Seven Years in Tibet
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Seven Years in Tibet | 7:08 | |
| 2. | Young Dalai Lama and Ceremonial Chant | 2:14 | |
| 3. | Leaving Ingrid | 3:43 | |
| 4. | Peter's Rescue | 3:45 | |
| 5. | Harrer's Journey | 4:05 | |
| 6. | The Invasion | 5:08 | |
| 7. | Reflections | 4:41 | |
| 8. | Premonitions | 2:56 | |
| 9. | Approaching the Summit | 5:44 | |
| 10. | Palace Invitation | 4:46 | |
| 11. | Heinrich's Odyssey | 8:03 | |
| 12. | Quiet Moments | 4:21 | |
| 13. | Regaining a Son | 1:48 | |
| 14. | Seven Years in Tibet (Reprise) | 7:13 | |
| 65:34 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Hoewel Seven years in Tibet, zowel de film als de score, alweer een decennia ouder zijn, hebben beiden niets kracht en schoonheid verloren. De duitse Nazi-aanhanger Heinrich Harrer verlaat zijn hoogzwangere vrouw tijdelijk, en gaat bergbeklimmen in Azie. Nadat de Duisters Polen zijn binnengevallen, worden Heinrich en zijn vriend Peter gearresteerd door de Engelsen. Ze ontsnappen naar Tibet, waar Heinrich een ontmoeting heeft met iemand die zijn leven ingrijpend veranderen. Toen ik de film destijds zag, was ik nog niet zo gek op fimmuziek als nu. Toen ik de score besloot te luisteren, werd ik zéér aangenaam verrast.
John Williams behoeft geen introductie meer denk ik. De man is de belangerijkste naoorlogse componist, en heeft klassiekers op zijn naam staan als Indiana Jones, Star Wars, E.T., The Withces of Eastwick, Harry Potter, Superman, Jurassic Park, en nog héél véél meer. Ook deze score is van zijn hand.
Deze score is erg dramatisch, niet zo als Schindler's List, maar hier is het hoofdthema groter, veel groter. Dat thema wordt direct ten tonele gevoerd in Seven Years in Tibet.
Het mag gezegd worden dat dit echt een van de beste thema's van Williams is, vooral in de jaren 90. Het is emotioneel, groots en sfeerscheppend voor de film. Hoewel Williams kritiek kreeg over het feit dat het thema te westers is, en niet de Tibetaanse toon zet, ben ik het daar totaal niet mee eens. Dit thema is meer geschreven voor de innerlijke, en uiterlijke reis die Harrer (de beste rol van Brad Pitt) meemaakt. Harrer is een Duitser, dus daarop mijn reactie. Een tweede thema, wat wel op de Tibetaanse kant van de film en de muziek ervan slaat, wordt geintroduceerd in 2:35 van de eerte track. Het klinkt prachtig, en is net zo krachtig als het eerste thema.
De andere held van dit Album is cellist Yo Yo Ma. Deze zou later nog eens met Williams meewerken in Memoirs of a Geisha. Hij speelt samen met Williams bijna de gehele score door, maar haalt het in mijn ogen niet bij Itzhak Perlman met zijn werk voor Schindler's List. Het beste is de Yo Yo Ma in Heinrich's Odyssey.
De Oosterse klanken zijn stukken beter dan je in enige andere score zou tegenkomen. Zimmer's The Last Samurai en Kung Fu Panda en zijn klanken voor Singapore in Pirates of the Caribbean: At World's End zijn allen geslaagd, maar Williams' zweverigheid, en de perfect gebalanceerde gelaagdheid in strijkers zijn gewoon sterker.
En die souplesse word des te sterker versterkt door de dramatische pianoklanken van Williams en de partijen van Yo Yo Ma.
De score is enorm onderschat, en dit is waarschijnlijk te danken aan de prijzen gigant Titanic. Toch is dit de zoveelste prachtscore van John Williams, en eentje die je niet mag missen.
John Williams behoeft geen introductie meer denk ik. De man is de belangerijkste naoorlogse componist, en heeft klassiekers op zijn naam staan als Indiana Jones, Star Wars, E.T., The Withces of Eastwick, Harry Potter, Superman, Jurassic Park, en nog héél véél meer. Ook deze score is van zijn hand.
Deze score is erg dramatisch, niet zo als Schindler's List, maar hier is het hoofdthema groter, veel groter. Dat thema wordt direct ten tonele gevoerd in Seven Years in Tibet.
Het mag gezegd worden dat dit echt een van de beste thema's van Williams is, vooral in de jaren 90. Het is emotioneel, groots en sfeerscheppend voor de film. Hoewel Williams kritiek kreeg over het feit dat het thema te westers is, en niet de Tibetaanse toon zet, ben ik het daar totaal niet mee eens. Dit thema is meer geschreven voor de innerlijke, en uiterlijke reis die Harrer (de beste rol van Brad Pitt) meemaakt. Harrer is een Duitser, dus daarop mijn reactie. Een tweede thema, wat wel op de Tibetaanse kant van de film en de muziek ervan slaat, wordt geintroduceerd in 2:35 van de eerte track. Het klinkt prachtig, en is net zo krachtig als het eerste thema.
De andere held van dit Album is cellist Yo Yo Ma. Deze zou later nog eens met Williams meewerken in Memoirs of a Geisha. Hij speelt samen met Williams bijna de gehele score door, maar haalt het in mijn ogen niet bij Itzhak Perlman met zijn werk voor Schindler's List. Het beste is de Yo Yo Ma in Heinrich's Odyssey.
De Oosterse klanken zijn stukken beter dan je in enige andere score zou tegenkomen. Zimmer's The Last Samurai en Kung Fu Panda en zijn klanken voor Singapore in Pirates of the Caribbean: At World's End zijn allen geslaagd, maar Williams' zweverigheid, en de perfect gebalanceerde gelaagdheid in strijkers zijn gewoon sterker.
En die souplesse word des te sterker versterkt door de dramatische pianoklanken van Williams en de partijen van Yo Yo Ma.
De score is enorm onderschat, en dit is waarschijnlijk te danken aan de prijzen gigant Titanic. Toch is dit de zoveelste prachtscore van John Williams, en eentje die je niet mag missen.
Prachtige CD die ik gelukkig nog wist te bemachtigen bij bol.com...de muziek van Seven Years in Tibet viel me dan ook gelijk op, we hadden weer met Williams te maken!
Seven Years in Tibet is een prachtige film maar zoals Jean-Jacques Annaud al zei:'Ik heb een klasieke sound nodig'en die sound die hij zocht was te vinden bij: John Williams. Williams werkte een prachtig Theme uit tot in de puntjes en daarom is het ook leuk om het Theme meerdere malen in de film te horen. Ook is deze dramatische maar toch ook mooie Score een voorbeeld geweest voor Memoirs of a Geisha die Williams in 2005 maakte. Memoirs of a Geisha & Seven Years in Tibet hebben wel degelijk iets van elkaar weg maar dat komt ook omdat het met Azië heeft te maken. Maar niet alleen het Seven Years in Tibet Theme blijft in mijn hoofd hangen... ook andere tracks vind ik prachtig. Ook cellist Yo Yo Ma draagt hier zijn steentje bij (net als in Memoirs of a Geisha overigens) en dat doet hij weer erg goed. Ook hij zelf heeft bijzondere respect voor het Theme die hij mag gaan verzorgen met zijn cello. Het is een prachtig uitgewerkt Theme en deze Score mag zeker niet ongewaardeerd blijven! Daarom een welverdiende 10 voor deze pracht compositie die me werkelijk meteen op viel toen ik de film zag!
Seven Years in Tibet is een prachtige film maar zoals Jean-Jacques Annaud al zei:'Ik heb een klasieke sound nodig'en die sound die hij zocht was te vinden bij: John Williams. Williams werkte een prachtig Theme uit tot in de puntjes en daarom is het ook leuk om het Theme meerdere malen in de film te horen. Ook is deze dramatische maar toch ook mooie Score een voorbeeld geweest voor Memoirs of a Geisha die Williams in 2005 maakte. Memoirs of a Geisha & Seven Years in Tibet hebben wel degelijk iets van elkaar weg maar dat komt ook omdat het met Azië heeft te maken. Maar niet alleen het Seven Years in Tibet Theme blijft in mijn hoofd hangen... ook andere tracks vind ik prachtig. Ook cellist Yo Yo Ma draagt hier zijn steentje bij (net als in Memoirs of a Geisha overigens) en dat doet hij weer erg goed. Ook hij zelf heeft bijzondere respect voor het Theme die hij mag gaan verzorgen met zijn cello. Het is een prachtig uitgewerkt Theme en deze Score mag zeker niet ongewaardeerd blijven! Daarom een welverdiende 10 voor deze pracht compositie die me werkelijk meteen op viel toen ik de film zag!
Seven Years in Tibet opent met een kolossaal thema dat massale strijkers op het toneel brengt. Dit immens prachtige hoofdthema klinkt avontuurlijk en weemoedig tegelijkertijd. Het is een Williams melodie die eenieder zal aanspreken en duikt op in zowat alle nummers, maar dan enkel vertolkt door een cello solo. Het vormt als het ware de brug tussen de twee culturen. De score richt zich echter op een mengelmoes van oosterse en westerse instrumenten. De westerse klankkleur komt naar voren met het orkest en de cello solo. De oosterse muziek wordt vertolkt door traditionele Tibetaans instrumenten. John Williams' compositie voor de etnische instrumenten leunt zeer dicht aan bij de authentieke manier van bespelen. De meeste nummers zijn vrij goed te volgen, maar enkele zijn toch nogal vreemd en moeilijk. De cello in deze stukken is zo krachtig en het vereist vooral even geduld om de rol van de speciale instrumenten te begrijpen. De componist brengt geen score vol vuurwerk, maar schildert de wereld af als een schilderij, een totaalbeeld van een lange reis.
Het komt wel vaker voor dat filmmuziek over het hoofd wordt gezien als de film geen groot succes wordt. Dat geldt ook voor Seven Years in Tibet. De score van meestercomponist John Williams is wel degelijk een van zijn mooiere van de jaren negentig. Het hoofdthema mag hij wat mij betreft tot een van z'n beste ooit rekenen. Het is een dramatisch, lang stuk dat ontroerd en overdonderd. De rest van de score bestaat uit kalme, voortkabbelende muziek met Tibetaanse invloeden. Er gaat een enorme rust en diepgang van uit waar de meer geduldige filmmuziekliefhebber van zal smullen. Natuurlijk mag de bijdrage van cellist Yo Yo Ma niet onvermeld blijven. Zijn gepassioneerde spel geeft de soundtrack een ongekende warmte mee.
Golden Globes: Best Original Score (Genomineerd)