L'Armée du Crime

De Franse film L'Armée du Crime is een oorlogsdrama, geregisseerd door Robert Guédiuian (Lady Jane, Les Neiges de Kilimandjaro, Au Fil d'Ariane, Gloria Mundi). De film vertelt een waargebeurd verhaal uit de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk, over een groep verzetsstrijders die door de Duitsers als criminelen worden neergezet. Vandaar de titel. De critici, zowel in Frankrijk als daarbuiten waren overwegen zeer positief over deze film, die in de bioscopen echter maar matig gelopen heeft.
Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Parijs, tijdens de Tweede Wereldoorlog, waar allerlei verzetsgroepen opgezet worden. Ze zijn vaak slecht georganiseerd en doen allerlei ongecoördineerde aanvallen. Maar in een van die groepen neemt Missak Manouchian, een Armeniër, de leiding, waarna zijn groep, die uit allerlei immigranten bestaat, al snel bekendheid krijgt vanwege hun goed georganiseerde acties. Al snel doen de Duitsers er alles aan om juist deze verzetsgroep te arresteren en te executeren...

De muziek bij dit oorlogsdrama is van Alexandre Desplat, die er een nogal beperkte score voor componeerde. Op het album is slecht ruim twintig minuten van Desplats score opgenomen. Vervolgens is het album aangevuld met allerlei andere muziek die in de film te horen is en een soort tijdsbeeld creëert. Die aanvullende muziek op dit album neemt met ruim vijftig minuten het leeuwendeel van het album in beslag.

De muziek die Alexandre Desplat als score heeft gecomponeerd is vrijwel steeds heel ingetogen, vaak zelfs wat minimalistisch. De muziek staat volop in mineur en heeft daardoor een wat trieste kleuring. Dat is gelijk in de openingstrack al goed te horen. Met slechts een handvol instrumenten in een vrij traag tempo zet Desplat een melodie neer die op zich wel aardig is, maar door die traagheid en het minimalistische karakter niet beklijft.
Dat wordt anders in de tweede track 'Résistance', die wat vlotter is. Pianoklanken worden hier begeleid door cellotonen en lichte percussie. Later worden daar violen aan toegevoegd. De melodie spreekt niet aan, maar de muziek past wel bij de titel van de track, omdat er een zekere spanning in de muziek zit.
In 'Jeunesse' is die spanning eveneens aanwezig, door een regelmatig herhaald drietonig motief, dat aangevuld wordt met piano- en harpklanken. Ook de percussie helpt mee om de spanning wat op te voeren. De track 'Heriosme' begin met een ritmisch aangestreken viool, waarop vervolgens losse pianotonen worden geplaatst. Op ruim een minuut nemen piano-arpeggio's het over, met strijkers op de ondergrond, waarna de piano weer verdwijnt. De strijkers spelen een traag, wat treurig motief. Daarna komen de losse pianotonen weer terug op een monotone lage klank in de ondergrond. Verwacht bij deze track zeker geen grootschalige en melodieuze heroïsche muziek. Het tegendeel is eerder waar.

Zo kabbelt de muziek van Desplat wat triestig voort, met een soort voortdurende dreiging die in de lucht hangt. Maar nergens wordt het echt spannend, ook niet in het trackdeel 'Combat', en nergens geeft het enige opluchting, ook niet in het trackdeel 'Poésie'. Dat geldt ook voor de afsluitende track van de score. 'Executions' heeft een monotone ondertoon, waarop eerst strijkermotieven zijn geplaatst, maar ruim halverwege nemen grilliger strijkerklanken het over.
Daarmee is de score nogal in mineur geëindigd, zoals overigens de hele score klinkt. Want alles staat in mineur en wordt ingetogen gebracht, vaak zelfs nogal aan de minimalistische kant. Daarbij is een lichte dreigende kleuring nooit ver weg. De muziek is op zich prima beluisterbaar, maar het spreekt allemaal niet erg aan. De waardering voor de muziek van Despat komt dan ook niet hoger dan 61 uit 100 punten. Dat is uiteraard los van film, waarvoor de score allicht prima zal passen.

Het tweede en veruit grootste deel van het album bestaat uit allerlei klassieke en semi-klassieke tracks in allerlei stijlen. Bach, Vivaldi en Mozart zorgen voor de fraaie klassieke stukken, terwijl andere stukken een meer jiddische of zuid-oost-Europese kleuring hebben. Andere zijn weer in een meer jazzy stijl. Een paar oude Franstalige songs completeren de selectie. Een fraaie Russische uitvoering van 'L'Internationale' ontbreekt niet, en het album sluit af met een instrumentale track van de Armeen Arto Tuncboyaciyan.
De waardering voor deze selectie aan alternatieve tracks uit de film komt op 65 punten, waardoor het hele album op een totaal van 63 uit 100 punten komt.