Anaconda
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | ||
|---|---|---|---|---|
| 1. | Anaconda (Main Title) | 4:45 | ||
| 2. | Watching And Waiting | 4:43 | ||
| 3. | Night Attack | 2:47 | ||
| 4. | This Must Be Heaven | 1:39 | ||
| 5. | Down River | 2:43 | ||
| 6. | Seduction | 3:27 | ||
| 7. | Travelogue | 2:45 | ||
| 8. | Baiting The Line | 2:47 | ||
| 9. | My Beautiful Anna... (Conda) | 2:54 | ||
| 10. | The Totem's Sacred Ground | 2:26 | ||
| 11. | Sarone's Last Stand | 3:00 | ||
| 33:55 |
Schrijf zelf je recensie
Verberg reviews in andere talen
De Amerikaanse avonturenthriller Anaconda is geregisseerd door Luis Llosa (Sniper, The Specialist) en speelt zich af in het Amazone-gebied. Bekende acteurs als Jennifer Lopez, Owen Wilson, Jon Voight en Ice Cube werkten mee aan de film, die door recensenten echter slecht is ontvangen en kreeg maar liefst zes Raspberry nominaties, maar werd toch een groot succes, ondanks het tamelijk hoge horrorgehalte.
Het verhaal draait om een filmcrew, die een documentaire wil maken over een Indianenstam in het Amazone-gebied en met een boot de rivier opvaart tot ver in het regenwoud. De filmcrew staat onder leiding van Terri Flores (Jennifer Lopez) en onderweg treffen ze een slangenjager die daar verzeild is geraakt (Jon Voight). Ze besluiten hem te helpen in de verwachting dat hij ook hen zal helpen bij het vinden van de Indianenstam. Maar hij blijkt onbetrouwbaar en weet zelfs de filmcrew te gijzelen, zodat ze wel moeten meewerken aan zijn grote droom om de reuzenanaconda te vangen...
De muziek voor de film is gecomponeerd door niemand minder dan Randy Edelman, die vooral bekend staat om z'n harmonieuze en melodieuze scores met een optimistische kleuring.
Anaconda is een horror-achtige avonturenfilm en daar hoort veel spannende en zelfs creepy muziek bij. Edelman heeft dan ook volop ingezet op heftige percussie, snelle, pulserende strijkers en achtergrondeffecten die uit de verte lijken te komen. Ook donkere koperblazers komen regelmatig voorbij. Een groot aantal tracks op dit score-album bestaan uit deze dreigende, spannende of creepy muziek, die desondanks toch nog heel redelijk in het gehoor ligt. Dat komt vooral door het vele gebruik van strijkers en het ontbreken van echt chaotische muziek. De melodieën van die spannende of zelfs heftige tracks zijn niet erg aantrekkelijk, maar de muziek is wel goed gecomponeerd en nergens afschrikwekkend, waardoor de beluisterbaarheid steeds acceptabel is.
Toch staan op het album ook een aantal tracks die veel lichter verteerbaar zijn. Dat begint al met de openingstrack, waarin Edelman dreiging afwisselt met meer lieflijke klanken en melodieën op fluit. In deze gevarieerde track past hij ook regelmatig klanken toe die refereren aan de jungle, zoals geluiden die doen vermoeden dat er dieren vlakbij zijn. Die geluiden werken dan wel weer mee aan de spanning in de track.
'This must be Heaven' is een van de mooiste tracks van de score, en is een mooie vol orkestrale track met de synthesizer in de underscore. De melodie is harmonieus en fraai, terwijl het arrangement toch iets van een onderhuidse spanning kent. Klasse van Edelman.
Een andere erg fraaie track is 'Travelogue'. Hierin klinken diverse fragmenten van James Horner's muziek van Titanic door en Edelman gebruikt bijna dezelfde instrumenten en arrangementvormen als Horner deed, alleen de melodie is anders, evenals de manier waarop die fragmenten zijn samengevoegd. Edelman geeft duidelijk een eigen draai aan de muziek en weet er zo een fraaie en rustige track van te maken, met mooie melodieën en heerlijke harmonieën.
Een andere rustige track is 'My Beautful Anna...(conda)', waarin Edelman de piano solo bespeelt op een nauwelijks hoorbare underscore van strijkers. In de melodie klinkt de nodige drama en dreiging door, want deze wordt nogal in mineur gespeeld. Het is dan ook niet direct een heel aantrekkelijke melodie of fraaie kleuring van de muziek.
De score sluit af met twee tracks waarin de dreiging en spanning weer voelbaar is. Ook de laatste klanken van het album zijn wat dat betreft in dit geval niet echt opbeurend te noemen, want die zorgen voor een open einde. De muziek eindigt niet met de verwachte climax, maar met een verwachting zonder climax. Daarmee eindigt de score een beetje plompverloren, zonder een echte afloop.
Kortom, met de score voor Anaconda heeft Randy Edelman een score gecomponeerd met een sterke dreiging en spanning. De muziek op het album is heel behoorlijk beluisterbaar, al spreken de melodieën en arrangementen vaak niet echt aan. Dat is natuurlijk meestal zo bij spannende en creepy muziek. Het grootste deel van het album bestaat echter uit muziek in deze stijl en de mooiere tracks zijn dan ook welkome intermezzo's. De waardering voor deze score van Edelman als luisterscore is 61 uit 100 punten.
Het verhaal draait om een filmcrew, die een documentaire wil maken over een Indianenstam in het Amazone-gebied en met een boot de rivier opvaart tot ver in het regenwoud. De filmcrew staat onder leiding van Terri Flores (Jennifer Lopez) en onderweg treffen ze een slangenjager die daar verzeild is geraakt (Jon Voight). Ze besluiten hem te helpen in de verwachting dat hij ook hen zal helpen bij het vinden van de Indianenstam. Maar hij blijkt onbetrouwbaar en weet zelfs de filmcrew te gijzelen, zodat ze wel moeten meewerken aan zijn grote droom om de reuzenanaconda te vangen...
De muziek voor de film is gecomponeerd door niemand minder dan Randy Edelman, die vooral bekend staat om z'n harmonieuze en melodieuze scores met een optimistische kleuring.
Anaconda is een horror-achtige avonturenfilm en daar hoort veel spannende en zelfs creepy muziek bij. Edelman heeft dan ook volop ingezet op heftige percussie, snelle, pulserende strijkers en achtergrondeffecten die uit de verte lijken te komen. Ook donkere koperblazers komen regelmatig voorbij. Een groot aantal tracks op dit score-album bestaan uit deze dreigende, spannende of creepy muziek, die desondanks toch nog heel redelijk in het gehoor ligt. Dat komt vooral door het vele gebruik van strijkers en het ontbreken van echt chaotische muziek. De melodieën van die spannende of zelfs heftige tracks zijn niet erg aantrekkelijk, maar de muziek is wel goed gecomponeerd en nergens afschrikwekkend, waardoor de beluisterbaarheid steeds acceptabel is.
Toch staan op het album ook een aantal tracks die veel lichter verteerbaar zijn. Dat begint al met de openingstrack, waarin Edelman dreiging afwisselt met meer lieflijke klanken en melodieën op fluit. In deze gevarieerde track past hij ook regelmatig klanken toe die refereren aan de jungle, zoals geluiden die doen vermoeden dat er dieren vlakbij zijn. Die geluiden werken dan wel weer mee aan de spanning in de track.
'This must be Heaven' is een van de mooiste tracks van de score, en is een mooie vol orkestrale track met de synthesizer in de underscore. De melodie is harmonieus en fraai, terwijl het arrangement toch iets van een onderhuidse spanning kent. Klasse van Edelman.
Een andere erg fraaie track is 'Travelogue'. Hierin klinken diverse fragmenten van James Horner's muziek van Titanic door en Edelman gebruikt bijna dezelfde instrumenten en arrangementvormen als Horner deed, alleen de melodie is anders, evenals de manier waarop die fragmenten zijn samengevoegd. Edelman geeft duidelijk een eigen draai aan de muziek en weet er zo een fraaie en rustige track van te maken, met mooie melodieën en heerlijke harmonieën.
Een andere rustige track is 'My Beautful Anna...(conda)', waarin Edelman de piano solo bespeelt op een nauwelijks hoorbare underscore van strijkers. In de melodie klinkt de nodige drama en dreiging door, want deze wordt nogal in mineur gespeeld. Het is dan ook niet direct een heel aantrekkelijke melodie of fraaie kleuring van de muziek.
De score sluit af met twee tracks waarin de dreiging en spanning weer voelbaar is. Ook de laatste klanken van het album zijn wat dat betreft in dit geval niet echt opbeurend te noemen, want die zorgen voor een open einde. De muziek eindigt niet met de verwachte climax, maar met een verwachting zonder climax. Daarmee eindigt de score een beetje plompverloren, zonder een echte afloop.
Kortom, met de score voor Anaconda heeft Randy Edelman een score gecomponeerd met een sterke dreiging en spanning. De muziek op het album is heel behoorlijk beluisterbaar, al spreken de melodieën en arrangementen vaak niet echt aan. Dat is natuurlijk meestal zo bij spannende en creepy muziek. Het grootste deel van het album bestaat echter uit muziek in deze stijl en de mooiere tracks zijn dan ook welkome intermezzo's. De waardering voor deze score van Edelman als luisterscore is 61 uit 100 punten.
Randy Edelman is usually known for scoring comedies and the rare action film. When it was announced that he was going to score a horror film, a creature feature no less, that came as a bit of a shock for score fans. It was about as surprising as John Debney scoring that genre. The film, Anaconda, was nothing special and didn't make a big impact on the genre, despite a decent box office performance. What was interesting about the film, however, was Edelman's score.
There is very little subtlety in Anaconda. The opening track establishes a brooding orchestral melody intermixed with percussion and sounds of the swamp. Also thrown in throughout the score, adding a slightly South American ethnic feel, are wind flutes. Much of Edelman's score is dark brooding material which gradually crescendoes until exploding into bombastic orchestral material. Occasionally there is some interesting thematic material, be it orchestra or piano.
As far as Anaconda goes, it is surprisingly good. Listening to it and not knowing who it was composed by, you would assume alot of different things. Randy Edelman would most likely be the last thing to come to mind. The album is fairly short, but the material does give you a good grasp on Edelman's score for the rest of the film. It's also bittersweet, as it does showcase some impressive talent from the composer that you rarely ever see.
There is very little subtlety in Anaconda. The opening track establishes a brooding orchestral melody intermixed with percussion and sounds of the swamp. Also thrown in throughout the score, adding a slightly South American ethnic feel, are wind flutes. Much of Edelman's score is dark brooding material which gradually crescendoes until exploding into bombastic orchestral material. Occasionally there is some interesting thematic material, be it orchestra or piano.
As far as Anaconda goes, it is surprisingly good. Listening to it and not knowing who it was composed by, you would assume alot of different things. Randy Edelman would most likely be the last thing to come to mind. The album is fairly short, but the material does give you a good grasp on Edelman's score for the rest of the film. It's also bittersweet, as it does showcase some impressive talent from the composer that you rarely ever see.