The Skeleton Key


Colosseum (4005939667023)
Varèse Sarabande (0030206667028)
Movie | Released: 2005 | Film release: 2005 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Death LetterJohnny Farmer/Organized Noize3:39
2.Opening Titles3:00
3.Come On In My KitchenRobert Johnson2:49
4.Barefoot DancingBlackbud3:42
5.Ben Escapes3:12
6.Do Whatcha WannaRebirth Brass Band3:24
7.61 Highway BluesMississippi Fred McDowell3:11
8.Violet's Story2:28
9.Hoodoo Woman2:45
10.God Moved On The WaterBlind Willie Johnson2:59
11.The GoldrushJoe Washbourn4:18
12.Saving Ben4:41
13.Iko IkoThe Dixie Cups2:04
14.The Conjure Room5:53
15.Conjure of SacrificeWalter Breaux, Bruce "Sunpie" Barns, Fawn Lohnee Harris, Eluard Burt II & Alfred Roberts2:40
16.Thank You Child2:04
 52:49
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Skeleton Key - 05/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
Dit is de derde recensie in de Edward Shearmur-serie.

Vorige: Mother and Child
Volgende: The Governess

De Amerikaanse horrorfilm The Skeleton Key is geregisseerd door de Brit Iain Softley (K-Pax, Inkheart) en is zijn vijfde grote productie. Door de critici is de film wat mager ontvangen, maar de was toch behoorlijk succesvol in de bioscopen.
Het verhaal draait om Caroline Ellis (Kate Hudson), die een baan accepteert als verzorger in een huis op een afgelegen plantage. Het huis wordt bewoond door het wat oudere echtpaar Violet (Gena Rowlands) en Benjamin Devereaux (John Hurt). Ben is deels verlamd en Violet denkt dat dit op de zolder van het huis gebeurd is. Ze geeft Caroline dan een speciale sleutel, de skeleton key, die naar de afgesloten zolder leidt...

Het soundtrackalbum van deze film heeft een nogal aparte samenstelling. De score is gecomponeerd door Edward Shearmur en zeven tracks op het album zijn van zijn score, wat ongeveer de helft van de muziek is. De overige tracks zijn vooral wat aparte, vaak gedateerd klinkende songs, die de sfeer moeten benadrukken van de landelijke omgeving waar het verhaal zich afspeelt.

Het album opent gelijk met zo'n wat vreemde song, waar een elektronisch vervormde klank overheen ligt. Qua melodie ligt de song tegen de blues aan en wordt goed gezongen door Johnny Farmer, die de song ook geschreven heeft. Een vrouwenstem voegt een sterke urgentie aan de song toe, die erg goed uitpakt.
De tweede song heeft een hoog cajun-blues-gehalte, en wordt gedragen door de zang van Robert Johnson, die zichzelf alleen begeleidt op de banjo. De song klinkt erg gedateerd. Een heel andere is de derde song 'Barefoot Dancing', die een stevig rock-ballad gehalte heeft en door de Britse band Blackbud wordt gezongen en gespeeld. Het gitaarwerk is soms wat aan de ruige kant.
De zesde track is een instrumentale, live gespeelde bluessong door de Rebirth Brass Band. De zevende track '61 Highway Blues' wordt gezongen door 'Mississippi' Fred McDowell en lijkt een beetje op de derde track, want ook hier begeleidt de blueszanger zichzelf alleen op een gitaar.
Blind Willie Johnson was een blinde gospel-blueszanger uit de twintiger en dertiger jaren van de vorige eeuw en zijn song 'God Moves on the Water' komt dan ook uit de oude doos, compleet met kraakjes in het LP-geluid.
'The Goldrush' is een bluesy song van Joe Washbourn, zanger van de band Toploader, die een prettige song zingt, met zijn wat rasperige stem. De hammond-orgelbegeleiding doet echter wel wat gedateerd aan.
De wat meer tropisch klinkende song 'Iko Iko' is hier een beetje een vreemde eend in de bijt, maar stoort niet in het geheel van het album, wellicht mede door de wat minimalistische uitvoering.

De track 'Conjure of Sacrifice' is geen song, maar een tekst die gesproken wordt van een oude LP. Het wordt als een soort ritueel uitgesproken, omringt door rare en enge klanken, gegil en andere woorden, op een soort Afrikaans ritme. Voor luisteraars die de film gezien hebben een herkenbare soundscape track, maar beslist geen fraaie.

Shearmur's score begint bij de tweede track, die een fraaie kleuring heeft, met veel banjo-getokkel, ook vanwege de couleur-locale. In de vijfde track neemt de spanning al behoorlijk toe en hoor je de eerste creepy klanken voorbij komen, compleet met plotselingen geluiden, zoals van vallend glas, en jankende ijle vioolklanken.
Met de track 'Violet’s Story' pakt Shearmur aanvankelijk alleen uit met een bluesy gespeelde gitaar, maar halverwege nemen de creepy klanken en ritmes het over. Die bluesy getokkelde klanken komen terug in 'Hoodoo Woman', waarbij Shearmur een fraaie en onheilspellende underscore toevoegt.
Meer naar het einde van het album worden de score-tracks steeds spannender en neemt het horrorkarakter van Shearmur's muziek behoorlijk toe. Met chaotische en dissonante muziek, compleet met plotselinge klappen en opzwepende ritmes weet hij een totale creepy sfeer neer te zetten, die allicht prima bij de film past, maar die toch wel erg ongemakkelijk in het gehoor ligt.
De afsluitende track is ook van Shearmur's score, die daarmee tamelijk rustig afsluit, hoewel in de tweede helft van de track de ijzige vioolklanken wel overheersen.

Kortom, het soundtrack-album van The Skeleton Key bestaat voor de helft uit nogal bluesy gekleurde songs, zowel moderne als erg gedateerde en voor de andere helft uit scoremuziek van Edward Shearmur. De songs kleuren het tijdsbeeld en de sfeer van de film in, terwijl de score voor de spanning moet zorgen en daardoor een hoog creepy gehalte heeft. Dat ligt mij niet zo en daarom komt de waardering voor de scoremuziek niet hoger dan 45 uit 100 punten, terwijl de songs op 59 punten komen. Gemiddeld komt het album zo op 52 uit 100 punten.
The Skeleton Key - 05/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
Ah, the soundtrack reviewer dichotomy; love Edward Shearmur, hate rubbish horror scores. So, when the two come together, what to think? Well, firstly, there isn't that much overt horror in The Skeleton Key and the music is as much about the deep south setting as about musical chills. The twanging guitar of the Opening Titles immediately reveals the place, while the eerie strings reveal the mood. I then struggle to find much else to say about the score. It bounces from the deep south sound, which in itself, is a touch creepy, conjuring up swamps and hicks in equal measure, to some action, such as Ben Escapes and Saving Ben (presumably not Gentle Ben, the well known swamp dwelling bear) and finally some tribal percussion to conjure up hoodoo (magical healing, apparently), notably in Conjure of Sacrifice.

Curiously, most reviewers have found the mixture of blues tracks within Shearmur's score to be effective, but not really being a fan of the 'my dog's dead, my wife's left me, I'm an alcoholic, but I still love God' school of song writing, I can't say that they did much for me. Some enhance the dense and rather oppressive mood, but an equal number (Do Watcha Wanna, for example) are quite upbeat leaven the atmosphere. Shearmur's music is generally well wrought, only clanking away unpleasantly during a couple of brief passages, but is really a touch unmemorable. The number of positive write ups for The Skeleton Key is a genuine surprise. For my money, a passable genre entry, but from a composer with so many much more engaging and finer scores in his catalogue, somewhat disappointing.
This soundtrack trailer contains music of:

Signs (2002), James Newton Howard (Movie)
Original Trailer Music, Synchronic Music (Trailer)
Piano Trio in E Flat, Franz Schubert (Trailer)




Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More