Maleficent


Walt Disney Records (0050087296001)
Film | Date de sortie: 27/05/2014 | Sortie du film: 2014 | Type: CD, Téléchargement
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track   Duration
1.Maleficent Suite6:39
2.Welcome To The Moors1:05
3.Maleficent Flies4:40
4.Battle Of The Moors4:59
5.Three Peasant Women1:05
6.Go Away2:26
7.Aurora And The Fawn2:29
8.The Christening5:31
9.Prince Phillip2:29
10.The Spindle’s Power4:36
11.You Could Live Here Now2:27
12.Path Of Destruction1:48
13.Aurora In Faerieland4:41
14.The Wall Defends Itself1:06
15.The Curse Won’t Reverse1:21
16.Are You Maleficent?2:11
17.The Army Dances1:28
18.Phillip’s Kiss2:21
19.The Iron Gauntlet1:35
20.True Love’s Kiss2:33
21.Maleficent Is Captured7:42
22.The Queen Of Faerieland3:25
23.Once Upon A Dream – Lana Del Rey3:20
 71:57
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Maleficent - 10/10 - Critique de Sander Neyt, ajouté le (Néerlandais)
Princess Aurora: I know you're there. Don't be afraid.
Maleficent: I'm not afraid.
Princess Aurora: Then come out.
Maleficent: Then you'll be afraid.

EINDELIJK is Maleficent te zien in de bioscopen. Sinds het nieuws bekend werd in 2009 dat Disney het verhaal van Sleeping Beauty opnieuw ging vertellen maar dan uit oogstandpunt van de boze Maleficent was uw nederige recensent vol verwachting voor het resultaat. Nu dat het resultaat er is en na een bezichtiging kan ik concluderen dat het wachten meer dan waard was. Maleficent is een zeer originele film geworden met een zeer ontroerend verhaal dat het verhaal verteld van Maleficent. Deze is en blijft nog steeds de beste Disney Villain aller tijden. Haar gotisch ontwerp, haar duivels plan, haar vermogen om zich om te toveren tot draak maakt van haar de meest bekende en beste villain. Deze recensent heeft het nooit verstopt dat Sleeping Beauty zijn favoriete Disney film is, en bij deze ga ik ook verklappen dat Maleficent mijn favoriete personage was. Dat is de reden waarom ik zo zat te wachten op deze film.
Het verhaal gaat over uiteraard over Maleficent. Zij geniet een zeer mooi leven in een koninkrijk genaamd The Moors. Als deze onder aanval komt te staan, werpt zij zich op als de grootste verdediger van het koninkrijk. Maar na een wrede daad van verraad veranderd haar puur hart in steen. Meedogenloos spreekt zij een vloek uit op de eerstgeborene van King Stefan. Maar na een tijdje begint het bij Maleficent te dagen dat Aurora wel eens de sleutel zou kunnen zijn in het jarenlange conflict. En ook voor haar ware geluk.
De film zit prachtig in elkaar. De speciale effecten zijn nagenoeg perfect en de setting is prachtig. Je herkent vele plaatsen van uit de originele Disney film en zelfs de acteurs gelijken sterk op hun tekenfilmversie. Uitschieter is natuurlijk de geweldige Angelina Jolie. Het is lang geleden dat een actrice haar personage gewoon is. Telkens als ze op het scherm tevoorschijn kwam, zag ik Maleficent en niet Jolie. Perfecte casting!

Voor de muziek werd James Newton Howard ingeschakeld. Howard is natuurlijk zeer bekend met dit soort films. Hij heeft al genoeg scores geschreven voor sprookjes. Van het geweldige Peter Pan tot Snow White. Toch had ik mijn twijfels toen ik deze naam zag staan bij de aankondiging van de componist. Howard is inderdaad een sublieme componist, maar de afgelopen jaren heeft hij toch niet zo heel hoogstaande scores neergepend. Een kleine uitschieter was Snow White. Mijn twijfel was weg toen ik de samples hoorde van deze score. James Newton Howard is terug! En hoe! Mijn verwachtingen waren heel hoog voor deze score. Ergens hoopte ik dat de componist delen van het ballet van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski zou toevoegen. Dat heeft Howard niet gedaan, maar wat we in de plaats krijgen is een majestueuze score die we nu even onder de loep gaan nemen.

Lage cello’s openen de eerste track op het album genaamd Maleficent Suite. In de suite krijg je de thema’s te horen van Maleficent. Je hebt niet één thema voor de slechte fee, maar twee. Net zoals het personage een complex personage is geworden, is dat ook voor de muziek. In de film balanceert het personage constant op de dunne draad van goed en slecht. Dus ook de muziek heeft een kwaadaardige kant en een goedaardige kant. De suite opent met het kwaadaardige gedeelte. De eerste minuut is eigenlijk inleiding. Dan neemt de tuba het over en krijg je voor het eerste de melodie te horen. Wat je hoort is verrassend donker, mysterieus en zelfs een beetje angstaanjagend. Zeker van wanneer het koor erbij komt. Het koor doet mij soms een beetje denken aan het werk van Danny Elfman. Maar niet op een storende manier, maar wel op een zeer aangename manier. De muziek gaat dan langzaam en gestaag over naar het goedaardige gedeelte dat de goede kant van het personage in de verf zet. Newton Howard speelt een beetje met zijn hoofdthema. Hij laat flarden horen, maar toch krijg je het vanaf 3:45 het maar voor het eerst te horen. En het is PRACHTIG. Het is bijna een waltz. Strijkers geflankeerd door een immens koor en later gesteund door de blazers laten je voor het eerst kennis maken met het prachtige thema. Wie denkt dat hij het mooiste deel al gehoord heeft, is mis. Vanaf 4:55 krijg je een zodanig mooie versie van het hoofdthema te horen dat je bijna applaudisseert. Geweldige muziek. De suite sluit af met een prachtige koorversie.
De beide hoofdthema’s komen vele malen terug. In The Christening krijg je de beste versie te horen van het kwaadaardige hoofdthema. Deze track is dan meteen ook het meest angstaanjagende van de score. Niet altijd zo prettig om te beluisteren, maar wel prachtig gecomponeerd.
Het andere hoofdthema krijg je in nagenoeg elke track te horen. Soms op een zeer uitbundige en bombastische manier zoals in Maleficent Flies. Dit is trouwens een meesterwerk. Howard bouwt de track prachtig op en als dan het koor ten tonele verschijnt en het hoofdthema zingt, dan is een kippenvel moment aangebroken. Als daarna dan de bombastische versie tevoorschijn komt, dan is er weer een moment der kippenvel aangebroken. En als men twee keer in één track kippenvel kan opwekken, dan heb je een meesterwerk beluisterd.
Eén keer is het thema te horen in een zeer intrieste manier. Namelijk in True Love’s Kiss. Wie de film gezien heeft, weet waarom Howard dit thema kiest op deze manier. Ik ga het niet verklappen, maar het werkt fantastisch. En ook op het album is dit de meest triestige track, maar wel één van de betere.

Tot hiertoe mijn lange bespreking van het hoofdthema maar we zijn er nog helemaal niet. Want in een sprookjesfilm moeten we natuurlijk sprookjesmuziek hebben nietwaar? En dat krijgen we ook. Meteen al in de tweede track genaamd Welcome To The Moors. Ook dit is een meesterwerk. Het is een perfect huwelijk tussen koor en orkestrale muziek. De melodie is zodanig catchy dat je het de eerste dagen niet uit je hoofd krijgt. Uw nederige recensent probeert het al enkele dagen, het lukt niet! Laat het dan maar zitten zowaar. Er zijn verschillende tracks die sprookjesachtige muziek bevatten. Bijvoorbeeld Three Peasant Women. Het is een track die de drie goede feeën beschrijven. Het is bijna komediemuziek, maar wel zeer goed geschreven komediemuziek. En deze recensent denkt meteen aan de muziek van Tsjaikovski. Newton heeft dat niveau bereikt.
Maar de meest fantasierijke track is de voorlaatste. The Queen Of Faerieland. Hier haalt Howard alles uit de kast. Hij begint met een pianoversie van het hoofdthema, opgevolgd door een ingetogen koorversie van het hoofdthema dat alsmaar luider en luider wordt, om dan af te sluiten met een gigantische knaller.

Actie is er ook te vinden in deze score. Zoals we gewend zijn van Howard, is zijn actie meer dan fantastisch. Luister zelf maar en beoordeel zelf maar. Toch vind deze recensent dat de echte sterkte van de score zijn thema’s en zijn sprookjesachtige muziek is.
Waar ook even over moet gesproken worden is Once Upon A Dream. Good god, ik houd van deze versie van het wereldbekende lied. De melodie is hetzelfde dan het origineel, maar wat een sfeerverandering is er gebeurd. Het is echt angstaanjagend en spookachtig geworden. Dankzij de hese stem van Lana Del Rey, spookachtig koor en de prachtige orkestratie.
De orkestratie is trouwens een laatste iets dat ik wil bespreken. Wie vreest dat Howard terug een vrij elektronisch getinte score heeft neergepend zoals de laatste jaren wel eens is gebeurd, is vrij van zijn vrees. Het is zijn meest harmonische score sinds jaren. Instrumentatie is geweldig en zeker aangevuld met dat heerlijke koor en je krijgt een harmonieuze score die je steeds wilt herbeluisteren!

Conclusie
Het is één van de meest geanticipeerde scores van 2014. Kan Newton Howard zijn verwachtingen inlossen? Jep, dat kan hij. Meer zelfs; hij overstijgt mijn grootste verwachtingen. Hij brengt een verslavende score, die zich goed laat beluisteren en geen seconde verveelt. James Newton Howard is terug op zijn ouderwetse hoog niveau en daar zaten wij allemaal op te wachten. Hij levert met Maleficent een ouderwetse fantasyscore af met geweldige thema’s, geweldige orkestraties en als kers op de taart, een heerlijk koor. Is het de beste score van het jaar tot nu toe? Is het de beste score van James Newton Howard sinds lange tijd? Owla, kleine nuancering: Is het de beste score van James Newton Howard sinds Lady In The Water? Gelukkig kan ik drievoudig JA antwoorden. Mijn enige advies is, koop deze score of beluister hem tenminste, indien je dat nog niet zou hebben gedaan. Een volle dikke 10 voor James Newton Howard die een geweldige muzikale identiteit meegeeft aan de meest gevreesde slechterik aller tijden!

Beste Tracks:
Maleficent Suite
Welcome To The Moors
Maleficent Flies
True Love's Kiss
Queen Of Faerieland

Maleficent: I will not ask you for forgiveness. What I have done is unforgivable. I was so lost in hatred and revenge. I never dreamed that I could love you so much. You stole what was left of my heart. And now I've lost you forever.
Maleficent - 10/10 - Critique de Maurits Petri, ajouté le (Néerlandais)
Scores van James Newton Howard zijn altijd om naar uit te kijken, want vrijwel iedere release is van zeer hoge kwaliteit. Alleen verschilt het wel enorm van welke studio een release afkomstig is. Uit budget oogpunt werd op vele scores (o.a. The Green Lantern, The Last Airbender) het koor eruit gemixt. Ook verschenen er soms knullig gemixte tracks op albums, waardoor zeer bijzondere cues van Newton Howard nooit het daglicht mochten zien.

Gelukkig doet Disney niet aan bezuinigen en kreeg James Newton Howard een soort van carte blanche voor Maleficent, de nieuwste live-action film met Angelina Jolie als de boze gehoornde heks uit Doornroosje. Mooie van deze versie is dat men gedeelten heeft genomen van het allereerste Italiaanse origineel Sole, Luna e Talia van schrijver Giambattista Basile uit 1634. Deze versie van Doornroosje was totaal NIET kindvriendelijk en zeer grof en expliciet. Vooral het verhaal van de heks Aurora was erg duister en bloeddorstig. Later werd hier door de Franse schrijver Charles Perrault en de gebroeders Grimm een mierzoet sausje overheen gesmeten. En als klap op de vuurpijl ging de Disney studio's ermee aan de haal. Een veel bewogen verhaal, wat een nieuwe verfilming meer dan waard is.

Maestro James Newton Howard heeft zich goed ingelezen alvorens hij deze handschoen oppakte. Want hij verwerkt enkele zeer bekende Italiaanse opera's, uit de laat 16e en 17 eeuw, in zijn score Maleficent. En voor de kenners, Newton Howard gebruikt ook veel monodie. Een muzikaal fenomeen waarmee de eerste versie van Doornroosje in opera's werd opgevoerd. Het aller knapste van deze score is, is dat Newton Howard deze eeuwenoude muzikale trucs mixt met moderne filmmuziek en zelfs de nodige synthesizers. Af en toe flink wat landscaping onder de zeer mooi klinkende strijkarrangementen en elektrische geluidseffecten blijken de muziek enkel meer jeu te geven.

De eerste track 'Maleficent Suite' is er een van groot kaliber. Hierin laat James Newton Howard horen dat hij de beste componist ter wereld is en dat dit genre hem zit als een speciaal voor hem gemaakte jas. Na een subtiele opbouw horen we een betoverend en spookachtig thema vanaf 2:20 wat je adem zal doen stokken en drielaags kippenvel geeft. Hier grijpt hij soms terug naar Lady in the Water, Waterworld en The Sixth Sense. Tel daarbij op dat het orkest in bloedvorm is en vele tracks zonder cuts heeft opgenomen. Hierdoor krijgt de muziek iets breekbaars, iets menselijks en magisch mee. De omschakelingen van suspense naar magisch, van kalm naar up tempo went geen enkel moment en smaakt naar meer. De modulaties in sommige tracks zijn van ongekend niveau.

The Army Dances is een van de kortere tracks, maar desalniettemin de aller beste! Ongelooflijk hoe Newton Howard leentjebuur durft te plegen bij Danny Elfman, maar hier compleet zijn eigen draai aan geeft. En wanneer de wals inzet, is de betovering nabij. Deze track wil je keer op keer beluisteren. En zo heeft vrijwel iedere track op dit album wel iets bijzonders. Het is ruim 70 minuten genieten in volle teugen.
Spookachtige tracks als 'The Curse Won't Reverse' zul je nooit meer vergeten en slepen je mee in een muzikaal avontuur.

Maleficent is de score die Snow White and the Huntsman had kunnen zijn. Maar James Newton Howard liet ons er nog een aantal jaren op wachten. Zijn genialiteit, die hij misschien wat kwijt raakte de afgelopen tijd, is weer helemaal terug. Een Disney project staat de maestro het best. Maleficent is op allerlei vlakken nu al de beste score van 2014. Al is het alleen al de manier waarop het orkest praktisch ieder personage iets mee weet te geven. Dit is Oscarmateriaal en de beste Newton Howard in tijden!
Maleficent - 10/10 - Critique de David-Emmanuel Thomas, ajouté le (Français)
LE MALÉFICE SONORE

James Newton Howard revient à une forme d'écriture plus classique après une période plus « expérimentale » fortement influencée par son étroite collaboration avec le vampirique Hans Zimmer (sur BATMAN BEGINS et THE DARK KNIGHT de Christopher Nolan) et particulièrement décriée par les aficionados du compositeur californien. On citera notamment MICHAEL CLAYTON, SALT, THE GREEN HORNET, THE TOURIST, GREEN LANTERN ou encore JASON BOURNE : L’HERITAGE. Cependant, lorsque l’on creuse sa filmographie, on y découvre que cette phase « zimmerienne » est grandement ponctuée par des approches plus orchestrales. Autant de travaux que l’on a tendance à oublier: JE SUIS UNE LEGENDE, HUNGER GAMES, LES INSURGES, LE DERNIER MAITRE DE L’AIR, AFTER EARTH ou encore BLANCHE NEIGE ET LE CHASSEUR. Il serait donc purement inadéquat de considérer que son MALEFIQUE est un retour à l’écriture symphonique. MALEFIQUE est d’ailleurs assimilé à une « résurrection » du compositeur ! On devrait plutôt parler d’une écriture symphonique plus poussée et prononcée, avec un JNH au sommet de son art.

Le musicien appose sa main de maître sur ce nouveau Disney après trois films d’animation pour le studio aux grandes oreilles entre 2000 et 2002: DINOSAURES, ATLANTIDE : L’EMPIRE PERDU et LA PLANETE AU TRESOR. Spécialiste de l’écriture minutieuse, le processus s’est étalé sur une période relativement longue : il fut attaché au projet depuis Octobre 2012 alors que la sortie du long-métrage était programmée à Mars 2014. Il s’ensuivit une recording session dans les studios d’Abbey Road, aussi éprouvante pour lui que pour ses musiciens. Howard y dessine les racines musicales de la célèbre sorcière dans une partition qui prend des allures « elfmaniennes » ; comme le prouvent ‘Maleficent Flies’ ou encore ‘Maleficent Suite’ avec cette utilisation si particulière des chœurs qui s’associent à des déchaînements orchestraux à faire pâlir John Williams ou Alan Silvestri ! Sa musique souligne à la perfection la dichotomie du personnage incarné par Angelina Jolie. D’une part, nous avons la maîtresse du mal ; la partie « la plus fun à écrire » selon lui, que l’on retrouve notamment dans ‘The Christening’; un morceau d’anthologie empreint de mysticisme et de féérie, porté par un chorus bouleversant nappé de quelques touches d’électronique discrète. L’aspect de sa personnalité le plus lumineux est caractérisé par l’utilisation de chœurs plus innocents (‘Maleficent Flies’) mais aussi par un piano mélancolique (‘Aurora in Faerieland’). Parmi cette grande richesse thématique, on distingue également 2 autres mélodies récurrentes : les envolées lyriques de cordes d’Aurore (‘Aurora in Faerieland’, ‘Queen of Faerieland’, ‘The Spindle’s Power’) et le love theme (‘Phillip’s Kiss’). Pourvu d’un classicisme débordant, cet enchantement sonore rallie la féérie de PETER PAN (2004) au cachet mystérieux de KING KONG (2005). Rappelons que le genre fantastique demeure son éternel domaine de prédilection qu’il cherche à approfondir au travers de plusieurs projets cinématographiques ; en témoignent les récents LE CHASSEUR ET LA REINE DES GLACES, LES ANIMAUX FANTASTIQUES 1 et 2 ou encore CASSE NOISETTE ET LES QUATRE ROYAUMES. La magie n’est pas seulement visuelle, elle est aussi musicale !
Maleficent - 09/10 - Critique de Marc Chauvin, ajouté le (Français)
On a parfois osé rêver de ce jour là ...de ce jour ou le ciel obstrués par les décombres nuageux feraient place à la lumière et j'ai le sentiment que celui qu'on a connu par le passé s'est décidé de revenir. On l'attendait, on l'espérait depuis quelque temps déjà ; de ce moment qui tardait toujours à venir, de ce Grand retour, celui du Maître !
Faites sonner les cloches, sortez vos rubans de couleurs et ouvrez grandes vos portes car James Newton Howard est revenu, le Grand James Newton Howard !

On se doutait que Maleficent se devait d'être à priori une belle opportunité pour le compositeur de renouer avec ses grandes partitions d'antan résolument orchestrales et symphoniques. C'est ici chose faite, et de quelle manière !

C’est dans une ambiance à la fois funeste et mystérieuse, épique et élégiaque que le compositeur déclame à son auditoire sa partition avec notamment « Maleficent Suite », qui porte donc bien son nom. C’est un long développement qui met en lumière tous les aspects et les enjeux dramatiques de l’histoire. On pense par moments à Danny Elfman et à James Horner dans l’utilisation des chœurs.
James Newton Howard s’est adjoint pour l’occasion du Trinity Boys Choir qui contribue grandement à l’aspect féerique du matériau.

Il est intéressant de noter que la place accordée aux pupitres est vraiment importante, notamment –et chose devenu assez rare maintenant dans la musique de film Hollywoodienne – aux instruments à bois et à vents ! Chaque instrument est mis en valeur, résultante d’une orchestration particulièrement soignée et exigeante !
Chaque morceau de cet album est un exemple de clarté tant les harmonies et le phrasé mélodique allient force d’évocation et de limpidité .

Que dire de morceaux tels que « Aurora in Faerieland » d’une délicatesse, d’une poésie et d’un lyrisme à tomber par terre, et surtout « Maleficent Flies » d’une splendeur aérienne véritablement enivrante !

Féerique, poétique, aérienne, délicate, mais aussi grandiose et volcanique, la partition de Maleficent est une explosion orchestrale absolument grisante et galvanisante qui rappelle que James Newton Howard reste, et ce malgré une longue période d’essoufflement , l'un des derniers grands compositeurs de musique de films qu'Hollywood peut se targuer d'avoir dans ses rangs ! Sans être son chef d’œuvre ultime et sans être sa musique la plus originale, Maleficent n’en reste pas moins sa plus grande partition depuis « The Last Airbender » et va encore plus loin en rejoignant une certaine idée de la musique de film qu’on a cru un temps révolue !

Oui, vous nous avez manqué monsieur Howard, on ne vous espérait (presque) plus ! Et c'est dans l'allégresse qu'on vous accueille chaleureusement, envahis par les délicieuses et somptueuses harmonies et mélodies de votre présence !
Maleficent - 10/10 - Critique de Ignacio Granda, ajouté le (Espagnol)
Autor de cerca de 150 bandas sonoras desde 1985 entre cine y televisión, James Newton Howard ha escrito algunos de los scores más notables de la historia del cine, destacando, entre otros, 'The postman', 'Dinosaur', 'Alive!', 'Peter Pan', 'Signs' o 'Wyatt Earp'. Nominado en nada más y nada menos que 8 veces para el Oscar, hasta la fecha es otra de las deudas pendientes de la Academia. En los últimos años, el artista californiano parece que se ha decantado por la aparatosidad y, por qué no decirlo, superficialidad, del cine más comercial, centrándose en una temática que abandona el sentido clásico de búsqueda de un motivo en favor de la incidentalidad anodina. Sin embargo, aún podemos encontrar scores notables en esta última década como 'The village', 'King Kong', 'The Water Horse' o 'Defiance', en los que Howard destapa el tarro de sus esencias más brillantes.
Su último trabajo editado corresponde a la fantasía Disney 'Maleficent (Maléfica)', vuelta de tuerca al universo de los cuentos de hadas tomado desde la perspectiva del antagonista. En varias ocasiones en las que fue entrevistado, Newton Howard ha afirmado que su género predilecto es el épico (de lo cual son muestras trabajos mencionados con anterioridad), y con 'Maleficent' ha encontrado la excusa perfecta para desarrollar una obra de increíble belleza formal que se abre con una imponente suite que puede ser considerada como su tema cumbre. El resto de la banda sonora deambula entre lo tenebroso y lo luminoso, formando un conjunto de innegable solidez que hace que los aficionados sintamos que el hijo pródigo ha vuelto al hogar.
Lo mejor: el tema inicial.
Lo peor: nada.
Maleficent - 10/10 - Critique de Kristof Janssens, ajouté le (Néerlandais)
De fantasyfilm Maleficent betreft het regiedebuut van Robert Stromberg en wat voor één. Stromberg heeft als art director voor Avatar en Alice in Wonderland telkens een oscar in ontvangst mogen nemen en is dus niet aan zijn proefstuk toe als het gaat om fantasy- en avonturenfilms. De remake van de Walt Disney animatiefilm Sleeping Beauty (Doornroosje), met Angelina Jolie in de hoofdrol, is alvast een megasucces geworden.

De filmmuziek is van een bijzondere hoge kwaliteit. James Newton Howard heeft één van zijn sterkste scores uit de laatste tien jaar afgeleverd. Opzwepende, bij wijlen bombastische composities, vaak met een groots koor gebracht (zoals in ‘Battle of the Moors’ of ‘The Christening’) worden afgewisseld met subtiel uitgewerkte thema’s (‘Maleficent Flies’). De opener ‘Maleficent Suite’ vat de belangrijkste thema’s mooi samen.

‘Once Upon a Time’ werd ingezongen door Lana Del Rey. Het nummer is een herwerking van het thema Grande Valse Villageoise uit Tchaikovsky’s ballet ‘The Sleeping Beauty’ dat later uitgewerkt werd door Jack Lawrence en in 1959 in de originele film werd gebruikt.

Maleficent’s score omvat filmmuziek waar je maar niet genoeg van krijgt. Heerlijk gevarieerd en erg melodieus. Behoort zeker tot het beste van 2014.
Maleficent - 10/10 - Critique de Thomas Jenkins, ajouté le (Anglais)
James Newton Howard's magnum opus, Maleficent is the ultimate evolution of the composer's dark fantasy sound. A full orchestra, multiple choirs, a solo boy vocalist, and an extended percussion section all take turns presenting themes that are equal parts darkly hypnotic, sweepingly majestic or brutally villainous.

Bandes Originales de la collection: Disney

Kingdom Hearts (2002)
Songs and Story: Cinderella (2010)
That Darn Cat (1997)
Pinocchio (2006)
Hunchback of Notre Dame, The (1996)
Disney Collection Volume One, The (1987)
Songs and Story: Toy Story 3 (2010)
Up (2011)
Beauty and the Beast (2010)
Christmas Carol, A (2009)


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus