Snow Falling on Cedars


Decca Records (0028946681824)
Film | Releasejaar: 1999 | Film release: 1999 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Lost in the Fog2:59
2.Carl's Fishing Net2:52
3.Moran Finds the Boat1:12
4.Hatsue and Ishmael Kiss1:42
5.Kendo0:51
6.Driftwood Hideaway1:49
7.The Strawberry Field3:54
8.The Worst Kind of News1:07
9.Seven Acres1:53
10.The German Soldier3:13
11.Snowstorm1:53
12.Coast Guard Report1:12
13.Typeset1:39
14.The Evacuation6:34
15.Courtroom Montage1:34
16.Susan Marie Remembers1:36
17.The Defense1:46
18.Snow Drive1:29
19.Typing1:41
20.Tarawa4:09
21.The Battery0:46
22.Carl and Kazuo Negotiate1:44
23.Humanity Goes On Trial4:47
24.New Evidence1:23
25.Snow Angels2:30
26.Can I Hold You How?4:47
27.End Titles6:14
 67:16
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

Snow Falling on Cedars - 10/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op
Weinig heeft een film en zijn score me zo geboeid en aan mijn zetel gekluisterd als “Snow Falling on Cedars”. Het verhaal op zich, naar een roman van David Guterson, is al een toonbeeld van hoe een interessante plotlijn en adembenemende beelden een film kunnen maken of kraken. Regisseur Scott Hicks (The Shining) weet van wanten. Op een erg poëtische manier brengt hij het verhaal van Ishmael en Hatsue tot leven. In een door weer en wind geteisterd vissersdorpje wordt het lijk van Carl, een jonge visser en vader van een stel kinderen, teruggevonden in zijn visnetten. Bijna direct wordt er met een beschuldigende vinger gewezen naar Kazuo, een jonge Japanse visser en ooit goed bevriend met Carl. Al vlug blijkt dat de lokale populatie nog erg bevooroordeeld is. De Japanse aanval op Pearl Harbor tijdens de Tweede Wereldoorlog is immers nog lang niet vergeten en vergeven. Ishmael (prachtig vertolkt door Ethan Hawke) schrijft voor het lokale dagblad en start al vlug zijn eigen onderzoek naar de verdachte omstandigheden van Carl’s dood. Wanneer hij echter nieuw bewijsmateriaal vindt dat in het voordeel van Kazuo pleit, twijfelt hij of hij dit wel openbaar wil maken. Kazuo’s vrouw is immers de mooie Hatsue, die in een vergeten zomer het hart van Ishmael wist te veroveren, maar de relatie brak onder druk van haar familie toen ze werd geïnterneerd in een gevangeniskamp voor Japanners tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Hicks brengt het prangende verhaal, vol flashbacks en geraffineerde verhaallijn, schitterend in beeld en laat ook de natuur, die het dorp in een ijzige ban houdt, aan het woord. De fabelachtige muziek van James Newton Howard is op zich een personage uit de film. Zijn thema’s vertegenwoordigen de wind en de sneeuw die alles bedekken; ook de waarheid! En hierin ligt dan ook de sterkte van de soundtrack. De muziek is constant aan het woord en zit verweven met de scènes. Zodoende vertelt de cd het verhaal van liefde en trouw op zijn eigen manier. Hiervoor gebruikt Howard een combinatie van strijkers, zachte percussie, naadloos geïntegreerde synthesizers en de Los Angelos Master Chorale. Hij vult deze aan met typisch Japanse instrumenten als de Shakuhachi. Het resultaat is een score om bij weg te smelten. Deze muziek is de incarnatie van wat filmmuziek moet zijn: muziek die de film naar een hoger level brengt, muziek die de emoties versterkt en als nietsvermoedende factor zich toch onder je huid weet te zetten. Dat de muziek werkelijk bloedmooi is, is mooi meegenomen.

De soundtrack start echter met een ietwat moeilijke track. De dreigende shakuhachi komt hier een eerste keer ter sprake. “Lost in The Fog” is een atmosferisch nummer dat een heerlijk dreigende sfeer creëert die niet zou misstaan in een thriller. Opmerkelijk is vooral de vergelijking met de muziek die John Williams componeerde voor “Memoirs of a Geisha”. We weten dus waar hij de mosterd heeft gehaald. Inspiratie uit source muziek is voor de handliggend. De eerste echt interessante track is ‘Carl’s Fishing Nets” waar voor het eerst de solo cello van Ron Leonard, aangevuld door strijkers een haast mysterieuze main titles mag inzetten. Bij dit nummer voel je direct al de natuurelementen als sneeuw en wind die door de melodie zit geweven en cumuleert door een spaarzame percussiesolo tot een eerste kennismaking met het geweldige thema van Howard met lichte hints naar zijn vocale thema. De strijkers blijven de soundtrack domineren met aangename thematische uitwerkingen voor cello en viool. Hier en daar schemeren spaarzame synthesizereffecten doorheen de muziek, maar nooit worden ze storend of irritant. Ze vormen een vreemde eenheid met de melodie. “Hatsue and Ishmael Kiss” is een van die nummers die er boven uit springt door zijn dramatische opbouw met zachte vocale begeleiding en de shakuhachi die samen met de percussie het ‘herinnering thema’ aanmoedigt. Het verleden wordt verder onder de loep genomen in de volgende serie nummers. “Kendo” is veelal een harde en eenzijdige track die perfect de relatie weergeeft tussen de strenge vader en de jongen Kazuo. “Driftwood Hideaway” poneert dan weer een solo sopraan en “The Strawberry Field” laat ons kennis maken met het zachte en dromerige liefdesthema voor ‘Snow Falling on Cedars’. Hier neemt de viool het samen met de blazers tegen de melancholische melodie, een schreeuw naar een lang vervlogen romantiek, haast poëtisch in zijn minimalistische opvatting, teder en soms breekbaar met een vleugje onverdoezelde hartstocht naar het einde van het nummer. Schitterend gewoon! Een eerste chorale track vinden we onder “The German Soldier”. Het nummer begint erg angstaanjagend en thrillerachtig met een kippenvelmoment door de shakuhachi, maar wordt dan op een haast magische manier op sleep touw genomen door het koor. Het thema wordt verder uitgewerkt in een zes minuten durend hoogtepunt “The Evacuation” waar James Newton Howard een haast surreële montage heeft gemaakt bij één van de meest pakkende scènes uit de film. De glijdende cello in “Snow storm” introduceert het natuur thema opnieuw en biedt een waardevolle afwisseling: beslist een klein pareltje dat gerust mag worden toegevoegd aan de schitterende cellosolo in “Snow Drive”. Het thema voor de sneeuw en natuurgeweld is hier op een vocale manier benaderd en is een uitzonderlijk staaltje van genialiteit.

Dat de film een verhaal is vol pijn en liefde stelt “Susan Marie Remembers” waar een zacht orgel en strijkers samensmelten tot een haast tergende melodie vol verlangen en emotie. Heerlijk gewoon! Ook het haast synthetische “Typing” is tintelend verfrissend en biedt een heerlijke voorbode voor de grandeur die te wachten staat. Het majestueuze “Tawara” is het hoogtepunt van het album en één van de beste muziek die James Newton Howard ooit schreef voor een film, als het niet één van de beste nummers is die ooit voor een film werden gecomponeerd. Dit nummer kan door zijn ingehouden gratie, de schitterende opbouw, de uitspatting voor orkest en koor, zeker tippen aan Howard Shore’s grandioze composities voor “The Lord of the Rings”. De melodie is zo herkenbaar, de emoties zo voelbaar dat de noten haast tastbaar worden. Met een hoog requiem gehalte dat eindigt in dreigende percussie is deze muziek aan te raden om te spelen op het luidste volume van je stereo. Gecombineerd met de ijzingwekkende maar prachtige beelden is dit een waar genot, een cultureel en muzikaal orgasme om bij weg te smelten!

Na deze apotheose volgen echter nog pareltjes van muziekstukjes, die misschien niet opvallen door hun grootsheid of pompeuze melodie, maar eerder introvert maar lieflijk en zacht, gedragen door violen je hart zeker zullen veroveren. “Humanity on Trial” is bijvoorbeeld de score voor het schitterende pleidooi door de advocaat van Kazuo, indrukwekkend gespeeld door Max van Sydow, dat wordt ondersteund door een dialoog tussen viool en cello. “Snow Angels” en “Can I Hold You Now” vormen het emotionele einde van de film en bieden een aangenaam spel aan tussen violen en cello in een onderdrukte en eerbiedwaardige sfeer die dit album perfect afsluiten. De End Credits maken een mooie resumé van alle thema’s uit de film in een prachtige suite met solo sopraan!

Na zoveel moois wordt een mens echt stil. James Newton Howard bewijst met deze cd dat hij een topcomponist is en gevoelens perfect weet om te zetten naar muziek. Deze cd is een parel, een schatkamer vol fraaie ideeën, goed uitgewerkte melodieën, adembenemende orkestraties van de beste orchestrators die Hollywood op dit moment te bieden heeft. Deze cd heeft geen aanprijzing meer nodig. Het is in één woord goddelijk! Rest mij nog één ding te doen: wie deze soundtrack niet in zijn verzameling heeft staan, mag zich zelf geen echte filmmuziekliefhebber noemen!
Snow Falling on Cedars - 10/10 - Recensie van Joris Hermy, ingevoerd op
Na het beluisteren van de soundtracks ‘Dinosaur’ en ‘Unbreakable’ werd mijn nieuwsgierigheid in het werk van componist James Newton Howard aangewakkerd. Vrij snel stootte ik op de score voor ‘Snow falling on Cedars’. Een vrij onbekende filmtitel met Ethan Hawk in de titelrol.
Sommige soundtracks hebben het gewoon. Al na de eerste noten weet je dat je naar iets opmerkelijk aan het luisteren bent. Of het nu het kopergeschetter uit de openingstitle van ‘Star Wars’ of de vocale solo’s van Lila Downs in ‘Frida’ is. Je voelt je in geen tijd verbonden met de muziek. Ook bij de eerste tonen van deze score bouwt Howard een muzikale wereld uit waarin het als luisteraar bijzonder aangenaam vertoeven is. De dromerige atmosfeer baadt in mystiek. Howard verzamelde voor deze score een uitzonderlijke samenstelling van instrumenten uit zowel de Westerse als Oosterse wereld. Variërend van Tibetaanse klankschalen, chimes tot diverse houtblazers en metalen percussie. Voeg daar subtiele soundscapes aan toe en krachtig muzikaal materiaal en je hebt garant een klein uurtje vertederend luisterplezier.
Het album is erg contrastrijk. In het eerste deel van de score zijn de thema’s eerder motieven van enkele noten. Ze worden frequent herhaald en zijn zeer herkenbaar. Een opmerkelijke techniek dat Howard hier met verve demonstreert is een variatie aan akkoorden onder éénzelfde motief, thema. Daardoor wint de muziek aan koloriet en emotie. Naarmate het album vordert horen we de motieven evolueren naar meer thematische materiaal en wordt de muzikaal textuur meer orkestraal van aard.. Howard houdt de score in aanvang sober en intiem en bouwt gaandeweg op naar het einde van de score. Met sporadische strijkers – in het begin vaak opgevat als een kwartet – met enkele indrukwekkende momenten voor de cello en hout. Later in de score voegt Howard er hummend gezang bij. De ene keer enkel bestaande uit mannenstemmen, de andere keer voornamelijk vrouwen of kinderen. Telkens als het koor in alle stilte op de achtergrond open bloeit, word je als luisteraar overweldigd door de schoonheid van de muziek en de perfecte balans tussen alle onderlinge elementen. De violen zwellen naar het einde van de score verder aan in volume en intensiteit. Maar het hoogtepunt van de cd is zonder enige twijfel ‘Tarawa’. De compositie opent met het hoofdthema met zijn mooie akkoordschakeringen maar stuwt algauw - na een knappe crescendo - naar een overweldigende climax met groot gemengd koor. Om de twee maten voegt Howard er een extra zanglijn of instrumentenpartij toe. Na enkele herhalingen van het centrale motief in ‘Tarawa’ breekt Howard abrupt deze grandeur af maar sluit, met al even indrukwekkende taiko drums, af. In volume kleiner, maar qua zeggingskracht minstens even krachtig! Absoluut verbluffend! Ongetwijfeld één van de meest dwingende composities van James Newton Howard.
Qua stijl leent Howard in deze score enkele karakteristieken uit de minimalistische muziek. Zo maakt hij frequent gebruik van een herhalende aaneenschakeling van de diverse motieven. En net zoals bij Nyman bijvoorbeeld stopt Howard de muziek onverwacht om plaats te maken voor stilte of een solerende passage. Of het nu een cello- of vioolsolo of een zangstem is. Steeds valt het effect ervan niet te ontkennen! En de poëzie waarmee Howard zijn muzikale ideeën verklankt is indrukwekkend en erg typerend Howard. Voeg daar een haarscherpe opname van Shawn Murphy, en een naadloze performance van de muzikanten aan toe, en je hebt een score dat nog eventjes blijft nazinderen. Al zijn niet alle tracks even interessant, ze bouwen allemaal mee aan de sfeerschepping en zijn niet overbodig. ‘Snow Falling On Cedars’ blijft een unieke score in Howard’s oeuvre en mag zeker niet ontbreken in een verzameling van een fimmuziek-liefhebber! Bravo!
Snow Falling on Cedars - 07/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Het intrigerende verhaal in winterse sferen draait om de dood van Carl, tijdens een nachtelijke vistocht. Zijn vriend Kazuo wordt beschuldigd van moord, terwijl er alleen maar een vergezocht motief wordt aangedragen. De beschuldigingen zijn vooral ingegeven door vooroordelen, met name van de moeder van Carl. Journalist Ishmael gaat op onderzoek uit, waarbij hij ook weer Kazuo's vrouw ontmoet, op wie hij vroeger (en eigenlijk nog steeds) een oogje heeft. De kleurt ook zijn beoordeling van de zaak. Waarheid en recht komen zo onder druk te staan...

De score voor deze film is van niemand minder dan James Newton Howard. Of je de muziek goed vindt of minder goed hangt er vooral vanaf of je de film hebt gezien.
De film speelt zich vooral af in winterse sferen, die flink bijdragen aan de kwaliteit van de film, vergelijkbaar met de film Runaway Train. Die winterse sfeer hoor je bijna tot in perfectie verklankt in deze score. De kou, de wind, de sneeuw, maar ook de kille harten van personages, het klinkt allemaal door in de muziek. Dat moet eigenlijk per definitie leiden tot een bijzonder hoge waardering als score voor de film, en dat is ook zo. Maar als je de muziek los van de film beluistert, wat we als recensenten vaak doen, wordt het anders.
De film kent overigens veel flashbacks waarin de muzikale kleuring heel anders is. Dat zijn op deze score de mooiere tracks.

Zoals gezegd verklankt de score de winterse sfeer van de film. Daarmee heeft de muziek dan ook overwegend een kille, vaak wat ijzige klank. Dat realiseert Howard door veel gebruik te maken van hoge en ijle vioolklanken en door klanken een bepaalde galm mee te geven. Hoge houtblazers en overblazen panfluit verklanken de ijzige wind die waait, waarbij de underscore vaak wat diepere geluiden kent. Ook de synthesizer doet daarbij een flinke duit in het zakje, evenals de chimes.
Toch kent de score zeker ook z'n meer emotionele momenten, met solo altviool of cello op mooie melodieën. Regelmatig doet de muziek daarbij denken aan The Village, ook een score van Howard.
Naast de mooie en emotionele tracks bevat de score ook spannende of zelfs onheilspellende muziek, die vaak wat monotoon is en waarin vooral de synthesizer een rol speelt. Howard past dan nogal eens elektronische dreigende underscore toe, die soms een beklemmende atmosfeer geven.
De meest aangrijpende scenes in de film zijn de momenten waarin de muziek op z'n indrukwekkendst is. Howard gebruikt dan een groot koor om de dramatiek tot in het ultieme te verklanken. De machtige koormuziek mist z'n effect niet, niet in de film en niet in de muziek zelf, want deze koortracks zijn werkelijk imponerend. Tarawa is vrijwel geheel opgebouwd uit deze machtige koormuziek, maar ook in andere tracks past Howard deze muziek toe en dat heeft voor die tracks direct invloed op de beluisterbaarheid.
In de slottrack komen alle stijlen en klankkleuren nog een keer voorbij als een soort suite, waardoor deze track een goede samenvatting van de score is.

Kortom, James Newton Howard heeft voor Snow Falling on Cedars een voor de film perfecte score gecomponeerd. Maar om deze muziek los van de film te beluisteren is een ander verhaal. Mooie muziek heeft vaak een warme klank en in deze score is dat maar beperkt aanwezig. Het zijn vooral de koude, wat ijzige klanken die de sfeer bepalen. Alleen tijdens de flashbacks in de film is er warme muziek te beluisteren en die is dat ook vaak bijzonder fraai, vooral wanneer Howard het machtige koor inzet. Maar alles bij elkaar blijft de waardering hangen op 71 uit 100.
Snow Falling on Cedars - 10/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op
James Newton Howard deed niet alleen kaskrakers uit Hollywood, maar ook minder bekende producties. Dit is daar een van. 'Snow Falling On Cedars' is een film vergelijkbaar met Pearl Harbor, waarbij een Westerse man (Ethan Hawke) in de Tweede Wereldoorlog in de Oosterse wereld terecht komt. Een wereld van compleet andere normen en waarden...en gewoontes. De film was niet denderend te noemen, maar wel de moeite waard om te bekijken.
De soundtrack blijkt een van de bekendse tracks van Newton Howard aan boord te hebben, namelijk het nummer 'Tarawa'. Deze track wordt tot op de dag van vandaag gebruikt in internationale trailers en teasers op televisie en in de bioscopen. Waaronder de trailer voor The Matrix Reloaded bevatte destijds deze ongelooflijk mooie track. Track voor track laat Newton Howard zien dat hij het in de vingers heeft om mysterieuze en aangrijpende filmmuziek te produceren. Grootse koren, slim gebruik van percussie en een hoofdthema met zeer lange, kippenvel gevende akkoorden, maken deze soundtrack tot een waar genot om te beluisteren. Het nummer 'The Strawberry Field' blijkt een van de pareltjes van het album te zijn.
James Newton Howard maakte eigenlijk voor het eerst met deze soundtrack duidelijk dat ook hij muziek kan maken. In datzelfde jaar zou The Sixth Sense volgen, wat ook nog steeds beschouwd wordt als een van de betere werken van de componist. Met 'Snow Falling On Cedars' weet Newton Howard je bij de keel te grijpen...en laat je nooit meer los. Dit is een niet te missen topper!
Snow Falling on Cedars - 10/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op
James Newton Howard slaagt er steeds weer in om nieuwe pareltjes af te leveren. Hij deed dat met King Kong (aangezien de korte productietijd), Waterhorse, en The Village. Hier doet hij het voor Snow Falling On Cedars.

Een film die geruisloos gepasseerd is. Nochtans, het is een van de mooiste scores die ik ooit gehoord heb.
Carl's Fishing Net opent mooi, met een trage viool. De sfeer die Howard weet op te roepen is er een van drama, maar ook mysterie. Gewoon prachtig!!

In "The Evacuation" horen we een blauwdruk van Tarawa, de magnifieke track die later komt. Howard bouwt op, en nog mooi ook, met lange, trage klanken. Toch hoor je heel de tijd op de achtergrond een verstorend effect, dat de dreiging in de track brengt. Dan volgt er een koor, dat het motief van Tarawa zingt.

Tarawa is een magnifieke track met een magnifiek koor. Gewoon geweldig! Dit is misschien wel het hoogtepunt voor mij. Een magnifiek koor, een magnifiek thema... Gewoon puur genieten.

Deze score mag bijgeschreven worden op het palmares van Howard. Als hij aan dit tempo de ene topprestatie na de andere weet af te leveren, zal hij waarschijnlijk Williams nog voorbijgaan.
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:

The Island (Trailer)
The Matrix Revolutions (Trailer)
The Missing (Trailer)
Snow Falling on Cedars (Trailer)

De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Snow Falling on Cedars (1999), James Newton Howard (Film)




Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer