TRON: Legacy
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Overture | 2:28 | |
| 2. | The Grid | 1:37 | |
| 3. | The Son of Flynn | 1:35 | |
| 4. | Recognizer | 2:38 | |
| 5. | Armory | 2:03 | |
| 6. | Arena | 1:33 | |
| 7. | Rinzler | 2:18 | |
| 8. | The Game Has Changed | 3:26 | |
| 9. | Outlands | 2:43 | |
| 10. | Adagio for Tron | 4:11 | |
| 11. | Nocturne | 1:42 | |
| 12. | End of Line | 2:37 | |
| 13. | Derezzed | 1:44 | |
| 14. | Fall | 1:23 | |
| 15. | Solar Sailer | 2:42 | |
| 16. | Rectifier | 2:14 | |
| 17. | Disc Wars | 4:12 | |
| 18. | C.L.U. | 4:39 | |
| 19. | Arrival | 2:01 | |
| 20. | Flynn Lives | 3:22 | |
| 21. | Tron Legacy (End Titles) | 3:18 | |
| 22. | Final | 4:23 | |
| 58:49 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Misschien wel de meest gehypte film van 2010 is zonder twijfel TRON: Legacy. Het vervolg op het ondergesneeuwde sci-fi meesterwerkje uit 1982. Voor acteur Jeff Bridges betekende het zoiets als zijn doorbraak. Helaas sloeg de film niet helemaal aan zoals er verwacht werd. De film kostte toentertijd 17 miljoen dollar, wat toch wel low-budget was voor een dergelijke science-fiction flick. Helaas bracht de film wereldwijd slechts 26 miljoen dollar op. Critici en pers wisten al enkele jaren wat er ging komen: een nieuwe Tron film. Langzaam druppelde de eerste setfoto´s binnen. Maar wie zou de score gaan verzorgen? Dat was een vraag die iedereen bezig hield. Afgelopen juli werd bekend dat de Franse electro band Daft Punk de score zou gaan verzorgen.
Wie nu denkt dat TRON: Legacy een score is die volledig uit de syntesizers is komen rollen, komt bedrogen uit. Regisseur Joseph Kosinski nam geen genoegen met een CD vol muziek wat bekend is uit het oeuvre van Daft Punk. Nee, de twee mannen laten zien dat zij ook waanzinnige orkestraties kunnen vermengen met hun eigen dromerige en vaak psychedelische klanken. Het resultaat is een van de beste (misschien wel de beste) soundtracks van de afgelopen jaren.
TRON: Legacy opent met een opvallend stuk klassiekere score, wat je niet verwacht van Daft Punk. Overture is dan ook niets minder dan een prachtig stukje filmmuziek, gedragen door een eenzame trompet en langzame dromerige strijkers. Dan de speciale track ´The Grid´. Onder de eerste elektronische klanken en een onrustig orkest horen we een onheilspellende ingesproken intro van Jeff Bridges. Gevolgd door de adembenemende track ´The Son of Flynn´. Hierin horen we voor het eerst hoe meesterlijk Daft Punk hun eigen repertoire weten te mixen met het orkest. John Powell, eat your heart out! Want ook het koper kleurt mooi bij de synthesizers. In ´Recognizer´ ontvouwt een heldhaftig thema, groots opgezet en gespeeld door het Hollywood Symphonic. Ditmaal is het andersom en is het orkest ondersteunt door enkele computer gegenereerde effecten. De negende track ´Outlands´ is er eentje waar nog lang over gesproken zal worden. Opzwepende violen en een aanstekelijk herkenbare thematiek neemt je mee in de wereld van Tron. In deze track geen synthesizers te bekennen. De laatste 45 seconden van de track zijn simpelweg waanzinnig!
Enkele tracks later treffen de track ´Derezzed´, die al eerder in een vlaag van de marketing-gekte 'gelekt' zou zijn. Een opzwepende track, eigenlijk een van de eerste die 100% elektronisch is. Je moet er van houden en als je dat doet, is dit Daft Punk pur sang: opzwepende elektronische muziek zoals alleen zij dat kunnen. Een van de beste track is ´Solar Sailer´. Weer typisch een voorbeeld waarbij het orkest subliem samensmelt met de synthesizers. Waar de twee Franse maestro´s soms iets te ver doorslaan in hun mixen van verschillende soorten muziek, weten ze hier te verbazen en vierlaags kippenvel te veroorzaken. In de laatste minuut bereikt het orkest een bloedschone climax en vindt het in de synthesizers wederom haar steun.
´Rectifier´ is weer een track die compleet orkestraal is. En ditmaal weer iets wat je niet van de twee componisten verwacht. Suspense, spanning en sensatie, compleet gedragen door het grote orkest. ´Disc Wars´ werkt al naar het grote hoogtepunt van de film en dat hoor je! De opzwepende strijkers, de simpele maar zeer doeltreffende thematiek, de synthesizers en aparte muziek van Daft Punk die het geheel enorm veel power geven. Op 2:00 geeft men nog even wat extra elektronisch gas, wat resulteert in muziek die zijn weerga nooit zal kennen. Subliem! Ook ´Flynn Lives´ is weer zo´n prachtige orkestrale track die wat steun zoekt in het repertoire van Hans Zimmer, met name het recente Inception. Met een waanzinnig vol klinkend spektakel knalt Tron Legacy naar de laatste tracks. De End Titles zijn weer Daft Punk zoals we ze kennen, maar een schepje er bovenop.
TRON: Legacy, er wordt al tijden naar deze soundtrack uitgekeken. En niet zonder reden. Daft Punk doen hiermee als nooit tevoren hun intreden in de filmmuziek, op een overweldigende manier. Vriend en vijand zal het ermee eens zijn, dit is een van de grootste muzikale knallers van 2010 en hoogst waarschijnlijk qua film Oscarmateriaal voor 2011. Het klinkt misschien wat onwaarschijnlijk, maar deze score laat vele, door synthesizer gedragen, soundtracks in de kou staan. Sterker nog: vergeet Inception voor even, laat Zimmer voor wat het is en laat je meevoeren in de wereld van Tron. Een ware must!!!
Wie nu denkt dat TRON: Legacy een score is die volledig uit de syntesizers is komen rollen, komt bedrogen uit. Regisseur Joseph Kosinski nam geen genoegen met een CD vol muziek wat bekend is uit het oeuvre van Daft Punk. Nee, de twee mannen laten zien dat zij ook waanzinnige orkestraties kunnen vermengen met hun eigen dromerige en vaak psychedelische klanken. Het resultaat is een van de beste (misschien wel de beste) soundtracks van de afgelopen jaren.
TRON: Legacy opent met een opvallend stuk klassiekere score, wat je niet verwacht van Daft Punk. Overture is dan ook niets minder dan een prachtig stukje filmmuziek, gedragen door een eenzame trompet en langzame dromerige strijkers. Dan de speciale track ´The Grid´. Onder de eerste elektronische klanken en een onrustig orkest horen we een onheilspellende ingesproken intro van Jeff Bridges. Gevolgd door de adembenemende track ´The Son of Flynn´. Hierin horen we voor het eerst hoe meesterlijk Daft Punk hun eigen repertoire weten te mixen met het orkest. John Powell, eat your heart out! Want ook het koper kleurt mooi bij de synthesizers. In ´Recognizer´ ontvouwt een heldhaftig thema, groots opgezet en gespeeld door het Hollywood Symphonic. Ditmaal is het andersom en is het orkest ondersteunt door enkele computer gegenereerde effecten. De negende track ´Outlands´ is er eentje waar nog lang over gesproken zal worden. Opzwepende violen en een aanstekelijk herkenbare thematiek neemt je mee in de wereld van Tron. In deze track geen synthesizers te bekennen. De laatste 45 seconden van de track zijn simpelweg waanzinnig!
Enkele tracks later treffen de track ´Derezzed´, die al eerder in een vlaag van de marketing-gekte 'gelekt' zou zijn. Een opzwepende track, eigenlijk een van de eerste die 100% elektronisch is. Je moet er van houden en als je dat doet, is dit Daft Punk pur sang: opzwepende elektronische muziek zoals alleen zij dat kunnen. Een van de beste track is ´Solar Sailer´. Weer typisch een voorbeeld waarbij het orkest subliem samensmelt met de synthesizers. Waar de twee Franse maestro´s soms iets te ver doorslaan in hun mixen van verschillende soorten muziek, weten ze hier te verbazen en vierlaags kippenvel te veroorzaken. In de laatste minuut bereikt het orkest een bloedschone climax en vindt het in de synthesizers wederom haar steun.
´Rectifier´ is weer een track die compleet orkestraal is. En ditmaal weer iets wat je niet van de twee componisten verwacht. Suspense, spanning en sensatie, compleet gedragen door het grote orkest. ´Disc Wars´ werkt al naar het grote hoogtepunt van de film en dat hoor je! De opzwepende strijkers, de simpele maar zeer doeltreffende thematiek, de synthesizers en aparte muziek van Daft Punk die het geheel enorm veel power geven. Op 2:00 geeft men nog even wat extra elektronisch gas, wat resulteert in muziek die zijn weerga nooit zal kennen. Subliem! Ook ´Flynn Lives´ is weer zo´n prachtige orkestrale track die wat steun zoekt in het repertoire van Hans Zimmer, met name het recente Inception. Met een waanzinnig vol klinkend spektakel knalt Tron Legacy naar de laatste tracks. De End Titles zijn weer Daft Punk zoals we ze kennen, maar een schepje er bovenop.
TRON: Legacy, er wordt al tijden naar deze soundtrack uitgekeken. En niet zonder reden. Daft Punk doen hiermee als nooit tevoren hun intreden in de filmmuziek, op een overweldigende manier. Vriend en vijand zal het ermee eens zijn, dit is een van de grootste muzikale knallers van 2010 en hoogst waarschijnlijk qua film Oscarmateriaal voor 2011. Het klinkt misschien wat onwaarschijnlijk, maar deze score laat vele, door synthesizer gedragen, soundtracks in de kou staan. Sterker nog: vergeet Inception voor even, laat Zimmer voor wat het is en laat je meevoeren in de wereld van Tron. Een ware must!!!
Dat moderne muziek met al zijn beats en synthesizers goed samengaat met de grootste orkestraties die we in de filmmuziek gewend zijn is al lang geen verrassing meer. Soms heeft dit inderdaad herrie tot gevolg (300), maar nog vaker werkt het uitermate goed. Denk maar eens aan het werk dat Don Davis deed voor de drie Matrix-films. Snelle beats en koor kruisen elkaar, technosynths met strijkers. Steeds vaker keren de synths uit de jaren 80 terug in een breed scala aan scores. We hoorden het in Alan Silvestri's Beowulf en G.I. Joe, maar ook componisten zoals Hans Zimmer (Inception, Megamind), en Ramin Djawadi (Deception) gebruiken het alleskunnende instrument steeds vaker. Maar geen enkele componist durfde het tot vandaag de dag zo uitbundig te gebruiken als Guy-Manuel de Homem-Christo en Thomas Bangalter. Samen vormen zij het muzikale sensatieduo Daft Punk.
Over de wereld geprezen om hun house en electro-muziek, alles wat de twee mannen aanraken verandert in goud. Gekleed in futuristische pakken die wel wat doen denken aan die van rijksofficieren in de oude Star Wars-films zetten ze keer op keer zalen over heel de wereld op de kop. Veel filmmuziekliefhebbers waren ietwat schuchter toen bekend werd gemaakt dat het duo de nieuwe TRON-film zou voorzien van muziek. Persoonlijk was ik nogal bang dat de heren vooral nummers met tekst zouden gebruiken, en niet zozeer een score zouden schrijven. Ik en ieder die vooraf die angst voelde moet echter erkennen dat TRON: Legacy toch wel echt een score is, en nog een goede ook.
Want TRON: Legacy is een dynamische, grootste score met tracks om je vingers bij af te likken. Het eerste element wat de score zo goed maakt is de feilloze samenwerking tussen de electro-klanken en de ietwat symfonischer getinte muziek. Deze twee stijlen cirkelen contstant om elkaar heen, en komen samen op de momenten waarop dit wordt verwacht. Dit maakt het echter niet cliche. Want zoals ik al eerder vermeldde durfde niemand in de filmmuziek, zelfs Zimmer niet, zo uitbundig gebruik te maken van deze samenwerking. Voor ieder symfonisch stuk krijgen we een pulserende synthesizer erbij. Bovendien hebben de heren een hoofdthema geschreven wat weliswaar simpel is, maar alsnog tot een van de beste geschreven thema's van jaar 2010 behoort.
Een klein nadeel is dat er bij de tweede luisterbeurt toch wel wat underscore ontdekt wordt. De verassing is er al snel af. Tracks zoals Nocturne en Solar Sailer vallen dan uiteindelijk door de mand.Toch is het dan nog steeds een score om met verbazing naar te luisteren. In het midden van de score stoppen de heren er ineens een trilogie van steengoede tracks tussen, die het orkestrale en het elektrische op de perfecte manier samenvoegen. End of Line is een upbeattrack, die vooral elektronisch is, en tijdens de nieuwe tour van de heren ongetwijfeld ten gehore zal worden gebracht. Met een heel scala aan tussentijdse geluidseffecten die de computerwereld uit de film nog maar eens benadrukken gaat de track haast onmerkbaar over in de volgende, Derezzed. Hierin horen we de elektronische stijl voortdenderen, ditmaal met een nog hoger tempo.In Fall horen we dan duidelijk de strijkerssectie erbij komen. Kippenvel.
TRON: Legacy zal op enkele tracks na niet het meesterwerk zijn waar de fans van Daft Punk op hebben gewacht. Ze zijn weliswaar trouw aan hun eigen muziekstijl, maar toch zitten er teveel elementen in die neigen naar filmmuziek. Het is niet de dreunende muziek die zalen hysterisch aan het dansen krijgt.
Fans van filmmuziek hebben het afgelopen jaar naast Brian Eno (The Lovely Bones) echter nog een nieuw merk uit de moderne muziek naar binnen gehaald. Want Daft Punk blijkt in staat om een verzorgde en enerverende score te schrijven, die ietwat excentriek is, en juist daardoor positief opvalt. Een score die niet alledaags is en daardoor een welkome afwisseling is in de filmmuziek, en gewoon een voorbeeld van hoe een goede score in elkaar hoort te zitten.
Over de wereld geprezen om hun house en electro-muziek, alles wat de twee mannen aanraken verandert in goud. Gekleed in futuristische pakken die wel wat doen denken aan die van rijksofficieren in de oude Star Wars-films zetten ze keer op keer zalen over heel de wereld op de kop. Veel filmmuziekliefhebbers waren ietwat schuchter toen bekend werd gemaakt dat het duo de nieuwe TRON-film zou voorzien van muziek. Persoonlijk was ik nogal bang dat de heren vooral nummers met tekst zouden gebruiken, en niet zozeer een score zouden schrijven. Ik en ieder die vooraf die angst voelde moet echter erkennen dat TRON: Legacy toch wel echt een score is, en nog een goede ook.
Want TRON: Legacy is een dynamische, grootste score met tracks om je vingers bij af te likken. Het eerste element wat de score zo goed maakt is de feilloze samenwerking tussen de electro-klanken en de ietwat symfonischer getinte muziek. Deze twee stijlen cirkelen contstant om elkaar heen, en komen samen op de momenten waarop dit wordt verwacht. Dit maakt het echter niet cliche. Want zoals ik al eerder vermeldde durfde niemand in de filmmuziek, zelfs Zimmer niet, zo uitbundig gebruik te maken van deze samenwerking. Voor ieder symfonisch stuk krijgen we een pulserende synthesizer erbij. Bovendien hebben de heren een hoofdthema geschreven wat weliswaar simpel is, maar alsnog tot een van de beste geschreven thema's van jaar 2010 behoort.
Een klein nadeel is dat er bij de tweede luisterbeurt toch wel wat underscore ontdekt wordt. De verassing is er al snel af. Tracks zoals Nocturne en Solar Sailer vallen dan uiteindelijk door de mand.Toch is het dan nog steeds een score om met verbazing naar te luisteren. In het midden van de score stoppen de heren er ineens een trilogie van steengoede tracks tussen, die het orkestrale en het elektrische op de perfecte manier samenvoegen. End of Line is een upbeattrack, die vooral elektronisch is, en tijdens de nieuwe tour van de heren ongetwijfeld ten gehore zal worden gebracht. Met een heel scala aan tussentijdse geluidseffecten die de computerwereld uit de film nog maar eens benadrukken gaat de track haast onmerkbaar over in de volgende, Derezzed. Hierin horen we de elektronische stijl voortdenderen, ditmaal met een nog hoger tempo.In Fall horen we dan duidelijk de strijkerssectie erbij komen. Kippenvel.
TRON: Legacy zal op enkele tracks na niet het meesterwerk zijn waar de fans van Daft Punk op hebben gewacht. Ze zijn weliswaar trouw aan hun eigen muziekstijl, maar toch zitten er teveel elementen in die neigen naar filmmuziek. Het is niet de dreunende muziek die zalen hysterisch aan het dansen krijgt.
Fans van filmmuziek hebben het afgelopen jaar naast Brian Eno (The Lovely Bones) echter nog een nieuw merk uit de moderne muziek naar binnen gehaald. Want Daft Punk blijkt in staat om een verzorgde en enerverende score te schrijven, die ietwat excentriek is, en juist daardoor positief opvalt. Een score die niet alledaags is en daardoor een welkome afwisseling is in de filmmuziek, en gewoon een voorbeeld van hoe een goede score in elkaar hoort te zitten.
De fans van Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo zijn het ondertussen wel al gewend dat Daft Punk om de vijf jaar slechts één plaat uitbrengt. Hun debuutplaat “Homework” dateert al van 1996. Ondanks het feit dat hun tweede, tevens meesterlijke album “Discovery” (2001) gevolgd werd door het matige “Human After All” (2005) bleef het duo echter op livegebied behoren tot de top wat dansmuziek betreft .
Hun grote interesse voor multimedia heeft hen er mee toe overhaald de muziek te schrijven voor deze Disney-productie, een 3D remake van de gelijknamige sciencefictionfilm uit 1982. Alleszins een goede zaak, want binnen het genre van elektronische filmmuziek behoort deze score tot de betere van de jaren 2000.
De opnamen van deze filmmuziek vonden grotendeels plaats in de Londense AIR Lyndhurst Studio en dit samen met een 85-koppig orkest onder leiding van Joseph Trapanese. De combinatie van enerzijds elektronische en anderzijds georkestreerde tracks maken van ‘Tron: Legacy’ eigenlijk een afwisselende plaat die perfect kan doorgaan als een volwaardig Daft Punk album. Weliswaar een volledig instrumentaal album waaraan tal van producers en music supervisors mee hebben gewerkt.
Het Franse duo liet zich voor de score inspireren door de meesters binnen het subgenre waaronder Vangelis, John Carpenter, wijlen Maurice Jarre en Hanz Zimmer. Hun landgenoot Jean-Michel Jarre halen ze zelf niet aan als invloed, doch de sound die op de Tron: Legacy te horen valt komt af en toe wel sterk in de buurt van Jarre’s muziek.
De inspiratiebronnen worden al meteen duidelijk in het begin van de score. Zo lijkt het alsof er in de intro van ‘Overture’ even geknipoogd wordt naar Chariots of Fire van Vangelis. Op orkestrale wijze maakt Daft Punk met deze melodieuze openingstrack meteen indruk. Het thema weerklinkt in verscheidene gedaanten op andere tracks. Ook in de End Titles duikt het thema op, maar dan meer in de typische Daft Punk stijl.
Met tracks als ‘Recognizer’, ‘Adagio For Tron’ en ‘Solar Sailer’ bewijst het duo dat ze perfect weten hoe strijkers met elektronische sounds te combineren. De diepgang en de variëteit in de composities dragen samen met de emotionele rijkdom bij tot een kwaliteitsvol product dat duidelijk een hoger niveau haalt dan Trent Reznor’s elektronische score voor ‘The Social Network’ (die iets eerder verscheen).
De score omvat een tweetal typische Daft Punk songs: ‘End of Line’ en ‘Derezzed’. Wees dus niet verbaasd wanneer een deejay een remix van deze songs speelt.
Dat ‘Tron: Legacy’ een groter publiek bereikt dan de gemiddelde filmmuziek dit doet, is duidelijk. Anderhalve maand na de release werden van de soundtrack al meer dan een half miljoen stuks verkocht.
Hun grote interesse voor multimedia heeft hen er mee toe overhaald de muziek te schrijven voor deze Disney-productie, een 3D remake van de gelijknamige sciencefictionfilm uit 1982. Alleszins een goede zaak, want binnen het genre van elektronische filmmuziek behoort deze score tot de betere van de jaren 2000.
De opnamen van deze filmmuziek vonden grotendeels plaats in de Londense AIR Lyndhurst Studio en dit samen met een 85-koppig orkest onder leiding van Joseph Trapanese. De combinatie van enerzijds elektronische en anderzijds georkestreerde tracks maken van ‘Tron: Legacy’ eigenlijk een afwisselende plaat die perfect kan doorgaan als een volwaardig Daft Punk album. Weliswaar een volledig instrumentaal album waaraan tal van producers en music supervisors mee hebben gewerkt.
Het Franse duo liet zich voor de score inspireren door de meesters binnen het subgenre waaronder Vangelis, John Carpenter, wijlen Maurice Jarre en Hanz Zimmer. Hun landgenoot Jean-Michel Jarre halen ze zelf niet aan als invloed, doch de sound die op de Tron: Legacy te horen valt komt af en toe wel sterk in de buurt van Jarre’s muziek.
De inspiratiebronnen worden al meteen duidelijk in het begin van de score. Zo lijkt het alsof er in de intro van ‘Overture’ even geknipoogd wordt naar Chariots of Fire van Vangelis. Op orkestrale wijze maakt Daft Punk met deze melodieuze openingstrack meteen indruk. Het thema weerklinkt in verscheidene gedaanten op andere tracks. Ook in de End Titles duikt het thema op, maar dan meer in de typische Daft Punk stijl.
Met tracks als ‘Recognizer’, ‘Adagio For Tron’ en ‘Solar Sailer’ bewijst het duo dat ze perfect weten hoe strijkers met elektronische sounds te combineren. De diepgang en de variëteit in de composities dragen samen met de emotionele rijkdom bij tot een kwaliteitsvol product dat duidelijk een hoger niveau haalt dan Trent Reznor’s elektronische score voor ‘The Social Network’ (die iets eerder verscheen).
De score omvat een tweetal typische Daft Punk songs: ‘End of Line’ en ‘Derezzed’. Wees dus niet verbaasd wanneer een deejay een remix van deze songs speelt.
Dat ‘Tron: Legacy’ een groter publiek bereikt dan de gemiddelde filmmuziek dit doet, is duidelijk. Anderhalve maand na de release werden van de soundtrack al meer dan een half miljoen stuks verkocht.
Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo. Klinken deze namen niet bekend in de oren? What about: “Daft Punk”? Yes! Sinds de jaren ’90 het stelletje ongeregeld dat de Franse House scene nieuw leven inblies. Regelmatig knalt de Alive set uit 2007 die ze voerden in het Parijs Bercy hier nog door de luidsprekers (wat een echte Party!).
En nu kregen ze het fiat van Disney om de soundtrack van de mega gehypte filmprent Tron: The Legacy te componeren. Zondermeer dé film van het jaar volgens vele critici (en andere “onafhankelijke” marketeers). En ook deze soundtrack kan wel eens genomineerd geraken voor een gouden beeldje, luidt het vanuit vele hoeken. Deze schijf moet je toch horen, niet?
Aan de Daft Punk fans: dit is geen nieuw Daft album! De gasten konden hier en daar wel hun techno stempel drukken doorheen de score, maar moesten naast de synth’s, grooveboxen, vst plugs ed toch wel een klein kamerorkest onder de vleugels nemen. Oef! Toch nog enige opluchting! De combinatie van elektronische en symfonische muziek is hot natuurlijk, maar zeker niet nieuw. De groten in dit vak a la Zimmer, Powell, Jablonsky etc zijn er al een hele tijd mee bezig. Ze zijn ook meer ervaren. DP brengt niets nieuws, I’m sorry. Het klinkt allemaal zéér goed, het blijft een leuke sound en het brengt wellicht de juiste sfeer bij de prent, maar de gehele score staat niet als een paal boven water. Maar liefst 22 tracks, waarvan het merendeel om en bij de 2 minuten duren. Het valt moeilijk om op die manier een verhaal te vertellen. Vangelis, Carpenter en Zimmer staan met hun voeten tussen de deur en geven de Tierenteyn mosterd aan. Geen erg, dat mag, maar laten we de boel niet te veel hypen.
Leuke en mooie aanwinst voor de cd collectie, maar niet “waaw”. We weten nu wel dat er meer schuilt achter het DP duo dan alleen maar riffs en beats. Met wat meer ervaring achter de kiezen slaan ze wellicht een nieuwe weg in. Doe maar verder!
En nu kregen ze het fiat van Disney om de soundtrack van de mega gehypte filmprent Tron: The Legacy te componeren. Zondermeer dé film van het jaar volgens vele critici (en andere “onafhankelijke” marketeers). En ook deze soundtrack kan wel eens genomineerd geraken voor een gouden beeldje, luidt het vanuit vele hoeken. Deze schijf moet je toch horen, niet?
Aan de Daft Punk fans: dit is geen nieuw Daft album! De gasten konden hier en daar wel hun techno stempel drukken doorheen de score, maar moesten naast de synth’s, grooveboxen, vst plugs ed toch wel een klein kamerorkest onder de vleugels nemen. Oef! Toch nog enige opluchting! De combinatie van elektronische en symfonische muziek is hot natuurlijk, maar zeker niet nieuw. De groten in dit vak a la Zimmer, Powell, Jablonsky etc zijn er al een hele tijd mee bezig. Ze zijn ook meer ervaren. DP brengt niets nieuws, I’m sorry. Het klinkt allemaal zéér goed, het blijft een leuke sound en het brengt wellicht de juiste sfeer bij de prent, maar de gehele score staat niet als een paal boven water. Maar liefst 22 tracks, waarvan het merendeel om en bij de 2 minuten duren. Het valt moeilijk om op die manier een verhaal te vertellen. Vangelis, Carpenter en Zimmer staan met hun voeten tussen de deur en geven de Tierenteyn mosterd aan. Geen erg, dat mag, maar laten we de boel niet te veel hypen.
Leuke en mooie aanwinst voor de cd collectie, maar niet “waaw”. We weten nu wel dat er meer schuilt achter het DP duo dan alleen maar riffs en beats. Met wat meer ervaring achter de kiezen slaan ze wellicht een nieuwe weg in. Doe maar verder!
Potverdorie!! Inception's score is nog maar net genomineerd voor de Golden Globes en de winnaar van volgend jaar staat er al! TRON: Legacy door Daft Punk luistert zo geweldig weg. Deze score is gewoon pure adrenaline en Daft Punk lost in waarvoor ze ingehuurd zijn.
Daft Punk, bekend van lekkere electrohits als Around The World, Harder Better Faster Stronger, Robot Rock, One More Time, ga zo maar voort, mocht eens een score proberen te maken. Het is niet ongewoon dat componisten een verleden hebben in de pop en rock - industrie, zie maar naar Hans Zimmer, Danny Elfman, Clint Mansell, ...
De vraag leek niet te worden wat voor score het zou worden, maar hoe de score zou klinken? Wordt het zo'n upbeat gedrocht als Alien vs Predator? Of zou Daft Punk ons verrassen, een score in de trend van A.R. Rahman?
Wel, het is de ultieme verrassing geworden. Vergeet Inception, TRON: Legacy is de nieuwe standaard.
Het begint al met de ouverture. Een symfonische inzet. Van Daft Punk. ?
Hierin wordt het hoofdthema ontwikkeld, een rustieke melodie die rond 1:30 uit zijn voegen barst en meteen naar je nekvel grijpt. Hierin is een grote rol weggelegd voor de blazers en al meteen wordt duidelijk: Daft Punk kan meer dan alleen met knoppen draaien. Ideaal wordt het als ze symfonie met electro vermengen. Recognizer is wederom een adrenaline opstoot van jewelste, episch, voldragen, ... gewoon cool. De zware uithalen van de blazers zullen aan Inception doen denken, dat is ook zo. Maar de ondergewikkelde melodie is zo uitgebouwd dat je dit snel vergeet en weer wordt meegesleurd.
En ten derde zijn er ook nog de volbloed electro - tracks. Armory, The Game has changed, ... zijn gewoonweg de handtekening van Daft Punk.
Deze score is kortgezegd verslavend. Eenmaal gehoord en je bent verkocht. Zoals gezegd: de winnaar van de Golden Globes volgend jaar staat al klaar.
Daft Punk, bekend van lekkere electrohits als Around The World, Harder Better Faster Stronger, Robot Rock, One More Time, ga zo maar voort, mocht eens een score proberen te maken. Het is niet ongewoon dat componisten een verleden hebben in de pop en rock - industrie, zie maar naar Hans Zimmer, Danny Elfman, Clint Mansell, ...
De vraag leek niet te worden wat voor score het zou worden, maar hoe de score zou klinken? Wordt het zo'n upbeat gedrocht als Alien vs Predator? Of zou Daft Punk ons verrassen, een score in de trend van A.R. Rahman?
Wel, het is de ultieme verrassing geworden. Vergeet Inception, TRON: Legacy is de nieuwe standaard.
Het begint al met de ouverture. Een symfonische inzet. Van Daft Punk. ?
Hierin wordt het hoofdthema ontwikkeld, een rustieke melodie die rond 1:30 uit zijn voegen barst en meteen naar je nekvel grijpt. Hierin is een grote rol weggelegd voor de blazers en al meteen wordt duidelijk: Daft Punk kan meer dan alleen met knoppen draaien. Ideaal wordt het als ze symfonie met electro vermengen. Recognizer is wederom een adrenaline opstoot van jewelste, episch, voldragen, ... gewoon cool. De zware uithalen van de blazers zullen aan Inception doen denken, dat is ook zo. Maar de ondergewikkelde melodie is zo uitgebouwd dat je dit snel vergeet en weer wordt meegesleurd.
En ten derde zijn er ook nog de volbloed electro - tracks. Armory, The Game has changed, ... zijn gewoonweg de handtekening van Daft Punk.
Deze score is kortgezegd verslavend. Eenmaal gehoord en je bent verkocht. Zoals gezegd: de winnaar van de Golden Globes volgend jaar staat al klaar.
Wauw ,wat een beleving voor het oor. Deze soundtrack was zoals hier eerder wordt vermeld, een echte adrenalinestoot.
Persoonlijk een aangename verrassing van het afgelopen jaar. Daft Punk bewijst hiermee dat ook elektronische muziek zeer geschikt is om scenes in een film magistraal te ondersteunen. Ook al was de film een hype, de score blijkt ijzersterk te weerstaan.
Nog steeds na ettelijke malen te hebben beluisterd blijft deze soundtrack mij bekoren.
Vandaar toch een hoge score.
Persoonlijk een aangename verrassing van het afgelopen jaar. Daft Punk bewijst hiermee dat ook elektronische muziek zeer geschikt is om scenes in een film magistraal te ondersteunen. Ook al was de film een hype, de score blijkt ijzersterk te weerstaan.
Nog steeds na ettelijke malen te hebben beluisterd blijft deze soundtrack mij bekoren.
Vandaar toch een hoge score.
Soundtracks uit de collectie: Disney
