How to Train Your Dragon 2


Relativity Music Group (0810290020356)
Film | Releasejaar: 2014 | Film release: 2014 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Dragon Racing4:34
2.Together We Map The World2:19
3.Hiccup The Chief – Drago’s Coming4:44
4.Toothless Lost3:28
5.Should I Know You1:56
6.Valka’s Dragon Sanctuary3:19
7.Losing Mom – Meet The Good Alpha3:24
8.Meet Drago4:26
9.Stoick Finds Beauty2:33
10.Flying With Mother2:49
11.For The Dancing And The Dreaming – Gerard Butler, Craig Ferguson & Mary Jane Wells3:06
12.Battle Of The Bewilderbeast6:26
13.Hiccup Confronts Drago4:06
14.Stoick Saves Hiccup2:23
15.Stoick’s Ship3:48
16.Alpha Comes To Berk2:20
17.Toothless Found3:46
18.Two New Alphas6:06
19.Where No One Goes – Jónsi2:44
 68:16
Schrijf zelf je recensie

 

How to Train Your Dragon 2 - 10/10 - Recensie van Jonas V, ingevoerd op
Het wonder is geschied! Dreamworks slaagt er eindelijk in om een sequel te maken die het niveau van een eerste (animatie)film overtreft. Sterker nog, met ‘How to Train Your Dragon 2’ heeft Dreamworks zijn beste animatiefilm ooit afgeleverd. ‘How to Train Your Dragon’ was in 2010 reeds een succes, maar deze vervolgfilm doet er nog een schepje bovenop. Met de aankondiging van al een derde film wordt dit zonder twijfel één van de beste animatiefilm trilogieën die er ooit gemaakt zijn.

“You’ve got to move the story forwards, but you have to give them something they already knew from the first movie.” Op deze manier beschreef John Powell zijn ervaringen met het componeren van de muziek voor deze sequel. In theorie zou zo elke sequel een succes moeten zijn, maar jammer genoeg is dit zelden het geval. Gelukkig is John Powell niet aan zijn proefstuk toe qua animatiefilms én qua sequels. De soundtrack van de eerste ‘How to train Your Dragon’ was van buitengewone kwaliteit. Er was geen enkele valse noot te bespeuren, alles aan dat album was subliem. Dit houdt wel in dat de hoge verwachtingen voor deze soundtrack amper in te lossen zijn. Zijn vorig werk overtreffen lijkt haast onmogelijk. Maar toch had ik enkele weken geleden zo’n zeer klein voorgevoel dat Powell ons wel eens zeer aangenaam zou kunnen verrassen…

De muziek staat nog geen 10 seconden op en je wordt al omver geblazen van je stoel. De muziek uit ‘Dragon Racing’ is o zo herkenbaar, maar tegelijkertijd vernieuwend en geniaal. De intro doet enorm denken aan ‘This is Berk!’ uit de eerste soundtrack, maar is een stuk vrolijker en enthousiaster. Zoals we ondertussen wel gewend zijn aan hem, benut hij het volledige orkest voor 200%. Dit zorgt voor een enorme variatie in deze spetterende opener. Bij 1:35 zullen zelfs de grootste zuurpruimen onder ons moeten toegeven dat ze hier vrolijk van worden. Aan het einde van deze track horen we al een klein stukje a capella koormuziek, iets wat we in deze score nog zeer regelmatig zullen tegenkomen.

In ‘Together We Map the World’ wordt voor de eerste keer een nieuw thema ingevoerd. Het is rustgevend maar ook ietwat mysterieus. Het staat in schril contrast met het vorige nummer. In het midden van de track horen we even een kleine verwijzing naar de muziek van ‘Ice Age: The Meltdown’, maar het stoort helemaal niet.

Het begin van ‘Hiccup the Chief / Drago’s Coming’ sluit qua sfeer helemaal aan bij het vorige nummer. Het is rustgevende muziek met een duister kantje. Maar bij 1:44 gaat Powell helemaal los. De muziek wordt plots veel opzwepender en het koor krijgt ook een zeer belangrijke rol. Binnen de halve minuut bereiken we een climax zoals alleen John Powell die kan componeren : de koperblazers spelen de pannen van het dak en ook het koor is van enorm hoge kwaliteit. Na al die dramatiek krijgen we bij 3:12 een veel luchtiger thema dat tegelijkertijd vrolijk en virtuoos is. Dit smaakt alweer naar meer…

In de volgende track, ‘Toothless Lost’, neemt Powell ons mee in een mooie mix tussen opzwepende en rustige muziek. Het nummer begint zeer overtuigend en gaat vervolgens over naar een rustigere melodie. Ook dramatiek ontbreekt niet, het midden is direct het mooiste deel van de track.

“Should I Know You?” is een relatief korte track. Geleidelijk aan bereiken we een variatie op het hoofdthema van het eerste nummer. Het wordt zeer virtuoos gespeeld en de strijkers krijgen een zeer belangrijke rol. Afsluiten doen we met het overbekende melodietje uit de eerste film.

In ‘Valka's Dragon Sanctuary’ worden we meegesleept in de wondere wereld van draken. Hoge vrouwenstemmen worden afgewisseld met de rustgevende klank van houtblazers. Het is een van de eerste keren dat Powell ons trakteert op een oase van rust. En het zal ook bijna de laatste keer zijn…

En ja, de rust was slechts van korte duur. ‘Losing Mom / Meet the Good Alpha’ begint op een enorm harde manier. Hierna blijft het relatief kalm tot bij 1:11 het koor losbarst. De verschillende stemmen zijn van bijzonder hoog niveau en worden op prachtige wijze ondersteund door de koperblazers. En wanneer de piano invalt, is kippenvel onvermijdelijk. Dit is muziek van het allerhoogste niveau, dit is het beste van het beste!

‘Meet Drago’ is van een heel ander kaliber. Geen mijmerzoete vrouwenstemmen, maar lage, duistere mannenstemmen die op de voorgrond treden. Gedurende het hele nummer blijft deze donkere sfeer hangen, met hier en daar een kleine (of grotere) uitbarsting. Mooi gecomponeerd maar niet altijd even aangenaam om te beluisteren.

De volgende track, ‘Stoick Finds Beauty’ is tegelijkertijd komisch en lyrisch. De speelse mannenstemmen bij 0:27 zijn bijzonder aangenaam om te beluisteren, net als het rustgevende einde.

Maar dan gebeurt het!!! Een nieuw hoogtepunt zoals alleen John Powell het zou kunnen componeren! ‘Flying With Mother’ is ongetwijfeld de natte droom van elke filmmuziekliefhebber. Na een inleiding in de stijl van een heerlijke wals, gaat er bij 0:25 een nieuwe wereld open. Deze melodie, gezongen door een vrouwenkoor, is de crème de la crème van de filmmuziek. Bij 1:21 wordt er een variatie op dit thema uitgevoerd die nog een stuk virtuozer is. Ten slotte worden we bij 2:11 getrakteerd op een ongelooflijke climax à la Powell. Het is moeilijk om niet lyrisch te zijn over dit wonderlijk stukje muziek!

En we vallen van de ene verbazing in de andere : ‘For the Dancing and the Dreaming’ is een nummer dat je eerder zou verwachten in een Disneyfilm dan in een animatiefilm van Dreamworks over draken en Vikingen. Maar het werkt! Na een (misschien iets te lange) inleiding, horen we een volkse melodie, gezongen door drie personages uit de film. Dit is enthousiasme ten top!

Powell zou Powell niet zijn, moesten we in deze soundtrack geen actiesuite terugvinden. En wat voor één! ‘Battle of the Bewilderbeast’ overtreft de suite uit de vorige film. Er zijn verschillende elementen die terugkeren, maar er is ook plaats voor nieuwe thema’s. Een eerste hoogtepunt bereiken we bij 2:22, wanneer we een reprise horen van oudere thema’s. Aan chaos is er uiteraard ook geen gebrek, luister maar naar 3:30. Hier blijft Powell verbazen met zijn wondermooie instrumentaties. En dit nummer sluit uiteraard ook weer af met een geweldige climax. Bij 5:05 wordt de spanning opgedreven tot een heroïsche afsluiter. Topklasse!

‘Hiccup Confronts Drago’ begint direct weer met een schot in de roos. Mijn oprechte excuses moest ik in herhaling vallen, maar het eerste deel van dit nummer is subliem! Verder in het nummer horen we de dreiging van de zware doedelzakken. Dit is, voor de normen van een animatiefilm, tamelijk angstaanjagende muziek. (Alweer) mooi gecomponeerd, maar misschien een klein beetje te zwaar om regelmatig te beluisteren.

Voor de gevoelige zielen onder ons is ‘Stoick Saves Hiccup’ vast een zeker een hoogtepunt. Deze muziek is ronduit triestig en enorm ontroerend. En u raadt het nooit, Powell sluit af met een wondermooie climax!

‘Stoick’s Ship’ sluit perfect aan bij de sfeer van het vorige nummer. Dit is droefheid ten top en doet soms een beetje denken aan een klaagzang. Alweer bewijst hij dat doedelzakken en een koor een mooie combinatie kunnen zijn. Dit is muziek die je echt weet te raken.

Het volgende nummer, ‘Alpha Comes to Berk’, begint nogal vreemd en slaat niet direct aan. Maar dan gebeurt er bij 1:30 iets wonderlijks. Powell trakteert ons op een (te) kinderlijke melodie, die op het eerste zicht niet thuis hoort in deze film. Maar dan slaagt hij er in om op een geweldige manier over te schakelen naar een virtuoos thema. Meesterlijk! En het beste moet nog komen…

‘Toothless Found’ is, u gelooft het nooit, alweer meesterlijke muziek! Na een aarzelende inleiding komt de dreiging van het koor steeds dichterbij. Maar dan krijgen we bij 1:37 het fantastische thema uit ‘Losing Mom’ terug te horen. Ditmaal wordt de melodie uitgebreid en wordt ze naadloos opgevolgd door actiemuziek van het hoogste niveau. Hoe die man het doet weet ik niet, maar het lijkt me onmogelijk om jezelf zoveel te overtreffen! Hierna wordt er bij 2:25 geleidelijk aan spanning opgedreven. Deze spanning wordt afgewisseld met fantastische, heroïsche muziek!

En ja, het beste moet nog steeds komen! De kers op de taart is ongetwijfeld ‘Two New Alphas’! Na een rustige inleiding volgt er enorm dramatische muziek. Maar bij 0:57 verlegt John Powell zijn grenzen verder dan ooit tevoren. Dit is anderhalve minuut genieten, dit is klasse zonder meer! De instrumentaties zijn beter dan ooit tevoren en elke seconde muziek sluit naadloos aan bij de vorige seconde. Na een korte rustpauze horen we een oud bekend thema terug bij 3:53. Deze bewerking is zeer origineel en is fantastisch om te besluiten. En het kan bijna niet anders of John Powell sluit deze soundtrack af met een climax om U tegen te zeggen!
In tegenstelling tot het nummer van Jónsi in de vorige film, is ‘Where No One Goes’ een geweldig nummer! De melodie sluit aan bij de thema’s uit de film en de zangkwaliteiten van de Sigur Rós-zanger smaken zeker naar meer!

Voilà! Net als mijn collega Sander Neyt had ik veel moeite om genoeg superlatieven te vinden! Is er dan geen enkel puntje van kritiek over deze soundtrack? Neen! Heeft John Powell zichzelf overtroffen? Ja! Ik moet zelf eerlijk toegeven dat (sorry voor de Zimmer-fans) John Powell zijn leermeester heeft overtroffen. Is dit de beste score van het jaar? Uiteraard! Hopelijk denkt de Oscar-jury er dit jaar anders over dan enkele jaren geleden! Ik zou zelfs durven beweren dat dit één van de beste soundtracks ooit is, zo niet de beste! Als John Powell dit niveau kan overtreffen in deel 3, dan verdient hij naast het gouden Oscarbeeldje, ook nog eeuwige roem, lof en respect!!!

En ja, ik hoef vast niet meer te verklaren waarom ik deze score een 10 geef?
How to Train Your Dragon 2 - 10/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op
This is Berk. The best kept secret this side of, well, anywhere. Granted, it may not look like much, but this wet heap of rock packs more than a few surprises. Life here is amazing, just not for the faint of heart. You see, where most folks enjoy hobbies like whittling or needlepoint, we Berkians prefer a little something we like to call... DRAGON RACING!

Okidoki, How to Train Your Dragon 2! Hoe moet ik hier aan beginnen. Waar ik mijn recensie van de vorige film afsloot met de zin: Hou ook deze site in de gaten voor How To Train Your Dragon 2 want die score heeft iets gedaan dat uw nederige recensent zich nooit voor mogelijk had gehouden! John Powell schrijft niet enkel op hetzelfde niveau, hij overtreft zelfs dat niveau! Inderdaad, uw nederige recensent vindt de tweede How To Train Your Dragon nog beter dan de eerste score. Iets wat hij niet voor mogelijk had beschouwd. Alsnog bestaan er onmogelijke dingen, zo bewijst onze beste vriend John Powell opnieuw.
Het is altijd afwachten wat een componist gaat doen met een vervolgscore. Soms schrijft hij gewoon de eerste score opnieuw. Jammer genoeg zijn er daar genoeg voorbeelden van. Gelukkig kan je ook een vervolgscore schrijven dat de goede elementen van de eerste score bevat, met daarbovenop geweldig nieuw materiaal. Gelukkig valt deze score in de tweede categorie. Reis mee met uw nederige recensent naar Berk, waar de draken leven, Hiccup strijd voert tegen Drago en waar magie leeft.

Laag spelende strijkers openen Dragon Racing. Een nummer dat eigenlijk dient als een soort suite van de thema’s van de eerste films. Een glimlach verschijnt als de blazers het hoofdthema beginnen te spelen. Kippenvel ontstaat als de fluiten het tweede deel van het thema spelen, gepaard gaande met een stil zingend koor. Verwachtingen worden ontstaan als Powell begint op te bouwen en gejuich ontstaat als daar terug het hoofdthema in zijn volle glorie wordt gespeeld! We zijn vertrokken voor 71 minuten fantastische muziek. Powell smijt in dit nummer elk thema van de eerste film naar uw hoofd, in een fantastische nieuwe orkestratie. Let vooral op de geweldige doedelzakken die hier meer naar voren komt dan in de eerste score. Elk thema komt terug, dat van de Vikings, het vliegthema, het liefdesthema enzovoort. Maar die nieuwe orkestratie maakt toch dat het nieuw en fris klinkt. En dat is een groot pluspunt want de eerste score heb ik zodanig grijsgedraaid dat ik de thema’s vanbuiten ken. De oude thema’s hebben heel veel ruimte in de score en die versies zijn dan ook allemaal geweldig. Bijvoorbeeld in Toothless Lost krijg je het vliegthema te horen als nooit te voren. Een explosie van koor en orkest krijg je te horen! Het is één van de meest tragische stukken in de film dat perfect door Powell wordt gesteund in muziek.
Maar Powell heeft vier nieuwe thema’s ontwikkelt en vermengt zich perfect met de oude thematiek. Het eerste nieuwe thema hoor je in Together We Map The World. Het is een rustig thema dat vooral wordt gespeeld door de etnische instrumenten, gepaard gaande met de strijkers. Het dient als een nieuw rustig thema dat een beetje het liefdesthema vervangt van de eerste film. Al hoor je het jammer genoeg niet zo veel op de score.
Het hart van deze score zit hem in het volgende thema. Dat van Valka. Voor het eerst te horen in Should I Know You. Ik ga meteen met de deur in huis vallen. Dit thema is perfect! Het is lyrisch en het wordt meestal begeleid met een geweldig koor. Luister maar naar Flying With Mother. Na een geweldige intro op de doedelzakken, krijg je een explosie van het koor als je meevliegt met Valka. Wat kan ik meer zeggen dan dat dit een stuk muziek is dat je raakt in het diepste van uw ziel. Woorden schieten mij tekort om dit stuk muziek te beschrijven. Mijn enige advies: luisteren die handel.
Ook de nieuwe Villian krijgt een thema. In Drago’s Coming krijg je het voor het eerst te horen. Ook dit thema krijg je voorgeschoteld met een koor. Hier klinkt het onheilspellend en dreigend. Maar in Hiccup Confronts Drago klinkt het gewoonweg angstaanjagend. En moet een Villain theme dat niet zijn? Uw nederige recensent denkt van wel, daarom dat hij zo houd van dit thema. Vooral de versie dat puur wordt gespeeld op de doedelzak is geweldig. Niet enkel is het idee fantastisch, het gaat dieper dan dat. In lang vervlogen tijden gebruikten ze de doedelzakken op het slagveld om hun tegenstander te intimideren. Dat doet Powell nu ook in deze muziek. Hij had het geweten dat de Schotten dat deden, en wou het in zijn muziek steken. Wat kan je meer vragen van een componist?

I'll swim and sail on savage seas
With ne'er a fear of drowning
And gladly ride the waves of life
If you will marry me
No scorching sun
Nor freezing cold
Will

Met deze tekst begint het laatste thema. Het is een nieuw familiethema. Het lied zelf is gewoonweg prachtig om te aanhoren. De tekst is geweldig geschreven, en verrassend pakkend zelfs. Het is liefde van de puurste soort. Gewoon bij elkaar willen zijn, zonder dat ze dingen moeten doen, hij moet geen goud kopen of poëzie zingen, gewoon bij elkaar zijn. Waar het lied echt heel rustig begint, wordt het meer en meer een typisch Iers folklore lied. Je wilt gewoonweg beginnen dansen op dit nummer. De instrumentale versie krijg je in verschillende nummers te horen, en het is steeds zeer herkenbaar. Zeker één van mijn favoriete liedjes dat ik ooit heb gehoord!

Okidoki, wat valt er nog meer te genieten aan deze score. Twee punten gaat uw nederige recensent nog aankaarten.
Het eerste punt is de actie. Waar ik in de recensie van de eerste film schreef dat het de beste actie was die uw nederige recensent had gehoord, dan schrijf ik hier dat Powell de actie heeft overtroffen. Mijn favoriet? Battle Of The Bewilderbeast. Hier krijg je elk thema van de score naar je hoofd geslingerd op een geweldige actievolle manier. Zelfs het Vikings thema zit er prachtig in verwerkt. En weet je wat het mooiste is van al? Er zit geen synthesizer in verwerkt. Daar kan een Duitse componist nog iets van leren. Maar de kers op de taart is en blijft dat koor dat geweldig in de track vermengd zit. Dat maakt het gewoonweg af!
Het tweede punt dat ik ga bespreken is waarom ik deze score beter vind dat zijn voorganger? Wel het is eigenlijk niet moeilijk. Ik adoreer de nieuwe thema’s en ik adoreer het feit dat de oude zo goed passen bij de nieuwe thema’s. Ook is de score een beetje rustiger dan de eerste score. Waar de eerste score soms een beetje druk was, heb je dat hier niet. Ook klinkt de actiemuziek nog beter dan in de eerste score, dat is ook iets wat ik niet voor mogelijk had beschouwd.
Een laatste iets wat ik wil zeggen is de instrumentatie. De orkestratie van Powell is altijd gevarieerd, steeds diepgaand. Zodanig diepgaand dat je naar een biljoenste luisterbeurt nog steeds nieuwe instrumenten hoort. Hier gaat Powell nog dat stapje verder, hij maakt het nog iets diepgaander en schuwt geen enkel instrument. En al zeker niet de etnische instrumenten. Nog nooit heb ik een Keltische Harp, Fiddle of doedelzak zo goed weten te gebruiken als hier. Luister maar eens terug naar Dragon Racing, als je het hoofdthema voor het eerst in volle glorie hoort. De hoorn speelt het gewoon op een bedje van doedelzakken. Dat is gewoonweg prachtig om te aanhoren, een streling voor het oor! Dat is ook deze gehele score! Een sfeervol meesterwerk van John Powell!

Conclusie
Proficiat aan diegene die deze resem woorden heeft kunnen uitlezen. U merkt wel dat uw nederige recensent heel lyrisch is over deze muziek. Kan dat ook anders? Ik dacht het niet. How To Train Your Dragon 2 is zonder twijfel de beste score van het jaar. John Powell heeft zichzelf overtroffen met dit meesterwerk. We hebben een jaar niets gehoord van de componist, en nu last hij terug een sabbatjaar in. Maar als hij terug met zoiets afkomt, mag hij van mij vijf jaar op sabbat gaan. Als dit het resultaat is dat we krijgen, laat hem maar doen! How To Train Your Dragon 2 is een streling voor het oor, een prachtige compositie in een geweldige orkestratie en prachtig uitgevoerd.
Ik vrees dat we ons puntensysteem moeten aanpassen, want deze score verdient meer dan een 10! Dat is dan ook het cijfer dat deze score krijgt. Heb je hem nog niet gehoord, dan is dat geen schande, alsnog moet je je dan zo snel mogelijk naar de plaatselijke platenboer scharen, deze score kopen en meteen opleggen. Sluit je ogen en reis af naar Berk. Vlieg mee met Hiccup. Zing mee met Stoick en Valka en geniet van deze gigantische, overweldigende score van Maestro John Powell.

Andere soundtrack releases van How to Train Your Dragon 2 (2014):

How to Train Your Dragon 2 (2014)
How to Train Your Dragon 2 (2014)
How to Train Your Dragon 2 (2022)

Soundtracks uit de collectie: Animation

American Tail, An (1986)
Legend of Prince Valiant, The (1991)
Mickey, Donald, Goofy: The Three Musketeers (2004)
Incredibili Avventure (2006)
Madagascar (2005)
Mary and Max (2009)
Legend of Heroes, The (2013)
Gungrave O.S.T. uno: “righthead” (2004)
Songs from The AristoCats (1996)
Nightmare Before Christmas, The (1993)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer