joe Dante en componist Jerry Goldsmith, waarvan beide Gremlinfilms, The 'Burbs en Small Soldiers komische voorbeelden zijn. En ook Loony Tunes: Back in Action is zo'n comedy, hoewel de film veel meer een slap-stick karakter heeft en waarbij de snelheid in verhaal en beelden toch wel erg hoog is. Dat vereiste ook een score met een hoog tempo. Maar Goldsmith was tijdens de productie van de film al oud en ziekelijk en het zou dan ook zijn allerlaatste score worden, want een aantal maanden later is hij overleden.
Ondanks Goldsmith's beperkte fysieke gesteldheid heeft hij toch kans gezien om een score af te leveren die klinkt als een klok. Helaas kon hij de score niet meer afmaken, omdat de productie nogal uit de hand liep en allerhande scenes weer anders moesten. Op het laatst heeft de producent van de film John Debney gevraagd om de laatste stukjes score te componeren in de stijl van de score van Goldsmith. En Debney is een meester in het componeren in verschillende stijlen en ook nu weer heeft hij dat prima opgelost. Helaas is geen enkel stuk van de muziek van Debney opgenomen op het original album van de score. Die bevat uitsluitend de muziek van Goldsmith.

Alles in de film gaat snel en zoals gezegd, ook de muziek gaat snel. Dat begint al gelijk als de score opent met 'Life Story', die als een soort openingstune fungeert, overigens een melodie van Carl Stalling, die door Goldsmith bewerkt is. Dat tempo wordt vervolgens nauwelijks nog losgelaten. Er zit wel een lichte variatie in dat tempo, maar het is allemaal vooral snel, een paar uitzonderingen daargelaten. Die snelle muziek heeft daarbij ook nog een hoog comedy gehalte en zelfs de speciale animatie-comedygeluiden ontbreken niet, zoals schuiffluit, ratel, voetbalfluit of badeend, wat de muziek wel typisch voor een animatie-comedy maakt, maar niet altijd even geweldig is om naar te luisteren.
Naast de typerende comedytracks staat er ook spannende muziek op de score, zij het dat dit nogal beperkt is. Die muziek is dan wat mager qua melodie en valt daardoor wat minder in de smaak.
Toch staat er ook echt mooie muziek op dit score-album. 'In Style' is zo'n track, die vooral bestaat uit fraaie solo vioolmuziek op ruisende underscore van cello's. Helaas sluit de track weer af met comedymuziek. Ook 'Car Trouble' is zo'n fraaie track, hoewel de muziek hier wel up-tempo is. Maar de melodie en het arrangement zijn erg fraai. Vooral de snelle violen, waarop trompetten, hoge violen of elektrische gitaren de erg prettige melodie spelen doen het erg goed, samen met de poppy percussie.
Die poppy percussie komt vaker voor op de score en geeft veel tracks toch wel een vlotte klank mee in het ritme. Een andere fraaie track is het nogal van de rest van de score afwijkende 'Paris Street'. Hier geen zwaar en groot orkest met snelle violen, maar een rustige accordeon, die speelt bij een enkele tokkelende gitaar. De tegenstelling met de daarop volgende track kan bijna niet groter zijn, hoewel 'Free Fall' zeker geen comedy muziek is, maar zware orkestrale dramatiek, compleet met pauken en tuba's. En ook 'Tasmanian Devil' gaat door op deze zware klanken, evenals 'Jungle Scene'.

Het album sluit af met de Merry-Go-Round-tune, het aloude thema van de Loony Tunes. Dit is echter geen melodie van Goldsmith maar van Cliff Friend en Dave Franklin.

Kortom, met Looney Tunes: Back in Action heeft Jerry Goldsmith z'n laatste kraal aan z'n ketting geregen. Maar het is helaas geen gouden kraal geworden. Voor de film is de muziek uitstekend. Het past keurig bij een animatie-comedy, compleet met snelle ritmes en allerhande geluidseffecten, zoals we die allemaal wel kennen uit al die cartoons die op tv verschijnen. Daarmee heeft Goldsmith vanaf z'n ziekbed nog een hele prestatie verricht en een kwalitatief goede score afgeleverd. Helaas heeft hij het niet af kunnen maken en moest John Debney de punten op de i zetten, inclusief de nodige aanvullende muziek.
Als luisteraar, altijd op zoek naar mooie filmmuziek, vond ik dit niet echt een score om vaak te beluisteren. Het is daarvoor allemaal te cartoonesque. De ritmes en de toonwisselingen binnen tracks maken de score niet tot een aangename luisterervaring. Toch bevat de score nog best wel een aantal erg fraaie momenten, maar die wegen zeker niet op tegen de minder aangename klanken van de rest van de score. De waardering blijft dan ook hangen op 63 uit 100 punten voor deze allerlaatste score van grootmeester Jerry Goldsmith.
Looney Tunes: Back in Action - 06/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
Fun though their collaborations are, it's somewhat depressing to note that Jerry Goldsmith's working relationship with Joe Dante is the only one that remains (although I guess you could count the Star Trek series). One would imagine that a composer of Goldsmith's calibre would have his Tim Burton, Alfred Hitchcock or Steven Spielberg to work with on a regular basis, but sadly not. After a somewhat fallow period, having directed only one film in a decade, Small Soldiers, Dante returns with what seems ideal for his talents; a film mixing the very animated Looney Tunes characters with live action. Unlike the Michael Jordan worship-fest of Space Jam, Back in Action has Bugs and co. playing off their original characters, rather than changing them for the benefit of a motion picture, but still leaving plenty of room for Dante's penchant for amusing pop culture and movie references.
Looney Tunes is Goldsmith's most eclectic score in some time, with more random asides than any of his other Dante collaborations. Unfortunately, the one thing it really misses is a great main theme. The laid back, twanging guitar tune introduced in What's Up? is nice enough, but only when the Gremlins theme makes a cameo in Out of the Bag, is it obvious just how much more memorable it is in comparison. It was never really destined to be a score more than the sum of its parts, but the parts are mostly terrific fun. About the only consistent vibe is a spy sound, exemplified in the main theme, but many other styles cameo throughout, perhaps most memorably in the Mexican/Morricone guitar licks of The Bad Guys and Car Trouble. Immediately after, Thin Air turns into a sort of big band with electric guitars action romp (sounds like a headline from the News of the World) which is terrific fun, but soon interrupted by some screeching strings and amusingly eerie motifs for Area 52.

Paris Street features some stereotypical accordions, before some surprisingly dramatic action in Free Fall. Indeed, some of action cues sound like they've escaped from a more serious score, which is something of a surprise. Due to last minute editing, the finale to the film was written by John Debney, which is why the album stops rather abruptly as none his work is contained on disc. It might be heresy, but this is the kind of film where I don't think the results would have been much less enjoyable had Debney (or David Newman or Marc Shaiman) written the entire thing, but Goldsmith's sound is still in evidence often enough. The start-stop nature of the score is a side effect of the film and in truth, it was inevitable that the music would be fairly schizophrenic. Don't let the rating fool you, this is terrific fun and for sheer pleasure, the most enjoyable score from Goldsmith in a few years. Jerry Goldsmith: Back in Action.
Looney Tunes: Back in Action - 08/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
Het samengaan van animatie film en echte film werd in de jaren tachtig even een hype met de Warner Brothers hit Who Framed Roger Rabbit. Hierna heeft de studio nooit meer met een Looney Tunes film in een zelfde concept uitgepakt, tot op vandaag dan met Looney Tunes Back In Action. De regie is van Joe Dante die reeds goed vertrouwd is met dit soort van fantasie genres. De score is van componist Jerry Goldsmith, die voor Joe Dante al de soundtracks verzorgde van Twilight Zone: The Movie, Gremlins films, The 'Burbs, Matinee en Small Soldiers.
Muziek voor de Looney Tunes, het is een stijl apart, die je direct herkent zonder de beelden te zien. Het was componist Carl Stalling (1891-1972) die 100den afleveringen van de Looney Tunes scoorde en zowat de standaard heeft gezet voor de tekenfilm muziek van de Looney Tunes. Zijn stijl, die ook in een ander tijdsbeeld werd gemaakt, was belangrijk om te handhaven. Jerry Goldsmith, al meer dan 50 jaar componist voor televisie en film, leent zich dan ook perfect om dezelfde stijl te doen herleven in een moderner jasje. De muziek bevat veel verwijzingen naar stijlen en motieven van de Looney Tunes tekenfilms en bevat ook heel wat parodieën op filmmuziek genres. De score opent en sluit met reeds bestaande intro en einde deuntjes van de tekenfilms. De score van Jerry Goldsmith bevat niet één, maar echt massa's van verschillende thema's, waar sommige een enkele keer voorkomen en andere de score tot een geheel verbinden. De muziek zit dan ook vol met wendingen en verassingen.De kenners van Jerry Goldsmith's werk herkennen zeker stijlen eerder gebruikt in Gremlins. De thema's zijn allen knap georkestreerd met orkest en synthesizer effecten en ritmes. Deze Looney Tunes vind ik persoonlijk veel beter als zijn vorige gelijkaardige scores voor Gremlins en Small Soldiers. De mengelmoes van stijlen maken dat dit een schitterende score is, voor elke filmmuziek liefhebber en ook ieder die de film tof vond een aanrader. Een klassieker zal het echter niet meteen worden, daarvoor is de score misschien juist te veelzijdig. Na zijn muziek voor Star trek, Nemesis van eerder dit jaar is het even stil geweest rond Jerry Goldsmith. Met deze soundtrack is hij dus ook Back In Action!
Looney Tunes: Back in Action - 09/10 - Recensie van Tim Horemans, ingevoerd op (Nederlands)
Eindelijk nog eens nieuw werk van Goldsmith. Met deze Looney Tunes back in action krijgen we nog eens een samenwerking tussen Joe Dante en Jerry Goldsmith. De laatste keer dat zij samengewerkt hebben was voor Small Soldiers en dat is nog steeds een leuke cd om naar te luisteren. Looney Tunes is een zeer vlotte score met niet teveel mickey-mousing in, hoewel hij er niet echt onderuit kon als je muziek voor Bugs Bunny en Daffy Duck moet schrijven. Er zitten ook enkele thema's in de cd die leuk uitgewerkt zijn. Het hoogtepunt voor mij zijn track 8 + 9. Hierin heeft Goldsmith een western thema in gebruikt dat volledig wordt uitgewerkt, iets wat je niet altijd hebt in cartoon cd's. Net als je denkt van het thema komt tot ontplooing wordt het onderbroken door cartoonmuziek en hier heb je dat niet zo! De typische syntheseizer sound Goldsmith zit hier ook mee in verwerkt en dat maakt alles zo goed. A.d.h.v. deze cd ga ik er vanuit dat de film een soort van detective verhaal is want er zitten ook enkele typische detectieve thema's in. Er wordt ook een mooie link gelegd naar de Gremlins van Joe Dante want je krijgt het thema even te horen. Het begin van deze cd lijkt wat op de stijl die hij gebruikt heeft voor Mulan en het op het einde hoor je enkele jungletracks à la Congo! Niet meteen de meest originele Goldsmith cd maar dat maakt het oh zo leuk om naar te luisteren.

Soundtracks uit de collectie: Kids

Anastasia (1997)
Space Jam (1996)
Jungle Book, The (2006)
Dennis the Menace (1993)
Shrek 2 (2004)
Cats & Dogs (2001)
Spy Kids: All the Time in the World in 4D (2011)
Madagascar (2005)
Suske en Wiske 'De Musical' (1995)
Bee Movie (2007)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer