Astro Boy


Colosseum (4005939698928)
Varèse Sarabande (0030206698923)
Film | Releasejaar: 2009 | Film release: 2009 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Opening Theme 2:06
2.Astro Flies!3:14
3.Start it Up3:57
4.Morning Lessons 1:50
5.Blue Core Pursuit 3:58
6.Designing Toby4:48
7.I Don’t Want You1:22
8.One of Us / Meeting Trashcan2:29
9.I Love Robots / Hamegg’s Story2:21
10.The RRF / New Friends 2:58
11.Reviving Zog1:59
12.Reluctant Warrior 4:43
13.Cora’s Call2:27
14.Undercover Robots0:51
15.Egg on Hamegg3:29
16.Toby’s Destiny4:31
17.Saving Metro City3:47
18.Final Sacrifice2:47
19.Robot Humanity3:23
20.Theme from Astro Boy 4:34
 61:34
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

Astro Boy - 10/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
"Ik wou vroeger altijd regisseur worden, en Goldsmith inhuren voor mijn films. Het leven kan dan ineens raar lopen."
John Ottman

John Ottman is een getalenteerd man, en een aanwinst voor de filmwereld. Hij monteert, regisseert en produceert. Maar voor de meesten is John Ottman altijd die ongrijpbare componist, veel filmmuziekliefhebers weten niet wat ze met hem aanmoeten. Thematisch zitten zijn scores allemaal prima in elkaar, en ook instrumentaal valt er weinig op aan te merken. Maar toch is er dat ene minpunt : zijn scores zijn tussen de actiepassages door langdradig en saai. Alhoewel Ottman al vroeg fascinatie voor film kreeg dwaalde hij iedere keer af naar de muziek van de film. In de garage maakte hij een complexe maar werkende studio die volgens hem en zijn ouders later veel weg had van een Science-Fiction set. De oude Star Trek serie was dan ook een voorbeeld voor hem, en de start van zijn fascinatie: "Ik keek en luisterde hier erg goed naar, en de dramatische impact van de muziek werd iedere keer aangepast aan verschillende situaties. Er is veel goede muziek geschreven voor Star Trek."

De 45-jarige componist wist ondanks de regie en montage-trekjes eigenlijk altijd al dat hij filmscores wou maken. Hij vond een goede partner in regisseur Bryan Singer, en sindsdien hebben ze al zes films en dus zes scores afgeleverd. Ottman is al lang geen onbekende meer in de superhelden-franchises. Voor X-Men 2 maakte hij ietwat losse maar desalniettemin verzorgde score, en nog beter waren Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer (dat hoofdthema!) en Superman Returns, waarin hij al het goede van Williams bewaarde, en er enkele prachtige elementen aan toevoegde. Astro Boy heeft veel weg van de laatst genoemde. De dynamiek, de prachtige blaaspartijen en niet te vergeten de erg sterk gecomponeerde muziek.

"Het thema reflecteert de gevoeligheid en het plezier van een jongen die zijn krachten leert kennen."
John Ottman

Het hoofdthema van Astro Boy staat als een huis. De score is door alleen de allerbeste muzikanten van Engeland in elkaar gespeeld, en opgenomen in de befaamde Abbey Road Studio's te Londen. Er kwam veel tijd in het opnemen zitten. Er was weinig tijd om het thema in zijn volledigheid te laten horen, omdat de film dat gewoon niet toelaat. Het is een moeilijk en gedetailleerd werk, en Ottman gaf het orkest alle tijd om het te oefenen. Ondertussen waren Ottman en dirigent Rick Giovinazzo bezig met de laatste aanpassingen. Volgens Ottman duurde het vier en een half uur totdat het orkest het thema tot in de perfectie speelde, waarna ze allemaal applaudisseerden.
Het thema, te horen in de Opening Theme, is eindelijk weer eens een ouderwetse superheldentune zoals maar weinigen die in elkaar kunnen puzzelen. Het koor, glochenspiel en enkele zacht uitgevoerde percussie zwellen op het gemak aan, tot de krachtige blazers in beeld komen, en hierna laat Ottman het orkest compleet gaan. De blazerssectie verdient het grootste respect voor de haast griezelig goede timing, en ook de violen die het thema waar mogelijk nog meer pit geven zijn uitstekend. Het is een thema dat allerlei deja-vu's oproept, van Star Trek (Jerry Goldsmith) tot aan William's Superman. En dat is alvast een punt extra voor Astro Boy. In astro Flies! horen we dan eindelijk eens dat Ottman tussen de enorme partijen wel degelijk goede muziek kan neerzetten. De underscore op Astro Boy is haast net zo interessant als de instrumentaal wat grotere momenten op de score. Veel blazers die op haast cartooneske Elfman-stijl voor zowel chaos als emotie zorgen, tot dat er dan weer dat heerlijke hoofdthema op wordt opgetrommeld, dat hierin nog net wat groter wordt gespeeld. De kalme maar interessante underscore wordt onvermoeid doorgezet in de ietsjes rustigere tracks zoals Start it Up en Morning Lessons. In Blue Core Pursuit horen we wederom ijzersterke actiemuziek a la Goldsmith, verrijkt met enkele geluidseffecten die elektronisch van aard zijn en volgens mij uit de film zelf komen. Hier en daar komt enkele flarden van het hoofdthema de hoek om, maar Ottman verwerkt deze effectief in de spanning en actie.

Designing Toby is de eerste track die wat emotie met zich meebrengt. Vooral de cello's zijn absoluut het vermelden waard. De track vordert gestaag, en er komt later wat meer wispelturigheid in tevoorschijn als de strijkers niet veel goeds aankondigen Als er dan twijfelachtig koor wordt bijgehaald, bouwt het nogal abrupt en misschien zelfs wat tactloos af, maar hiervoor krijgen we wel weer prachtige underscore terug. Dit zet, op enkele prachtige grote uithalen, voort in de tracks I Don’t Want You, One of Us / Meeting Trashcan, I Love Robots / Hamegg’s Story, The RRF / New Friends, en Reviving Zog waarin Ottman vooral ritmisch er goed te werk gaat. Op een kundige wijze zorgt hij ervoor dat het nooit saai wordt, maar juist grappig. De muziek is erg droog en gaat hand in hand met de beelden. Reluctant Warrior is wat donkerder van aard, en brengt weer wat actie in de score. Toch behoudt Ottman de droogkloterige stukjes tussen de nogal zware stukken. Op een gegeven moment horen we het overbekende baby-thema, over de hele wereld in Zwitsal-reclames gebruikt. En een klein stukje Oosterse muziek. En haast Maurice Jarre-achtige eposklanken. Het is allemaal erg op de beelden gecomponeerd. Dit zorgt voor ietwat bizarre maar daarom niet minder leuke track. Cora's Call is een variatie op een motief uit het hoofdthema, en komt dankzij de houtblazers gevoelig uit de hoek. Undercover Robot is natuurlijk wel voorspelbaar. Met een instrumentatie die van David Arnold of Ealo Schifrin had kunnen komen wordt de typische spionage-muziek gebruikt. een flauwe en al zoovaak eerder gemaakte grap.

Vanaf Egg on Hamegg gaat de score zijn meest pure, en het moge gezegd worden, meest interessante kant uit. Spanning, sensatie, spektakel en actie. Ottman mijd niet langer de zwaardere middelen en laat de strijkers en de blazers hard en duidelijk hun werk doen. Of dit nou zware actie is of een romantische zweem erdoorheen, dat maakt niet uit. Ook komt de percussie nu naar voren, steeds vaker horen we de wilde maar passende percussie erdoorheen rammen. Behalve dan Toby's Destiny. Want voor de finale horen we nog een emotioneel werk. Het glochenspiel en de piano werken prima samen met de strijkers, maar als snel zetten diezelfde strijkers op topsnelheid de actie weer in. Met alle secties van het orkest, dus ook koor wordt de spanning opgebouwd, tot het hoofdthema in volle glorie te horen is. Nog een keer passeren alle elementen van de score de revue, een kans die maar weinig componisten van de film "krijgen". Ottman maakt gretig gebruik ervan en laat de haast titanische actiemuziek af en oplopen, bijgestaan door die droge muziek en de sterke variaties op het hoofdthema. Final Sacrifice is zonder twijfel een van de beste actietracks die Ottman ooit maakte. De percussie en de strijkers wervelen door de blazers en het koor heen, en hier en daar krijgen we een hint naar het hoofdthema. Hierna krijgen we wat zwaarder, emotioneel werk, dat voortzet in Robot humanity. De emoties lopen hoog op, en Ottman evenaart met souplesse de soms zachtaardige kant van Orphan. Een knallende score verdient echter een knallende afsluiter, en krijgt deze ook met Theme From Astro Boy. Hierin wordt, hoe raad u het, het thema van Astro Boy nog een keer herhaald.

Ottman liet eind Juni al tijdens het film muziek festival van Tenerife het thema en een andere track van Astro Boy horen. Dit werd met een staande ovatie ontvangen. En dat is precies wat Ottman verdient. Ottman heeft geen enkel zwak moment op de score, en zorgt met Astro Boy voor zestig minuten topentertainment. Het is energiek, snel, en toepasselijk rustig op de juiste momenten. Het laat ons een Ottman horen die we al kennen van Superman Returns, maar dit keer heeft hij geen monumentale thema's of motieven om op terug te vallen: hij schrijft ze zelf. Het doet daarom heerlijk ouderwets aan, en het is bijna allemaal symfonisch, iets feit wat tegenwoordig zeldzaam is. U zult niet meer alleen de eerste vier en laatste drie tracks willen horen, Astro Boy is daar simpelweg te verslavend voor.

"Hoe leuk ik monteren ook vind, dit is eigenlijk altijd al wat ik heb willen doen, en waar ik me het fijnst bij voel."

John Ottman
Astro Boy - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Dit is de 19e recensie uit de John Ottman serie.

Vorige: The Nice Guys
Volgende: The Cable Guy

De Hong Kong - Amerikaanse animatiefilm Astro Boy is geregisseerd door David Bowers, die eerder Flushed Away en later de vier films van de Diary of a Wimpy Kid serie regisseerde. In de negentiger jaren werkte hij zelf als animator. Deze film is overigens als computer-animatie gemaakt door de Imagi studio uit Hong Kong en gebaseerd op de gelijknamige Japanse stripserie. De film zou al tien jaar eerder gemaakt worden, maar de productie werd om allerlei redenen steeds uitgesteld, waardoor reeds aangetrokken mensen weer afhaakten, tot de productie in 2008 daadwerkelijk begon. Vervolgens waren er echter weer allerlei problemen over hoe het jongetje eruit moest gaan zien. De critici waren nogal gemengd in hun oordeel over de film en ook in de bioscopen wist de film niet uit de kosten te komen, wat de Imagi-studio de kop kostte.
Het verhaal draait om de dertienjarige Toby (stem Freddie Highmore), die in Metro-City woont, een stad die in de lucht zweeft vanwege de vervuiling op aarde. Zijn vader, dr. Tenma (stem Nicolas Cage) en dr. Elefun (stem Bill Nighy) hebben een verdedigingsrobot ontwikkeld, die werkt op negatieve en positieve energie. De egocentrische politicus Stone (stem Donald Sutherland) komt kijken en start de robot, maar met alleen de negatieve energie, waardoor de robot vijandig wordt en Toby per ongeluk doodt. Dan maakt dr. Tenma een nieuwe robot die op z'n zoontje lijkt en hij voorziet hem van Toby's geheugen en persoonlijkheid. Deze nieuwe robot-Toby is echter voorzien van bescherming en tomeloze energie. Maar Stone is erop gebrand hem te vernietigen...

De muziek bij deze animatiefilm is van John Ottman en hij heeft er een enerverende score voor gecomponeerd. Een flink deel van de score op dit album bestaat dat ook uit bombastische actiegedreven muziek. Ottman had daar al ruime ervaring mee, vanwege zijn scores voor een aantal live-action superheldenfilms. En ook in deze animatie-superheldenfilm spat de heftigheid soms uit de luidsprekers. Ottman's actiemuziek is vaak niet zo melodieus en dat is ook hier het geval. Veel muziek is dan ook vooral spannend en grimmig, zelfs vaak grillig gecomponeerd, met soms bijna vol orkestrale chaotische klanken, die duidelijk niet fraai zijn. Gelukkig heeft Ottman in veel van die actietracks de heftigheid afgewisseld met meer melodieuze intermezzo's, die soms zelfs bijna ingetogen overkomen. Dat zorgt ervoor dat de actietracks steeds gevarieerd blijven en daardoor toch goed te pruimen zijn.
Tegelijk heeft Ottman zijn actiemuziek soms wel melodieus gehouden en dan wordt die actiemuziek ineens juist heel aantrekkelijk. Zo kan het dus ook, en dat zorgt voor bijzondere muziek. Maar te vaak is dat niet het geval en moeten we het hebben van de genietbare intermezzo's om de actiemuziek acceptabel te houden.

Voor deze film heeft Ottman een hoofdthema gecomponeerd dat staat als een huis. De melodie ervan is zeer aansprekend en niet erg 'standaard' gearrangeerd. Het album opent met dat thema, dat zich in deze track langzaam ontvouwt. Het is een vlot thema, wat door het volle orkest gespeeld wordt en waarbij vooral de koperblazers op de voorgrond staan. Maar ook bijzonder aangename koorklanken ontbreken niet. Het is een thema geworden dat niet zou misstaan in een grote historische actieblockbuster.
De melodie van dit hoofdthema komt in diverse tracks weer terug, alleen is het dan vaak even als een kort element of een motief te horen. Toch zorgt dat ervoor dat de score aanvoelt als een geheel. Het prachtige thema komt ook in 'Astro Flies' weer prachtig in volle glorie terug en doet dan zelfs denken aan de stijl van de grote thema's zoals John Williams die voor zijn films componeerde. Misschien dat Ottman die wijsheid opgedaan heeft bij het componeren van zijn score voor Superman Returns van een paar jaar eerder. Daarin borduurde hij voort op de thematiek van Williams voor zijn oorspronkelijke Superman-film uit 1978.

Dat prachtige thema komt vooral aan het einde van dit score-album in volle uitbundigheid terug in tracks als 'Saving Metro City' en de afsluitende thematrack voor de film. Daarmee pakt de score als geheel toch prettig uit, want in een behoorlijk aantal andere tracks valt dat nog niet mee, al kan Ottman daar uiteraard niet altijd wat aan doen, gebonden als hij is door de filmbeelden.
De film kent ook z'n komische scenes en Ottman past op die momenten toch wel een aantal keren van die typische komedie-elementen toe, die soms zelfs wat mickey-mousig aandoen. Dit komt met name in het middendeel van de score een paar keer voorbij. Ook horen we soms wat elektronische toevoegingen in de verder geheel orkestrale score. Zelfs retro-tachtiger jaren spionagemuziek is door Ottman ingezet in 'Undercover Robots'.

Het album bevat ook nog een aantal tracks die redelijk ingetogen en melodieus zijn, al wordt die ingetogen muziek nogal eens onderbroken door orkestrale uitbarstingen. Maar tracks als 'Morning Lessons', 'Designing Toby', 'I Don’t Want You', 'I Love Robots / Hamegg's Story', 'Reviving Zog' en 'Cora's Call' zijn toch aangename rustmomenten, waarin de muziek op een prettige manier klinkt, zonder al te simpel voort te kabbelen. En ook die rustige muziek helpt dan weer mee om de heftigheid van de actiemuziek wat te temperen en zorgt er zo mede voor dat het geheel van de score toch een aangename luistersessie is geworden.

Kortom, met zijn muziek voor de animatiefilm Astro Boy heeft John Ottman een toch behoorlijk aangename score gecomponeerd. Een groot aandeel voor die aangename beluisterbaarheid zit hem in het bijzondere hoofdthema voor de film. Dat thema is melodieus en wordt een aantal keren groots en meeslepend gebracht door een vol orkestraal arrangement. Maar ook actiemuziek ontbreekt niet en vormt zelfs een behoorlijk aandeel in de score. Die actiemuziek is vaak nogal heftig, zonder speciaal melodieus te zijn, wat vaak minder prettig is. Toch zorgen de nodige intermezzo's voor rustmomenten die het beter verteerbaar maken. Ook meer ingetogen tracks helpen daaraan mee, maar het is toch vooral het bijzonder fraaie hoofdthema dat voor de punten zorgt. De waardering komt dat ook op een mooie 82 uit 100 punten.
Astro Boy - 06/10 - Recensie van Joris Hermy, ingevoerd op
Als we de liner notes van regisseur David Bowers mogen geloven, dan zocht de man een avontuurlijke, epische filmscore zoals ze dat enkel vroeger konden schrijven. Een mooie uitdaging dus voor componist John Ottman, die jammer genoeg maar voor de helft slaagt in zijn opdracht.

Symfonisch klinkt ‘Astro Boy’ wel. De orkestpartituur klinkt groots en is met kennis geschreven. Maar waar het imponeert in decibels, ontgoochelt het door gebrek aan catchy melodisch materiaal. Iets wat echt wel noodzakelijk is om dergelijk omvangrijke sound boeiend te houden. In zekere zin ligt deze score in de lijn van ‘Superman Returns’, ook van Ottman’s hand. Alleen was er bij die score materiaal van Williams om op te steunen. ‘Astroboy’ mist dus wel het één en ander om als avontuurlijk, epische filmscore bestempeld te worden al komt Ottman heel sporadisch in de buurt ( bijvoorbeeld: ‘Theme from Astro Boy’ ).

Geconcludeerd valt ‘Astro Boy’ onder de noemer van bombastische filmmuziek dat weliswaar groots klinkt maar verre van grote muziek genoemd kan worden. Een gemiste kans.

Soundtracks uit de collectie: Kids

Lemony Snicket's a Series of Unfortunate Events (2004)
Jungle Book 2, The (2003)
Lion King, The (2003)
魔女の宅急便 (2004)
Babe (1995)
Robots (2005)
Dreamer: Inspired by a True Story (2005)
Free Willy (1993)
Brave Little Toaster, The (2005)
Big Green, The (1995)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer