Titanic


Sony Classical 09/03/2004 SACD (0827969309162)
Sony Records Japan 12/12/1997 CD (4988009852997)
Sony Classical 24/11/1997 CD (5099706321323)
Sony Classical 18/11/1997 CD (074646321324)
Film Film release: 1997
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Never an Absolution3:03
2.Distant Memories2:24
3.Southampton4:02
4.Rose2:52
5.Leaving Port3:26
6."Take her to the Sea, Mr. Murdoch"4:31
7."Hard to Starboard"6:52
8.Unable to Stay, Unwilling to Leave3:57
9.The Sinking5:05
10.Death of Titanic8:26
11.A Promise Kept6:03
12.A Live So Changed2:13
13.An Ocean of Memories7:58
14.My Heart Will Go On (Love Theme from ‘Titanic’)Celine Dion5:11
15.Hymn to the Sea6:26
 72:28
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

Titanic - 09/10 - Recensie van Marie-Lise Van Wassenhove, ingevoerd op
Titanic heeft eigenlijk geen inleiding nodig, maar omdat ik het me nu eenmaal niet kan laten, toch nog een kleintje…

Iedereen van boven een bepaalde leeftijd (18? 20?) herinnert zich waarschijnlijk nog levendig de overweldigende Titanic-mania die ons land en de rest van het universum begin 1998 overspoelde.
Mensen leken van de film maar niet genoeg te krijgen. Massaal gingen we 1, 2, of zelfs 3, 4 of 5 keer naar de bioscoop om ons telkens opnieuw onder te dompelen in het meest tragische liefdesverhaal der tragische liefdesverhalen (of toch één van de top 3). De mooie snoet van Leonardo DiCaprio (en het trieste einde van Jack Dawson) brak menig bakvishartje.

Ondertussen zijn we 10 jaar verder en van al die gekte is niet veel meer over gebleven. Eerder het tegendeel zelfs. Je wordt bijna scheef bekeken als je nog durft zeggen dat je Titanic een goede film vindt. Het romantische gezweem van tienermeisjes en vooral Céline Dion’s “My Heart Will Go On” hebben de film in het vakje van de “chick ficks” doen belanden.
Niet helemaal verdiend, eigenlijk, ma bon, dat is een andere discussie die me te ver zou leiden, en mijn besprekingen zijn nu al lang genoeg…

Gelukkig is de muziek, behalve dan het bovenvernoemde “My Heart Will Go On”, wel gespaard gebleven van deze negatieve spiraal. Filmmuziekliefhebbers blijven hun appreciatie en bewondering voor Horner’s werk trouw, en ik ook. Enorm interessant trouwens, hoe me nu dingen opvielen die ik nooit eerder had opgemerkt, zoals het wel erg extensieve gebruik van synthesizer, en ook de vele thema’s (ik heb er 7 geteld, maar waarschijnlijk zijn er nog wel meer).
Meer hierover track per track…

(opgelet voor spoilers, al betwijfel ik of er voor deze film überhaupt nog spoilers zijn)

(01) Never An Absolution
In deze track krijgen we meteen 3 thema’s worden voorgesteld: het “glorie Titanic-thema”, gespeeld door de doedelzak (0’00-0’52), het “slachtoffer thema” (aka het hoofdthema), gezonden door zangeres Sissel (0’52-2’00) en dan ook nog het “loslaatthema” (vanaf 2’01), gebracht door het koper en synth.

Het “glorie-Titanic-thema” wordt in de film vooral gebruikt in scènes waarin op de één of andere manier naar de grootsheid van het schip verwezen wordt. Meestal ligt de orkestratie dan ook iets triomfantelijker. Hier zorgt de doedelzak voor een melancholische noot, als hommage aan de vele Ierse (en Schotse?) passagiers die hun leven lieten.
Het “slachtoffer-thema” is waarschijnlijk het meest gekende thema van de score. Het is erg effectieve muziek en lijkt een verwijzing te zijn naar de menselijke kant van het drama, de pijn en de smart. Net als de schattenjager in de film die op zoek is naar de diamant en enkel rekening houdt met de koele feiten, dwingt het ons in te zien dat zich daar op 14 april 1912 een vreselijke tragedie heeft afgespeeld…
Het “loslaatthema” verwijst misschien naar de “absolution” in de titel. Het heeft een gevoel van “ontlading” in zich, van “loslaten” (figuurlijk dan). Rose lijkt in het reine gekomen te zijn met het verleden en de schattenjager geeft zijn zoektocht op…

Deze track is niet op zich in de film te horen.

(02) Distant Memories
Sprankelende piano met synth op de achtergrond brengen zacht het “liefdes-herinneringsthema” – Rose ziet op de televisie een tekening die ze nooit gedacht had ooit terug te zien en die haar terug doet herinneren aan haar “grote liefde”.
Rond 0’55 brengt koper kort het “glorie-Titanic-thema”: de tekening brengt Rose mentaal terug naar haar reis met de Titanic.
Bij 1’04 brengt een hobo met koper en strijkers zacht een mooi, weemoedig stukje, dat in een “Ocean of Memories” (nummer 13) verder wordt uitgewerkt. Ik weet niet goed met wat het thema precies kan geassocieerd worden – misschien is het eerder een algemeen “herinneringsthema’?
Rond 1’32 herhalen kopers en strijkers het “glorie-Titanic-thema” – Rose keert per helikopter terug naar de plaats waar de Titanic zo’n 85 jaar geleden is gezonken om de schattenjager en zijn crew te gaan vertellen “hoe het er echt aan toe is gegaan” tijdens het zinken van het meest prestigieuze schip van zijn tijd.
Strijkers leiden de track mooi uit.

(03) Southampton
En we zijn vetrokken voor onze reis terug in de tijd. Rose brengt ons naar de Engelse stad Southampton waar de Titanic klaar staat voor haar “maiden voyage” richting New York. Verschillende passagiers stappen op, onder andere snobistische Rose met haar nog snobistischere moeder en opper-snobbistische verloofde Cal.

Erg raar maar ik heb eigenlijk nooit echt doorgehad dat deze muziek bijna zuiver synth is, van het “koor-effect” tot uiteraard de percussie en “beat”. De synth wordt dus eigenlijk erg goed gebruikt en blijft in samenhang met de klassieke instrumenten
Twee thema’s wisselen elkaar hier telkens af: het “Southampton-thema” (0’11-0’50) en het “glorie Titanic thema”, in het begin door de synth maar vanaf 1’11 door volle strijkers.

(04) Rose
Onder zeer tedere begeleiding van piano, harp en de altijd aanwezige synth, brengt Sissel’s zuivere en zachte stem het meeslepende liefdesthema, vooral bekend onder zijn Céline Dion-variant “My Heart Will Go On”.
Nog altijd krijg ik kippenvel bij het horen van de track, vooral bij 1’17 (“I’m Flying, Jack!) waar de muziek helemaal meeleeft met de gevoelens van de personages.

(05) Leaving Port
We gaan even terug in het verhaal. De Titanic maakt zich klaar voor haar ‘maiden voyage’.
Een of ander instrument (ik heb echt geen idee wat het is) lijkt de aftrap te geven. Hierna wordt rond 0’22 het “Southampton-thema” in volle glorie door voornamelijk de synths gebracht, nu met meer effecten. Jack en zijn Italiaanse vriend Fabrizio wuiven de menigte op de kade uit.
Bij 1’19 brengt koper het “glorie Titanic-thema” met rond 1’34 zelfs een variant op het liefdesthema (door de synth).
Hierna hernemen de strijkers het “glorie Titanic-thema”, steeds met de synth op de achtergrond. Geleidelijk aan krijgt het voltallige orkest echter meer en meer inbreng en uiteindelijk wordt het “glorie Titanic-thema” zonder synth door koper-, houtblazers en strijkers mooi uitgeleid.
Van de track is enkel het beginstuk (0’00-ongeveer 0’52) in de film te horen, en dan nog in een heel andere versie.

(06) Take Her to Sea, Mr Murdoch
Deze track daarentegen is wel bijna in haar totaliteit in de film te horen.
Trots gebiedt Kapitein Smith zijn eerste stuurman Mr Murdoch de Titanic volle vaart vooruit te laten gaan. De reis over de Atlantische Oceaan begint.
Vanaf 0’29 brengt de muziek ons in de machinekamer van het schip waarbij we de schroeven in volle beweging zien komen. Samen met de strijkers gaan ze steeds sneller en sneller, tot 1’19 waarbij het schip volle vaart vooruit door het water klieft.
Een synth variatie van het “glorie Titanic-thema”, afgewisseld met het “Southampton-thema” vergezellen Jack en Fabrizio op de boeg, terwijl ze naar dolfijntjes kijken (2’36, 3’16) en dromen van het Vrijheidsbeeld.
Bij 3’29 roept Jack het onvergetelijke (en genoeg geparodieerde) “I’m the King of the World!” uit. Volle strijkers en koper ondersteunen zijn overweldigend gevoel van vrijheid (iets waar ik alleen maar jaloers van ben) en het hele orkest brengt een prachtige versie van het “glorie Titanic-thema”. De gelaagde strijkers rond 3’46 zijn trouwens één van mijn favoriete stukjes op de hele cd.
De track wordt mooi uitgeleid.

(07) Hard to Starboard
Eén van mijn favoriete tracks op het album.
Synth met een houtblazer brengen zacht aanzetten tot het liefdesthema: na hun “avonturen” in de auto vraagt Rose aan Jack of ze met hem meekan als het schip in NY aanlegt.
Een ijsberg (kopermotief - 1’05 – thema van de ijsberg?) zal hier echter een stekje voor steken. Twee matrozen in hun kraaiennest zien de klomp ijs ineens uit het niets opdoemen. Snel wordt teken gegeven dat het schip naar stuurboord moet draaien. De muziek is afwachtend en vol spanning… Zal het schip heelhuids voorbij de berg geraken?
De geschiedenis heeft ons verklapt van niet en met een hard akkoord op elektrische gitaar, bijgestaan door zinderende strijkers en harde percussie, wordt de kiel van het schip doorboord door de ijsberg (vanaf 1’25). Het water stroomt binnen en maakt zijn eerste slachtoffers. De deuren van stookkamers worden gesloten. (Deze muziek wordt ook verder in de film met beukend water geassocieerd, bijvoorbeeld als Jack en Rose een kleuter proberen te redden).
Op de brug kan niemand inschatten wat de schade precies zal zijn – de afwachtende spanning keert terug (2’26 en verder): synth, piano-akkoorden en hier en daar de inbreng van koper begeleiden de eerste reacties van enkele passagiers.
Benedendeks heeft men in de derde klasse echter snel door dat de situatie ernstig is. Water stroomt binnen. Vanaf 3’34 klinkt een zeer mooie fuga tussen koper en hobo (?): de spanning blijft aangehouden.
Bij 4’09 klinkt opnieuw kort het kopermotief (thema van de ijsberg). Jack en Rose zien de ijsberg.
Ondertussen blijft het water binnenstromen (4’19). De zinderende strijkers maken opnieuw de beweging van water, harde percussie wordt dominanter tot ineens alles wegvalt, behalve enkele piano-akkoorden (bij 5’28 - die lijken te komen uit “Le Lion” van Saint-Saëns), het kopermotief (5’32) en vanaf 5’27 een “hartslag” gebracht door koper. De Titanic is in nood, lijkt de vechten voor haar leven…
Rond 6’31 vergroten donkere strijkers het gevoel van afwachtend onheil.

(08) Unable to Stay, Unwilling to Leave
Eén van de weinige tracks op het album die echt een specifieke scène volgt.
De Ierse fluit met een enkele viool op de achtergrond speelt een variatie op het liefdesthema. Rose wordt gescheiden van Jack en op een reddingsboot gezet. Een afwachtende “hartslag”-synth begeleidt het gesprek tussen Jack en Hockley: Jack krijgt te horen dat er voor hem geen plaats is voorzien op een volgende reddingsboot (in tegenstelling tot wat Hockley Rose beloofd had).
Vanaf 0’43 brengt Sissel het “slachtoffer thema”: de reddingsboot zakt, brengt Rose verder en verder van Jack. Rondom haar ziet ze huilende kinderen, geliefden die van elkaar gescheiden worden en ze beseft dat ze niet gered wil worden zonder “haar Jack”. Even klinken korte aanzetten tot het liefdesthema (1’24). Rose neemt een beslissing en springt op een variatie van het “slachtofferthema” (1’37) (doedelzak en synth) uit de reddingsboot, terug op de Titanic. Er volgt een melige reünie tussen de geliefden (“You jump I jump, right?”); Hockley kan het niet meer aanzien en verliest de pedalen. Hij grijpt het geweer van zijn bediende (2’46 – koper crescendo), schiet er op los (vanaf 2’54) en jaagt zo het koppel dieper het zinkende schip in. Gelaagde strijkers, synth en percussie creëren een mooie spanning. Naar het einde toe van de track krijgen piano-akkoorden de bovenhand.
Knappe muziek.

(09) The Sinking
In tegenstelling tot de vorige track, komt deze muziek zeer fragmentarisch en geknipt in de film voor.
Van in het begin wordt je “overspoeld” door sterke, ritmische percussie (koper en strijkers) met daarboven een melodische laag strijkers of koper, afgewisseld met “synth koor”.
De muziek is vooral te horen tijdens het zinken van het schip (what’s in a name?): de langzame ondergang, nog voor het eigenlijke “einde” (met muziek van track 10).
Rond 2’40 brengen strijkers en een onderlaag kopers een variatie op het liefdesthema (ook nog eens kort rond 4’13).
Het water stroomt verder en verder naar binnen (vanaf 2’53).
Het nummer eindigt met dissonant beukende piano die de spanning en urgentie nog meer opdrijft.

(10) Death of Titanic
Op elke soundtrack staan wel minstens één track die je telkens skipt en voor mij is dat op dit album deze. Niet dat het slechte muziek is; alles past erg goed in de film. Ze klinkt zonder beeld echter niet aangenaam om naar te luisteren: een opeenstapeling van dissonant koper, synth, aanzetten tot het liefdesthema (oa 1’27, 2’43) maar nooit echt een volledige melodische uitwerking.
Zoals de titel al doet vermoeden, is het einde van de Titanic nu wel zeer nabij. Het schip heeft nog enkele stuiptrekkingen voor een nieuwe watervloed (3’44) door haar laatste verdediging breekt en ze met een harde dissonant (4’30) in twee splitst. De boeg verdwijnt in de oceaan. Het achtersteven gaat horizontaal staan (5’06 tot 5’37). Jack en Rose kruipen over de reling (5’26 – een opgejaagde versie van het liefdesthema).
Synth en “meeuwenklanken” (vanaf 5’37) beschrijven de laatste momenten van de Titanic boven water. Het laatste deel van het schip staat loodrecht op het water, mensen proberen zich vast te klampen, vaak tevergeefs.
Let trouwens ook op 6’16 waar het hoofdthema van Horner’s Enemy at the Gates opduikt! Sluikreclame noemen ze dat! Of zelf plagiaat (James Horner niet geheel onbekend…)
Rond 6’50 geeft het schip de strijd op en onder tromgerofel, koper, diepe stemmen en strijkers verdwijnt ook het laatste deel van de Titanic voorgoed in de diepte van de Oceaan. Een chaotisch crescendo…
Op 8’07 is het gebeurd. Lage strijkers zinderen nog even na.

(11) A Promise Kept
Vooral veel underscore.
Het koper klinkt langzaam en dreigend. De muziek komt op twee plaatsen voor in het verhaal. De eerste keer is ze (delen althans) te horen wanneer Rose naar het achtersteven van het schip rent (we zijn weer een heel stuk vooruit in het verhaal) om zelfmoord te plegen (vooral het deel met de klarinet rond 1’37). Een tweede keer begeleidt de muziek Officer Lightholler’s zoektocht naar overlevenden (“Is anyone alive out there? Can anyone hear me?”).
Een houtblazer brengt zacht enkele noten van het liefdesthema (2’45). De muziek klinkt stil en sereen.
Bij 3’27 doorbeekt Sissel zacht deze stilte met een ingetogen versie van het “slachtoffer-thema”.
Bij 4’11 (een sprong vooruit in de film) keert de duikboot van de fortuinzoeker weer naar de oppervlakte, nadat Rose haar verhaal verteld heeft.
4’41 (“slachtoffer-thema”) is één van mijn favoriete stukjes. Ook dit wordt 2 keer in de film gebruikt, en toevallig of niet, maar telkens heeft het te maken met “loslaten”. De eerste keer hoor je het wanneer Rose over de reling van het achtersteven kruipt (ze wil “loslaten”, aka in het water springen  zelfmoord), de tweede keer besluit ze hier, heel op het einde, Jack “los te laten”; ze maakt zich letterlijk los van zijn hand, springt in het water (5’11), blaast op het fluitje dat daar bij toeval in de buurt ligt en wordt gered. Er is een korte opflakkering in de muziek (houtblazers en strijkers), maar alles blijft ingetogen. Het heeft haar heel wat gekost.

(12) A Life So Changed
Het “slachtoffer-thema” met Sissel en een Ierse fluit. De overlevenden worden opgevist door de Carpathia.
Deze muziek klinkt ook wanneer de oude Rose met roodgelake nageltjes op de het dek van de Keldysh (het Russische schip) naar de reling loopt en bij 1’10 (het “loslaat-thema”), “the heart of the ocean” in de oceaan “laat vallen”.

(13) An Ocean of Memories
Na een gelijkaardig begin als track 2 (“liefdes-herinneringsthema” – de sprankelende piano), nu met Sissel erbij (erg mooi!), klinkt vanaf 1’32 het “herinneringsthema” tout court, dat heel knap wordt uitgewerkt door de fluit en de piano.
Deze muziek is naar mijn weten niet in de film te horen.
Vanaf 3’03 brengt koper nog eens even het “glorie Titanic-thema”. De muziek blijft sprankelend en elegant. Diepe klanken scheppen hier en daar echt een “diep onderwater-gevoel” (vb 3’58).
Rond 4’45 doet Sissel weer haar intrede, nu met het “slachtoffer-thema”, gevolgd door het tintelende “liefdes-herinneringsthema”.
6’52 brengt een van de mooiste versies van het “slachtoffer-thema”: Sissel klinkt hier duidelijk en overtuigend en wordt ondersteund door sterk aanwezige strijkers die in tweede stem het “liefdesthema” spelen. Jammer dat dit stukje niet verder is uitgewerkt!
Een mooie track, al is ze wel langdradig en herhaalt ze zichzelf te veel om er echt met de volle aandacht naar te kunnen blijven luisteren.

(14) My Heart Will Go On (Céline Dion)
Haha! Hét lied van 1998 dat zowat overal voor maanden en maanden te horen was.
Het is de gezongen pop-versie van het liefdesthema en katapulteerde Céline Dion in de hoogste regionen van het sterrendom.
Even opmerken dat deze versie iets verschilt van die die destijds op de radio te horen was. De cd versie is sneller en met minder “tierlantijntjes” (geen achtergrondkoortje, een snellere overgang tussen de strofes, …) en verkies ik mijlenver boven de melige radio-versie.

(15) Hymn to the Sea
Nog een ode van Horner aan de zee, de Titanic, de slachtoffers, …
We beginnen met het “slachtoffer-thema”, achtereenvolgens gebracht door Sissel en een doedelzak.
Vanaf 3’19 brengt het “synth-koor” het “glorie Titanic-thema”, opnieuw gevolgd door de doedelzak. Even (5’07) zijn er enkele aanzetten tot het “Southampton-thema”, maar uiteindelijk zijn het de diepe strijkers en koper die het laatste woord voeren en Horner’s muzikale interpretatie van de film afsluiten.

--

In enkele woorden…
Wat ik vooral bewonder aan Horner’s muziek voor Titanic is hoe de componist een mooi evenwicht heeft kunnen scheppen tussen instrumentale muziek en synth. De sterke, elektronische aanwezigheid was me vroeger nooit opgevallen. Ook nu stoort het me niet echt, hoewel het een geluid is dat je niet echt associeert met historische films (Zimmer’s Mediaventures of Remote Control even uit beschouwing gelaten!).
Evenwicht is zowat het kernwoord dat deze soundtrack samenvat: evenwicht tussen het thematische en de sfeerschepping, evenwicht tussen de romantiek en de actie, het net vermelde evenwicht tussen klassiek (piano, strijkers, koper, vocalises) en elektronisch, en ook evenwicht in de manier waarop de tracks op de het album worden gepresenteerd. Er zit een zeer duidelijke evolutie in de score, met in het begin optimisme (buiten track 1), in het tweede deel het drama van het zinken en in een laatste deel hymnes aan de slachtoffers.
De muziek werkt zowel goed in de film als op het album (“Death of Titanic” hier wel iets minder).
Toch nog een klein punt van kritiek: ondanks de vele thema’s is het album niet echt gevarieerd, wat misschien wel tot een zekere “luistermoeheid” kan leiden. Titanic is zo een cd die een hele tijd in je cd-speler zit, tot je er ineens genoeg van hebt en dan pas over een aantal jaren eens opnieuw beluistert, om terug opnieuw onder de indruk te zijn van Horner’s zeer sterke prestatie.
Titanic - 05/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op
It's been 84 years, and I can still smell the fresh paint. The china had never been used. The sheets had never been slept in. Titanic was called the Ship of Dreams, and it was. It really was.

In 1997 kwam de film Titanic in de zalen. Het was een overdonderend succes. Het verrassend eervol eerbetoon aan het schip en zijn passagiers werd goed in beeld gebracht door James Cameron. De film werd overladen door Oscars en verdiende miljoenen dollars aan de Box Office. Tot op de dag van vandaag blijft het de tweede film die het meest heeft opgebracht. Vandaag de dag kunnen we de film misschien iets objectiever bekijken. Titanic is een film geworden die de filmgemeenschap in twee delen verdeeld. De ene helft blijft hem geweldig vinden, de andere helft haat de film zo hard dat hij zelfs de eerste seconden niet meer kan aanzien. Uw nederige recensent bevind zich toch in de eerste groep. Het blijft een zeer goed film, met een aantal grote minpunten. Eén van die minpunten is de muziek van James Horner.

Maar laat ik eerst een paar dingen duidelijk maken. Van alle componisten waar ik al werk van heb gehoord, is James Horner duidelijk mijn minst favoriete. Het is niet alleen het feit dat hij zaken hergebruikt, dat is eigen aan zijn stijl. Daar knelt net het schoentje. Ik ben hoegenaamd geen fan van zijn stijl. Zijn overdreven gebruik van trompetgeschal is even irritant voor mij als de synthesizers irritant zijn voor iemand die geen Zimmer fan is. Wat ik dan wel een goede score vind van hem is The Amazing Spider-Man, maar toch komt mijn nekhaar overeind als je in de eerste track de stemmen hoort die Avatar zo kenmerken. Dus beste liefhebbers der filmmuziek, ben je een liefhebber van James Horner, dan zou ik deze recensie niet verder lezen. Ofwel in uw achterhoofd houden dat dit enkel mijn mening is en het is natuurlijk vanzelfsprekend dat iedereen zijn eigen mening heeft. Maar ik ben geen fan van deze Titanic. Bij deze zal ik de tweede recensent op deze site zijn die een klassieker negatief gaat beoordelen. Waarvoor mijn excuses.

Ik bekijk deze score langs twee kanten. Als je naar de thematische kant kijkt, dan merk je dat dit een waanzinnig sterk geschreven score is. De thema’s zijn quasi perfect. Mijn persoonlijk favoriet is en blijft het slachtoffer thema. Voor het eerst te horen in de eerste track van de score. Dat, mijn beste liefhebbers, is een thema dat je naar de strot grijpt. De woordloze melodie die gezongen word, is een opwekker van kippenvel. De zuivere eenvoud van die ene stem, die de overledenen toezingt, hoe prachtig kan je het bedenken. In mijn ogen heeft Horner een waardig thema geschreven om de slachtoffers te herdenken, zelfs een beetje te huldigen. Een waardig thema voor de 1507 slachtoffers die gevallen zijn op die, met sterren bezaaide nacht van 14 op 15 april van 1912. Deze recensent vind dit het beste thema, omdat dit thema het mooiste is natuurlijk maar ook omdat dit thema tenminste deftig is georkestreerd.
Dat is de andere kant van de score dat ik bekijk. De orkestratie. Die vind ik verschrikkelijk. Als we nu eens kijken naar het thema van Southampton. Thematisch gezien is dat een zeer goed thema. Als je het bekijkt vanuit muzikaal standpunt is het een prima thema. Maar het overdreven gebruik van synthesizers en dan nog eens een synthesizer koor brengt deze score op een heel laag niveau. Dat is jammer! Het Love Theme is uitgegroeid tot één van de meest bekende theme’s op aarde, maar als je het hoort op deze score is het ook overgoten door dezelfde synthesizer saus dan het Southampton theme. Ook de actie vind ik wat tegenvallen. Het is melodie loos, bijna zielloos zelfs. Het is gewoon saai om naar te luisteren. Behalve dan Hard To Starboard. Na alweer een vreselijke versie van het Love theme krijg je een actietrack te horen om u tegen te zeggen. Horner gebruikt hier een nieuw trucje dat vele componisten in de loop der jaren hebben overgenomen. En dan wilt het zeggen dat het een goed trucje is.

Conclusie
Titanic zal nooit mijn favoriete score worden. Het concept is zeer goed, de ideeën zijn fantastisch. De uitwerking desastreus. Horner heeft een onzinkbare score geschreven, maar hij is tegen een ijsberg genaamd ‘synthesizers’ gevaren, en daardoor is deze score gezonken. Toch geef ik deze score een 5. De uitwerking is mijn ding niet, maar ik geef toe, dat zijn thema’s godverdikke heel sterk zijn. Vooral het thema dat dient als dat van de slachtoffers is één van de sterkste stukken muziek dat de man heeft neergepend. Als ik muziek van Titanic wil horen, zet ik de suite van Back To Titanic op. Hier is de uitwerking wel fantastisch en eigenlijk had dit de score moeten zijn. Het moest orkestrale pracht en praal uitstralen! Een score met een dubbel gevoel naar mij persoonlijke bescheiden menig. Daarom ook een gemengde score van een 5.

Fifteen-hundred people went into the sea, when Titanic sank from under us. There were twenty boats floating nearby... and only one came back. One. Six were saved from the water, myself included. Six... out of fifteen-hundred. Afterward, the seven-hundred people in the boats had nothing to do but wait... wait to die... wait to live... wait for an absolution... that would never come.

Recensie op 19/01: Raiders Of The Lost Ark ~ John Williams
Titanic - 04/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
Ik ga me wagen aan het recenseren van Titanic. Al 21 mensen zijn me hier op deze site voorgegaan, en ik voeg me, na 1,5 jaar lang recensies schrijven voor filmmuziek.be eindelijk bij die personen. En ik ben de eerste die een onvoldoende geeft.

James Horner lijkt soms iets teveel te hangen op de doedelzakken en houtblazers, die af en toe eng veel lijken van een ander meesterwerk van de man, Braveheart. In Never an Absolution zetten de doedelzakken in, waarna het My Heart Will Go On thema zich, dankzij subtiele orkestratie en een vrouwelijke vocalist, ontvouwt. Het veelbesproken thema vind ik om eerlijk te zijn niet slecht, maar ook lang niet zo mooi als sommige collega’s. In Distant Memories horen we prachtige, mysterieuze muziek, dat zo uit een Disney-film had kunnen stappen. Helaas houdt Horner het niveau niet vol, en al snel komen de patriottische blazers naar boven die de track onbevredigend naar een einde brengen. Southhampton is een verschrikkelijke track, met slecht vocalen, nog slechtere synthesizers me doen denken aan muziek voor een tekenfilm met Zeemeerminnen en onderwaterschepsels.

Rose begint, overduidelijk, met het My Heart Will Go on. Maar in plaats van een grootse versie met strijkers en een meeslepende orkestratie (Horner heeft op de Grammy-Awards van 1997 een sublieme versie hiervan uitgevoerd), kiest Horner voor een nogal saaie versie die na twee keer luisteren al erg vervelend word. Leaving Port begint veelbelovend, maar al snel wordt de overdreven uit de synthesizer geperste Southampton-sound ten tonele, die vervolgens ook deze track vernietigd. Take her to the Sea lijd aan hetzelfde. In Hard to Starboard horen we hetzelfde Rose-thema geeft militair aandoend slagwerk de overgang naar actie weer. Maar heel erg spectaculair word het niet. Nietszeggende blazers en strijkers maken een nogal saai stuk muziek. Unable to Stay, Unwilling to Leave valt weer terug op hetzelfde Rose thema, en is echt slaapverwekkend. Zelfs de later wat spannendere muziek maakt niet echt indruk. The Sinking maakt wel wat meer indruk, en de strijkers laten tussen de blazers af en toe een al heel wat mooiere versie horen van Rose’ thema. Dit nogal zielige niveau houd vol in Death of Titanic. A Promise Kept is de eerste, echte, goede track van dit album. Akelig begint het met lage blazers,en iets later komen de houtblazers, en een klarinet erbij kijken, en wat later geven de strijkers en de klarinet een intro naar….Rose’s thema. Maar waarom kiest Horner in vredesnaam voor dezelfde irritante, goedkoop klinkende instrumentatie? Ook in A Life so Changed is dit wederom het geval. Je kan al die tracks net zo goed gewoon weglaten en luisteren naar An Ocean Of Memories, die alle thema’s laat horen, en nog een stuk mooier ook. Dit is de allereerste score waarbij ik volledig tegen iedereens mening inga. Alleen My Heart will go On van Celine Dion (de single bracht meer op dan de boot destijds kostte!) is een zielige troost, want dat blijft ondanks alle clichés die erom heen hangen een prachtig gezongen nummer.

Titanic is als film een hedendaagse klassieker met een nog altijd onevenaarbare opbrengst. Maar als score stelt het mij iedere keer weer flink teleur. Met de beelden erbij is het geweldig, maar op CD klink het leeg, hol en soms zelfs nep. Liefhebbers van het verschrikkelijk uitgevoerde Rose-thema kunnen hun hart ophalen, maar als je hier een hekel aan hebt valt er bar weinig te beleven aan de soundtrack van Titanic. Horner's meest geroemde en beroemde soundtrack is zijn slechtste.

Titanic - 09/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op
De soundtrack 'Titanic' staat bekend om de track van Celine Dion: 'My heart will go on', maar toch heb ik het meer met de muziek van James Horner (dat eigenlijk om hetzelfde thema draait.) Deze soundtrack won niet voor niets een oscar en een 'Golden Globe'. Tot nu toe mijn enige soundtrack van James Horner, maar na deze worden dat er misschien wel meer.

'Never an absolution' is direct een track met het hoofdthema dat al na 54 seconden tevoorschijn komt en gedurende de hele track zich voort zal zetten. De volgende track is een underscore die gewoon rustig blijft, hij boeit mij niet echt. De volgende track 'Southampton' begint direct overtuigend met een nieuw thema, dat overigens mijn favoriete thema is. Na 2.10 minuten komt ditr thema weer terug en het thema bouwt zich dit keer verder uit tot het einde van de track. 'Rose' is eigenlijk een instrumentale versie van 'My heart will go on', als je van romantiek houdt is dit de beste track (en score) in zijn soort! Bij track 5 komt het thema van de tweede track weer terug. Vanaf 0.54 is het meer als achtergrond, maar vanaf 1.20 komt er een nieuw thema.

'Bij Take her to the Sea MR. Murdoch' bouwt zichzelf op en op 1.48 horen we weer het tham van track 2. Heerlijk hoe dit thema maar blijft terugkomen zoals bijvoorbeeld bij bij 3.17. 'Hard to starboard' begint met een pianosolo van het hoofdthema. Vanaf 1.09 gaat de track dreigen en bouwt hij spanning op. Vanaf 1.26 wordt het actiemuziek nu is en blijft het het erg spannend om naar de track te luisteren. Pas na 4.40 keert de rust terug, maar het blijft dreigend, door dreigende motiefjes. 'Unable to stay, unwilling to leave' is een track met het hoofdthema, nu vind ik hem iets minder romantisch, maar juist dramatisch klinken en vanaf 2.56 wordt het weer actiemuziek.

'The Sinking' is een track die direct begint als actiemuziek, die er vooral voor bedoeld is dat je op het puntje van je stoel zit je naar de film kijkt. Na 1.23 helpt een vrouwenkoor hierbij. Vanaf 2.14 keert de rust terug, maar de dreiging blijft er wel en niet voor niets, wantbij 2.40 komt er actiemuziek met op de achtergrond het hoofdthema. 'Death of Titanic' begint als duistere actiemuziek, niet voor niks, kijk maar naar de titel. Het grootste deel van nde track is ook erg dramatisch. Tevens ligt het spanningsniveau en de dreiging erg hoor, als je van actiemuziek houdt, zitten er echt wel goede tracks tussen bij deze score. 'A promise kept' begint heel rustig en bouwt zich ook heel langzaam op, dit is echt een underscore. Er gebeurt helemaal niks in deze track en je mist ook niks als je hem overslaat. 'A live so changed' is weer een track waar het hoofdthema centraal staat, emotioneel, dramatisch, romantisch, alles!

'An Ocean of memories' is een dramatische track die mij niet echt boeit en bij 'My heart will go on' hoef ik natuurlijk geen uitleg te geven, dus gaan we door naar de laatste track 'Hymn to the Sea'. In deze track staat het hoofdthema centraal, deze komt op allerlei manieren voor(met koor, zonder koor enz).

De soundtrack is erg veelzijdig en er komen veel thema's in voor, eigenlijk heeft deze soundtrack weinig introductie nodig...
Titanic - 09/10 - Recensie van Michiel Vaernewijck, ingevoerd op
We gaan er niet te veel woorden aan vuil maken, iedereen is er over eens dat Titanic fantastisch is. Hoewel ik het liefdesverhaal van de film wat teveel uitgesponnen vond (wat doet de naam Titanic er dan nog toe?) was ik over de muziek enorm te spreken. James Horner (ook bekend van het fantastische Apollo 13) componeerde de muziek voor deze giga blockbuster en werd overladen met prijzen, waaronder een Academy Award voor de film. Niet geheel onterecht, maar vooral het interessante onderwerp, het budget en de cast van de film wekten interesse op voor het geheel. De muziek is hoe dan ook wel één van de betere van Horner, al dan niet zijn beste.

Iedereen kent wel het liefdesthema van Titanic dat mij nog altijd doet terugdenken aan jaren geleden, toen ik de film voor het eerst zag. De instrumentatie is geweldig, wat bij de beklijvende beelden een extra gevoel op wekt. Wat mij steeds in vervoering brengt is de plotselinge muzikale uitbarsting in Unable To Stay, Unwilling To Leave. Ik krijg altijd kippenvel wanneer het Titanic-thema langzaam opwelt en dan in volle glorie uitbarst. De scène in de film doet me evenveel zinderen als Rose uit de reddingsboot springt, terug het schip op om terug Jack op te zoeken. Een heel emotioneel en echt geweldig moment in film en muziek. Maar om verder te gaan in die scène, dit is ook iets dat een lichte afbraak maakt aan de film. Er wordt teveel gefocust op de liefdesrelatie waardoor het op sommige momenten zelfs een actiefilm wordt. Een bepaalde scène is die wanneer Jack en Rose in het half gezonken schip wegvluchten en Rose's verloofde hen achterna zit met een geweer. Ok, maar dat is het thema van de film niet.
Maar ik wijk af.

De muziek is energierijk, spannend en beklijvend zoals het krachtige The Sinking. Celine Dion is een uitstekende keuze voor het Love Theme van Titanic te zingen. Een licht kitscherige tekst, wat je meteen in een soort van The Notebook-achtig iets brengt.

"Love was when I loved you
One true time I hold to
In my life we'll always go on"

Gaat deze film over een zinkende boot? Natuurlijk kun je niet anders zonder iets dergelijks om het verhaal voort te stuwen, maar er zijn limieten.

Een geweldige score, zeker het aanschaffen waard!
Titanic - 10/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op
James Horner heeft een heus meesterwerk gecomponeerd. Hij gebruikt 2 opvallende elementen : af en toe horen we de doedelzak over de golven blazen en een mysterieus koor à la Enya geeft een tintelig gevoel aan de muziek. Meer dan 70 minuten muziek! Luistergenot gegarandeerd! (Review begin december 1997)
Ondertussen is deze CD uitgegroeid tot de meest verkocht instrumentale soundtrack ooit en dat had ook ik in december 1997, toen de geruchten dat de film verlieslatend zou worden de ronde deden, onmogelijk kunnen voorspellen. Componist James Horner vroeg toen 1 miljoen dollar aan de Decca Record Company voor de rechten van de muziek. Wegens de slechte vooruitzichten werd deze geweigerd en is hij uiteindelijk bij Sony Classical terechtgekomen. Ondertussen heeft hij echter met meer dan 25 miljoen exemplaren alle records verbroken. (Re-review september 1998)
Titanic - 07/10 - Recensie van Kristof Vyvey, ingevoerd op
James Horner is inderdaad 1 van de topcomponisten dat ik ken. Jammergenoeg vind ik hem soms te voorspelbaar en herkenbaar. Titanic was niet zijn eerste score. Toen Titanic nog niet uit was en je de verschillende trailers voor de eerste keren kon bewonderen in de bioscoop wist ik al direct dat de score van dezelfde hand was als de componist van Braveheart... Bij Horner altijd opvallend veel violenwerk en vaak herkenbare stukken die terugkomen in andere scores, soms zelfs bijna identieke stukken.
vergelijk maar eens: Braveheart, Titanic, The legends of the fall, Ransom ( de eerdere films) of in latere filmscores zoals heel duidelijk in The mask of Zorro.

Nu ja, het is misschien zijn stijl, maar verandering mag. Er zijn nog andere componisten die dit ook doen zoals één van mijn nieuwste topcomponisten: Hans Zimmer.
Titanic - 09/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op
Titanic doet menig hart sneller slaan. Leo Dicaprio is een van de redenen. Kate Winslet is een van de redenen. Het verhaal, de dramatiek etc... en uiteindelijk ook de muziek.

My heart will go on is een van de redenen dat deze soundtrack zo gekend is. Het melodieuze thema: drama, prestige,... het heeft het allemaal.

Maar wat voor mij opviel was dat de cd in twee helften was verdeeld. Het prestigieuze en het dramatische. Dan krijg je het effect dat je een eenzijdige cd hebt. Hoewel het een prachtige score is.

Een mooie score. misschien iets te overhyped, maar toch uitmuntend inspelend op de gevoelens.
Titanic - 09/10 - Recensie van Cohen Oat, ingevoerd op
De Titanic, de overbekende film met zijn nog veel bekendere muziek. Niet voor niets werd deze muziek meerdere malen met prijzen bekroont, want James Horner heeft een geweldige soundtrack gecomponeerd. Het mystieke en glorieuse thema in het begin, maakt na een half uur plaats voor een veel emotioneler geladen uitwerking. Het heeft even geduurd voorat ik ook het laatste gedeelte (nr 11 tm 15) kon waarderen, maar nu wordt ik telkens weer gegrepen door dit tranentrekkende muziekstuk. Wat een juweeltje. Deze soundtrack vaart nog wel wat jaartjes door in mijn CD-speler.
Titanic - 10/10 - Recensie van Melvin Ramon Visser, ingevoerd op
Titanic is en blijft mijn favoriete score.. (daar kan een ijsberg niet tegen op), het was mijn 2e soundtrack van JH. en sinds dien volgde er vele meer.
Een goeie introductie voor de niet-filmmuziek liefhebbers.
Het is een score vol emotie en alles-vertellend, dankzij de vele kleuren die JH er in hebt gebracht (een horner-kenner weet wat ik bedoel). Ik vind JAMES HORNER de beste in zijn vak, en vooral met ZIJN Titanic heeft hij een goed staaltje werk geleverd.
vr.gr de GROOTSTE James Horner fan Melvin.
Titanic - 10/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op
De Titanic was ongeveer de eerste soundtrack die ik helemaal kapot heb gedraaid. En terecht, want dit is een uitermate mooie soundtrack. Het jammere van kapotdraaien is dat je de muziek al zo vaak hebt beluisterd dat het niet meer tot je doordringt. Tja, dat is het gevaar van een extreem goede soundtrack. U zijd dus gewaarschuwd, deze soundtrack met haar glorieus zwevende en wervelende muziek is verslavend!
Titanic - 10/10 - Recensie van Yvette van Kranen, ingevoerd op
Ondanks de commerciele toestand rond Titanic, blijft het album voor mij toch heel bijzonder. Horner kan heel eentonig zijn, wat niet bepaald storend hoeft te zijn. Ik vind Horner namelijk best een goede componist. En dat is hij ook. En dat bewijst hij met deze soundtrack zoals hij dat met Braveheart heeft bewezen. Terechte oscar, ..maar niet voor Celine hoor haha
Titanic - 10/10 - Recensie van JB , ingevoerd op
De film is al een echte topper en de muziek is nog beter. Het doet je echt nadenken over het leven en brengt je naar gebieden waar je nooit van zou durven dromen. Van het begin tot het einde de perfect passende muziek voor de film. Je beleeft al een groot avontuur door enkel naar deze muziek te luisteren en je ogen te sluiten. Overweldigend!
Titanic - 09/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op
James Horner is hier blijkbaar in een van z'n beste scores, wat betreft thema's, originaliteit, en suspense! Van de film had ik dikwijls slechte commentaar gehoord, maar toen ik 'm zelf zag moest ik toch een andere mening geven, hij kon me nog ni weinig bekore, ik vond em zelfs vrij goed!
Titanic - 09/10 - Recensie van Thibault Goedertier, ingevoerd op
De regisseur en componist zijn zeer goed omgegaan met de muziek! De afwisseling van spannende en dan eerder relaxeerende muziek doet de film zeker ten goede.
De muziek steekt meer leven in de film en zorgt er ook voor dat je geweldig kan inleven in het verhaal.
Daarom een 9/10
Titanic - 10/10 - Recensie van Iris Berkvens, ingevoerd op
Een prachtig staaltje muziek met heel veel gevoel erin!
Bij sommige liedjes zou je echt gaan huilen, en als dat al lukt, dan is het zeker een top-componist! Alhoewel ik persoonlijk nog altijd Hans Zimmer verkies. Deze heeft toch ook zeker mijn hart gestolen!
Titanic - 10/10 - Recensie van declercq mathieu, ingevoerd op
prachtige film, doet je zeker ontroeren!
Met prachtige en emotionele muziek.
we hebben de film meer dan 20 keer bekeken en we zijn hem nog lang niet beu.

de werd gespeeld met uitstekende acteurs!!
de score voor de film is zeker meer dan een 10 waard.
Titanic - 09/10 - Recensie van Ruben Gjaltema, ingevoerd op
deze soundtrack is absoluut mooi!
james horner heeft zijn best gedaan maar af en toe lijkt het wel of er in is geknipt of geplakt is.
Voor de rest een mooie soundtrack

voor mij dus een dikke 9
Titanic - 10/10 - Recensie van Leen Hofmans, ingevoerd op
Ik vind de muziek prachtig ! Elke keer als ik de cd beluister zink ik mee in zee. Deze muziek roept vele gevoelens bij mij op. Ik vind de cd van Titanic zeker een aanrader !!!
Titanic - 10/10 - Recensie van Christopher Blair, ingevoerd op
Heel mooi, maar ook tijdens het zinken van Titanic, komt er spanning en suspense in de muziek. Deze soundtrack is zoals Titanic zelf.. groots :-)
Titanic - 10/10 - Recensie van Dilana Duric, ingevoerd op
ik vind het echt geweldig zo mooi
de film is prachtig maar die muziek ook ;)
echt fantastisch.
De muziek en de film raken je echt.
Titanic - 10/10 - Recensie van chris lanssens, ingevoerd op
De titanic is een film met perfecte muziek je kan er lekker mee wegdromen en is heerlijk om naar te luisteren. In één woord PRACHTIG!
Golden Globes: Best Original Score (Winnaar)
Oscars: Best Original Score (Winnaar)
Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Waterworld (1995), James Newton Howard (Film)
Original Trailer Music, James Horner (Trailer)
Courage Under Fire (1996), James Horner (Film)
Braveheart (1995), James Horner (Film)
Return Home, X-Ray Dog (Trailer)


Andere soundtrack releases van Titanic (1997):

Back To Titanic (1998)
Titanic (2012)
Titanic and Other Film Scores of James Horner (1998)
Titanic (1997)
Titanic (1998)
Titanic (2012)
Titanic (1997)
Titanic (1998)
Titanic (2016)
Titanic (2017)
Titanic (2017)
Titanic (2018)
Back To Titanic (2018)
Titanic: Never An Absolution (2018)
Back To Titanic (2019)
Titanic (2021)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer