Die Konferenz der Tiere

De Duitse film Konferenz der Tiere is elders in de wereld beter bekend als Animals United. Het is een 3D-animatiefilm, de eerste die in Europa is gemaakt, en geregisseerd door Reinhard Klooss en Holger Tappe. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Duitse auteur Erich Kästner. Ook in 1969 is er al een tekenfilm uitgekomen die op hetzelfde boek was gebaseerd en ook dezelfde titel draagt.
Het verhaal speelt zich af in Afrika, waar een groep dieren zich verbaast over het plotselinge gebrek aan water in hun rivier. Daardoor beginnen de dieren te lijden en ontstaat er onrust en zelfs strijd, waarbij de sterkste dieren de laatste bron bewaken. Dan gaan een aantal dieren elders op zoek naar water. Ze stuiten op een grote stuwdam, die door een hoteleigenaar is gebouwd. In dat hotel wordt juist een konferentie gehouden voor een beter milieu en het wordt stevig bewaakt. Dan besluiten de dieren hun eigen konferentie te houden om een oplossing te bedenken tegen het onrecht dat hun wordt aangedaan...

De score is van David Newman, terwijl de Amerikaanse band Naturally 7 een aantal songs voor de film heeft gezongen, waaronder de half Duits-/half Engelstalige titelsong 'Wild vor Wut'. Deze song is geschreven door de Duitse zanger Xavier Naidoo, die ook de solozangpartij voor z'n rekening neemt, terwijl Naturally 7 de achtergrondzang verzorgt. Aan het eind van het album komt deze song nogmaals voorbij, maar nu met een volledig Engelse tekst en heet dan 'A New Horizon'. Deze song heeft ook prijzen gewonnen als beste filmsong. En het is ook zonder meer een heel leuke poppy song, met een aansprekende melodie en goed gezongen.
De band Naturally 7 is een à capella band, die nauwelijks gebruik maakt van instrumenten en eigenlijk alle begeleiding van de lead zanger met hun eigen stemmen verzorgt. Die stemmen gaan dan van hoog tot laag en verzorgen daarmee zowel de hoge tonen als de lage bastonen. Eigenlijk zijn alleen wat lichte percussieklanken te horen. De harmonieën die ze voor de bekende song 'King of the Road' laten horen zijn erg fraai en lijken af en toe wat op The Lion Sleeps Tonight, dat ongeveer dezelfde kleuring heeft. Ook 'Splish Splash' is een song die door Naturally 7 gebracht wordt, maar dit is een meer rocky song, die door de à capella zang wat kinderlijk overkomt, terwijl de melodie ook niet echt meehelpt om dit een fraaie track te laten zijn.
'Move on Up' is de derde song van de band. Maar dit is een wat funky track, die kunstig gemaakt is, maar die funky stijl moet je dan wel liggen en dat is bij mij niet het geval. De laatste song van Naturally 7 is 'Hokey Pokey', die een jazzy karakter heeft. Ook weer zo'n stijl die mij niet helemaal ligt. Deze laatste beide songs passen ook het minst in het geheel van de score, want Newmans muziek is noch funky, noch jazzy, waardoor beide een beetje uit de toon vallen.
Halverwege het album is nog een zevende song opgenomen, namelijk het oudje 'La Mer' van Charles Trenet. Deze originele song klinkt wat gedateerd, met zelfs de nodige ruis in de muziek. Toch blijft het een heerlijke, licht melancholieke song, waar het zonnetje volop doorheen schijnt. Niet voor niets zijn er veel meer films waarin deze song te horen is.

Die score van David Newman is vol orkestraal en het tachtig mensen sterke orkest speelt de sterren van de hemel in echt prachtige arrangementen. De producenten van de film hebben Newman gevraagd om een mooie symfonische score te componeren en daar heeft hij keurig gehoor aan gegeven.
De muziek van zijn score is volop harmonisch en chaotische of dissonante klanken kom je niet tegen. De melodieën zijn prachtig en allemaal zijn ze gecomponeerd met fraaie tegenmelodieën. Newman haalt de variatie uit de afwisselende instrumentatie, maar ook de arrangementen zorgen voor voldoende speelsheid in de muziek. Vaak voeren violen de boventoon in de underscore, waarbij dan specifieke instrumenten daar bovenuit komen, maar evenzo vaak zijn de violen zelf de leidende instrumenten. Maar ook andere strijkers, hout- en koperblazers komen voorbij, evenal stevige percussie.
Niet alle tracks van Newman zijn even aansprekend, want ook spannende muziek komt voorbij. De muziek blijft wel harmonisch, maar de melodieën en arrangementen worden dan wat spannender en minder optimistisch gekleurd, waardoor ze wat minder aanspreken. Toch weet Newman vaak de tracks wel op een of andere manier een wending te geven die de muziek ofwel een dramatischer ofwel een hoopvollere kleuring geven.

Toch is de muziek die David Newman voor Konferenz der Tiere gecomponeerd heeft van hoge kwaliteit en bijzonder fraai. De symfonische en harmonische muziek is sfeervol en voldoende gevarieerd om er een erg aangename luisterervaring van te maken. De score sluit af met 'Animals in New York', wat een fraaie afsluiter is, met een mooie hoopvolle kleuring en waarin het volle orkest aan de bak mag. Een echt grootse climax ontbreekt een beetje, maar het orkest levert een mooie vol klinkende track af, met een staand slot.

Kortom, met een aantal songs tussen de erg fraaie muziek van David Newman is dit zonder meer een fraai album geworden. De zeven songs krijgen gemiddeld een waardering van 72 uit 100 punten, terwijl Newman's score 91 punten haalt. Gemiddeld komt het album zo op 82 uit 100 punten.