| Europese Filmmuziek: Vlaams Radio Orkest Donderdagavond 30 maart 2006, Flagey, Bruxelles 30/03/2006 Zittend in de parterre van het art deco Flagey Studio 4 zie ik de orkestleden hun plaatsen innemen. Dit fraaie gezicht wordt gevolgd door het spannende geluid van een stemmend orkest: hier een harp, daar een cello. De eerste violist gaat voor in het “gelijk tonen.” Concertmeester Otto Derolez geeft een Frans/ Nederlandse inleiding en aan deze gehele proloog komt een klappend einde wanneer componist Dirk Brossé opkomt. Het concert start zonder verdere omhaal. Een filmmuziekconcert is iets infrequents en wanneer zich er dan een voordoet is het feest! Zo ook deze maal. Het met warme strijkers gespeelde, en ietwat speelse La Valse de Truffaut van Georges Delerue bijt de spits af. De luisteraars hun oren zijn gesmeerd en klaar voor het schitterende Microcosmos van Bruno Coulais. Dit is muziek vol instrumentale details: xylofoon, triangel, harp, strijkers die “slechts” glijdende tonen spelen en ga zo maar door. Het Vlaams Radio Orkest speelt het fantastisch! De vocalen ontbreken, maar dat is geenszins erg. Muziek voor The English Patient volgt. De in Libanon geboren Gabriel Yared schreef rustige en traditionele muziek voor dit drama, waarin ook de romantiek kansen krijgt (een pianosolo incluis). Dan worden we wakker geschud met een bombastische koper- en slagwerk opening voor een Tango uit Benvenuta. De tango zelf is stoutmoedig, met verontrustend gespeelde melodie: een wilde partituur. Hierna een Danse de l’Auberge uit Un Soir, un Train, eveneens uit de pen van de Nederlandse Frédéric Devreese. Wederom een dans, ditmaal met een rustige start, maar ook weer met een bruisende (bijna fatalistische) afloop. De eerste helft van de avond wordt afgesloten met verfijnde muziek van George Fenton voor Land and Freedom. Fentons traditionele stijl brengt ons meewarige passages, trompetsolo’s, militarische passages met piccolo en een triomfantelijk einde. Na de pauze worden we getrakteerd op de volgroeide muziek voor Daens van dirigent Dirk Brossé zelf. Voor mij nieuw en een heuse verrassing! De nummers Nini, March for Justice, Nette’s True Theme en Daens Elected brengen een variëteit aan emoties: vertederende onschuld, een vervaarlijke mars, romantiek en sprankelende hoop respectievelijk. Reden Dirk Brossés werk op een later moment nog eens te bezoeken! Dan wordt Hable con Ella aangedaan, muziek geschreven door Alberto Iglesias. De komische film met opmerkelijke zwart/wit-scènes kent ook komische muziek met gevoel voor detail. Na deze lichtzinningheid wordt het concert vervolgd met Stephen Warbecks Shakespeare in Love. De muziek is solide: het olijke thema voor Shakespeares vlijt blijft goed hangen en ook de tragische en romantische momenten zijn uitermate degelijk. Prachtig om in het echt te horen. Het einde nadert en de thematiek neemt in kracht toe: de ouverture van het befaamde Lawrence of Arabia en de olijke waltz uit Paris brûle-t-il? zijn goede uitsmijters van de hand van Maurice Jarre. Het aanhoudende applaus wordt door Brossé beantwoord met een herhaling van de laatst gespeelde waltz. Dan is het toch echt afgelopen. Al met al een heerlijk concert, waarin bekend en onbekend worden afgewisseld. Hoogtepunten voor mij zijn Microcosmos en Daens, beiden absolute aanraders voor de luisteraar die ze nog niet kent! Dankbaarheid voor dit concert voert de boventoon, maar als ik een puntje van kritiek zou moeten noemen, dan is dit het filmscherm dat achter het orkest prijkt. Goed bedoeld, maar zeer afleidend en soms ook voluit misplaatst: sommige scènes passen niet bij de ten gehore gebrachte muziek. Als laatste een wens: een concert is eindig in tijd en daarom nimmer compleet, maar wat zou het mooi zijn wat muziek van componisten als Wojciech Kilar, Michael Nyman of Ennio Morricone live te horen! Ik denk daarbij aan The Ninth Gate, The Claim en Lolita, om maar meteen titels in de ring te gooien. Wellicht zijn dit wat suggesties voor de toekomst, maar tot die tijd blijf ik met veel goede gevoelens terugkijken op de Europese Filmmuziek gespeeld door het professionele Vlaams Radio Orkest. Wilco de Jong |