The Thin Red Line

Hans Zimmer doet het weer, dit is weer een topper van één van de beste componist van de wereld. Zimmer laat continu weer een nieuwe kant zien, een echte dramatische score. Zimmer mocht voor de zoveelste keer met lege handen naar huis bij de oscaruitreiking. De beste dramatische score (1999) kwam niet in Zimmers bezit.

Het is nodig om alle tracks meerdere keren te beluisteren voordat je het echt goede tracks vindt. Een voorbeeld daarvan is de eerste track: The Coral Atoll. De track begint met een stilte, pas na 50 seconden horen we écht muziek. Het is mysterieus hoe zimmer op deze manier de soundtrack begint. We horen in het eerste deel van de track niet veel thema, maar lang hetzelfde. Dit geeft je een gevoel van duisternis. Na ene tijdje horen we nieuwe instrumenten en dit betekend een thema. Nog steeds horen we die ene toon op de achtergrond die we al vanaf het begin (bij deze track dus 50 seconden) horen. na 4.07 wordt het allemaal nog rustiger. Het dramatische thema dwaalt af en we krijgen een spanningsthema te horen. De tonen die we horen zijn ineens veel gevaarlijken. Lage tonen en af en toe een rinkelende kerkklok op de achtergrond. Eerst 1 keer per 20 seconde, later per 10 seconde en nu zelfs per 5 seconden. Het is allemaal erg duister. Als je de track een paar keer luistert begrijp je hem pas, werkelijk een geweldige, duistere en romantische track! Ik ben benieuwd naar de andere, nóg langere track.

'The Lagoon' begint merkwaardig genoeg ook meet een stilte. Vervolgens horen we een Arabische man die wat zingt(of bidt), dit geeft mij het gevoel van 'The Black Hawk Down'. De zingende man maakt plaats voor violen die een dramatisch thema, zoals bijna alle thema's, beginnen. Heerlijk om naar te luisteren, het ontroerd je gewoon. Tijdens het thema vliegen de minuten gewoon voorbij. Ook bij deze track geldt: eerst een paar keer luisteren, dan pas oordelen. Het is een score die je echtmoet voelen, dat blijkt maar weer uit deze track. Geen synthesizers, wel drama en emotie. Gek genoeg heb ik nog niet een echt oorlogsthema gehoord. Het thema loopt achter elkaar door en in het grootste deel van de track hebben de violen de leiding. Op naar de volgende track, die nóg langer is dan de eerste twee tracks...

'Journey to the Line' is niet alleen de langste track, maar ook de populairste track van score. Mijn verwachtingen waren dus hoog aangezien ik de eerste tracks ook al goed vond. De track begint dit keer niet met een stilte, maar is wel heel rustig. Langzaam horen we het thema tevoorschijn komen. Rustig horen we steeds meer aanduiding naar het bekende thema. Bij 2.52 horen we hem dan echt, het beste thema van het album. Nog niet op z'n beste punt, maar we voelen een prachtig drama, nu ook met een oorlogstintje. Het doet me erg denken aan het 4 jaar later gecomponeerde 'The Last Samurai'. Bij 4.23horen we iets dat lijkt op heldenthema, maar dit is het echte drama. Jammer genoeg wordt de track ineens weer helemaal rustig en moet hij zich dus weer helemaal opnieuw gaan opbouwen. Het drama gaat door, nu weer met violen en later ook een vrouwenkoor heel zacht op de achtergrond. Het ondersteunt het violenorkest zeer goed. De mensen die zeggen dat dit het beste van de score is, hebben gelijk. Het dramatisch violenthema is een beetje hetzelfde als dat van het begin van de track, nu is het alleen nog veel mooier. Ik heb de film niet gezien, dus ik zit te denken wat voor drama het is, het zal waarschijnlijk rouw zijn. Er is iemand omgekomen tijdens de oorlog.

In ' Light' horen we voor het eerst ene piano. Al gelijk heb ik het gevoel dat het rouw is. Een dramatisch thema gaat de hele track door. Dit is duidelijk de beste dramatische score van Hans Zimmer ooit. Toch vind ik dat deze track wat korter had mogen zijn, na drie minuten ben ik wel weer uitgeluisterd. Het thema gaat maar door en gaat maar door, dit was goed aan het begin van de track, maar nu ben ik het wel zat. Gelukkig is de volgende track een stuk korter. Het afluisteren van deze track is best moeilijk, dus hopen dat de nog geen vier minuut durende track 'Beam' beter is.

'Beam' is een track die evenals de eerste twee track met een rust begint. Later horen we violen met af en toe wat dreigende/merkwaardige geluiden. De track gaat mij hierdoor boeien en naast een dramatisch thema toch nog wat spanning. Echte dreiging horen we pas bij de volgende track: Air. We horen alleen wat trommelslagen en later ook blazers. Bij 1.30 horen we een horrorgeluid dat steeds harder gaat en erg ellendig klinkt. Hierna is de track afgelopen.

'Stone in my Heart' is na de vorige track die voor spanning zorgde weer dramatisch. Veel is niet over deze track ye vertellen. Niet de beste dramatische track, maar wel met niveau. Opvallend is dat we op de achtergrond wat apparte geluiden horen. Het lijken wel voetstappen met een wat vrolijkere tint. Door die vrolijke tint is het tweede deel van de track helemaal niet meer zo dramatisch.

'The Village' is een track die niet zoveel toevoegt aan de rest. Een beetje hetzelfde.. Drama, een kerkklok, violen even het thema van track 3 en rust. De volgende track is eindelijk weer een track die er bovenuit steekt. Deze is net als de derde track altijd lekker te beluisteren en niet langdradig ook al is hij best lang. De track heet 'Silence' en bevat eindelijk weer echt drama. Niet eventjes het thema van track drie zomaar ergens,maar deze begint met dit geweldige thema. Het thema bouwt zich iets anders uit verderop in de track door middel van iets minder instrumenten. Toch is deze bijna net zo goed als de derde track. Het thema van track drie bouwt zich in deze track echter niet zo ver uit, maar in deze track krijgen we een ander dramatisch thema te horen. lekker te beluisteren, maar toch weer een beetje dramatisch.

'God U Tekem Laef Blong Mi' is kerkgezang dat later ondersteunt wordt door violen. Dit maakt het emotionele in het gezang los en maakt het tot een zeer goede track. Deze track is echt niet langdradig, want hij duurt nog geen twee minuten lang.

De laatste track is en track waar niet vee;l bijzonders in zit. Een lange dreigende noot met wat zingende vrouwen op de achtergrond. Een aparte track, maar zeker de moeite waard.

Dit is een hoogtepuntje van zimmer die denominatie voor een oscar zeker waard was. Ik geef een zeer terechte acht met een puntentelling. Het thema van track drie is echt geweldig, niet langdradig, met wat drukte en rust, emotioneel, het bese van de track. Dit thema is een 10 waard. De andere thema's waren ook goed, soms wat saai, maar heerlijk emotioneel. Die andere thema's krijgen een 8. Gemiddeld komen we dus uit op een 9, maar ik geef een minpunt omdat veel tracks wat langdradig zijn. Zo ben ik op een 8 gekomen.