Black Beauty
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Main Titles | 2:28 | |
| 2. | Baby Beauty | 4:37 | |
| 3. | GAng On The Run | 2:16 | |
| 4. | Mommy | 0:53 | |
| 5. | Jump For Joy | 1:01 | |
| 6. | Kicking Up A Storm | 1:34 | |
| 7. | The Dance/Bye Merryglegs | 2:50 | |
| 8. | Sick | 3:16 | |
| 9. | He's Back (Revival) | 1:17 | |
| 10. | Frolic | 2:33 | |
| 11. | Ginger Snaps | 3:18 | |
| 12. | Goodbye Joe | 1:28 | |
| 13. | Wild Ride/Dream | 2:12 | |
| 14. | Is It Joe? | 1:20 | |
| 15. | In The Country | 2:37 | |
| 16. | Poor Ginger! | 3:49 | |
| 17. | Bye Jerry/Hard Times | 4:56 | |
| 18. | Memories | 1:29 | |
| 19. | End Credits | 1:52 | |
| 45:46 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Black Beauty vertelt het bekende verhaal over de belevenissen van het zwarte paard. Vroeger een bekende tv-serie, maar in 1994 een speelfilm van debuterend regisseur Caroline Thompson.
In de film vertelt het paard z'n eigen verhaal met de stem van Alan Cummings. Over z'n vriendschap met andere paarden en pony's, z'n heen en weer gesleept worden tussen verschillende eigenaars, met allen hun eigenaardigheden. Ook over allerlei reddingsacties waarvoor hij wordt ingezet, of zijn inzet als taxi-paard en meelkar-trekpaard, waardoor hij van uitputting bijna omkomt. Toch komt alles uiteindelijk weer goed.
Danny Elfman maakte voor Black Beauty een symfonische orkestrale score. Hij pastte voor deze score een aantal thema's toe, die hij steeds weer laat terugkeren en die daardoor de score z'n samenhang geven. De melodieën die Elfman componeerde zijn gedegen en vaak wat dramatisch of melancholiek getint. Die melodieën spreken echter niet allemaal zo aan. De muziek is fraai symfonisch, maar het beklijft allemaal niet. Melodieën die tot de verbeelding spreken, die lijken te ontbreken, hoewel de score een hoge mate van vertellende kracht in zich heeft. De muziek vertelt bijna zelf het verhaal bij de film. Dat maakt de muziek enerzijds sterk, maar omdat de melodieën niet 'pakken', blijft er iets aan ontbreken.
De score kent vrij weinig variatie en veel tracks hebben eenzelfde klankkleur en stijl van arrangement. Dat helpt niet mee om de hele score aandachtig te kunnen beluisteren. Het wordt vrij snel wat eentonig, soms zelfs wat saai. Er zijn best een aantal tracks die wel fraai zijn en die sprankelen, maar dat zijn toch wat de uitzonderingen.
Elfman heeft zeker wel een degelijk stuk werk afgeleverd en heeft de score een behoorlijk klassieke sfeer gegeven, vooral door veel gebruik te maken van violen als leidende instrumenten. Ook fluiten worden vaak zo ingezet en de piano komt een enkele keer voor. Daarnaast past Elfman af en toe ook Ierse folkklanken toe in bepaalde tracks.
Toch blijft de muziek wat hangen in steeds dezelfde sferen. Om te beluisteren is dat helemaal niet onaardig, want de muziek ligt best prettig in het gehoor. Maar het ontbreken van vooral pakkende thema's en het voortdurend blijven hangen in dezelfde sfeer, doet daar duidelijk aan af. De waardering blijft dan ook hangen op 72 uit 100.
In de film vertelt het paard z'n eigen verhaal met de stem van Alan Cummings. Over z'n vriendschap met andere paarden en pony's, z'n heen en weer gesleept worden tussen verschillende eigenaars, met allen hun eigenaardigheden. Ook over allerlei reddingsacties waarvoor hij wordt ingezet, of zijn inzet als taxi-paard en meelkar-trekpaard, waardoor hij van uitputting bijna omkomt. Toch komt alles uiteindelijk weer goed.
Danny Elfman maakte voor Black Beauty een symfonische orkestrale score. Hij pastte voor deze score een aantal thema's toe, die hij steeds weer laat terugkeren en die daardoor de score z'n samenhang geven. De melodieën die Elfman componeerde zijn gedegen en vaak wat dramatisch of melancholiek getint. Die melodieën spreken echter niet allemaal zo aan. De muziek is fraai symfonisch, maar het beklijft allemaal niet. Melodieën die tot de verbeelding spreken, die lijken te ontbreken, hoewel de score een hoge mate van vertellende kracht in zich heeft. De muziek vertelt bijna zelf het verhaal bij de film. Dat maakt de muziek enerzijds sterk, maar omdat de melodieën niet 'pakken', blijft er iets aan ontbreken.
De score kent vrij weinig variatie en veel tracks hebben eenzelfde klankkleur en stijl van arrangement. Dat helpt niet mee om de hele score aandachtig te kunnen beluisteren. Het wordt vrij snel wat eentonig, soms zelfs wat saai. Er zijn best een aantal tracks die wel fraai zijn en die sprankelen, maar dat zijn toch wat de uitzonderingen.
Elfman heeft zeker wel een degelijk stuk werk afgeleverd en heeft de score een behoorlijk klassieke sfeer gegeven, vooral door veel gebruik te maken van violen als leidende instrumenten. Ook fluiten worden vaak zo ingezet en de piano komt een enkele keer voor. Daarnaast past Elfman af en toe ook Ierse folkklanken toe in bepaalde tracks.
Toch blijft de muziek wat hangen in steeds dezelfde sferen. Om te beluisteren is dat helemaal niet onaardig, want de muziek ligt best prettig in het gehoor. Maar het ontbreken van vooral pakkende thema's en het voortdurend blijven hangen in dezelfde sfeer, doet daar duidelijk aan af. De waardering blijft dan ook hangen op 72 uit 100.
De score van Black Beauty opent meteen met een sentimenteel, lyrische thema dat in het verdere verloop van de cd steeds opnieuw opduikt. Danny Elfman gebruikt hier, tegen de principes van de filmmuziek in, pianomuziek voor buitenscènes. Hiermee benadrukt hij het emotionele van het thema. Grote orkestraties ontbreken zeker niet, maar behouden steeds een epische klank. Het verhaal speelt zich af in Yorkshire en de muziek speelt hier goed op in met een Iers/Britse klank.
Andere soundtrack releases van Black Beauty (1994):
Soundtracks uit de collectie: Kids
