Water for Elephants


Sony Classical (886978726629)
Film | Date de sortie: 19/04/2011 | Type: CD, Téléchargement
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track Artiste/Compositeur Duration
1.Did I Miss It?1:49
2.The Circus Sets Up2:32
3.Circus Fantasy3:44
4.Jacob Sees Marlena5:00
5.Button Up Your Overcoat (Exerpt)Ruth Etting0:32
6.Proszȩ Rosie daj noge4:12
7.Rosie3:24
8.Speakeasy Kiss1:33
9.I'm Confessin' (That I Love You)Al Neiburg1:40
10.Barabra's Tent1:18
11.Jacob Returns5:30
12.Don't Tell Him What Happened To Me2:02
13.Shooting Star2:25
14.The Job Is Yours0:57
15.I Need A Little Sugar In My BowlBessie Smith2:49
16.Stomp Time BluesJasper Taylor and His State Street Boys2:34
17.I Can See Straight Through You6:00
18.Sanctuary1:55
19.Baptism/Jacob & Rosie1:58
20.The Stampede/I'm Coming Home8:21
 60:15
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Water for Elephants - 07/10 - Critique de Lammert de Wit, ajouté le (Néerlandais)
In 2011 maakte regisseur Francis Lawrence de dramafilm Water for Elephants, met Reese Witherspoon en Robert Pattinson in de hoofdrollen. De film wordt verteld als een grote flashback, en leek daarmee de tegenhanger van The Notebook te moeten worden. Toch is dat niet helemaal gelukt, hoewel de film redelijk goed ontvangen is. Het is zonder meer een fraaie film, maar het verhaal weet net niet de goede snaar te raken en blijft iets te afstandelijk, wellicht mede vanwege het gebrek aan chemie tussen Witherspoon en Pattinson.
Het verhaal begint met Jacob, een oude man, die verdwaasd rondloopt bij een circusterrein. Hij wordt binnengevraagd en blijkt vroeger bij een bekend circus te hebben gewerkt. Vervolgens vertelt hij hoe dat zo gekomen is. Nadat zijn ouders zijn omgekomen en hij geen geld meer heeft, springt hij op een rijdende trein om elders een baantje te zoeken. Die trein blijkt een circustrein te zijn. Jacob heeft gestudeerd voor veearts en mag bij het circus aan de slag. Circuseigenaar August is echter een wrede man, terwijl Jacob verliefd wordt op zijn vrouw Marlena. August mishandelt de olifant die de hoofdact moet worden, maar Jacob en Marlena proberen te redden wat er te redden valt...

James Newton Howard componeerde de score voor deze film. Daarvoor heeft hij goed geluisterd naar Aaron Zigman, die in 2004 de score voor The Notebook maakte. De score bevat een paar fraaie tracks, maar ook een aantal tracks met dertigerjaren-muziek, refererend aan de tijd waarin de film speelt. Die tijdgebonden songs hebben een nogal antieke klankkleur en zijn vooral jazzy getint. Ze staan verspreid over het album, dus verplichte luisterkost.
Daaronder zijn ook begrepen de drie oude jazz-songs uit die tijd. Vooral die songs zijn echt voor de liefhebber.

Verwacht voor deze score van Howard geen meeslepende grootse orkestrale score. De muziek is eerder nogal intiem en soms zelfs minimalistisch. Veel muziek geeft de indruk van achtergrondmuziek met bijna uitsluitend underscore. De muziek is rustig en kabbelt vaak wat voort, zonder echt aan te spreken. Een mooi, helder en meeslepend thema wordt dan ook node gemist. De score kent wel een aantal thema's, maar die komen niet naar de voorgrond, wat het geheel wat saai maakt.
In de score zijn het vooral violen die de hoofdrol spelen, regelmatig aangevuld door houtblazers, lichte koperblazers, lichte percussie en harp. Sommige tracks hebben een lichte western-sfeer, door de toepassing van heldere acoustische gitaarklanken, maar ook past Howard nogal eens lichte chimes toe of een waterig klinkende piano, die de muziek een dromerige sfeer geven, maar die soms wat weeïg overkomt.
Een paar tracks heeft Howard de periode kleuring meegegeven, door deze een jazzy sfeer te geven, zoals met een gedempte trompet en sax in 'I'm Confessing' of met trombone en trompet in 'Barbara's Tent'.

De score kent ook een paar tracks met meer spannende muziek. In 'Jacob Returns' en 'I Can See Straight Through You' maakt vooral de melodie de spanning, niet zozeer dissonanten of andere effecten. Dat geldt ook voor de eerste helft van de laatste track 'Stampede'. Dit zijn tracks die vanwege hun minder toegankelijke melodie minder aanspreken, wat overigens ook vaak in andere scores geldt voor spannende of onheilspellende muziek.

Echte hoogtepunten kent de score nauwelijks. De openingstrack 'Did I Miss It?' geeft al een goed beeld van het gemiddelde van de score. Een paar tracks springen er duidelijk bovenuit: 'Circus Fantasy' en 'Rosie'. Toch zijn zelfs dat geen tracks die kippenvel geven. De tracks die spelen rondom de liefde van de beide hoofdpersonage blinken niet uit in romantiek en zijn vaak eerder saai en wat zeurderig te noemen.
Zelfs de tweede helft van de afsluitende track kabbelt een beetje voort en komt nauwelijks tot een hoogtepunt. Howard pingelt wat op de piano en het klinkt heel aardig, maar de score gaat er als een nachtkaars mee uit en laat je toch een beetje met een kater achter. En dat terwijl juist James Newton Howard een componist is die met zijn muziek een duidelijke meerwaarde kan geven aan een film. Maar met deze score, die een hoog Thomas Newman gehalte heeft, weet hij de film niet op te zwepen en ook als luisterscore valt zijn muziek niet mee.

Kortom, met Water for Elephants heeft James Newton Howard een wat magere score neergezet. De muziek komt maar niet tot bloei en de thema's blijven op de achtergrond hangen. Vaak kabbelt de muziek wat door en ook de jazzy tracks spreken niet echt aan. Vooral de jazz-songs uit de oude doos sla je liever over. Slechts een paar tracks klimmen boven de middelmaat uit, maar die helpen onvoldoende om de waardering hoger te krijgen dan 69 uit 100.
Water for Elephants - 09/10 - Critique de Mitchell Tijsen, ajouté le (Néerlandais)
Laten we het erop houden dat James Newton Howard een minder jaar had dan vele andere componisten. Hij had niet een glorieus jaar vol met nieuwe, prachtige en vooral originele filmmuziek. Toch is er 1 score bij die toch echt wel de aandacht verdient van elke filmmuziekfan. Zijn score voor de dramatische liefdesfilm Water for Elephants is namelijk een pareltje in de filmmuziekwereld. Een score vol drama, liefde en prachtige melodieën waar ik weer bij wegsmelt. Het zijn vooral bepaalde tracks die echt weer voor kippenvel zorgen en dat is altijd het doel van elke componist. Zorgen voor de mooiste luisterervaringen en steeds weer vernieuwend en origineel blijven. Dit zijn allemaal punten die door het hoofd gaan van een componist. Hij/zij wil natuurlijk niet terugvallen op eerder werk en wil vernieuwend blijven voor de fans. Howard heeft ontzettend veel aanhang, dat moge duidelijk zijn. Op internet staat hij toch bekend als een geweldige componist die voor veel kippenvel kan zorgen. Zijn score voor Water for Elephants is toch een score die een beetje in het niets lijkt te vallen door het grote geweld van de andere geweldige scores van 2011. Zijn score vond ik juist tot 1 van de beste van 2011 horen, deze score is 100 % Newton Howard en heeft heerlijke thema’s om bij weg te smelten. Het zijn vooral de violen en de piano die vaak op de voorgrond treden maar het zijn vooral de heerlijke thema’s, die Howard weer voor ons heeft geschreven, die het ‘m doen!

Door de hele score heen voel je de liefdesdraad die er ook in de film zit. Hij weet dit perfect te verwoorden in filmmuziek. Hij gebruikt voor de drama de violen maar ook voor de liefde. De echte liefdesmelodie wordt gespeeld op de piano en horen we vaak terug in verschillende tracks. Zo hoor je dit ook in het laatste nummer ‘I’m Coming Home’, deze piano zorgt voor stilte hier in huis. Even vergeet je waar je mee bezig bent en luister je alleen nog maar naar de prachtige piano die door de kamer galmt. Deze laatste track is meer dan geweldig en is het zeker waard om genoemd te worden in deze recensie. Hier laat Howard echt zien wat hij kan en dat hij zeker een componist is van verschillende kanten. Hij heeft ons de afgelopen jaren laten zien dat actie ook wel in zijn straatje past maar eigenlijk spreekt hij zichzelf tegen bij een score zoals deze. Het zijn namelijk wéér die dramatische en liefdesmelodieën die voor kippenvel zorgen. Mijn tip voor Howard is om van de actie af te blijven, componisten zoals Zimmer, Jackman en Powell kunnen dit 10 x beter. Actiescores zijn altijd lastig om te schrijven, al die verschillende noten en toch origineel blijven. Toch is het schrijven van een dramatische score, een typisch liefdesverhaal, ook verdraaid moeilijk. Howard spreekt zichzelf tegen met deze score omdat hij ons laat zien dat hij dit veel beter kan dan het schrijven van actiemuziek. Dit is echt zijn straatje, hij kan namelijk als de beste muziek schrijven voor dit soort films. Om nou te zeggen dat Howard een dramaqueen is, dat gaat te ver. Wat ik zeker, na het beluisteren van deze score, kan concluderen is dat Howard als één van de beste een emotioneel liefdesverhaal kan verwoorden is klassieke filmmuziek. Het is heerlijk om te horen hoe het orkest de mooie thema’s speelt die Howard heeft bedacht.

Natuurlijk zitten er ook wat minpuntjes aan de score, op sommige moment weet je niet dat je de score van Howard hebt opstaan maar toch is er iets dat dan opeens weer je aandacht trekt. Misschien een leuk jazzy stukje filmmuziek of een prachtige piano die opeens tussen al de tracks de voorhand neemt. Daarom verveelt deze score absoluut niet maar weet je soms wel dat je naar een stukje underscore zit te luisteren wat waarschijnlijk in de film geweldig was maar hier in je huiskamer een stuk minder is. Vaak is filmmuziek in de film 10 x beter, dat hoort ook! Toch is het nog leuker als de filmmuziek thuis zo goed is dat je er ook van kunt genieten en dat de momenten van de film weer terug komen. Aan deze score zitten dus wel wat minpuntjes maar als ik het vergelijk met al die pluspunten ben ik deze al snel weer vergeten. James Newton Howard laat met deze score zien dat hij gewoon nog originele en pakkende muziek kan schrijven. Muziek die dankzij de mooie thema’s op piano en viool origineel blijft en zorgt voor kippenvel. Vooral de laatste track is één van de beste tracks die Howard in jaren heeft geschreven. En mede daarom vond ik dat deze score nog wel een positieve recensie erbij kon hebben op filmmuziek.be!

Mijn cijfer is een keurige 9 voor deze ouderwets goede score!
Water for Elephants - 08/10 - Critique de Marc Chauvin, ajouté le (Français)
Après sa splendide partition pour I Am Legend, James Newton Howard retrouve Francis Lawrence pour la deuxième fois avec Water for Elephants, un drame romantique dans l’univers du cirque en plein dans l’Amérique des années 30.
Le compositeur renoue ici en partie avec le registre romantique qui a fait sa renommé au début et au milieu des années 90, avec des films tels que Pretty Woman, Princes Of Tides ,Dave ou encore My Best Friend Wedding !
James Newton Howard délivre dans l’ensemble et surtout des les premières pistes, une partition particulièrement colorée qui retranscrit à merveille l’idée du cirque, de la romance et de la fantaisie avec une touche poétique en prime !
La première piste ‘Did I Miss It’ introduit l’album avec une harpe rappelant The Curious Case Of Benjamin Button d’Alexandre Desplat sans pour autant singer le style de ce dernier .James Newton Howard propose donc un morceau très envoûtant qui annonce d’emblé la couleur.

‘The Circus Sets Up’ est un morceau beaucoup plus vif illustrant l’ébullition des ouvriers s’activant pour ériger l’immense chapiteau. Ici, la guitare est vive et les cordes s’affolent dans un tourbillon qui n’est pas sans évoquer le style de Thomas Newman, mais le style des deux compositeurs ont toujours été plus ou mois semblables dans ce genre d’univers. Comme à son habitude, James Newton Howard fait progresser son orchestre en une sorte de crescendo jusqu’à la jouissance ou la déflagration !(on pense à ‘The Hand Of Fate’ dans Signs) .

‘The Circus Fantasy’ reprend le thème entendu dans la première piste sous un angle plus enivrant et envoûtant. C’est sans aucun doute l’un des plus beau morceau de l’album. ‘Rosie’ constitue aussi une jolie variation du thème .On pense aussi ici à certaines compositions de Jerry Goldsmith lors de ses travaux plus intimistes dans cet esprit mélancolique et mystérieux.

Le score est aussi traversé par des morceaux plus sombres et intenses tels que ‘Prosze,Rosie,Daj noge’, ‘Shooting Star’ ou encore ‘Jacob Returns’ et’I Can See Straight Through You’. On est dans ces morceaux dans un registre plus froid et menaçant.

Le compositeur conclut son album par ‘The Stampede/I’m Coming Home’ ; un long morceau prenant dans sa première partie des allures funèbres et dramatique exprimé en une sorte de complainte qui évoque par moment le final de The Dark Knight mais aussi certains morceaux de Snow Falling On Cedars dans l’utilisation de ces cordes sombres et froides. L’orchestre progresse en puissance en un crescendo intense jusqu’à l’apparition des cuivres et du tambour, le morceau prenant alors des allures triomphale, de Résolution dans le plus pur style de JNH !

Au-delà des « empreints » que certains pourront reprocher, c’est au final un album qui nous rappelle le plus pur style de JNH des années 90 notamment dans les passages romantiques .
Souvenez vous de The Man in the Moon, The Prince of Tides, Dave ou The Emperor’s Club en passant par l’énergie d’un Rudy de Jerry Goldsmith pour ne citer que celui là. James Newton Howard montre qu’il ne sait pas totalement trahi comme certain veulent le penser mais a su évoluer en restant fidèle à son style, en totale cohérence avec ses précédentes œuvres et à son héritage, délivré par Jerry Goldsmith et consorts ! Water for Elephants n’est finalement que le produit de sa versatilité étonnante, cette capacité à combiner son propre style avec l’influence d’autres compositeurs, le tout avec une cohérence parfaite !

Il est assez plaisant de voir que le duo Lawrence/Howard fonctionne encore parfaitement même si cette partition n’est certes pas aussi inspirée et éclatante que celle d’ I Am Legend.

C’est au final une très belle composition que nous propose James Newton Howard, à la fois poétique, envoûtante et délicate qui nous rappelle l’étonnante versatilité d’un compositeur passé maître dans quasiment toutes les ambiances musicales !
Water for Elephants - 09/10 - Critique de Maurits Petri, ajouté le (Néerlandais)
Maar weinig componisten weten jaar in, jaar uit de boog strak gespannen te houden. Bijna iedere bekende, populaire en minder bekende componist produceert zo nu en dan een misbaksel of mindere score. John Powell, Hans Zimmer, John Debney..allemaal hebben ze momenten waar de muzikale inspiratie ver te zoeken lijkt. James Newton Howard is echter een componist waarvan we inmiddels vergeten zijn wanneer zijn laatste mindere soundtrack uitkwam. Newton Howard is een componist waar je ten aller tijden op kunt bouwen. En ook al is de film waartoe de muziek behoort om te huilen, zijn muziek zal immer van hoogstaande kwaliteit zijn. Althans, zo lijkt het nu al een paar jaar te gaan!
Het ietwat slappe filmpje, Water for Elephants, kreeg ook een score van Newton Howard. Deze muziek zorgt er zowaar voor dat de film naar een hoger niveau getild wordt. Een verschijnsel wat voor de maestro niet de eerste keer is (denk aan de M. Night Shyahamalan films!) Waar de film vaak genoeg verzandt in saaie dialogen, waardeloos acteerwerk en een te jonge hoofdrolspeler Pattinson (in vergelijking met tegenspeelster Witherspoon) is de muziek de gehele film waanzinnig.
Dat de soundtrack dan ook DIRECT aftrapt met een van de mooiste thema´s van het album is subliem. Hierdoor heeft de muziek direct alle aandacht en verlang je naar meer. En dat krijg je! Want in de tweede track 'The Circus Sets Up' gooit Newton Howard bescheiden al wat registers open. Dankzij het voortkabbelende gitaarspel, sterk spel van de strijkers en diverse modulaties is dit een zeer aangename track geworden die je keer op keer wilt beluisteren. En daar blijft het niet bij, want nummer na nummer weet Newton Howard te verbazen. De ene keer door sublieme mixage van een heel oud nummer van Ruth Etting met de score, de andere keer door stevige orkestrale tracks die op een aangename manier klassiek aandoen.
Aan de andere kant laat James Newton Howard iets horen wat we niet van hem kennen, jazzmuziek. “Don't Tell Him What Happened To Me” is een pure jazzy track, vergelijkbaar met het jazz uitstapje van Thomas Newman met Meet Joe Black. De overgang van dit jazznummer naar de volgende track is grandioos. “Shooting Star” is underscore, maar net als bij The Sixth Sense (waar Newton Howard zelfs een berg underscore aantrekkelijk wist te maken) is dit van hoogstaande klasse.
Dan toch enkele kleine minpuntjes. “I Can See Straight Through You” en de daarop volgende track “Sanctuary” doen helaas wat saai aan. Underscore en pianospel met een echo. De thematiek lijkt voor even compleet verdwenen. Gelukkig herpakt Newton Howard zich in de laatste twee tracks, die gelijk de climax vormen van het album. Vooral “The Stampede - I'm Coming Home” is adembenemend. Hierin gooit James Newton Howard ALLE registers open, laat zelfs een thema van The Dark Knight vervormt terugkomen (de lage cello´s) en bouwt het geheel op naar een waanzinnige orkestrale ontploffing. Emotioneel geladen, pakkend en precies de muziek waar we zo van houden. Vanaf 3:10 de alom geprezen eindthematiek, wat je terug vindt bij alle soundtracks van de componist. Als we het over afsluiters hebben, komt deze in de buurt van de beste aller tijden.
Water for Elephants is simpelweg weer een pareltje. Het belachelijk goed gedirigeerde orkest, wat trouwens voller dan ooit klinkt, doet er ditmaal een schepje bovenop. Een drietal tracks zijn misschien wat saai, maar James Newton Howard weet als geen ander dat de eerste en laatste indruk het belangrijkste zijn. En laat Water for Elephants nou precies op die momenten het beste zijn. Een zeer goed album, met James Newton Howard in ouderwetse topvorm!
Water for Elephants - 09/10 - Critique de Jason FLZ, ajouté le (Anglais)
In recent years, James Newton Howard's talent has been mostly used for scoring political thrillers and action films. When it was announced that he would write the music for Water For Elephants, a romantic drama about a boy who finds love in a traveling circus, there was a sigh of relief. And rightfully so, as Water for Elephants is one of Howard's best efforts in recent memory.

'Did I Miss It' immediately sets the stage (no pun intended) for the score to follow. It's a beautiful mix between piano and orchestra, offering a very soft and resonating melody. For the location of the circus, JNH offers some very interesting ideas, from fast paced guitars to softer motifs hinting at a magical and romantic setting. The score to Water for Elephants is very melodic, a good example being the orchestral cue 'Jacob Sees Marlena' or the suspense filled and guitar flavored 'Jacob Returns'. An interesting thing to note, JNH toysaround with the film's setting by occasionally infusing some lounge jazz throughout the score, occasionally even tossing some circus style music in as well. The album concludes with the beautiful and dramatic 8 minute cue 'The Stampede-I'm Coming Home'.

Water For Elephants is a beautiful, romantic, magical, and powerful score. It captures the tone of the film perfectly and still manages to throw in some fun little orchestral concepts. It is easily one of the scoring highlights of 2011 so far.
Bande annonce:







Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus