Sherlock Holmes: A Game of Shadows


Sony Classical (0886979789029)
WaterTower Music (0794043156199)
Sony Music Japan International (4547366064032)
Film | Releasedatum: 13/12/2011 | Film release: 2011 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.I See Everything0:39
2.That Is My Curse Shadows – Part 1)1:51
3.Tick Tock Shadows – Part 2)8:13
4.Chess Shadows – Part 3)7:34
5.It’s So Overt It’s Covert3:19
6.Romanian Wind1:56
7.Did You Kill My Wife?2:42
8.He’s All Me Me Me1:58
9.The Mycroft Suite1:41
10.To the Opera!(incl. “Don Giovanni: A Cenar Teco” von Wolfgang Amadeus Mozart)4:03
11.Two Mules For Sister Sara (Ennio Morricone) – Movie Screen Orchestra2:34
12.Die Forelle (Franz Schubert) – Ian Bostridge & Julius Drake3:23
13.Zu Viele Füchse Für Euch Hänsel1:47
14.The Red Book4:00
15.Moral Insanity1:31
16.Memories Of Sherlock2:11
17.The End?2:26
18.Romani Holiday (Antonius Remix)5:40
19.Shush Club#3 (Digital Bonus Track)4:32
20.Beautiful Eyes (Digital Bonus Track)2:13
21.Just Follow My Lead (The Waltz) (Digital Bonus Track)4:45
 68:58
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

Sherlock Holmes: A Game of Shadows - 07/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op
Een raadselachtige score van Zimmer want wat de man hier doet had ik deels wel maar ook deels niet verwacht. Zimmer levert een normale score af, geen uitzonderlijke voor deze geheime detective. De detictive verdient natuurlijk heerlijke muziek en vooral verrassende muziek die je constant opnieuw wil beluisteren. Sherlock Holmes dee 1 was een geweldige film met muziek die naadloos bij alle gebeurtenissen in de film hoorde. Het was muziek waarbij je weer terug de film in werd gezogen en daarom had ik hoge verwachtingen bij deze 2e film over de geheime detective: Sherlock Holmes!

Maestro Zimmer heeft ons een score afgeleverd met 2 kanten: een postieve en een negatieve.
Ik zal beginnen met de negatieve kant van de score.

Naar mijn mening is Zimmer het een beetje kwijt aan het raken wat betreft zijn energie. Zijn tracks zijn allemaal weer zo cliché, zo Zimmer. Hij blijft hier net zoals bij Pirates of the Carribbean weer keurig binnen de lijntjes. Nergens neemt hij risico en nergens doet hij iets wat ik echt geweldig vind. Er zijn bepaalde tracks die ik oversla omdat ik ze niet om aan te horen vind. Zo is er een track bij die me doet denken aan een jammerende kat, geen probleem natuurlijk want het zal wel bij de film passen. Maar om dit soort tracks los te gaan beluisteren, nee!
Ook leunt hij wel heel erg op zijn deel 1, daar is natuurlijk niets mis mee, maar alles is weer een kopie. Natuurlijk zijn er ook vernieuwende tracks zoals track 11 die ik echt heerlijk vind. Maar het zijn er dit keer maar een paar (tracks) die mij ervan kunnen overtuigen dat Zimmer het weer super heeft gedaan. En normaal is dat helemaal niet zo, normaal is hij altijd van de verrassingen en details. Details zitten er echt genoeg in maar helaas kunnen ze mij niet allemaal bekoren.

Gelukkig zijn er ook een aantal goede punten aan de score, hij mag wel niet verrassend zijn maar hij is op sommige punten erg goed om naar te luisteren. Vooral “Tick Toch” is een geniale track die me telkens weer terug brengt naar de soundtrack. Constant als ik deze track luister wil ik meer!!
Maar mijn ‘meer’ wordt niet beantwoord door Hans Zimmer omdat hij geen ‘meer’ lijkt te geven op deze score. “Chess”, is ook een leuke track waarin Zimmer weer terug valt op zijn score van de eerste film. Daar is niets mis mee maar toch komt het niet aan. En dat is met heel veel dingen die op deze score staan, het is leuk maar binnen een paar minuten ben je het vergeten. Maar ik was niet de negatieve punten aan het benoemen, ik was juist bezig met het benoemen van de positieve punten!
Track 14 is ook een aardige track en met track 17 wordt het Zimmer-gedeelte van de score afgesloten. Naar mijn mening ook een aardige track die zeker de moeite waard is om naar te luisteren.

Natuurlijk zal al deze punten hierboven slechts een mening van 1 persoon, en die persoon ben ik.
Een persoon die erg kan genieten van prachtige filmmuziek, zeker die van Hans Zimmer. Maar dit keer iets minder dan anders en dat vind ik gewoon jammer omdat ik Pirates of the Caribbean 4 op sommige punten ook vond tegenvallen. Hopelijk komt Zimmer met iets verrassends wanneer hij de muziek zal verzorgen van The Dark Knight Rises. Misschien zijn het wel de hoge verwachtingen die ik steeds heb bij scores van Zimmer, Howard en Williams...
Misschien moet ik mijn verwachtingen minder hoog stellen want Zimmer lijkt er weer niet overheen te komen (over mijn verwachtingen). Desalniettemin een leuke score om te beluisteren maar om te hebben? De echte Zimmer-fans zullen deze score natuurlijk al in hun collectie hebben maar mijn vraag aan hen is of ze ook echt de muziek vernieuwend vinden ten opzichte van de eerste film. Of ze echt de muziek gekocht hebben vanwege het feit dat ze hem mooi vinden of juist omdat de naam van de componist erop staat. Een cijfer geven is natuurlijk altijd lastig, het ene moment vind je hem een dikke voldoende maar het andere moment denk je aan een magere voldoende.
Er staan echt een paar leuke tracks op maar het wordt allemaal zo standaard dat het niet realistisch zou zijn als ik hier een 7,5 voor zou geven. Mijn twijfel gaat eigenlijk tussen een 6 of een 7 maar dan kies ik toch voor de 7 omdat ik het niet kan maken tegenover de leuke tracks die hier op staan.
De score past denk ik veel beter dan de film dan los daarvan, daarom een keurige 7 omdat Zimmer volledig binnen de lijntjes componeert maar ook die 7 omdat er heerlijke tracks op staan die je lekker hard kan zetten zodat ook de buren kunnen meegenieten met Sherlock Holmes: A Game of Shadows!
Sherlock Holmes: A Game of Shadows - 08/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op
Are you sure you want to play this game?
I'm afraid you'd lose.

________________________________________

Deze citaat vat heel de film : Sherlock Holmes: A Game Of Shadow, samen. Een kat en muis spel tussen de twee slimste personages in de literatuurgeschiedenis. Sherlock Holmes neemt het op tegen professor James Moriaty in een spannende en spectaculaire film. De film zit boordenvol Engelse humor, mooie historische plaatsen, en het belangrijkste: vol met actie.

Robert Downey Jr en Jude Law komen terug als respectievelijk Holmes en Doctor Watson. Ook Guy Ritcie is terug op de regisseursstoel. Maar de belangrijkste persoon die terug komt in het Holmes universum is natuurlijk Hans Zimmer, die net zoals deel één, de score schreef voor deel 2.

Ik ben een grote fan van het eerste deel. Die score is één van de betere werken die Zimmer ooit geschreven heeft. En ook in dit tweede deel maakt hij gebruik van het nieuwe geluid dat hij gecreëerd heeft. Dat was een grote geruststelling.

Het bekende thema van Holmes komt gelukkig terug, en wordt in een gehele nieuwe instrumentatie gespeeld in de track ‘It’s So Overt, It’s covert’, wat direct één van de betere tracks is van het album. Het hoofdthema komt in nog bepaalde tracks voor, maar dat vind ik een positieve zaak. Zimmer steunt inderdaad op zijn oude thema’s maar dat hoort zo in een vervolg. Herkenning is een belangrijk iets in een trilogie. He’s A Pirate komt in alle Pirates Of The Caribbean films voor. Hedwig’s theme komt in alle Potter films voor. De muziek van een filmserie moet een rode draad hebben, en in de Holmes franchise is dat het Holmes theme.

Maar Zimmer heeft natuurlijk ook andere nieuwe geweldige muziekstukken geschreven. Met als hoogtepunt: het shadows drieluik.
De track ‘That Is My Curse ( Shadows part 1) is verrassend donker, en vrij zwaar om naar te luisteren. En het fungeert als thema van de boosaardige James Moriarty. De blazers zijn zwaar, de percussie levert het nodige werk. En het thema ademt echt kwaadaardigheid uit. Wat natuurlijk moet bij een villain van het kaliber van de professor.

‘Tick Tock’ (shadows part 2) is dan weer het actiethema van de score. En wat voor een actiethema. Het werkt briljant in de film, maar ook losstaand van de film, luistert het thema lekker weg. Het is een thema voornamelijk gespeeld op strijkers; met het nodige synths er doorheen. Je bent direct terug in de film als je dit terug beluisterd, wat natuurlijk de bedoeling is. Het stuk is een soort wals, dat perfect de situatie van de twee hoofdpersonages beschrijft. Ze spelen een spel, niet wetende wie er gaat winnen. Maar ze zijn zeker aan elkaar gewaagd.

“The Chase (shadows part 3)’ is het derde een laatste muziekstuk van de shadowstrilogie. Het kent een prachtig begin. Synths geweld, maar daartussen flarden van het hoofdthema. Geweldig gevonden. De rest van de track kent een spanningsopbouw, zoals we die gewend zijn van Zimmer. Om op je nagels te bijten.

Nog een track die ik graag zou vermelden is ‘To the Opera’. Dit is geen werk van Zimmer natuurlijk, maar het past geweldig in de film. Tijdens de opera scene zal je op je nagels bijten van spanning. En ik waardeer de keuze van Zimmer om het muziekstuk van Mozart in de film te steken, tijdens desbetreffende scene.

To The Opera is niet het enige klassiek stuk dat op deze cd staat. Ook ‘Die Forelle ‘ van Schubert vind je op deze score. Misschien een beetje een rare keuze, maar zodra je de film hebt gezien, ga je weten waarom dit nummer erop staat, en dan gaat je het zeker waarderen.

Tot hier toe heb je mij nog niet op één woordje kritiek kunnen bespeuren. Maar die zijn er jammer genoeg wel. De Slavische invloed, hoewel dat het perfect past in de film, vind ik een groot minpunt op deze score. Sommige mensen gaan het natuurlijk waarderen als ze deze geweldige score beluisteren, maar ik ben niet zo’n grote fan van dit soort muziek. Net zoals Mitchell Tijsen hierboven al vermeldde, klinkt het als een valse kat. Jammer.

Conclusie.
Zimmer heeft het weer klaargespeeld. Hij heeft een prachtige score geschreven voor een prachtige film over ’s werelds bekende detective. Een score met verschillende invloeden. De Slavische invloeden waardeer ik niet, de klassieke invloeden des te meer. Ze passen griezelig perfect in de film. Deze score van Zimmer verdient een dikke 8!
Sherlock Holmes: A Game of Shadows - 08/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
Na een heerlijke eerste Sherlock Holmes film werd het natuurlijk al snel tijd voor een nieuwe, en zo zagen we eind 2011, twee jaar na het vorige deel, Sherlock Holmes: A Game of Shadows. Een sterkere film dan zijn voorganger, net als de score die Zimmer voor dit deel heeft geschreven ook gewoon net even wat beter is dan zijn toch al heerlijke score uit 2009.

Wat enorm opvalt is de beduidend donkerdere tint die Zimmer dit deel meegeeft. De thema's en motieven worden trouw meegenomen, maar worden gebracht door een donker, haast aards klinkend stel blazers, die zwaarder klinken dan in Zimmers eigen Inception. De grootste nieuwe bijdrage is Shadow-thema: een zwaar, naargeestig thema dat wel wat wegheeft van dat van Blackbeard van Pirates 4.

Er is al zoveel geschreven over de 'Zimmer-Sound' dat iedereen er iets anders in hoort. De ene persoon hoort het aan de zware synths, de ander aan de blazers, de ander aan de popinvloeden of de opbouw: het maakt voor deze score niet uit. Want de 'Sound' zit door de hele score heen. Iedere instrument klinkt op ieder moment honderd procent Zimmer, en dat zorgt ervoor dat de ene de score bij voorbaat al niet gaat beluisteren, de ander juist alleen maar vaker.

Maar het zou overigens zonde zijn om de score vanwege zo'n argument te laten liggen. Want naast sterke thematiek (dat Sherlock-Holmes hoofdthema is in de loop van de tijd alleen maar beroemder geworden) en enkele ingenieuze motieven is het gewoon een hele leuke score. En dat terwijl het een stuk somberder is dan zijn voorganger. Het nieuwe hoofdthema wordt schaamteloos geëxploiteerd in de derde, vierde en vijfde tracks, die allemaal al even schaamteloos lang duren. De opbouw, de intermezzo's: Zimmer moet even veel lol hebben gehad in het schrijven als de liefhebber er plezier aan heeft om het te luisteren.
Nog zo'n nieuw element aan de score is de Slavisch-klinkende sfeer, die zowel aansluit bij de houding van de film als de score zelf. Ook hierin laat Zimmer zich compleet gaan, en gaat er dan nog even overheen.

Wat deze score dan uiteindelijk zo goed maakt komt neer op afwisseling (tussen al die bombastiek van 2011 was een iets 'drogere' score wel even welkom) en gewoon de luchtigheid, haast sarcasme wat in alles is terug te horen. Tel daarbij de toch al sterke thematiek van Zimmer en zijn heerlijke 'sound' bij op en je hebt een verdomd leuke en sterke score.

Andere soundtrack releases van Sherlock Holmes: A Game of Shadows (2011):

Sherlock Holmes: Game of Shadows (2011)
Sherlock Holmes: A Game of Shadows (2020)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer