War Horse


Sony Classical (886979752825)
Film | Releasedatum: 21/11/2011 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Dartmoor, 19123:35
2.The Auction3:43
3.Bringing Joey Home And Bonding4:48
4.Learning The Call3:42
5.Seeding And Horse Vs. Car3:32
6.Plowing5:57
7.Ruined Crop And Going To War3:33
8.The Charge And Capture3:21
9.The Desertion2:34
10.Joey's New Friends3:28
11.Pulling The Cannon4:58
12.The Death Of Topthorn2:47
13.No Man's Land4:32
14.The Reunion3:52
15.Remembering Emilie And Finale5:05
16.The Homecoming8:03
 67:30
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

War Horse - 10/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op
In de wereld van de filmmuziek zijn er een paar namen die belangrijk zijn geweest voor de filmmuziek van tegenwoordig. Het symfonische gedeelte van scores doet me altijd denken aan sterren zoals Goldsmith en Williams. Laat het nou net die laatste zijn die opnieuw gezorgd heeft voor een emotinele score vol met verrassingen en kippenvel. Het is Williams die ondanks zijn leeftijd nog steeds blijft zorgen voor verrassingen met kippenvel tot op het bot!

John Williams zijn score voor War Horse is legendarisch en doet me echt denken aan Saving Private Ryan. Sindsdien heeft hij niet veel muziek meer gecomponeerd voor oorlogdrama’s. Ook voor Steven Spielberg was dit weer een oorlogsfilm die hij lang niet had gemaakt. Samen met Williams besloot hij weer hetzelfde potje drama aan ons te geven als hij deed bij Schindler’s List en Saving Private Ryan.
Voor een regisseur is dat natuurlijk een moeilijke taak, zeker voor iemand als Spielberg (vanwege alle hoge verwachtingen die iedereen altijd heeft bij zijn films). Veel bekijks is er altijd voor Spielberg maar laten we zeker niet het bekijks van John Williams vergeten, ook deze man heeft inmiddels de nodige fans om hem heen die alleen maar hoge verwachtingen hebben. Sinds Indiana Jones 5 had de man geen score meer afgeleverd. Eigenlijk was Indiana Jones 5 ook een score die erg veel leek op Indiana Jones 3, een score zonder verrassende muziek erin. Dit jaar leverde hij dus samen met zijn score over de held TinTin een totaal andere score in, een score met emotie.

TinTin en War Horse mag je niet met elkaar vergelijken, dat is namelijk water en vuur. TinTin is een avontuurlijke score die Williams erg vaak gemaakt heeft. Oorlogmuziek is net zo moeilijk en wellicht nog wel moeilijker omdat hij bij iedereen moet aankomen. De drama is goed zichtbaar wanneer je naar de trailer kijkt van War Horse en wanneer je de film zal zien. Ook de score zit vol met drama maar ook met andere deuntjes die me doen denken aan Far and Away. De Ierse klanken die er in deze score zitten bevallen mij zeker en waren voor mij een grote verrassing. Deze score is voor mij een echt kerstcadeau omdat het een score is waar ik zo lang op had gehoopt, een score die boven mijn verwachtingen uitsteekt!
Dat War Horse origineel is mag niemand ontkennen, het heeft het prachtig thema en het dringt bij mij helemaal naar binnen. Kippenvel noemen ze dat, iets wat ik tegenwoordig steeds minder krijg wanneer ik naar filmmuziek luister. Het lijkt allemaal zo erg op de automatische piloot te gaan, iets wat zonde is want aan filmmuziek moet je erg veel aandacht besteden. Williams is een echte componist die alles nog ouderwets met de hand doet. Zijn piano staat centraal en daarop laat hij Spielberg deuntjes horen die hij wellicht in de film wil gaan gebruiken. Er zitten in deze score verschillende thema’s in, het thema dat je het meeste hoort is die van Joey. Hij heeft een mooi thema dat erg origineel klinkt. Het Ierse thema wat je in verschillende tracks hoort zoals bijvoorbeeld “Homecomming” is ook erg origineel en zorgt weer voor kippenvel. Voor de Williams-fans is War Horse een geniale score vol met verrassingen en elementen waarvan je kan gaan houden. Misschien klinkt dit allemaal overdreven maar ik vind het eens fijn dat er een score boven mijn verwachtingen uitstijgt, en zeker als dat dan ook nog een score van John Williams is. In 2011 zijn er een aantal prachtige scores geschreven die me ook wel degelijk verrast hebben, toch was War Horse voor mij 1 van de grootste verrassingen dit jaar. TinTin en War Horse zijn zo verschillend en als je dit dan weet te schrijven in 1 jaar ben je wat mij betreft nog steeds een genie.

Om alle tracks met jullie te bespreken is wellicht iets teveel van het goede. Ik zou het graag doen maar dan krijg ik een te lange recensie en dat leest niet makkelijk weg. Toch wil ik 1 track in het bijzonder noemen. Deze track heet: Remembering Emilie, and Finale.
Naar mijn mening is dit een bijzondere track omdat deze track veel in zich heeft.
De track begint rustig met veel strijkers en even later horen wij in de track ook Franse horns en dat Ierse deuntje. Je hoort verschillende stijlen die allemaal keurig in 1,5 minuut zitten. Wanneer je denkt dat je alles gehad hebt komt Williams weer met een verrassing; hij brengt de piano in de score!
De piano speelt een prachtige melodie, deze melodie is het thema van Joey alleen dan niet gespeeld door de strijkers. Toen ik deze track voor het eerst hoorde was ik druk bezig met school maar ik moest alles even laten liggen. Ik werd gewoon stil van deze track, zeker toen ik die piano hoorde.
Na de piano solo kwam de rest van het orkest erbij, ook een puntje wat ik zeker niet mag vergeten! Het orkest speelt perfect en de orkestratie is magnifiek.

War Horse is een score die elke filmmuziekfan in zijn collectie moet hebben omdat hij naar mijn mening boven veel scores uitschiet. Zelfs boven een aantal scores van Williams. De meeste mensen zeggen dat de maestro weer terug is maar naar mijn mening is hij nooit weggeweest. Al die tijd dat wij niets van hem hoorde was hij bezig met het maken van TinTin en War Horse.
En wanneer je als componist 2 van zulk soort scores aflevert in hetzelfde jaar kan je jezelf op je schouder kloppen. Deze score kan je het best beschrijven als een dramatische score met veel hoogtepunten en verrassingen, naar mijn mening samen met TinTin de mooiste scores van het jaar 2011.
War Horse - 07/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op
Na vele jaren wachten is meester componist John Williams terug van nooit weg geweest. De bejaarde maestro komt zowaar met twee soundtracks zo eind 2011. Al eerder waren we zeer aangenaam verrast door The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn. Een waanzinnige score waar iedereen wel laaiend over is. Een soundtrack die wederom in het rijtje 'legendarisch' bijgeschreven kan worden. Door al dit moois zou je bijna vergeten dat regisseur Steven Spielberg en John Williams ook nog werkten aan het episch drama War Horse. En als we dan eerlijk moeten zijn, blijkt The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn stukken beter dan deze nieuwste Williams.

John Williams staat bekend om zijn bloedmooie thematiek en om instrumentgebruik wat in dienst staat van het verhaal. Om gelijk met de deur in huis te vallen, aan deze eisen die we gerust kunnen stellen aan een Williams-score voldoet War Horse nauwelijks tot niet.
Zo zijn de eerste twee tracks al direct een soort van samenraapsel van allerlei super mooie cues. Zeker niet slecht te noemen, maar de samenhang tussen bepaalde gedeeltes is ver te zoeken. Pas vanaf de vijfde track herpakt Williams zich en brengt een waanzinnig thema ten gehore. Veel strijkers, hemelse solo´s van klarinetten. Al met al leunt het soms aan tegen klassiek. Onregelmatige thematiek komt ook hier voor. Melodielijnen die slechts eenmaal langskomen. Daardoor verlies je soms je aandacht. Maar als John Williams los kan gaan in actierijke tracks, blijkt War Horse ineens enorm te scoren!

De achtste track, The Charge and Capture, blijkt een van de beste tracks van het album. Flink laag koper en percussie wat de maat heeft van een galopperend paard. Een unieke vondst, helemaal in combinatie met het onheilspellend koper en de pompende strijkers. Knap hoe men een verhaal vertelt in muziek. Uiteindelijk keert het tij en keren we terug naar de emotionele passages. Het actierijke thema zal nergens een tweede keer voorkomen en dat is best jammer. In de track No Man's Land laat Williams nog eens horen dat hij ook heer & meester is als het om percussie gaat. Pauken en trommels, het klinkt allemaal waanzinnig. Maar toch is er nergens een houvast. Alle op elkaar gestapelde themaatjes glijden als zand door je vingers. Het is zelfs zo dat in de allerlaatste track, wat onder de aftiteling staat, nog allerlei nieuwe kleine thema´s voorbij komen.

War Horse is een rommelige soundtrack, gekenmerkt door een overkill aan thema´s en stijlen. Bijna alle manieren van hoe John Williams score kan maken komen voorbij. Er is geen vast thema in te ontdekken. De opeengestapelde vaak korte cues zijn er in overvloed, waardoor het moeilijk is om de volle aandacht erbij te houden. Het springt teveel van de hak op de tak. De actierijke tracks, waarin Williams kan uitblinken, zijn te dun gezaaid. Aan de andere kant zijn de tracks wel weer op een waanzinnige manier gespeeld door het orkest. De instrumentatie en de peruccsie is ook weer om je vingers bij op te eten. Mocht je voor de keuze staan tussen Kuifje en het Oorlogspaard, geef dan Kuifje maar voorrang!
War Horse - 10/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
Als men naar de lijst van samenwerkingen tussen componist en regisseur kijkt zijn er enkele namen die er bovenuit springen; Cronenberg en Shore, Cameron en Horner, Burton en Elfman, Shyamalan en Newton Howard, en misschien dat we binnekort Nolan en Zimmer aan die lijst kunnen toevoegen. Maar geen enkele samenwerking heeft ons zoveel onsterfelijke scores geleverd als die van Steven Spielberg en John Williams. Jaws, Close Encounters of the First Kind, Indiana Jones, Schindler’s List, E.T., Jurassic Park zijn slechts de bekendste voorbeelden. Williams trakteerde ons in 2011 sinds lange tijd weer op twee scores met Spielberg; het fantastische Tin-Tin en het mogelijk nog betere War Horse.

The War Horse is een van die scores die men niet na één luisterbeurt meteen kan waarderen; hoewel er genoeg prachtige muziekstukken zijn lijkt het allemaal los van elkaar. Maar niet is minder waar !
Waarom een collega van mij spreekt over een gebrek aan thematiek is mij onduidelijk. War Horse is zelfs een van Williams sterkere scores op dit gebied. Toegegeven, het is niet zo duidelijk als bijvoorbeeld Memoirs of a Geisha of The Terminal (of recenter Tin-Tin), maar de luisteraar moet na enkele luisterbeurten toch wel kunne ontdekken dat Williams thematisch gezien hier zeer sterk werk aflevert. Er zijn talrijke motieven en twee hoofdthema’s te ontdekken, welke keer op keer worden gebracht, de ene keer dreigend de andere keer emotioneel (Williams op zijn best sinds Revenge of the Sith in de track The Homecoming!), maar nooit wordt het teveel door de variatie.

Naast de sterke thematiek is ook qua instrumentkeuze niks aan te merken op War Horse. De eerste helft is soms wat zoetsappig; strijkers de woodwindsectie en pompeuze blazers die expressieve, lieflijke muziek brengen. Maar Williams zorgt ervoor dat iedere noot altijd blijft boeien; hij wisselt van tempo, van instrument, van thema; de variatie wordt er goed in gehouden. Zodra we bij het wat dramatischere stuk aankomen (WOI) horen we precies op tijd wat meer dreiging komen. Het is Williams zoals we hem kennen; veel percussie en blazerpartijen waar iedere andere componist ter wereld jaloers op is.
Men kan wel een ellenlange recensie schrijven over hoe goed Williams’ War Horse wel niet is, maar men zou eigenlijk de tijd beter kunnen besteden door het album aan te schaffen en te beginnen met luisteren. Het is een meeslepende, dragende en gevarieerde score die bewijst dat Williams ondanks zijn hoge leeftijd nog niks van creativiteit heeft moeten inboeten. Een meesterwerk van de meester.
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer