The Last Man On the Moon


Documentaire | Releasedatum: 27/02/2015 | Film release: 2014 | Medium: Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.The Future2:14
2.Space Race2:36
3.Pure Silence3:03
4.Dreading the Moment2:27
5.Project Gemini1:55
6.Selenocentric2:52
7.Taurus-Littrow3:29
8.Alphonsus1:30
9.Gassendi2:53
10.Apollo 171:14
11.Sitting On God's Front Porch2:49
 27:01
Schrijf zelf je recensie

 

The Last Man On the Moon - 07/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Dit is de 20e recensie uit de Lorne Balfe serie.

Vorige: Genius: Picasso
Volgende: Marcella

De Amerikaanse documentaire The Last Man On the Moon is geregisseerd door documentairemaker Mark Craig. De film gaat over de man die de laatste was die op de maan heeft rondgelopen tijdens de NASA-missie van Apollo 17. Die man was Eugene Cernan, die ook mede met regisseur Craig het verhaal bepaalde. Craig was daarnaast ook co-producent. De film is overwegend positief ontvangen, maar niet iedereen was te spreken over de manier waarop Craig het onderwerp aanvloog.

De muziek bij deze documentaire is van Lorne Balfe, die er een stevig klinkende score voor componeerde. In de documentaire komen overigens ook veel vijftiger en zestiger jaren songs voor die in die tijd populair waren, maar geen daarvan staat op dit album, die alleen de scoremuziek van Balfe bevat.
De muziek is deels elektronisch en deels orkestraal, hoewel de elektronische muziek veruit de overhand heeft. Daarnaast zijn er incidenteel een aantal solo's van een elektrische gitaar, die in enkele tracks voorkomt, waaronder 'Space Race' en 'Selenocentric'. Dat zijn overigens solo's die de muziek een duidelijke meerwaarde geven. De track 'Pure Silence' is echter meer een soundscape-achtige track, met een irritante doorlopende grondtoon, waarop allerlei elektronische, deels ook verlopende effecten zijn geplaatst. Niet fraai.

Orkestrale muziek komt op het album beperkt voor, maar de fraaie strijker-ostinato's in sommige tracks werken erg goed. En ook zijn een enkele keer de klanken van een solo gespeelde viool of cello te horen. Toch lijkt Balfe regelmatig elektronische klanken toe te passen die dicht aanliggen tegen die van akoestische strijkers. Maar evenzo vaak komt die strijkersachtige klank juist wel duidelijk uit de elektronische koker.

Met name de tweede helft van het album heeft een meer gedragen kleuring. De muziek is dan wat trager en kabbelt rustig voort in prettige harmonieuze synthesizerklanken. Die soms wat etherische kleuring kan het dan wel wat klef maken, hoewel de muziek op zich erg prettig in het gehoor ligt. Maar de trage flow daarvan geeft dan nogal eens een wat weeïg gevoel. Deze muziek zal vast prima bij de beelden uit de documentaire passen, van traag bewegende ruimteonderdelen of de trage bewegingen op de maan zelf. Maar dit deel van het album laat net even wat teveel van die op zichzelf best fraaie muziek horen.
Ook de laatste track is zo'n traag voortkabbelende track, met prachtige klanken in mooie harmonieën, die wel wat aan de muziek van Kitaro doet denken. De muziek klinkt best wel vol en organisch, maar het zweeft allemaal net even teveel.

Kortom, met zijn muziek voor de documentaire The Last Man On the Moon heeft Lorne Balfe een score gecomponeerd die deels elektronisch en voor een klein deel orkestraal klinkt. In de eerste helft van het album is de muziek nog redelijk gevarieerd, hoewel de melodieën wat aan de magere kant zijn, of zelfs geheel ontbreken. De tweede helft van het album heeft juist vooral een wat zweverige kleuring, van fraaie harmonieën in prettige synthesizerkleuringen, maar de muziek is dan vrij traag, waardoor het allemaal wat voortkabbelt en na een aantal van die op zichzelf fraaie tracks toch een beetje saai wordt. De waardering voor dit album komt zo op 69 uit 100 punten.
Trailer:







Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer