The Film Music of John Addison


Chandos (0095115141823)
Film TV-serie/TV film | Releasedatum: 01/05/2007 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.I Was Monty's Double2:58
2.Centennial (main theme)4:09
3.Swashbuckler5:46
4.A Bridge Too Far10:24
5.The Maggie2:31
6.Reach For The Sky4:07
7.Strange Invaders9:28
8.The Man Between2:10
9.Tom Jones4:45
10.The Charge Of The Light Brigade7:19
11.Brandy For The Parson (opening titles)1:20
12.Brandy For the Parson (end titles)1:43
13.Torn Curtain (main titles)2:22
14.Touch And Go2:41
15.Sleuth3:08
16.Carlton-Browne Of The F.O1:49
17.Murder, She Wrote (main theme)2:10
 68:49
Schrijf zelf je recensie

 

The Film Music of John Addison - 09/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
We moeten eerlijk zijn, filmmuziek is nu niet het meest normale genre om naar te luisteren. Sommige zouden zeggen dat het een heel niche genre is om naar te luisteren. De reden waarom we naar deze muziek luisteren, is uiteraard voor allen verschillend. Maar wat wel hetzelfde is voor iedereen, is dat eenmaal je gebeten bent door de wonderlijke microbe van de filmmuziek, dat je er nooit meer vanaf geraakt. En waarom zou dat moeten! Liefhebbers der filmmuziek, staan er mee op, gaan er mee slapen, besteden minstens een uur of twee per dag aan de muziek. We nemen het mee tijdens ons leven, en we nemen het mee in het graf! Het is niet alleen een smaak der muziek, het is een passie. En die passie hebben we eigenlijk allemaal te danken aan de Founding Fathers van de filmmuziek. Met name, Max Steiner, Alfred Newman, Dimitri Tiomkin, Erich Wolfgang Korngold & Miklós Rózsa. Zij hebben de filmmuziek ontwikkeld, als het ware gekneed voor de volgende generaties, die er dan hun eigen ding mee deden. De tweede lichting aan filmmuziekcomponisten betonden dan uit grote namen zoals Bernard Hermann, Elmer Bernstein, John Williams, Jerry Goldsmith & Nino Rota. Zij zijn hele grote namen binnen onze wereld, en misschien zelfs nog grotere namen dan de Founding Fathers, wiens muziek jammerlijk zeer onbekend is, zeker bij de leken. De derde generatie is dan terug diegene met wiens muziek we allemaal zijn opgegroeid. Namen zoals James Newton Howard, Hans Zimmer, Alan Silvestri,Danny Elfman, John Powell en de betreurde James Horner komen spontaan in mij op als ik deze generatie bekijk. Misschien hebben wij, als huidige luisteraars, wel de meeste emotionele connectiviteit met deze componisten. Althans deze recensent. De vierde en laatste generatie zijn dan de huidige nieuwkomers zoals Alexandre Desplat, Michael Giacchino, Dario Marianelli, Henry Jackman enzovoort. Sommige hebben al bewezen dat ze capabel genoeg zijn om de schoenen te vullen van hun voorgangers, anderen moeten het nog bewijzen!
Het is dan niet meer dan normaal dat we af en toe eens een componist over het hoofd zien. Wiens naam noch muziek ons iets zegt. Soms is dat ten goede van ons gehoor, soms is dat ten nadele van het gehoor. Een goed voorbeeld is de licht geniale muziek van John Addison. Een naam die bij menige liefhebbers geen belletje doet rinkelen, en dat is wel jammer! Addison behoorde tot de tweede lichting van de filmmuziekcomponisten en zijn stijl kan je het best beschrijven als een geweldige mengeling van het pompeuze van Alfred Newman en de speelsheid van Elmer Bernstein. Maar onbekend is onbemind en ken je deze componist niet, dan raad ik u aan om toch maar eens met hem kennis te maken. Een kennismaking waar deze recensent u mee zal begeleiden en dat aan de hand van deze compilatie cd, die toch wel de mooiste stukken muziek van Addison bevat. Al moet het gezegd worden, dit zijn niet de originele opnamen maar wel een heropname van de BBC Concert Orchestra. Ik ga de beste tracks eruit plukken, eventueel een verwijzing geven naar een meer hedendaagse score, zodat je weet wat je kan verwachten van deze muziek.

De eerst track I Was Monty's Double is ogenblikkelijk een bewijs dat Addison een zeer speelse componist was. Hij brengt ons met deze eerste track meteen een zeer catchy thema dat je niet snel zal vergeten. Deze versie steunt heel veel op de zwierige strijkers die nooit stilvallen tijdens deze wonderlijk mooie track. Kan een cd nog beter beginnen?
Centennial is dan een iets rustigere track. Hier is er geen speelsheid te vinden, in de plaats daarvan krijgen we een episch mooi thema waarvan je nekharen overeind zal komen te staan. Het heeft de allure van een Newman track, maar toch met een snuifje John Barry. Zeker als je let op de geweldig mooie arrangementen van de strijkers die deze track zo kenmerken en zo alom geliefd maken bij de liefhebbers van Addison zijn muziek.
Hét absolute meesterwerk uit het oeuvre van de Britse componist is zonder enige twijfel Swashbuckler. Een score die duidelijk geďnspireerd is door de scores van Korngold. De track begint zeer rustig en Addison verwent ons al met een hint van het legendarische hoofdthema. Het thema is snel, het is catchy en vooral het is verslavend! Maar het valt in het niets als we, na een licht briljante opbouw dan de full speed versie te horen krijgen van het thema! Beste mensen, dit is Kippenvel met een grote K. Ik ken geen enkel hoofdthema, waar ik meer aan verslaafd ben dan aan dit. Dit is een meesterwerk, dit is Addison op zijn best. Vind je niets aan de muziek van deze componist, beloof mij één ding, luister naar deze track. Wedden dat je van mening veranderd?!
A Bridge Too Far is dan een typisch voorbeeld van de typische oorlogsscores van die tijd. Net zoals The Bridge Over The River Kwai, is het hoofdthema van deze film, meer een speelse mars. Een catchy deuntje die briljant gespeeld wordt door het volledige orkest. Welke score ik nu het beste vind, deze of die van River Kwai, daar ben ik nog niet volledig over uit. Maar de liefhebbers van het recentere Monument's Men van Desplat, zal aan deze suite zeker aan hun trekken komen, aangezien Desplat duidelijk naar deze score heeft gekeken om zijn muziek neer te pennen!

The Maggie is gewoonweg een brok speelsheid. Het deuntje verlaat nooit of te nooit uw hoofd. Hier komt de drukte van een John Powell score ook naar binnen, zeker als meer op het einde de chaos meer en meer op de voorgrond treedt om dan alsnog af te sluiten als het wijsje waarmee de track begon. Topwerk!
In Reach For The Sky komen dan de Alfred Newman allure naar boven. Na een haast poëtisch begin, laat Addison zijn hoofdthema los op de oren van de luisteraar en weet maar één ding zeker, je wilt naar dit altijd blijven luisteren. Het orkest wordt optimaal beluisterd, let maar eens op de strijkers vol schwung die onder de blazers zitten. Zonder ook maar op te vallen, doen ze toch hun ding. Eenmaal je erop let, dan ga je het volledige plaatje hebben en goedkeurend knikken.
Strange Invaders herbergt de iets serieuzere muziek van Addison. Het is een bijna tien minuten lang klein meesterwerkje, maar verwacht hier geen catchy korte thema's, maar eerder sierlijke langgerekte thema's die vooral door de strijkers naar voren wordt gebracht. Tom Jones is dan de enige score waar Addison ooit een Oscar voor won. Deze track kan je qua stijl het beste vergelijken met The Artist van Ludovic Bource. Een toptrack, maar of het Oscarwaardig is, durft deze recensent in het midden laten. Had liever gehad dat Swashbuckler gewonnen had.
Carlton-Brown Of The F.O bevat heel mooie strijkerspassages en zou zo uit een film van de jaren dertig zou kunnen zijn ontsnapt. Het is een laatste hoogtepunt van wat een ideale manier is om een nieuwe componist te leren kennen.
Een kennismaking met een nieuwe componist is uiteraard wennen aan een nieuwe stijl van componeren. En al zeker van een componist die zijn pluimen heeft verdiend in een tijdperk waar filmmuziek nog op een compleet andere manier werd geschreven. Wie dus niet houdt van catchy thema's of zeer oubollig klinkende muziek, dan zou ik deze cd zeker links laten liggen. Maar wie kan genieten van muziek van Alfred Newman of Elmer Bernstein, dan is er zeker geen enkele reden waarom je deze cd links zou laten liggen. Enkel de fysieke verkrijgbaarheid is niet zo makkelijk, maar hij staat gewoon op Spotify, dus haast u allen daarnaartoe en laat u onderdompelen in het nalatenschap van het genie die John Addison heette.

Soundtracks uit de collectie: Compilation

Soundtracks of Jerry Goldsmith with the Philharmonia (1989)
Cinéma de Maurice Jarre, Le (2010)
Once upon a time (1990)
Greatest Music of John Williams, The (1991)
Great Composers: John Williams (1999)
Hangover Trilogy, The (2013)
Amicalement Votre (0)
Samouraď / Les Aventuriers, Le (2005)
Studio Ghibli Songs (2006)
Fantastic Film Music of Albert Glasser, The (2011)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer