The Dead Zone

Stephen King schreef het verhaal van The Dead Zone en David Cronenberg, specialist in tergend spannende films, maakt er een bioscoopversie van.
Als Johnny Smith een ongeluk krijgt raakt hij in coma. Als hij na 5 jaren daaruit ontwaakt merkt hij dat hij in de levens van mensen kan kijken, zowel naar het verleden, heden als toekomst, zodra hij met hen in aanraking komt. Als een zuster in het ziekenhuis hem wast, 'ziet' hij dat haar huis in brand staat. Later probeert hij z'n gewone leven op te pakken, maar als hij dan een keer de hand van een aankomend politicus schudt, voorziet hij dingen die niemand wil weten...

De muziek voor deze thriller is gemaakt door Michael Kamen. Hij gebruikte een gewoon orkest voor de score en zorgde voor composities vol geladenheid en spanning. Niet door veel met vreemde geluiden te werken, maar gewoon met de instrumenten van het orkest, en dat is knap. Zo kun je dus met een harp spannende muziek maken. Maar hij gebruikt ook vaak geladen blazers, aflopende strijkers, piano, percussie en andere instrumenten, maar maakt verrassend weinig gebruikt van dissonanten of minimalistische muziek.
De score klinkt behoorlijk symfonisch, al gebruikt Kamen melodieën en toonzettingen die een hoge mate van dreiging en spanning geven. Hij doet dit bijvoorbeeld met snel opkomende trombones op zwepende donkere violen, of dreigende blazers op ijle violen, maar ook hele lage opeenvolgende tuba-klanken.
De melodieën die Kamen gebruikt zijn niet hoopvol of zelfs melancholiek. Alle muziek staat in het teken van dreiging en spanning, ook bij mooie melodielijnen, die er wel degelijk zijn.

Kortom, The Dead Zone is een soort symfonische horrorscore van de beste soort. Nu houd ik alleen niet van deze soort muziek, maar het is zeker zeer goed gemaakt en op zich prima beluisterbaar. Dus als je van thrillerscores houdt is dit zeker een sterke aanrader. Ik houd er niet van en waardeer de score daarom lager. Maar het blijft een knappe prestatie van Michael Kamen.