Salt

Recensie 12: Salt.

De nieuwste scores vol met actie en drama zijn niet altijd even goed, het lijkt niet mee te vallen om muziek te schrijven op zulke high-energy films en zeker niet als de naam van Howard naar voren komt. Het is jammer dat een man met zoveel talent een score zoals deze aan ons levert. Het is jammer dat de man mij niet meer heeft kunnen raken na Lady in the Water en Signs. Zijn score voor The Last Airbender heb ik nog niet gehoord maar ik moet zeggen dat ik Howard aan het verliezen ben, hij raakt me nergens meer mee en het is allemaal maar een beetje underscore. Natuurlijk zitten er leuke dingen in Salt maar het is niet iets wat me steeds bij blijft. Ik heb veel liever een score van Zimmer die lekker erin blijft hangen (in mijn hoofd) maar het lijkt er dus op dat Howard een project is ingestapt waarvan hij dacht dat hij dat wel eventjes kon doen. Na zijn succesen met de Batmanfilms van regisseur Christopher Nolan dacht ik echt dat hij weer goed bezig was, hieruit blijkt ook maar weer dat het vooral Zimmer was die het grootste aandeel had bij de Batman-films.

Natuurlijk is de muziek groots opgezet, vooral in tracks zoals 'Destiny' begint het heel groots met veel strijkers maar het raakt me totaal niet en het is niet zoals ik gewend ben van Howard. Ook het drumgeweld waar mijn collega Hermy het over had ben ik niet zo van weg. Nou moet ik toch toegeven dat het nummer Destiny wel een echte Howard-track is, ik was er niet zo enthousiast over maar hoe verder het nummer naar het einde gaat hoe leuker het steeds gaat klinken. Het grootste gemis naar mijn mening is toch echt wel de echte kracht van Howard die hij vast wel ergens in huis heeft zitten. Het is jammer dat het er niet uit komt, de vraag is of het aan Howard ligt of aan zijn projecten.
Ik denk echt dat zijn projecten er mee te maken hebben, vooral Salt is niet echt typisch Howard. James Newton Howard is een componist die heerlijke rustige projecten kan aanpakken of mysterieuze projecten, hij kan dit! Signs en Lady in the Water waren één en al mysterie maar ook Salt heeft soms die momenten. Zo geef ik toch mijn complimenten aan Howard met tracks zoals 'You are my Greatest Creation' en in dat geval vind ik het voor hem jammer dat score niet op score is uitgebracht. Zelf had ik hem nooit gekocht maar voor Howard moet het een domper zijn.

Mijn mening over de nieuwste actiefilm van Jolie lijkt me duidelijk, ik ben niet weg van de manier waarop Howard hier componeert. Hij kan veel beter, de composities zijn soms lekker maar af en toe is het teveel lawaai en zet ik de muziek gewoon uit! Mijn complimenten voor het orkest en de verfijnde muziek maar ik ben er niet weg van en het blijft totaal niet hangen. Een spijtige 5.

Quelques semaines après nous avoir laissé avec son magnifique opéra symphonique de The Last Airbender, James Newton Howard ne lâche pas la pression en revenant avec un score d’action pur et dur avec Salt !
Comme à son habitude pour ce type de production ,le compositeur délivre une musique alliant l’orchestre habituel et les sonorités synthétiques avec grand renforts de percussions.
L’album est plutôt fourni puisqu’on y trouve la quasi-totalité de ce qui a été composé pour le film (un fait assez récent depuis Nanny McPhee And The Big Bang et The Last Airbender, les deux scores faisant plus de 60 minutes!)
L’ensemble de la partition privilégie bien évidemment le rythme infernal cadencé par les péripéties de l’héroïne et ne fait pas forcément dans la dentelle. Ceci dit, le tout reste très soutenu et tendu et accompagne efficacement bien les images.
Si l’on retrouve bien le style d’action du compositeur, on remarquera néanmoins une tendance depuis quelques temps à une imitation du style John Powell et cela depuis des albums comme Blood Diamond !
C’est dans des morceaux comme « Escaping The CIA » que c’en est le plus flagrant. Même rythmique, même couleur harmonique ! Évidemment, c’est une chose chez JNH que je n’approuve qu’a moitié .
Ceci étant dit, cela n’est que par intermittence et ne dessert pas forcement l’album et il faut bien avouer que le résultat est diablement efficace .
On retrouve bien entendu le style d’action années 90 du compositeur pour notre plus grand plaisir mais avec un peu plus de sonorités synthétiques et quelques passages de l'album apportent une touche de mystère assez plaisante.
A aucun moment JNH ne lâche la pression et c’est quelque peu épuisé que l’on ressort de l’écoute de l’album.
Au final James Newton Howard livre un score tout à fait acceptable pour ce type de production mais ne propose rien de vraiment neuf ou d’inspiré avec une certaine tendance à singer le style Media Ventures de John Powell, mais le résultat est d’une redoutable efficacité et reste par moment très prenant et montre que le compositeur est décidemment à l’aise dans tout les genres, mais cela n’est plus vraiment une surprise.

‘Salt’ is de nieuwste telg van regisseur Phillip Noice die voorheen al bewees met de Jack Ryan-verfilmingen zoals ‘Patriot Games’ en ‘Clear and Present Danger’ heel goed thuis te zijn in het Politieke Thriller-genre. James Newton Howard voorzag de film van muziek die hopelijk functioneler is in de film dan op CD. Want niet tegenstaande de score van ‘Salt’ het tempo erin houdt met zijn overdonderende ritmische tracks, tegelijkertijd is dat net de grootste zwakte van deze soundtrack. Het valt niet te ontkennen dat Howard weet met wat hij bezig is, en er is technisch dus weinig op aan te merken. Alleen resulteert dit hier in een onevenwichtige CD waar slechts enkele momenten aanspreken. Momenten waar je meer Howard hoort, dan de vele mainstream drumloops waarmee deze CD bol staat. En je zou toch iets meer inventiviteit verwachten van de componist na zijn indrukwekkende ‘Last Airbender’-muziek dat toch ook gedragen wordt door percussie. In plaats daarvan krijgen we een vloedgolf van hippe kicks & beats wat waarschijnlijk door de filmmakers werd opgelegd. En toegegeven; Howard doet het ook niet onaardig, maar kan toch niet tippen aan een John Powell die bijvoorbeeld veel gevarieerder & origineler met hedendaagse ritmes werkt.

Hier en daar poogt Howard de mainstream actie te overstijgen door het orkest wat vetter in de mix te zetten, maar jammer genoeg blijft dit meestal van korte duur. Enkele stemmige passages kunnen dan ook niet op tegen het brute drumgeweld. ‘Orlov’s Story’, ‘Attack on St Bart’s Cathedral’ bevatten boeiende stukken maar het is pas met ‘You are my greatest creation’ en ‘Destination’ dat je de typische Howard herkent. Mooie akkoorden en verfijnde instrumentaties. Dat dit onder de voet gelopen wordt door heel wat bonkende actiemuziek hoeft niet te verbazen gezien de aard van de film. Maar er is zeker een mooiere en inventievere symbiose mogelijk tussen beiden. Denk maar aan de recente ‘Ghost Writer’ van componist Alexandre Desplat die aantoont dat muziek voor thrillers niet noodzakelijk moeilijk toegankelijke & ondergeschikt oninteressant hoeven te zijn…

Mais qui est vraiment Salt? C'est sur cette simple question que repose toute l'intrigue du film. Pendant une heure, le scénario joue avec le spectateur, multipliant les ambiguïtés, faisant pencher la balance tantôt d'un côté, tantôt de l'autre. En cela il est précieusement aidé par un soundtrack d'action, certes classique (depuis les fameux 'Jason Bourne' de John Powell, les bandes originales du genre se ressemblent désespérément) mais qui fait de temps en temps miroiter une facette mystérieuse.

Le titre d'ouverture 'Prisoner Exchange' (dans un pur style 'James Bond'), calme mais sous-tendu par un indéniable potentiel d'action, est représentatif de la suite des évènements. Les choses se corsent dès le morceau suivant, 'Escaping the CIA', qui n'est que le premier d'une longue série de morceaux de bravoure très rythmés, dans un style très électrique mais souvent peu original.

On remarquera cependant 'Chase Across DC', et surtout les guitares de 'Taser Puppet' qui font leur petit effet. Le doux 'Destiny' marque une pause bien méritée au coeur de l'action effrénée. Qui reprend de plus belle avec le solennel 'Barge Apocalypse', saccadé par des choeurs en arrière plan.

Du personnage principal au scénario, en passant par les scènes d'action, tout dans ce 'Salt' rappelait (sans l'égaler) la trilogie Jason Bourne. La B.O. ne fait pas exception et n'offre donc qu'un intérêt limité. John Powell n'a pas trop de soucis à se faire pour l'instant, James Newton Howard n'est pas près de le détrôner de son domaine. Ceci dit, le travail du compositeur se montre irréprochable au coeur du film, dont il accompagne de manière irréprochable le moindre rebondissement. De ce point de vue, 'Salt' est une réussite.