Children of Men
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte |
|---|---|---|---|
| 1. | Fragments Of A Prayer | John Tavener | 15:21 |
| 2. | Eternity's Sunrise | John Tavener | 10:53 |
| 3. | "War, He Sung, Is Toil And Trouble" | G.F. Handel | 4:44 |
| 4. | Nun Will Die Sonn' So Hell Aufgeh'n [Kindertotenlieder] | Gustav Mahler | 5:31 |
| 5. | Threnody For The Victims Of Hiroshima (1959-61) | Krzysztof Penderecki | 9:59 |
| 6. | Song Of The Angel | John Tavener | 4:35 |
| 7. | The Lamb (For String Orchestra) | John Tavener | 3:20 |
| 8. | Mother And Child | John Tavener | 12:38 |
| 9. | Mother Of God, Here I Stand | John Tavener | 3:28 |
| 70:28 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Hoe prachtig en geniaal deze film is, zo moeilijk is het om over een soundtrack als dit een recensie te schrijven.
Deze laatste nieuwe prent van Alfonso Cuaron is een science-fiction prent, maar tegelijk angstwekkend reëel; het enige wat hem in feite science-fiction maakt is dat hij zich in de toekomst afspeelt. De algemene omkadering is Engeland, zo'n 10 jaar van het nu verwijderd, in een situatie waar vrouwen niet meer vruchtbaar kunnen worden en net de jongste persoon ter wereld op 18jarige leeftijd is gestorven. Hier maken we kennis met het hoofdpersonnage (Clive Owen) die een vriendendienst verricht voor een kennis/oude geliefde (Julianne Moore) van hem, het transporteren van een 'illegale' immigrante die net het land uit wil, waarvan hij later te weten komt dat het de eerste zwangere vrouw is sinds 18 jaar. Zonder veel verwachtingen maar vooral uit interesse door het onderwerp in combinatie met de regisseur en cast (Owen, Moore, maar ook Michael Caine gaf snel de doorslag) was ik de film gaan zien; en ik kwam weer buiten met een erg indrukwekkend gevoel over de film. Absoluut een aanrader alleszins.
Nu wat de soundtrack betreft werd er gekozen om, op semi-Kubrickiaanse wijze, niet een componist erbij te betrekken die de volledige originele score zou creëren, maar voor de nadruk op een klassiek geheel te leggen, en hiervoor werd, voor het grootste deel van het album, de 'hedendaagse' componist John Tavener aangesproken. Voor het merendeel dus eerder gecreëerde werken van deze man, buiten één werk dat toch speciaal voor Cuaron's film werd gecomponeerd.
Muziek van Händel, Mähler en Penderecki zorgt voor een welkome afwisseling en zorgen ook voor een lichte stijlbreuk met Tavener's overheersend minimalisme. Daarnaast waren er in de film ook nog enkele songs van hoog niveau te horen (van Radiohead etc), echter werd er gekozen voor een puur klassiek soundtrack-album, zonder songs.
De stijl van Tavener's muziek is heel toeganklijk maar ook vrij melancholisch, die overheersend religieus en kerkelijk aandoet door de typische instrumentatie; Heel veel koor & orkest met vooral strijkers maar meeste nadruk op het korale, maar ook orgel komt veel aan bod. Het zijn ook die typische harmonieën die aan bod komen uit de engelse religieuze muziek, maar met dan met de typerende uitbreidende akkoorden die Tavner's stijl typeren. Tegelijk heel 'simpel' maar op de juiste momenten wordt de muziek heel rijk gekleurd door heel vreemde akkoordovergangen zonder écht hedendaags over te komen, dan verwijs ik ook naar zijn tijd- en genregenoot Arvo Pärt (ijslandse componist), die vooral een (religieus) minimalist was, wat duidelijk ook in Tavener's muziek te merken is. 'Vreemde' akkoorden hoor je bvb in The Lamb, een werk dat oorspronkelijk voor koor is geschreven, maar hier uitgevoerd is in een arrangement voor strijkorkest.
Penderecki is de enige vreemde muzikale eend in de bijt met een érg hedendaags werk voor strijkers dat vooral een chaotische beklemmende sfeer oproept (wat perfect past bij de bewuste scène, eerder later in de film)
Maar hoe je het ook keert of draait, het draait uiteindelijk allemaal rond de muziek van Tavener, en het hoogtepunt is een werk van 13 minuten (niet het langste werk, dat is het openingsnummer), met 'Adagio for strings' van Samuel Barber allures dat minstens van even muzikaal hoog niveau is en minstens zo indrukwekkend werkt als Barber's muziek in the Elephant muziek.
één ding staat vast. Deze film / muziek is absoluut voor de weekhartigen (:
Deze laatste nieuwe prent van Alfonso Cuaron is een science-fiction prent, maar tegelijk angstwekkend reëel; het enige wat hem in feite science-fiction maakt is dat hij zich in de toekomst afspeelt. De algemene omkadering is Engeland, zo'n 10 jaar van het nu verwijderd, in een situatie waar vrouwen niet meer vruchtbaar kunnen worden en net de jongste persoon ter wereld op 18jarige leeftijd is gestorven. Hier maken we kennis met het hoofdpersonnage (Clive Owen) die een vriendendienst verricht voor een kennis/oude geliefde (Julianne Moore) van hem, het transporteren van een 'illegale' immigrante die net het land uit wil, waarvan hij later te weten komt dat het de eerste zwangere vrouw is sinds 18 jaar. Zonder veel verwachtingen maar vooral uit interesse door het onderwerp in combinatie met de regisseur en cast (Owen, Moore, maar ook Michael Caine gaf snel de doorslag) was ik de film gaan zien; en ik kwam weer buiten met een erg indrukwekkend gevoel over de film. Absoluut een aanrader alleszins.
Nu wat de soundtrack betreft werd er gekozen om, op semi-Kubrickiaanse wijze, niet een componist erbij te betrekken die de volledige originele score zou creëren, maar voor de nadruk op een klassiek geheel te leggen, en hiervoor werd, voor het grootste deel van het album, de 'hedendaagse' componist John Tavener aangesproken. Voor het merendeel dus eerder gecreëerde werken van deze man, buiten één werk dat toch speciaal voor Cuaron's film werd gecomponeerd.
Muziek van Händel, Mähler en Penderecki zorgt voor een welkome afwisseling en zorgen ook voor een lichte stijlbreuk met Tavener's overheersend minimalisme. Daarnaast waren er in de film ook nog enkele songs van hoog niveau te horen (van Radiohead etc), echter werd er gekozen voor een puur klassiek soundtrack-album, zonder songs.
De stijl van Tavener's muziek is heel toeganklijk maar ook vrij melancholisch, die overheersend religieus en kerkelijk aandoet door de typische instrumentatie; Heel veel koor & orkest met vooral strijkers maar meeste nadruk op het korale, maar ook orgel komt veel aan bod. Het zijn ook die typische harmonieën die aan bod komen uit de engelse religieuze muziek, maar met dan met de typerende uitbreidende akkoorden die Tavner's stijl typeren. Tegelijk heel 'simpel' maar op de juiste momenten wordt de muziek heel rijk gekleurd door heel vreemde akkoordovergangen zonder écht hedendaags over te komen, dan verwijs ik ook naar zijn tijd- en genregenoot Arvo Pärt (ijslandse componist), die vooral een (religieus) minimalist was, wat duidelijk ook in Tavener's muziek te merken is. 'Vreemde' akkoorden hoor je bvb in The Lamb, een werk dat oorspronkelijk voor koor is geschreven, maar hier uitgevoerd is in een arrangement voor strijkorkest.
Penderecki is de enige vreemde muzikale eend in de bijt met een érg hedendaags werk voor strijkers dat vooral een chaotische beklemmende sfeer oproept (wat perfect past bij de bewuste scène, eerder later in de film)
Maar hoe je het ook keert of draait, het draait uiteindelijk allemaal rond de muziek van Tavener, en het hoogtepunt is een werk van 13 minuten (niet het langste werk, dat is het openingsnummer), met 'Adagio for strings' van Samuel Barber allures dat minstens van even muzikaal hoog niveau is en minstens zo indrukwekkend werkt als Barber's muziek in the Elephant muziek.
één ding staat vast. Deze film / muziek is absoluut voor de weekhartigen (:
De indrukwekkende film Children of Men, spelt zich af in de nabije toekomst. De digitale revolutie ligt op sterven na dood, en de wereld is ondergedompeld in een nogal depressieve maalstroom. Dat is niet gek, want het vrouwelijk geslacht heeft enkele jaren, oorlogen en genociden eerder haar vruchtbaarheid verloren. De mens is aan langzaam aan het uitsterven, en ja daar wordt je niet vrolijk van. Als Theo, een van de beste rollen van Clive Owen, met zijn extremistische ex-vrouw wordt herenigd, ziet hij dat haar rebellerende groepering, The Fishes, een zwangere vrouw hebben gevonden. Dat is het begin van een slopende tocht door Engeland, om haar veilig te houden in een wereld van waanzin en chaos.
Zowel film als score zijn compromisloos. En dat maakt het nou zo’n goede productie, een van de beteren van dit decennium. Alle hulde dus aan Alfonso Cuaron, de regisseur die tot nu toe ook de beste Potter film, the Prisoner of Azkaban afleverde. Op de soundtrack prijken nummers zoals Running the World en Tomorrow never Knows. Nummers die niet alleen een nogal treurige naam hebben, maar effectief de sfeer van de film benaderen. De score, die uit voornamelijk al bestaande stukken bestaat van de klassieke componist John Tavener, is ook niet echt vrolijk. Iedere noot ademt de depressieve sfeer uit, van de indrukwekkende openingstrack Fragment of a Prayer tot aan de magnifieke afsluiter Mother and Child, alles is een gigantisch tranendal. Tavener heeft dan ook niet muziek voor de film geschreven maar schreef de muziek voor het script. En dat is wonderbaarlijk goed gegaan. De score is gevuld met religieuze teksten en verzen, en dit maakt de diepgaande film nog sterker. Op cd is het allemaal nóg heftiger, maar niet minder mooi. Het is een cd die de mooiste klassieke muziek laat horen die er op dit moment geschreven wordt, en daarvoor alle credits voor John Tavener. Het is een en al zware muziek, en nergens komt de zon ooit tevoorschijn, maar dat maakt het er niet minder mooi op.
Zowel film als score zijn compromisloos. En dat maakt het nou zo’n goede productie, een van de beteren van dit decennium. Alle hulde dus aan Alfonso Cuaron, de regisseur die tot nu toe ook de beste Potter film, the Prisoner of Azkaban afleverde. Op de soundtrack prijken nummers zoals Running the World en Tomorrow never Knows. Nummers die niet alleen een nogal treurige naam hebben, maar effectief de sfeer van de film benaderen. De score, die uit voornamelijk al bestaande stukken bestaat van de klassieke componist John Tavener, is ook niet echt vrolijk. Iedere noot ademt de depressieve sfeer uit, van de indrukwekkende openingstrack Fragment of a Prayer tot aan de magnifieke afsluiter Mother and Child, alles is een gigantisch tranendal. Tavener heeft dan ook niet muziek voor de film geschreven maar schreef de muziek voor het script. En dat is wonderbaarlijk goed gegaan. De score is gevuld met religieuze teksten en verzen, en dit maakt de diepgaande film nog sterker. Op cd is het allemaal nóg heftiger, maar niet minder mooi. Het is een cd die de mooiste klassieke muziek laat horen die er op dit moment geschreven wordt, en daarvoor alle credits voor John Tavener. Het is een en al zware muziek, en nergens komt de zon ooit tevoorschijn, maar dat maakt het er niet minder mooi op.