Lonesome Dove

De vierdelige miniserie Lonesome Dove is een westernserie die bijzonder goed ontvangen is en ook diverse prijzen heeft gewonnen. De hoofdrollen werden vertolkt door niemand minder dan Robert Duvall en Tommy Lee Jones. De serie trok dan ook een groot publiek. De regie van de serie was in handen van Simon Wincer, die grote bekendheid kreeg met de serie en later met o.a. Free Willy.
Het verhaal begint en eindigt in het Texaanse stadje Lonesome Dove, nabij de grens met Mexico, waar twee voormalige Texas Rangers een paardenovernachtingplek runnen. Gus (Duvall) en Call (Jones) hebben een paar mensen in dienst. Op een dag meldt zich iemand bij Gus en Call die ze van vroeger kennen. Hij blijkt op de vlucht te zijn vanuit Montana, dat hij beschrijft als het perfecte land voor grote kuddes. Call wil dan ook een kudde bij elkaar halen om die daarheen te brengen en ook Gus, die het in het saaie stadje wel gezien heeft, gaat mee. Maar de tocht gaat niet van een leien dakje, terwijl ook de sheriff die achter hun vriend aan zit zich laat gelden, en bandieten het hebben voorzien op een van de meereizende vrouwen. Daarbij speelt het rangerverleden van Gus en Call hen ook nog parten...

De muziek is van niemand minder dan Basil Poledouris, die voor zijn ongeveer vier uren durende score een Emmy Award won.
De score van Poledouris is voor een vierdelige televisieserie, maar had ook goed gepast in een grootschalige western voor het witte doek. De orkestrale score en de machtige instrumentaties horen bij het beste wat ooit voor een tv-productie aan muziek is gecomponeerd en er lijkt zeker niet bezuinigd te zijn op het formaat van het orkest, hoewel er eigenlijk maar een orkest gebruikt is van zo'n veertig instrumentalisten. Het budget was relatief beperkt, zoals vrijwel altijd bij een tv-productie, wat Poledouris opgelost heeft door een groot deel van de muziek intiem te houden, met een klein ensemble of soms zelfs maar een paar instrumenten. Alleen voor de grootse scenes werd dan een groter orkest ingehuurd, waarmee een deel van de score toch imposant klinkt. Op het album van de score staat een relatief groter aantal van die orkestrale tracks dan de complete score eigenlijk rechtvaardigt. Maar daarmee bevat dit album wel de fraaiste muziek van de score.

Dan de muziek zelf. De western-folkore straalt er vanaf en de wijdse Amerikaanse landschappen en de avonturen worden ondersteund door machtige en meeslepende orkestrale muziek. Een flink deel van de muziek op dit album is prettig intiem, met heerlijke melodieën en thema's die het hele album eigenlijk tot een geweldige muzikale beleving maken. De getokkelde gitaren, mandolines en hout- en koperblazers, vaak in solo-uitvoeringen op lichte underscore zorgt soms voor kippenvel, omdat Poledouris de harmonieën sterk aan de optimistische kant houdt, zelfs tot bijna een romantische sfeer in veel tracks, hoewel de muziek niet zo bedoeld is. Maar die sfeer zorgt wel voor een bijzonder aangename luisterervaring.
De meer orkestrale tracks houden het album prachtig in evenwicht en ook hier zijn melodieën en arrangementen geweldig uitgewerkt. Met violen en vaak ook koperblazers in leidende rollen weet Poledouris de muziek enerzijds meeslepend te maken en anderzijds toch een heroïsch tintje te geven. En die orkestrale tracks maken dat de score krachtig is en je aanzetten om te luisteren. De melodieën spelen daar natuurlijk een belangrijke rol in.

Poledouris heeft voor de serie een heerlijk thema gecomponeerd, die je gelijk in de openingstrack gepresenteerd krijgt. Een solo trompet opent het album, even later aangevuld door een groot aantal andere blazers, waarna de strijkers van het orkest het overnemen en de koperblazers naar de underscore verhuizen. Het album opent met deze track op een fantastische manier, groots en meeslepend. Halverwege de track komt de muziek tot rust en neemt de dwarsfluit de leiding op rustige underscore van violen en harp, waarna de hobo die rol overneemt. Aan het slot komt het orkest in alle grootsheid terug. Geweldig!
Meerdere tracks hebben die combinatie van grootsheid en intimiteit en vooral omdat de melodieën zo mooi zijn, zorgen die tracks regelmatig voor kippenvel.

Niet alle tracks kennen die grootsheid, want het grootste deel van de muziek die Poledouris componeerde neigt naar de minimalistisch kant. Maar dan wel met die western-folk kleuring, die de muziek toch erg prettig beluisterbaar maakt. Ongeveer de helft van de muziek op dit album is in die western-folk getinte beperkte arrangementen. De andere helft is veel meer orkestraal. En zowel in de rustige folk-tracks als in de meer orkestrale tracks komt steeds weer dat prachtige thema terug, of een van de daarvan afgeleide sub-thema's.

Een afwijkende track op de score is 'Cowboys down the Street'. Dit is een typische western blue-grass track, met gitaren, mandoline en fiddle als hoofdinstrumenten. De themamelodie zorgt ervoor dat dit toch een prettig klinkende track is. Dit typerende western-kleuring hoor je ook op andere plaatsen in de score, soms midden in langere tracks. Zo hoor je halverwege de track 'Arkansas Pilgrim' een geslagen hakkebord of dulcimer in een leidende rol, waarmee Poledouris die westernklank versterkt. Maar ook in veel andere tracks hoor je die folksy sfeer terug. Met name de getokkelde gitaar speelt een heel behoorlijke rol in de muziek, waarmee in de tv-serie de karakters worden ingekleurd. Veel van die muziek is echter (nog) niet uitgebracht. Maar afgaande op dit extended album van de score moeten ook daar zeker nog pareltjes tussen zitten.

Kortom, met Lonesome Dove heeft Basil Poledouris een bijzonder aangename score gecomponeerd. Een deel van die meerdere uren muziek is terecht gekomen op dit (extended) album en het is een erg fraaie selectie, waarin de meer orkestrale muziek volop is meegenomen. Het prachtige thema komt het mooist naar voren in de meer orkestrale uitvoeringen, maar ook de rustiger tracks met een kleine bezetting aan muzikanten doen het erg goed en geven vaak een intieme sfeer. De melodieën maken de score en ook hier geldt dat dit voor een groot deel zorgt voor een bijzonder aangenaam beluisterbaar album. Het western-folk karakter van de muziek zorgt voor een mooie en harmonieus getinte sfeer van de muziek, die er zelfs voor zorgt dat bijna solo gespeelde gedeelten aangenaam klinken. Het album sluit af met twee langere vooral orkestrale tracks, die het geheel tot een heerlijke luisterervaring maken. De waardering voor dit album is dan ook 95 uit 100 punten.