Toy Story 3

Randy Newman mocht voor Walt Disney aan de gang voor de muziek voor het derde deel van de blockbuster serie Toy Story. Eerder had hij al de muziek voor het eerste en het tweede deel gemaakt en blijkbaar tot tevredenheid van de Disney-bazen, want ook voor Toy Story 3 mocht Newman weer aan de bak.

Randy Newman heeft een redelijke eigen stijl van scoremuziek componeren. En het is een beetje een stijl waar je van moet houden. Er zitten veel bluesy en big-band achtige kleuren in met af en toe een uitstapje naar de wat meer romantische kant.
Op deze score voor Toy Story 3 vind je dan ook precies diezelfde klankkleur terug.

De score opent met een song die door Newman zelf gezongen wordt met z'n wat nasale typerende stemgeluid en eigen zangstijl, waarmee hij ook in het popcircuit bekend is geworden.
De tweede track is een track die geheel afwijkt van de rest van de score. Dit is ook een song, maar nu gezongen door de Gipsy Kings, ook in de stijl die we van hen kennen uit de diverse songs die vroeger in de hitparade hoog genoteerd stonden. Die stijl is er een met veel spaanse gitaren, samen met het wat rauwe stemgeluid van de zanger. Een mooie song.
Na deze twee tracks begint de eigenlijke score. En die score wordt gekenmerkt door de eerder genoemde bluesy en big-band-achtige stijl en melodielijnen. Als instrumenten gebruikt Newman veel blazers die er een wat chaotische mix van maken. Die mix ligt zeker niet altijd prettig in het gehoor en vooral de wat meer aktiegedreven tracks hebben daar last van. De comedy-accenten die Newman regelmatig toevoegt maken het er niet echt veel beter op. Mooie melodieën en thema's ontbreken toch wel enigszins bij deze score en Newman weet dit onvoldoende te compenseren met de aanwezige rustpunten, die beperkt aanwezig zijn. Eigenlijk zijn alleen Sunnyside, Going Home en So Long de rustiger tracks die wel de nodige melodie kennen en een emotionelere lading hebben. En de melodie van die rustpunten is best mooi, waardoor dit, naast de tweede track, ook gelijk de mooiste tracks van de score vormen.
Het is natuurlijk een kwestie van smaak, maar de stijl van Randy Newman moet je een beetje liggen om deze score te kunnen appreciëren. De paar mooie tracks zijn voor mij in ieder geval onvoldoende om een wat hogere waardering binnen te slepen.