WALL·E


Walt Disney Records (0050087124618)
Film | Releasejaar: 2008 | Film release: 2008 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Put On Your Sunday ClothesMichael Crawford1:17
2.2815 A.D3:28
3.WALL·E2:00
4.The Spaceship1:42
5.EVE1:02
6.Thrust0:42
7.Bubble Wrap0:50
8.La Vie en RoseLouis Armstrong3:24
9.Eye Surgery0:41
10.Worry Wait1:19
11.First Date1:20
12.EVE Retrieve2:20
13.The Axiom2:25
14.BNL0:20
15.Foreign Contaminant2:07
16.Repair Ward2:20
17.72 Degrees and Sunny3:13
18.Typing Bot0:47
19.Septuacentennial0:15
20.Gopher0:40
21.WALL·E's Pod Adventure1:14
22.Define Dancing2:23
23.No Splashing No Diving0:48
24.All That Love's About0:37
25.M-O0:47
26.Directive A-1132:06
27.Mutiny!1:29
28.Fixing WALL·E2:08
29.Rogue Robots2:03
30.March of the Gels0:54
31.Tilt2:01
32.The Holo-Detector1:08
33.Hyperjump1:05
34.Desperate EVE0:57
35.Static1:43
36.It Only Takes a MomentMichael Crawford1:07
37.Down to EarthPeter Gabriel5:59
38.Horizon 12.21:27
 62:07
Schrijf zelf je recensie

 

WALL·E - 07/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De animatiefilm WALL-E is weer zo'n prachtige film uit de PIXAR-studio's en is een zeer geslaagde film, die enerzijds erg komisch is, maar toch voldoende dramatiek en spanning bevat om iedereen te kunnen boeien. Ook is de film vaak heerlijk emotioneel, ondanks dat het om robotjes gaat en er in een groot deel van de film nauwelijks gesproken wordt, hooguit wat gemurmel van WALL-E en Eve, en ze kunnen hun naam zeggen. Regisseur Andrew Stanton werkte eerder samen met Thomas Newman voor zijn grote succesfilm Finding Nemo.
Het verhaal gaat over de planeet Aarde, die totaal vervuild is. De mensheid is met ruimteschepen weggevlucht van een verstikkende aarde. Daar is WALL-E nog als enige robot over om het afval van de mensen in elkaar te persen en te stapelen, zodat de grond weer zichtbaar wordt. Heel wat vergelijkbare robots zijn al defect geraakt en WALL-E heeft de onderdelen daarvan verzameld om zichzelf te kunnen repareren. Dan landt er op een dag een ruimtesonde, waar een zwevende verkennerrobot uit komt, en WALL-E en Eve ontmoeten elkaar en er bloeit iets moois op. Samen vertrekken ze van de aarde naar het ruimteschip Axiom, waar Eve vandaan komt en maken we kennis met echte mensen, die daar in een bijna steriele omgeving wonen totdat de aarde weer bewoonbaar is. De vieze WALL-E is daar natuurlijk niet gewenst...

De score voor deze prachtige film is van Thomas Newman, die er op verzoek van de regisseur een behoorlijk symfonische score voor gemaakt heeft. Waar Newman in het begin van het millenium vooral wat kale en minimalistische percussiescores componeerde, met een hoog soundscape-gehalte, is WALL-E veel orkestraler en harmonieuzer. Toch blijft het een Newman-score met z'n typerende trekjes en melodielijntjes.
Veel scenes in de film zijn erg komisch en die worden dan ook ondersteund met bijpassende muziek, die van een luchtige en vlotte melodie zijn voorzien. Ook WALL-E zelf is een tragi-komisch, vaak wat onhandig figuurtje, die in de derde track dan ook een prettig deuntje meekreeg, die z'n karakter fraai weergeeft. Eve daarentegen is een wat abstracter personage in de film, die vooral lievig en verstandig is. En ook in haar thema-track wordt dit door heel aardige, waar meer orkestraal gedragen muziek ondersteund.

Zo bevat de score veel tracks die perfect in de film passen, zowel voor komische als dramatische of juist luchtige of spannende scenes. Maar los van de film is de muziek toch wat minder toegankelijk, hoewel dat voor de meeste andere Newman scores nog veel sterker geldt dan voor WALL-E. Wat dat betreft is deze score een van de meer prettig te beluisteren scores van Thomas Newman, met een minder expirimenteel en meer orkestraal karakter dan veel van zijn andere scores.
Een aantal tracks met een wat meer komische inslag zijn ook nog voorzien van geluidjes die WALL-E in de film maakt. Dat geeft aan de muziek een extra komisch effect, vooral als je de film hebt gezien. Toch zijn veel tracks, vooral die met een komische inslag, wat aan de saaie kant. Dat komt vooral doordat deze tracks wat minder melodieus zijn en wat blijven hangen in korte motiefjes die nogal vaak herhaald worden, iets waar Newman patent op lijkt te hebben.

Een probleem waar veel Newman-scores ook last van hebben is het gebrek aan samenhang. De variatie tussen de tracks is behoorlijk groot, van minimalisch tot groots orkestraal en van soundscape-muziek tot zelfs een paar prachtige melodieuze tracks. Zelfs close-harmony ontbreekt niet. Toch wordt een mooi overkoepelend thema node gemist, die iets van eenheid in de variatie had kunnen brengen. Op de score is die variatie soms nogal extreem, waarbij bijna minimalistische en wat saaie tracks worden omlijst door soms heftig orkestrale tracks met veel spanning of een meer liefdevolle kleuring.
Een deel van de tracks is vooral orkestraal ingevuld, maar ook snoept Newman regelmatig uit de elektronische trukendoos. In een behoorlijk aantal tracks is de underscore elektronisch voorzien, maar ook de synthesizer komt regelmatig voorbij, soms met moderne klanken, soms met tachtiger jaren klanken, of wat daar tussenin zit.
Toch is de muziek over het geheel genomen best heel behoorlijk beluisterbaar en zelfs kleurrijk, wat overigens de eerder genoemde nadelen niet opheft.

Dan staan er op de score ook nog een viertal songs. Mij spreken die songs niet aan, vooral vanwege het wat jazzy karakter van de meeste. Het album opent al gelijk met zo'n song uit de oude doos. Bijna aan het einde komt de zanger Michael Crawford nogmaals voorbij met een tweede song uit de musical Hello Dolly! uit 1969. Dan is er ook nog een track van Louis Armstrong, die de bekende chanson 'La Vie en Rose' voor het voetlicht brengt, eerst met z'n trompet, daarna al zingend met z'n karakteristieke zang. De laatste song op het album is de voorlaatste track 'Down to Earth' door Peter Gabriel, een song die uitstekend past bij de score van Newman, wat geen wonder is, want Newman en Gabriel hebben samen de song speciaal voor de film geschreven.

Kortom, met WALL-E heeft Thomas Newman een heel behoorlijk beluisterbare score gemaakt, die perfect bij de prachtige film past. Toch is het los van die film wat lastiger, omdat dan de muziek voor zichzelf moet spreken en niet meer in combinatie met de beelden. De score van Newman is gevarieerd, maar een mooi centraal thema ontbreekt en dat maakt dat de tracks wat als los zand aan elkaar hangen. Ook zijn veel tracks net iets aan de saaie kant en ook is het minimalistische karakter van een aantal tracks wat lastig te verteren. Toch bevat de score ruim voldoende behoorlijk toegankelijke tracks en zelfs een aantal erg fraaie. De vier songs passen prima in de film (een ervan laat WALL-E op een oud tv-scherm aan Eve zien om z'n boodschap duidelijk te maken), maar op het album spreken ze niet zo aan. De waardering van het geheel is toch ruim voldoende met 73 uit 100 punten.

Andere soundtrack releases van WALL·E (2008):

WALL·E (2008)
Disney Pixar Classic Album Selection (2013)
WALL·E (2008)
WALL·E (2008)
WALL·E (2008)

Soundtracks uit de collectie: Animation

Young Justice (2013)
Flintstones, The (1994)
クラッシュ (2003)
Pocahontas (2006)
Wizards (2012)
Finding Nemo (2003)
Red Garden (2007)
超人ロック: Lord Leon (2005)
Luminous Visions (1998)
TMNT (2007)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer