Toegevoegd op Zaterdag, 27 Juni, 2015 Gepost door Sander Neyt
In Memoriam
Toen James Roy Horner op 14 augustus 1953 werd geboren, wist niemand tot wat een groot componist de man zou uitdraaien. Gedurende meer dan dertig jaar stond Horner in de schijnwerpers van Hollywood. Meer dan dertig jaar deed hij ons betoveren met zijn langgerekte thema's die velen malen rechtstreeks naar het hart gingen, die de mensen verroerden, mensen lieten genieten, mensen deden huilen... Huilen deden wij allemaal op de dag dat het onverwachte en tragische nieuws van de dood van Horner naar buiten kwam. De wereld der filmmuziek was en is in rouw. Zowel de voorstanders als de tegenstanders van de man troepten samen en bogen samen het hoofd. Een buiging ter uiting van ons immens verdriet, ter uiting van ons diep respect voor de man. De man die er niet meer is.
Je mist pas iets als je merkt dat je het kwijt bent. Dit is een citaat die de mensen durven zeggen en dit citaat zit hier meer dan ooit op zijn plaats. We zijn Horner kwijt, en nu pas weten we wat we missen.
En wat missen we? Eén van de allergrootste componisten. Waarom dat is, willen wij van deze site eens proberen te achterhalen. Wat was de plaats van Horner in de wereld der filmmuziek? Wat betekent hij voor ons? Voor velen was hij een introductie in de filmmuziek. Tijdens de hoogdagen van zijn carrière, in de jaren 80 en 90, was hij zonder meer de meest productiefste componist die er was. Hij componeerde voor grote Sciencefiction films zoals Star Trek of Aliens , maar ook animatiefilms stonden op zijn programma. Films zoals The Land Before Time of An American Tail... Beide films kregen een prachtscore. Door deze scores werden heel veel jonge kinderen verroerd door de hemelse composities van de man. Zij wilden daar meer over weten en kwamen daardoor in de kleurrijke wereld terecht die filmmuziek zo typeert. Vooral voor diegene die werden ingewijd door Horner is dit een verlies van een held. Het verlies van een levende legende.
Een legende die vooral herinnerd zal worden door grotere scores zoals het uitmuntende Braveheart, The Mask Of Zorro... En laten we uiteraard Titanic niet vergeten. Of je nu een tegenstander of een voorstander bent van dat werk, iedereen moet concluderen dat Horner gekend zal blijven voor deze score. My Heart Will Go On was meer dan een lied, het was een fenomeen. Het is een iconisch lied en een mijlpaal in de carrière van Horner. Het zorgde ervoor dat de soundtrack van Titanic dé beste verkochte instrumentale soundtrack in de geschiedenis werd. Dat had Horner op zijn naam staan, en dat mogen we allemaal niet vergeten. Door My Heart Will Go On en Titanic werd hij één van de weinige componisten die ook bekend werden buiten de contouren van de filmmuziek.
Na Titanic ging hij uiteraard door met componeren. Het was toen dat de kritiek kwam... Terecht of onterecht zullen we in het midden laten, maar een paar dagen geleden lazen we dat Horner zijn werk zag als verschillende schilderijen op een groot canvas. Met dit in beschouwing kunnen we niet anders dan concluderen dat het in deze logica niet meer dan normaal is dat hij melodieën opnieuw gebruikte. Het was dezelfde verf die hij gebruikte om zijn werk te schilderen en dat was een meesterwerk. Een grootschalig meesterwerk waar er de laatste jaren jammer genoeg niet veel meer aan werd toegevoegd.
Na The Amazing Spider-Man werd het onnatuurlijk stil rond Horner. Hij kwam enkel in het nieuws omdat hij projecten weigerde. Drie lange jaren hebben we het moeten uithouden zonder nieuwe score van hem. Maar in 2015 werden er maar liefst vijf nieuwe projecten aangekondigd! Wolf Totem was het eerste van die vijf! Horner was terug!
Nu is hij weg. Voorgoed weg. We zijn niet zomaar een filmcomponist kwijt, neen we zijn een icoon kwijt. Eén der bouwstenen die als fundering dienen in de wereld van de filmmuziek werd ons ontnomen. Het is daardoor dat de balans een beetje verstoord is. Hoe kunnen we iemand als Horner vervangen? Hoe kunnen we hem missen. Een man die zoveel betekend heeft voor de instrumentale filmmuziek. Iemand waarvan het leek dat hij er altijd al was geweest en er altijd zou zijn... Dat is onmogelijk. Het enige wat we kunnen doen is hem herdenken met zijn vele prachtige scores. Zijn nalatenschap, zijn muziek zal ons altijd blijven bekoren. Zijn muziek staat altijd voor ons klaar indien we die nodig hebben. Oftewel, Horner staat altijd klaar als we hem nodig hebben. Als een verre vriend die we nu kwijt zijn, maar nog altijd dicht bij ons is. Door middel van zijn composities zullen we hem blijven herdenken en dan kunnen we Maestro Horner citeren.
There is no goodbye... Only love.
Die liefde voor zijn muziek zal blijven duren. Niet alleen voor ons, maar er zullen alle jaren nieuwe fans van de man bijkomen die zich laten bekoren door zijn muziek. En op die manier zal hij nooit vergeten worden. En op die manier wordt hij op een manier zelfs onsterfelijk!
I don't use a computer when I write and I don't use a piano. I'm at a desk writing and it's very broad strokes and notes as colors on a palette. I think very abstractly when I'm writing. Then as the project moves on it becomes more like sculpting.
Wij zullen hem allemaal missen.