De Amerikaanse film
Open Range is een Western die geregisseerd is door Kevin Costner. Hij speelde daarnaast ook de hoofdrol, naast Robert Duvall. De film is bijzonder goed ontvangen en vooral de shootout aan het einde van de film staat bekend als een van de beste. Ook het publiek wist de bioscoop met deze film te vinden, want het was een groot succes. En terecht, want de film vertelt een prachtig verhaal, van mannen die niet uit zijn op geweld, maar soms geen andere uitweg zien. Costner heeft met deze western een geslaagde poging gedaan om zijn succes met Dances with Wolves te benaderen.
Dat verhaal speelt zich rond 1880 af, wanneer Boss Spearman (Duvall), samen met zijn cowboys een kudde koeien over de wijde open velden drijft. Charley Waite (Costner) is een van die cowboys. Hij heeft in de Amerikaanse burgeroorlog mensen gedood en heeft daar nog steeds wroeging over. Dan komen ze in de buurt van een stadje, waar Boss een van de cowboys naartoe stuurt om voorraden in te slaan. Maar dit stadje wordt beheerst door landheer Baxter (Michael Gambon), die de grond rondom het stadje claimt en als eigendom beschouwt. Daarom heeft hij een grote afkeer van cowboys die met hun kuddes door de open velden trekken. De cowboy wordt in elkaar geslagen en beland in de gevangenis, waar Boss en Charley hem weer uit weten te krijgen. Daar krijgen ze van Baxter de waarschuwing om te vertrekken, wat nog versterkt wordt door nachtelijke overvallen op de cowboys...
De muziek bij deze geweldige film is van Michael Kamen. Met al een indrukwekkende lijst filmtitels op z'n naam is Kamen door Costner gevraagd om de opvolger voor John Barry's machtige score voor
Dances with Wolves te evenaren. Kamen is in z'n eerdere scores in staat gebleken om meeslepende muziek te componeren en dat doet hij ook voor deze film. Hij weet daarnaast ook nog prima een sfeer neer te zetten die uitstekend past bij een western van deze klasse. Kamen heeft in de jaren een typische eigen stijl ontwikkeld en ook in deze score hoor je die bijzondere orkestrale stijl duidelijk terug. Daardoor doet de muziek in een aantal tracks al snel denken aan zijn scores voor
Robin Hood: Prince of Thieves,
Band of Brothers,
101 Dalmatians of
Don Juan DeMarco. Dat is niet omdat hij zichzelf zou kopiëren, maar juist omdat hij zo'n specifieke eigen stijl en klankkleur heeft, dat je die vrijwel direct herkent als muziek van Kamen. Helaas was Kamen tijdens het maken van deze score al ziek en is hij in het jaar van deze film komen te overlijden, waarmee een grootmeester in de filmmuziek is heengegaan.
Kamen componeert muziek die vaak groots en orkestraal is, maar evenzo vaak muziek die veel lieflijker klinkt, met een veel beperktere setting. Daarmee creëert hij dan een sfeer, die veel intiemer is. Mede door de fraaie harmonieën is deze muziek bijzonder aangenaam te beluisteren.
Het album opent echter met een song, door Kamen gecomponeerd en gezongen door Julianna Raye. Het is op zich een fraaie song, maar het blijft toch allemaal een beetje tam en de song spreekt daardoor niet echt aan.
De score opent in de tweede track met de titeltrack in die typische meeslepende Kamen-stijl. Bij de beelden van indrukwekkende prairies en wijdse vergezichten versterkt Kamen die imponerende gevoelens vooral met zijn krachtige orkestrale impact. In delen van de track worden strijkers dan gecombineerd met de tokkelende gitaar, waardoor je als kijker direct in die aangename westersfeer met een hoog Americana gehalte wordt ondergedompeld. Met veel melodieuze klanken van koperblazers neemt de muziek je mee naar de prairies als het thema van de film wordt gebracht. Dit thema komt steeds weer terug, hoewel het eigenlijk maar een beperkt thema is; het is meer een herkenningsmotief. Maar naarmate de score vordert hoor je dit aangename motief steeds minder terugkomen. Een ander thema komt dan daarvoor in de plaats, dat gelijk ook een wat verder uitgewerkt thema is. Dit liefdesthema blijft daarna regelmatig terugkomen tot aan het einde van de score, waar het magistraal terugkeert in 'Charly Rides Off' en daarna in de veel te korte afsluitende track 'Teapot', samen met het hoofdthema in de voller klinkende delen van de track.
In voorgaande tracks hoor je dit liefdesthema in wat meer intieme tracks als 'Charley and Sue' of 'On the Porch'. 'Proposal' is daarbij een meer orkestrale en bijzonder mooie, gedragen track, die naar een mooie lichte climax loopt. Dat lichte hoor je terug in de al genoemde afsluitende track 'Teapot', want de laatste helft van de track glijdt naar een heel rustige en intieme afsluiting, die bijna naadloos overgaat in de stilte van het eind. Een track om al mijmerend met gesloten ogen naar te luisteren. Heerlijk!
In een aantal tracks midden op het album is die lichtheid zo ver doorgetrokken dat het bijna minimalistisch is. De muziek valt eigenlijk teveel naar de achtergrond en de melodieën zijn wat onbeduidender, waardoor deze tracks wat minder aantrekkelijk zijn, maar nog wel steeds aangenaam klinken.
Dan is 'Gunfight' toch wel een heel andere track. Hierin overigens geen scherpe en grillige muziek, die tegen het chaotische aanhangt, zoals de actiemuziek in veel andere scores. Kamen weet zijn muziek voor deze heftige scene in de film bijzonder melodieus te houden. De actie en spanning in deze scene verklankt Kamen dan met een grote dynamiek in de muziek, met tempowisselingen en kleine en grotere uitbarstingen van het orkest, in een spannend arrangement, maar zonder in dissonante klanken te vervallen. Knap gedaan!
Ook in een paar andere tracks komt die spanning in de muziek duidelijk naar voren.
Kortom, met
Open Range heeft Michael Kamen een fraaie score gecomponeerd, die met de nodige westerninvloeden de goede sfeer neerzet voor deze geweldige film. Een aantal tracks zijn wat aan de minimalistische kant, met magere melodieën, maar andere tracks zijn fraai neergezet in een rustige en intieme sfeer. Toch zijn de mooiste tracks die, waarin Kamen met grootse orkestklanken kan uitpakken. Deze muziek heeft door de westernkleuring een meer uitgesproken Americana karakter gekregen en in die typische Kamen-stijl zijn dit simpelweg fantastische tracks. De themamelodieën die Kamen heeft gecomponeerd zijn eenvoudig, maar doeltreffend en komen regelmatig in diverse tracks terug. De waardering voor het geheel levert een fraaie 88 uit 100 punten op.