American Beauty


Dreamworks Records (0600445023321)
Dreamworks Records (600445023321)
Movie | Released: 2000 | Film release: 1999 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Dead Already3:18
2.Arose1:05
3.Power of Denial1:44
4.Lunch w/ the King2:25
5.Mental Boy1:43
6.Mr. Smarty-Man1:11
7.Root Beer1:05
8.American Beauty3:05
9.Bloodless Freak1:36
10.Choking the Bishop1:51
11.Weirdest Home Videos2:02
12.Structure and Discipline3:05
13.Spartanette0:59
14.Angela Undress1:43
15.Marine1:34
16.Walk Home1:19
17.Blood Red0:34
18.Any Other Name4:06
19.Still Dead2:46
 37:10
Submit your review Hide reviews in other languages

 

American Beauty - 05/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
De succesfilm American Beauty is geregisseerd door Sam Mendes, die daarmee z'n debuut maakte en een film die diverse Oscars in de wacht gesleept heeft. Z'n filmcarrière kende daarna andere successen als Road to Perdition, Revolutionary Road en de James Bondfilms Skyfall en Spectre.
De film gaat over de relatie tussen een aantal families in een suburb van een Amerikaanse stad en is wordt daarmee gezien als een parodie op het 'American life' in zo'n wijk.
Het verhaal draait om de familie Burnham. Vader Lester (Kevin Spacey) leidt een saai leven op een saai kantoor met saai werk. Z'n vrouw Carolyn (Annette Benning) is veel moderner en hangt nogal aan dingen en uiterlijkheden. Puberdochter Jane (Thora Birch) is vooral onzeker en heeft een hekel aan haar ouders. Dan komt er een nieuw gezin naast hen wonen met de gepensioneerde homofobe kolonel Fitts, een softe moeder en een in het geheim mariuana rokende zoon Ricky, die vooral alles wil opnemen met z'n videocamera (z'n filmpje over de door de wind steeds wegwaaiende plastic zak is iconisch). Intussen probeert vader Lester een draai aan z'n saaie leven te geven en knoopt tijdens z'n midlife-crisis een soort relatie aan met de vriendin van z'n dochter (waarbij hij droomt over haar naakte lichaam gebed in rozenblaadjes). Carolyn begint een overspelige relatie met haar collega en Ricky filmt Lester in z'n blootje, wat vader Fitts onder ogen krijgt en z'n zoon dan verdenkt van een homofiele relatie met Lester...
De film toont een nogal zwartgallige inkijk in het leven in een alledaagse Amerikaanse Vinexwijk en is door recensenten en publiek goed ontvangen en allerlei diepere lagen toegedicht, waardoor je toen de film gezien móest hebben.

De muziek bij de film kreeg een Oscarnominatie, maar won die niet. Zoals ik al eens eerder heb gezegd, krijgt muziek vaak alleen een prijs als deze door de film zelf meegetrokken wordt. American Beauty was toen een soort hype, waarbij de muziek van Thomas Newman meeliftte op het succes. Maar los van de film valt het eigenlijk alleen maar tegen. Ik heb de film niet gezien, maar de muziek schijnt toch op een of andere manier perfect bij de film te passen. Of andere muziek hetzelfde zou hebben bereikt zullen we nooit weten.
Voor mijn recensies beoordeel ik de muziek op z'n eigen merites, zonder de film hierin mee te nemen, ongeacht of ik film wel of niet gezien heb. Enerzijds omdat ik lang niet alle films heb gezien waarover ik voor de muziek een recensie schrijf, anderzijds om te voorkomen dat een slechte film alleen daarom al tot een slecht beoordeelde score zou leiden. Want als je het ene doet moet je het andere ook doen. Ik doe dat niet en beoordeel ook deze score weer uitsluitend op muzikale inhoud en op basis van mijn persoonlijke smaak.

Dus ik val maar gelijk met de deur in huis.
Vanaf de openingstrack is de muziek ronduit saai. Slechts een enkele keer weet de muziek aan te spreken en krijg je het gevoel, of de hoop, dat het meevalt. Maar het valt niet echt mee.
Newman past vooral percussie toe om de film te ondersteunen. Naast die percussie grijpt hij dan naar allerlei vreemdsoortige geluiden en elektronische effecten die daardoor gaan werken als een soort soundscape, die vooral de sfeer van de film probeert in te kleuren. Melodie is nauwelijk relevant. Regelmatig is er wel iets van melodie, maar die zit dan in een soort underscore verpakt en blijft daardoor nogal op de achtergrond hangen. Daarbij zijn die melodieën niet echt aansprekend, waarbij ook de toegevoegde muziek en de percussie meestal niet meehelpt om de muziek als prettig beluisterbaar te ervaren. Veel tracks kennen ook niet meer melodie dan wat magere melodieuze motieven, die soms ook regelmatig herhaald worden.

Newman hanteert voor z'n score een heel scala aan percussieachtige instrumenten, soms zelfs gewoon dingen waarop getrommeld wordt. Een van de meest voorkomende en opvallendste percussie-instrumenten is de marimba, die met z'n warme klank nog iets van emotie probeert over te brengen. Daarnaast speelt de piano (ook een soort percussie-instrument) een belangrijke rol. Maar de piano wordt dan vaak bijna solo bespeeld, op hooguit wat ijle en monotone underscore. Soms echter komt de meer melodieuze componist in Newman naar boven, maar dat is voor deze score helaas slechts mondjesmaat.

Het succes van de film en de Oscarnominatie heeft Newman er allicht toe gebracht om van de minimalistische en expirimentele stijl die hij in deze film geëtaleerd heeft een soort handelsmerk te maken. Vooral de eerste jaren na American Beauty heeft Newman deze stijl in bijna al z'n scores doorgevoerd en is vrijwel niets meer terug te vinden van zijn eerdere meeslepende orkestrale muziek, zoals uit Meet Joe Black van het jaar ervoor.

Kortom, Thoman Newman heeft voor American Beauty een nogal expirimentele score gecomponeerd, met een hoog gehalte aan lichte percussie, die er een wat funky sfeertje aan geeft. Maar het gebrek aan melodie en vooral een melodieus thema breekt de score op. Alleen de kleur van de muziek zorgt voor een soort van eenheid. Maar het is een eenheid die vooral saai is, hoewel de muziek op zichzelf best te beluisteren is, maar dan meer als muzikaal behang dan als muziek om actief en aangenaam naar te luisteren. Het soundscapegehalte van de score is hoog en dat is eigenlijk nooit positief voor een prettige luisterervaring. Daarvoor moet je dan eigenlijk de film gezien en positief gewaardeerd hebben, zodat je de beelden daarmee terug kunt halen. De waardering als luisterscore is dan ook niet hoger dan 46 uit 100 punten.
American Beauty - 10/10 - Review of David-Emmanuel Thomas, submitted at (French)
LE CHARME EN MUSIQUE

Drame intimiste satirique, American Beauty (1999) marque le premier passage de Sam Mendes derrière la caméra en même temps qu’il scelle la première collaboration avec le très prometteur Thomas Newman, compositeur américain en plein essor créatif. A la demande du cinéaste britannique, Newman épand des pétales de notes « abondamment rythmées » qu’il écrit principalement pour marimbas et carillons. Comme à l’accoutumée, il se dispense d’une palette instrumentale trop garnie afin d’établir un lien plus étroit avec ses solistes et souligner intimement cette immersion chez la famille Burnham ; dont l’équilibre se voit violemment fragilisé lorsque Lester (Kevin Spacey), le pater familias, tombe irrésistiblement sous le charme d’Angela (Mena Suvari), la meilleure amie de sa fille. L’interprétation de sa fine équipe de musiciens – constituée entre autres de Michael Fisher, Georges Doering, Rick Cox, Steve Kujula, George Budd, Steve Tovaglione et Jon Clarke – se fait très sensuelle pour que l’on succombe instantanément au plaisir d’écoute. « Root Beer » libère cloches et carillons fantasmatiques quasi-hypnotiques. « Weirdest Home Videos » dévoile un ukulélé et une flûte particulièrement émoustillés tandis que les touches du piano intimidant de « Marine » laissent place à l’érotisme. Après une ouverture particulièrement égayante et motivante (« Dead Already », « Lunch With King », « Bloodless Freak »), sa musique se mue subséquemment en une danse aérienne méditative par l’incursion d’un piano mélancolique, apportant ainsi un sentiment d’apaisement et d’affliction (« American Beauty »). Cette mélodie illustrant « la scène du sac en plastique » subira une légère variation pour clore le long-métrage sur une touche tragique, malgré les protestations de Mendes vis-à-vis de sa réutilisation dans la scène finale qui se fera au détriment d’une nouvelle création musicale. Appuyé par des cordes à la fois réconfortantes et larmoyantes, « Any Other Name » fait rejaillir notre attachement pour Lester, voué à une mort certaine. American Beauty offre, par son esthétique musicale, un rafraîchissement sonore des plus dépaysants tout en proposant une réflexion sur la fragilité de l’équilibre familial et la relation adultérine. A la fois contemporaine et abstraite, sa bande originale subversive, d’un minimalisme révolutionnaire, placera Thomas Newman en tête des compositeurs en lice pour l’Oscar de la Meilleure Musique de Film à l’aube des années 2000, faisant grimper les nominations du long-métrage au nombre de huit. John Corigliano lui damera finalement le pion, avec son score pour le Violon Rouge (F. Girard, 1998), Mendes triomphera de son côté avec deux récompenses (Meilleurs Film et Réalisateur). Newman se consolera toutefois avec un BAFTA et un Grammy Award amplement mérités. Grâce à American Beauty, sa renommée s’étend désormais à l’échelle internationale.

De nombreux morceaux de ce classique incontournable du compositeur seront réutilisés/remixés, voire honteusement plagiés (on pense ici au morceau « Sam at the Lake », un vilain temp track issu de la bande originale du Transformers (2007) de Steve Jablonsky) à son insu pour les besoins de shows télévisés ou diverses publicités. Newman avouera être à la fois « flatté et horrifié » de ne plus désormais posséder sa « propre musique », « généralement détenue par les entreprises qui vous recrutent ». Mais surtout, le compositeur devient, à compter de ce jour, le compagnon musical attitré de Sam Mendes – exception faite de la comédie dramatique Away We Go (2009), le metteur en scène lui préférant une compilationde chansons préexistantes.
American Beauty - 08/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
Internet debates about the most influential soundtracks invariably mention John Williams, then go a bit further and get to Miklos Rozsa, Erich Wolfgang Korngold and invariably you end up back at Max Steiner's King Kong which probably did more than any other early score to put the concept of a properly composed film score onto the cinema going map. Recently, Hans Zimmer might be sited, but in fairness, almost all of his imitators work with/for him at Media Ventures and it's essentially just a house style. My pick for most influential score of the last five years, if not longer, is almost certainly Thomas Newman's American Beauty. His quirky and perky marimbas and percussion is seemingly omnipresent in advertising, other film scores and the score itself was sampled, quite successfully I might add, for a popular dance remix, American Dream.

Sam Mendes' film won a slew of Oscars, but Newman was unfortunately passed over for the original score, although he was nominated. Whether American Beauty is his best score or not is open to debate (I'd suggest that it's close, but not quite), he is definitely a composer who deserves an Oscar if only because he's one of the most creative, original and now imitated film composers around. The score certainly worked in the film. The film was the sort where the acting and script were the most important ingredients, but Newman's score worked supremely well at instilling an almost inane perkiness with his minimalist marimba and percussion. A musical suggestion of the inane, repetitive and superficial pleasantry of modern life perhaps.

The darker side of the film is of course reflected in the score, the titular track midway through the album developing a sombre piano idea against a pad of synths and slightly distorted acoustic instruments. The euphamistically titled Choking the Bishop played on detuned Mandolin is a creepy distortion of the main marimba theme. Having called it a main theme, none of the ideas play the same twice, it is in essence a variations on an idea score, but most of the cues have a fairly minimalist structure and repeat a simple (or not so simple) phrase with variations mainly happening in the background.

It would probably fair to call America Beauty Newman's most successful experimental score. His odd combinations of curious instruments don't always work, but here he pretty well perfected the formula and applied to the film impressively. That doesn't mean it always makes for easy listening, but as an example of modern, non romantic symphony orchestra scoring, it's ahead of the field.
American Beauty - 08/10 - Review of Andreas Lindahl, submitted at (English)
A couple of years ago I took every chance I got to bash Thomas Newman's score for American Beauty. "It's just pretentious noise, performed by weird instruments". I don't know whether I or the music has changed, but American Beauty has grown on me. A lot. So allow me to make a 180 degree turn here and say that instead of noise, performed by weird instruments, Newman's score for American Beauty is a perfect example of an inventive, original score by an inventive and original composer.

American Beauty is in many ways the top and highlight of Newman's more quirky side. I'll be the first on to admit that this part of Newman's musical language annoys the hell out of me at times. And I sometime feel that he uses strange instruments just because, and not because the music, or the movie, demand it. But in American Beauty this actually works. Newman uses a large array of more or less obscure instruments, such as bird calls, phonograph, detuned mandolin, unconventional percussion and God knows what. Everything but the kitchen sink, really. Coupled with some really nice, soft piano solos, the result is a twisted score, filled with complex rythms, that's both soothing and disturbing. And quite cool, actually. The opening "Dead Already" with its groovy mallets works great, both in the film - supporting Kevin Spacey's opening voice over - and on CD.

But the largest negative aspect is that the score has a tendency to get a tad repetetive. Newman's musical language in this score may be inventive and rather entertaining, but listen to nearly forty minutes of it and it gets a little tedious. But still, this is a fresh and experimental score and we need more of those. It's just too bad that the popularity of this score forced Newman to write similar scores for a large number of other films. Such as Erin Brockovich. Yawn...

Also, what I really think about when listening to American Beauty is Thomas Newman's disappointed face at the Academy Awards, when his nominated and much hyped score lost to Corigliano's The Red Violin.
American Beauty - 10/10 - Review of Arvid Fossen, submitted at (Dutch)
In te veel films functioneert filmmuziek eerder als een aanvulling om de emoties wat aan te dikken en doet het er niet toe hoe deze uitgevoerd is, als het maar opzwepend, nagelbijtend of dramatisch genoeg klinkt. Natuurlijk is deze vaststelling geen veralgemening, maar ze kwam bij me op wanneer ik naar American Beauty ging kijken. De score van deze film is nu eens muziek die meer doet dan louter wat entertainen en echte meerwaarde geeft aan de filmscènes. Thomas Newman heeft in deze score zich kunnen uitleven met zijn experimentele atmosferische stijl, steeds zoekend naar nieuwe verrassende klanken. Voor Amercian Beauty doet hij hiervoor beroep op instrumenten zoals tablas, kim-kim drums, mandola, banjo die samen met piano en fluit aangewend op een eerder ongewone maar goede manier, het karakter van de film vormen.
Ik geef toe dat de beginnende filmmuziek liefhebber deze muziek minder zal appreciëren, hoewel ik het initieel veel toegankelijker vind dan de muziek van bijvoorbeeld Philip Glass en Patrick Doyle. Wie toppers van Thomas Newman zoals The shawshank redemption of The horse whisperer goed vond, mag in geen geval deze score aan zich laten voorbijgaan. In American Beauty is vooral de piano met atmosferische achtergrond terug te vinden zoals op deze laatste twee. Misschien wel een vereiste bij deze muziek is dat je de film bekijkt. Muziek en film zijn zo goed op elkaar afgestemd dat je zonder de film elementen mist. Alleen al waarom Newman die uitheemse instrumenten gebruikt met speciale ritmes, zonder de film zou dit raar klinken, maar dit geeft een sarcastisch tintje aan heel de film, wat uiteindelijk ook de bedoeling was natuurlijk. Mocht je toch niet zo voor een puur instrumentale score zijn, en wat van de popmuziek uit de film willen binnenhalen dan koop je misschien beter het album van American Beauty. Daarop staat bovendien een 7 minuten van Thomas Newmans score, waarvan de cover net zoals de ost hoog op verborgen verleiders scoort.
American Beauty - 08/10 - Review of Gert Bleus, submitted at (Dutch)
Thomas Newman was me nog nooit echt opgevallen als componist, totdat ik deze soundtrack beluisterd had.
Deze score was het perfekte begin om het millenium te starten. Nochtans hou ik van traditionele scores met volledige orkesten, maar toch is er iets zeer verfrissends aan deze score. Newman kan met het gebruik van slechts enkele noten de ziel van de luisteraar beroeren. Deze muziek past ook perfekt met de film. Als je graag van New Age muziek houdt dan is deze soundtrack perfekt voor jou !
Sommige tracks worden veel gebruikt bij 'Telefacts' reportages heb ik zo al gemerkt. Een aanrader van formaat !
American Beauty - 06/10 - Review of Mario Pons, submitted at (Spanish)
Thomas Newman condue una Banda Sonora sobre una pelicula ganadora al Oscar a mejor pelicula en 1999. Consigue dedicarle una Soundtrack bastante buena en cuanto a temas que ocurren durante la pelicula con estilos "Thomas Newman" de por en medio y con su siempre toque dramatico en cada una de ellas. Pero lo que logra mejor enseñar en esta Soundtrack es el tema principal o final de American Beauty. Considero mejor de las dos versiones la final, la de Still Dead, una potente canción de toques percusivos con distintos instrumentos muy bien logrados. Sin duda la mejor pista del CD; Still Dead.
American Beauty - 08/10 - Review of Luc Van Wilder, submitted at (Dutch)
Met American Beauty hoorde ik eerst wat voor talent een Thomas Newman wel was.Ook de film vond ik schitterend.

Deze soundtrack heeft er ook mede voor gezorgd de film naar een hoger niveau te brengen.Voor elke scène heeft Newman een zeer opmerkelijke,verfrissende score naar voor gebracht.Het pianospel is overtuigend en indringend.Na enkele keren te beluisteren blijven de magische klanken je achtervolgen.

Hij heeft deze soundtrack voorzien van een eigen touch en geeft daarmee zijn eigen stijl op de kaart gezet.Voor mij een geslaagde score,die ik meermaals beluister.Gewoon knap.
American Beauty - 09/10 - Review of Gudo Tienhooven, submitted at (Dutch)
Componist Thomas Newman voelt als geen ander de ironie en de satirische inslag van films aan. De score van American Beauty is net als de film: bijtend en prachtig tegelijk. De verschillende ritmische tracks worden afgewisseld met kalme, maar haast onaardse pianomelodieen die een enorme diepgang met zich meebrangen. De score, hoeveel keer ik hem ook beluisterd heb, blijft steeds maar weer stijgen in mijn waardering en heeft zijn eigen plekje in mijn hart verdiend.
American Beauty - 09/10 - Review of Michel Gregoire, submitted at (French)
La BO de ce film est fascinante, avec une musique épurée piano et synthés éthérés, thomas newman produit une atmosphère où le temps flotte et s'étire amenant l'auditeur a un voyage introspectif comme celui que va faire Kevin Spacey, homme marié dont la vie affective part en déliquessence. La musique épouse ce sentiment de descente aux enfers avec une douceur qui contraste avec le désespoir et le sentiment de vide affectif qui habite cet homme de cinquante ans.
American Beauty - 09/10 - Review of Peter Van Riet, submitted at (Dutch)
Ondanks ik de film niet gezien heb, spreekt de muziek me toch wel aan, en ik bewonder de moed van Thomas Newman om te experimenteren, daarom vind ik ook de lengte van het album perfect gekozen. Maar je moet geduld hebben met zulke scores, het is geen gemakkelijke om te beluisteren.
American Beauty - 10/10 - Review of the lord africanus, submitted at (Dutch)
Sarcastisch ,ironisch,excentriek en speciaal zo zou ik de score van american beauty omschrijven door een consistentie tussen piano en allerlei oosterse muziekinstumenten krijg je iets magisch. Thomas newman heeft met deze score de ware schoonheid van muziek aangetoond.
American Beauty - 09/10 - Review of Yvette van Kranen, submitted at (Dutch)
Newman heeft het met deze soundtrack weer echt gemaakt. Heeft veel weg van zijn eerdere soundtrack Pay it Foward waar ik overigens niet over op kan houden. Newman weet iedere keer toch weer iets nieuws aan zijn soundtracks te geven. Hartverwarmend :o)
American Beauty - 07/10 - Review of Stijn Buntinx, submitted at (Dutch)
Heerlijk intimistische filmmuziek, waarvan het thema lang blijft nagalmen in jouw gedachten.
American Beauty - 08/10 - Review of Do Hann, submitted at (Dutch)
wel goed.
Golden Globes: Best Original Score (Nominee)
Oscars: Best Original Score (Nominee)
The music of this soundtrack was used in:

About Schmidt (Trailer)

Trailer:



This soundtrack trailer contains music of:

War, The (1994), Thomas Newman (Movie)
Baba O'Riley, The Who (song(s))
()


Trailer:





Other releases of American Beauty (1999):

American Beauty (2019)
American Beauty (1999)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More