Mr. Magorium's Wonder Emporium

Alexandre Desplat is een fantastische componist. Hij levert meestal goed werk, voor Aaron Zigman geld dat eigenlijk hetzelfde al hoewel hij wel iets minder van zich laat horen. Ondanks dat zijn ze beide geweldig, en als je dan opeens ziet dat ze beide 1 score hebben gemaakt kan je geluk niet meer op. Tenminste dat was bij mij zo, ik ben hem gelijk gaan luisteren…(ik heb hem gedownload, normaal doe ik dat nooit maar dit was een uitzondering).

Mr. Magorium’s Wonder Emporium is een fantastische score doordat de nummers allemaal zo geweldig verschillend van elkaar zijn. Sommige zijn dromerig terwijl andere weer er stralend bovenuit kijken. Echt hele donkere tracks kan je eigenlijk niet vinden op deze score en dat stoort me helemaal niet. De Finale is 1 van de mooiste tracks, vooral omdat je daar ook weer dat thema hoort. Voor de rest is zoals Maurits ook al zei: The Flight of Magorium ook echt geweldig. Zoals vele films zit er altijd wel een thema in wat er bovenuit steekt. Natuurlijk geen heldenthema zoals je bij Indiana Jones hebt etc. maar een thema voor Mr. Magorium zelf! Steeds als je de winkel of hem ziet hoor je dat leuke thema gecomponeerd door dus Desplat & Zigman. Het thema is prachtig in elkaar gezet en word mooi gespeeld door de strijkers. Sommige hoor je natuurlijk ook hele magische instrumenten zoals de xylofoon aan het begin van de track: Finale. Jammer van die allerlaatste track op deze score want dat is weer een zangnummer. Voor de rest zijn het stuk voor stuk echt prachtige nummers. In 2007 zijn er natuurlijk verschillende muziekstukken gekomen. Zo hadden we The Golden Compass van Alexandre Desplat bijvoorbeeld en we hadden: The Jane Austen Book Club van Aaron Zigman. Maar beide componisten hebben met deze score bewezen dat ze beter kunnen samen werken. Natuurlijk is Desplat ook in zijn eentje erg sterk maar Zigman lijkt wel beter te presteren waneer hij samen met Desplat werkt. Deze score is werkelijk een praaltje en hij hoort zeker tot mijn top 10 van 2007. Ook vind ik dat deze score soms wat weg heeft van Harry Potter. Ik denk dat Desplat en Zigman beter The Order of the Phoenix hadden kunnen maken want dit is werken in 1 woord: Magnifieke.

Maar ik moet natuurlijk ook niet té veel overdrijven. Er zitten wel een paar puntjes in waarop we met z’n allen moeten letten. Zoals elke score zitten er namelijk wel een paar puntjes kritiek in. Mijn kritiek van deze score is dat de nummers soms iets te langdradig zijn en dat het maar doorgaat. Het hoofdthema wat vaak word gespeeld door de strijkers met daar tussen door wat blazers maakt natuurlijk alles goed. Dat brengt mijn totale score toch echt wel op een dikke 9. Ik heb zelf de film gezien en ik moet zeggen dat de Cast goed is. Dat het leuk verzonnen is maar zonder deze muziek zou de film toch echt wel een stukje minder zijn. Een film als deze heeft dit soort prachtige muziek nodig. Al die speelgoeddingetjes die opeens tot leven komen…daar moet je maar muziek voor kunnen schrijven! En dat hebben Desplat en Zigman samen eventjes opgelost. Zigman was voor deze score bij mij nog niet zo heel erg bekend terwijl ik Desplat wel kende…Zigman kende ik alleen maar van The Bridge to Terabithia. Nu weet ik wat voor een geweldige thema’s die mannen in hun hoofd hebben. Eigenlijk hoop ik dat deze 2 mannen in de toekomst wat meer met elkaar gaan componeren. Ze hebben namelijk zulke goeie ideeën en thema’s in hun hoofd. Om muziek te maken bij een film zoals deze is natuurlijk een moeilijke opgave omdat het gericht is op kinderen (vooral voor kinderen maar eigenlijk is het een film voor alle leeftijden). Net zoals Disney soundtracks lijkt me dit ook een onwijs grote opgave. Zeker voor een componist als Aaron Zigman die nog geeneens zo bijster veel ervaring had. Dankzij deze score ben ik ook meer scores gaan luisteren van Zigman. Van Desplat wist ik al dat hij goed was, en dit zorgt ervoor dat ik hem steeds beter ga vinden. Ik vind ook wel dat deze score een eigen genre heeft, een eigen sound. Je kan deze muziek zeker niet in elke film plaatsen. De muziek past perfect bij de film! Ik houd het op een dikke 9, mede door al die veranderingen in de nummers en vanwege dat spetterende hoofdthema, een thema die zo goed bij de film past dat ik er gewoon eigenlijk soms wel eens kippenvel van kan krijgen. En bij Desplat was me dat nog nooit voorgekomen laat staan bij Zigman. De beste score van 2007 vind ik het niet maar hij staat zeker niet op de laatste plaats!

Aan het einde van 2007 wordt een vrij matig jaar aan soundtracks driedubbel goedgemaakt met Mr. Magorium's Wonder Emporium. Een soundtrack gecomponeerd door twee componisten, Alexandre Desplat en Aaron Zigman. Beide natuurlijk bekend door vele bekende soundtracks en meerdere malen geprezen door hun veelzijdige werk.

In Mr. Magorium's Wonder Emporium spelen o.a. Dustin Hoffman en Nathalie Portman de sterren van de hemel in een betoverende film, die hier en daar iets weg heeft van Sjakie en de Chocoladefabriek.

De cd bevat maarliefst 37 tracks, wat als een minpunt opgevat kan worden. Echter, na het beluisteren, komen we erachter dat het toch wel een geheel is. De soundtrack opent op een manier die gelijk de toon zet, een schitterende en betoverende wals, met een dromerige touch en een verrassend spelende saxofoon. De piano, die het magnifieke hoofdthema meespeelt, is een kippenvel gevende factor. De ‘Main Title’ alleen voorspelt al veel goeds. Omdat de soundtrack zoveel tracks bevat, hoppen we door naar ‘Temper Tantrum Part 1’. Een leuk opgezette comedy track met een donkere ondertoon. De mars die wordt ingezet op 0:50 is pakkend en leuk en lijkt een beetje op de muziek van de musical ‘De Notenkraker’. Achtereenvolgens, enkele tracks verder treffen we de schitterende track ‘The Flight Of Magorium’ aan, wat 100% werk is van Aaron Zigman. Een dromerige track, met een pianosolo die verdraaid veel op het werk van Thomas Newman lijkt, maar toch compleet anders aanvoelt. Wat je merkt is dat er vol bezieling muziek is gemaakt, de emoties kruipen werkelijkwaar uit je speakers en grijpen je bij de keel. ‘Temper Tantrum Part 2’ daarentegen is een wat serieuzere track en is vergelijkbaar met de groots opgezette composities van James Newton Howards’ “King Kong”. Het luistert heerlijk weg en door het gebruik van toverachtige instrumenten o.a. kleine xylofoon. Groot hoogtepunt van de soundtrack is de niet te overtreffen track ‘The Funeral’. De goddelijk, rustieke en wervelende strijkarrangementen in combinatie met een touch van een synthesizer maken ‘The Funeral’ misschien wel de meest onweerstaanbare track van het album. Kijk niet gek op als je je cd-speler bij dit nummer op repeat zet. Een zalige afwisseling is het nummer ‘Dancing’, waarbij je duidelijk weer hoort dat de heer Zigman er met het volle verstand bij was. De lichte gitaren die we ook hoorden in bijvoorbeeld “Flicka” en “Bridge To Terebithia” komen hier in volle glorie terug en klinken als vanouds heerlijk. Een emotionele track is ‘Your Friend’. Tevens een moment in de film waarbij de tranen rijkelijk vloeien. Strijkers, piano en wat licht koper spelen het hoofdthema zo mooi, zo schitterend dat je er haast in blijft. Met een brok in de keel naar de volgende track. “The Euphonium” is wederom weer de afwisseling die we nodig hadden. Een clowneske track, waarbij klarinetten een geinig en swingend deuntje spelen. “A New Chapter” is wederom een emotionele track die begint met een a capella piano. Niet veel later zetten de strijkers bij om het geheel bijzonder mooi af te maken. En zoals dat hoort in dergelijke film sluit ook deze soundtrack af met een knaller. “Finale” is de track waarin alles terug komt, alleen dat in zijn volste glorie. Zigman en Desplat halen werkelijkwaar alles uit de kast. De wals blijkt magnifiek te werken en met het hoofdthema voluit gespeeld eindigt in een overweldigende climax loopt Mr. Magorium's Wonder Emporium op z’n einde. En dat is jammer, want het is een droom waar geen einde aan lijkt te komen.

Voorzichtig wil ik, het liefst met anderen die deze soundtrack gaan recenseren, zeggen dat Mr. Magorium's Wonder Emporium misschien wel de beste soundtrack is van 2007. Want van de veelzijdigheid, de betovering en simpelweg de unieke en schitterende filmmuziek krijg je maar geen genoeg. Met dit schijfje laten Desplat en Zigman een grote indruk achter die nog lang zal blijven hangen en laten menig soundtrack uit dit genre verbleken. Woorden schieten bij veel tracks tekort. Omdat de mogelijkheid op Filmmuziek om het cijfer 11 of 12 te geven niet bestaat, een dik verdiende 10!