Michael Bay staat bekend als een regisseur van echte kaskrakers al ‘The Rock’. Zijn films staan bekend als een groot spektakel, hersenloos geschiet en budget dat van het beeld af is te lezen. Bay werkte vaak samen met producer Jerry Bruckheimer, die voor dit budget zorgde en tevens werkt Bay vaak samen met Remote Control Productions, de studio van Hans Zimmer. Zo ook voor deze film, waar Bay Steve Jablonsky als componist aanstelt.
Als we het hebben over de film ‘Transformers’ denken we al snel aan de jaren tachtig, waarin het Chinees afkomstige robot speelgoed, dat kon veranderen in auto’s of vliegtuigen razend populair was. In 1984 kwam er dan ook een tekenfilm van de ‘Transformers’, tevens de inspiratiebron van Michael Bay voor zijn nieuwste, gelijknamige film.
Terug naar de muziek, die nadat hij niet leek uit te komen op cd, zoals dat ook bij ‘Spider Man 3’ gebeurde, nu toch op een officiële compact-disc te verkrijgen is. De samenwerking tussen Remote Control en Michael Bay zorgt toch voor één groot nadeel: de soundtracks lijken op elkaar en in dit geval zijn delen ordinair gejat! Ondanks past het allemaal toch weer goed bij de plaatjes die Bay’s cameramannen weten te schieten.
Een korte beschrijving van alle tracks:
1. Autobots
‘Autobots’ is een track die zich op een mooie manier opbouwt. Het eerste dat we horen zijn de strijkers (gedeeltelijk door synths) die zich gedurende de track op de achtergrond houden. Niet veel later krijgen we koperblazers te horen(synths?)die het hoofdthema van ‘Transformers spelen. Het koor en (nog meer) synthesizers maken het thema helemaal compleet. De track is lekker te beluisteren en heeft een 100 procent Remote Control gehalte. Echter, toen ik begon met het beschrijven van de track had ik het direct over de strijkers, die opvallend veel lijken op die van ‘Batman Begins’, ‘Pirates of the Caribbean: At World’s End’ of ‘The Da Vinci Code’ (allen van Hans Zimmer). In deze track klinkt het(=het gejatte) gelukkig nog wel goed!
2. Desceptions
‘Decepticons’ begint direct met bas en synthesizers en bouwt met deze elementen ook de spanning op. Als niet veel later het koor komt gaan we richting een melodie. De spanning wordt goed opbebouwd door het koor dat luider gaat zingen en de toenemende instru..ik bedoel synthesizers. Jablonsky probeert op allerlei manieren de track boeiend te houden, maar met enkel zijn synths, het koor en de percussie lukt het in deze track niet.
3. The All Spark
Van de voorgaande tracks hoorden we alleen knipoogjes naar andere scores, maar in ‘The All Spark’ begint het ‘ordinair jatten’ waar ik het over had. Meteen toen ik de strijkers (synthesizers weer) hoorde dacht ik aan ‘Da Vinci Code’. Het motief is precies hetzelfde, alleen minder vol, terwijl het volle in bijvoorbeeld in ‘Chevaliers de Sangrael’ juist zo mooi was. Een pluspunt van de track is het hoofdthema dat zich zo mooi op mag bouwen. Te beginnen met een enkele cello, naar deze en de synthesizers met zware percussie(doet denken aan ‘The Kraken) eronder. Behalve de minpunten weer een lekker-te-beluisteren track.
4. Deciphering the Signal
Jablonsky laat ons in ‘Deciphering the Signal’ horen hoe hij met de opbouw van het hoofdthema een ander thema vormt. De opbouw was al zwaarder met meer synthesizers en een bas en ook het spanningsopbouwende motief dat zich steeds herhaald wordt begeleidt door veel synthesizers. Het motief dat zich steeds herhaalt zorgt voor een gevoel alsof we naar underscore luisteren en dat maakt het wel allemaal wat minder interessant, maar als de track dan even uit elkaar spat met een groot koor zitten we weer op het puntje van onze stoel! Geen topper maar wel een aardige track.
5. ‘Frenzy’
Alweer een spanningsopbouwende track en weer een beetje op dezelfde manier. Synthesizers zorgen voor de spanning op de achtergrond en een typisch melodietje zorgt voor de spanning. Het moet niet veel gekker worden als de synthesizers op de achergrond de voorgrond nemen en de spanning gaan maken op een ‘The Ring’ achtige manier. De snelle noten herhalen zich en steeds als het snelle motief herhaald wordt komen er wat strijkers (synths)bij
6. Optimus
Deze track laat ons weer een geheel nieuw thema horen. Een fluit speelt een goed thema dat wat weg heeft van het thema van ‘Transformers’. De gebruikelijke synthesizers op de achtergrond houden zich goed in bedwang en gedurende de track wordt het thema alleen maar beter. Percussie voegt zich toe en het geluidsniveau wordt hoger. Een goede track weer!
7. Bumblebee
Een zeer rustige track. De underscore is echter wel goed te beluisteren en halverwege de track komen ook langzaam de violen van ‘Batman Begins’, ‘Da Vinci Code’ of ‘Pirates 3’. Ook het ‘Transformers’ thema komt eens terug, dat toch steeds weer voor een goed gevoel zorgt. Ondanks dat óók dit thema niet origineel is zorgt deze wel voor het goede gevoel bij de soundtrack.
8. Soccent Attack
En dan weer een actietrack. Zoals verwacht krijgen we weer 100000 déjà vu’s naar andere filmmuziek. ‘King Arthur’ kwam bij mij wel als eerste naar boven. Het verschil is weer het gebruik van de synthesizer. Hans Zimmer gebruikte deze meer om instrumenten te imiteren, maar Jablonsky voegt ook walgelijke effecten aan de track toe, dat geheel niet op zijn plaats is in deze track, die naast het feit dat hij gejat is toch redelijk in de smaak valt.
9. Sam at the Lake
Voor velen de klap op de vuurpeil wat het jatten betreft. Diverse Newman scores zijn in deze track te horen, maar de gelijkenis tussen deze track en het thema van Thomas Newman’s ‘Amrican Beauty’ is wel heel groot. Het wereldberoemde thema is hetzelfde qua instrumentatie, ritme en toonhoogte. Het verschil zit hem dan in het middenstuk van de track waar Jablonsky de moeite nam om twintig seconden zelf te improviseren. Jammerlijk!
10. Scorponok
Voor mij is dit het dieptepunt van de soundtrack. Vanaf één seconde is de gelijkenis tussen deze track en het thema van ‘The Kraken’ (Pirates 2). Echter zit er behoorlijk wat verschil in kwaliteit. Ondanks de licht walgelijke instrumentatie wist het thema van ‘The Kraken’ en heerlijke melodie neer te zetten wat de track zo boeiend maakte. In deze track horen we enkel één motief dat steeds herhaald wordt en de walgelijke synths volgen zich ook weer in overvloed. Na één minuut krijg ik al genoeg van het thema dus is het maar goed ook dat na ongeveer 2,5 minuten de track begint met een nieuw, wat avontuurlijker thema. De originaliteit van dit tweede thema (die er dus niet is) is natuurlijk weer een vertrouwd minpunt, maar toch zorgt dit thema ervoor dat de track niet geheel walgelijk is.
11. Cybertron
Weer een track die niet heel boeiend is. We beginnen met de underscore waarna we wat trommelslagen horen voor de spanning. Na de trommelslagen gaan we verder met de underscore die om het maar eens te zeggen alles behalve spannend en dodelijk saai is (zonder beelden uiteraard).
12. Arrival to Earth
EINDELIJK krijgen we een track te horen om naar uit te kijken, waar de Remote Control sfeer er nog lekker inzit en die altijd voor kippenvel zorgt. ‘Arrival to Earth’ is voor mij honderd procent zeker het hoogtepunt van de score. We beginnen weer bij niks, zoals gebruikelijk bij het ‘Transformers’ thema, maar al snel komen de violen van onder andere ‘Batman Begins’ tevoorschijn. Na 48 seconden maakt de echte viool zijn debuut in de track, en deze mag dan ook direct de belangrijkste melodie spelen. Deze melodie zal zich nog vaak herhalen en aangevuld worden met percussie en synthesizer. Na 2.33 zullen de meeste mensen kippenvel krijgen, want dan horen we de viool(vervangen voor een synthesizer) even heerlijk op volume. Na een korte onderbreking van een mannenkoor gaat de track weer verder met spanning opbouwen. Een heerlijke uitwerking van het ‘Transformers’ thema, uiteraard niet compleet zonder de linken naar andere Mediaventures / Remote Control werk!
13. Witwicky
Na het hoogstandje gaan we verder met een reeks wat mindere tracks, waaronder deze track, De track geeft je het gevoel alsof je naar muziek van een detective aan het luisteren bent, want dat is de sfeer die we horen. Een paar motiefjes die elkaar steeds op een iets andere manier volgen, en in dit geval steeds luider worden. De track op zichzelf is niet mis, maar lijkt los van de soundtrack te staan, omdat in de rest van de soundtrack de detective stijl nergens te vinden is.
14. Downtown Battle
Een actietrack waarin het synthesizer geweld niet veel goeds veroorzaakt. De track mag de eerste seconden dan ook walgelijk zin, en begint te boeien wanneer de violen (natuurlijk synths) op de achtergrond ondersteuning bieden. Het volume van de track is dan ook erg hoog aan het einde, maar spijtig genoeg is de track dan alweer afgelopen.
15. Sector 7
Blijkbaar vindt Steve Jablonsky hetzelfde soort synthesizer geweld als in de vorige track voor herhaling vatbaar, waardoor we weer zo een track krijgen vol drukte en herrie. De thematiek is weliswaar goed, maar de synthesizers verzieken de boel een beetje. Wanneer Jablonsky het echte orkest erbij had gehaald hadden we een redelijke track gehad.
16. Bumblebee Captured
Ook deze track lijkt weer te beginnen met de synthesizers en hun geweld, zeker wanneer we slagwerk te horen krijgen. Gelukkig komt Jablonsky met een variatie op het hoofdthema gespeeld. Echter kon dit zo een track zijn van zijn eigen ‘The Island’, maar het thema lijkt het meeste op dat van ‘King Arthur’. Weer een geval van ordinair jatten, hoewel de track wel voor veel luisterplezier zorgt.
17. You're a Soldier Now
Terug naar het synthesizer geweld. In deze track horren we soms weer het walgelijke, maar wanneer Steve een thema laat horen met een Remote Control gehalte zal ik de track niet zomaar wegklikken. Jablonsky laat ons tevens een koor horen, dat eens opvallend veel lijkt op die van ‘The Battle uit ‘Narnia’ van Harry Gregson-Williams. Jammerlijk is ook dat de track niet één geheel vormt, maar van tak naar tak springt.
18. Sam on the Roof
Direct aan het begin van deze track horen we het hoofdthema, waarna het koor weer terug komt en tevens horen we mysterieuze rust. Hetzelfde koor verschijnt ook in deze rust met hun mysterieuze ‘woorden’. Ik kan niet anders zeggen dan dat de track lekker is opgebouwd en het koor voor de juiste spanning zorgt.
19. Optimus vs. Megatron
In deze laatste actietrack zijn de verschillende actiethema’s voor het laatst weer te horen. Allen door de synthesizer, met een koor en niet te vergeten een hoog Remote Control gehalte. De rust middenin de track is dan een minpuntje, maar het zorgt ervoor dat we weer naar ene nieuwe spanningsopbouw kunnen luisteren. Linken naar ‘The Island’ en ‘Pirates’ kunnen weer gelegd worden, maar veel anders hadden we ook niet verwacht.
20. No Sacrifice, No Victory
Een waardige afsluiter, waar het ‘Transformers/King Arthur/Batman Begins/ Pirates of the Caribbean’ thema weer in te horen is. Maar ach, als we in deze track geen gejatte muziek zouden horen zou het toch niet meer veel uitmaken. Met dat gevoel kan ik weldegelijk heel erg genieten van de track. Nogmaals, een fenomenale afsluiter!
Conclusie:
Met soundtracks als ‘Transformers’ krijgen we alleen maar minder vertrouwen in de toekomst van Remote Control, dat nu spijtig genoeg bekend staat om niet al te originele soundtracks. Dit slaat dan wel alles! Niet alleen binnen de studio is er gejat, maar ook daarbuiten (Thomas Newman). Tevens is het synthesizergeweld misplaatst en wordt het ook saaier als we haast geen echte instrumenten te horen krijgen tijdens het beluisteren van de soundtrack. Vaak gaat Jablonsky helemaal de mist in en zijn de synthesizers walgelijk! De gelijktijdige release van ‘Bad Boys’ duidt toch aan dat er tussen het Mediaventures van toen en het huidige Remote Control een groot, veel te groot verschil zit. Enkel het nummer ‘Arrival to Earth’, dat ik niet anders dan fantastisch kan noemen, zorgt er dan nog voor dat we een zeer magere voldoende (5.5) kunnen geven aan deze soundtrack.