Red Heat

De Amerikaanse actiefilm Red Heat is geregisseerd door de bekende Walter Hill (The Long Riders, 48Hrs, Streets of Fire, Last Man Standing), die ook meeschreef aan het scenario en een van de producenten was. De film speelt deels in Rusland, maar die scenes zijn vooral opgenomen in Hongarije, behalve de scenes op het Rode Plein in Moskou, die daar daadwerkelijk zijn opgenomen. Hill staat bekend om het vele geweld in z'n films en deze is geen uitzondering. De critici waren gematigd positief, maar het bioscoopbezoek viel wat tegen, hoewel de film geen flop was.
Het verhaal draait om de Russische kapitein Ivan Danko (Arnold Schwarzenegger), die samen met zijn luitenant van de Moskouse politie achter drugsbaron Viktor (Ed O'Ross) aan zit, die echter naar de V.S. weet te ontsnappen, maar daar in de gevangenis belandt. Danko wordt naar de V.S. gestuurd om hem op te halen, waar hij agent Art Ridzik (James Belushi) ontmoet. Maar de bende van Viktor zorgt opnieuw voor ontsnapping, waarop Danko besluit in de V.S. te blijven om Viktor alsnog te pakken. Ridzik wordt daarop met hem meegestuurd...

De muziek voor deze actiefilm is van James Horner, die er een nogal grimmige score voor componeerde, waarin melodie eigenlijk wel als een grote afwezige factor betiteld kan worden.
Het album opent echter met een track die juist wel heel melodieus is, maar die is dan weer niet van Horner. Het komt uit de cantate van Sergei Prokofjev, die hij schreef ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van de Oktober Revolutie in Rusland. Het arrangement is echter totaal anders dan het werk van Prokofjev, want het tempo ligt twee keer zo hoog, terwijl ook de begeleiding veel steviger is ingezet. Dat maakt deze muziek overigens wel een stuk aantrekkelijker dan het origineel. Het is dan ook een mooie koorsong geworden met een typisch Russische kleuring.

Vanaf de tweede track begint Horner's score met de track 'Russian Streets', een vooral soundscape-achtige track. Dat soundscape-achtige geldt wat minder voor 'Cleanhead Bust', waar het met name een saxofoon is die nogal jankend speelt, op de begeleiding van strakke percussie en nogal funky basloopjes. Het tweede deel van de track is aanvankelijk veel trager en hier komen ook lage pianoklanken en elektronische effecten in voor, die het tot typische thrillermuziek maken.
Dat geldt ook voor 'Viktor Escapes', waar op een ijle elektronische klank steeds heftige percussieslagen worden gezet. Halverwege worden er dan allerlei elektronische klanken en effecten aan toegevoegd en gaat het tempo sterk omhoog. Maar melodie is nog steeds erg afwezig, op wat beperkte toonwisselingen na.
De lange track 'Tailing Kat / The Set Up' laat in het eerste deel vooral een getokkelde gitaar horen, overigens zonder erg melodieus te zijn. Later komen de sax en percussie erbij. Opnieuw halverwege valt de muziek bijna weg, op wat grommende ondertonen na.

'Hospital Chase' is ook weer een typische thrillertrack, met lage pianoklanken en staccato synthesizerklanken, waarop panfluitachtige accenten zijn gezet, evenals de nodige percussie. Maar verwacht ook hier totaal geen melodie, want opnieuw zijn het hooguit wat toonhoogteverschillen. En diezelfde stijl loopt bijna naadloos door in 'The Hotel' en 'Bus Station', waarbij in die laatste misschien net iets meer melodieuze motieven voorkomen. Maar melodie blijft in deze score nauwelijks vindbaar.

De End Credits is een soort reprise van de song van Prokofjev, die we ook al in de openingstrack hoorden. Met prettige koorklanken in een vlot arrangement, waarin ook de slide-drum een rol speelt voor het heroïsche karakter van de muziek, maakt dat ook deze afsluitende song tot een erg fraaie, die schril afsteekt tegen de muziek van Horner's score.

Kortom, met zijn muziek voor de actiefilm Red Heat heeft James Horner een nogal melodieloze score gecomponeerd met een hoog thrillergehalte. En dat terwijl de film juist ook de nodige humor heeft. Maar dat aspect hoor je nergens terug in de muziek op dit album. Horner's muziek zorgt vooral voor het benadrukken van de spanning in de film, en dat doet Horner met allerlei klanken en geluiden, waarbij hij varieert van donkere pianoklanken tot zware percussieslagen en van jankende jazzsaxmuziek tot allerlei elektronische effecten. De grote afwezige in deze score is echter de melodie, want Horner's muziek is vrijwel geheel zonder enige melodie. Er zijn wel wat toonhoogtevariaties of wat gitaargetokkel, maar dat zijn zo ongeveer wel de enige melodieuze aspecten van de score. Dat maakt de muziek overigens niet persé vervelend, want echt atonale klanken of chaotische muziek ontbreekt gelukkig, al doet de saxofoon wel een poging. Het album opent en sluit af met een klassiek lied van de Rus Prokofjev, die overigens in een wat vlotter arrangement is gezet. Dat zijn dan gelijk veruit de aantrekkelijkste tracks van dit album. Horner's muziek krijgt een waardering van niet meer dan 43 uit 100 punten, terwijl het album vanwege de twee songtracks nog 10 punten extra krijgt.